Είναι ένα τουρνουά που αποτελεί από την δημιουργία του “πεδίο δόξης λαμπρό” για κάθε παιδί ή ομάδα που ονειρεύεται να ζήσει το όνειρό του. Είναι μια διοργάνωση που καριέρες γεννιούνται ή πεθαίνουν, που δημιουργούνται στιγμές που κάποιοι κρατάνε για όλη τους τη ζωή και άλλοι θέλουν να ξεχάσουν και δεν μπορούν. Αυτά είναι που έδωσαν το “Μadness” στην “March Madness”.
Μιλάμε φυσικά για το τουρνουά μπάσκετ του NCAA, και σε αυτό το κείμενο, είναι μία ωραίο ευκαιρία να δούμε κάποιες από τις καλύτερες ιστορίες αυτής της…. Μαρτιάτικης τρέλας! Από τεράστια σουτ μέχρι ατυχή περιστατικά και φυσικά τις (αγαπημένες μας) ιστορίας “Σταχτοπούτας”, το τουρνουά του NCAA έχει να μας προσφέρει πολύ, πολύ, υλικό.
Christian Laettner: “The Shot” (1992)
Όταν λέμε “The Shot” στο NBA, εννοούμε δύο πράγματα. Είτε το σουτ του Michael Jordan απέναντι στους Cavaliers το 1989, είτε το σουτ του Michael Jordan απέναντι στους Utah Jazz στους τελικούς του 1998. Όμως όταν μιλάμε για “The Shot” στο NCAA, άλλο είναι το όνομα που έρχεται στο μυαλό: Christian Laettner. To τελευταίο μέλος της γνήσιας “Dream Team” του 1992, ο Laettner σκόραρε ένα από τα αναπάντεχα game winners της ιστορίας του NCAA.
Duke – Kentucky, για τα “Regional Finals”, την φάση “Εlite Eight” του τουρνουά. Με το Duke μπροστά 102-101 στην παράταση, ο Sean Woods σκόραρε ένα πάρα πολύ δύσκολο λέι απ και έβαλε το Kentucky μπροστά 102 – 103, με μόλις 2.1 δευτερόλεπτα πριν το τέλος. Το Duke πήρε τάιμ άουτ, όμως η επαναφορά ήταν από τη base line και όχι το κέντρο, κάτι που ανέβασε κατακόρυφα την δυσκολία της αποστολής. Ο Grant Hill ανέλαβε την επαναφορά, με όλο το Kentucky να βρίσκεται κλεισμένο στο δικό του μισό και να μην πιέζει καθόλου. Ο Hill έκανε μία τεράστια λόμπα την οποία δεν έκοψε κανείς, αυτή βρήκε τον Christian Laettner, που με ένα εκτός ισορροπίας σουτ από τη βολή έδωσε τη μεγάλη νίκη και την πρόκριση στο Duke, αφήνοντας άπαντες στο Kentucky σαστισμένους και γράφοντας το όνομα του Laettner στο πάνθεον του Κολλεγιακού αθλητισμού.
Michigan Wolverines vs North Carolina Tar Heels – “The Time Out” (1993)
Fab Five. Jimmy King, Jalen Rose, Chris Webber, Ray Jackson, Juwan Howard. H ομάδα που έφερε την επανάσταση στην μπασκετική κουλτούρα με τα μαύρα παπούτσια και κάλτσες, τα σορτσάκια κάτω από το γόνατο και τις φανέλες ένα νούμερο μεγαλύτερες. Συνάμα μία απ’τις ελάχιστες super teams στο κολεγιακό μπάσκετ. To καλοκαίρι του 1991, 5 παίκτες από το Top 100 σε ολόκληρες τις ΗΠΑ, οι 4 (Webber,Rose,Howard, King) από το Top 10, γράφτηκαν την ίδια χρονιά στο ίδιο κολέγιο και έγραψαν την δικιά τους ιστορία. Προσέφεραν τρομερό θέαμα, αλλά ήταν αρνητικοί πρωταγωνιστές ίσως στην πιο γνωστή στιγμή στην ιστορία του κολεγιακού μπάσκετ. Στο “time out”.
Τελικός του 1993. Michigan vs Νorth Carolina. Μετά την ήττα τους το 1992 από την ίδια ομάδα ως πρωτοετείς, οι Fab Five του Michigan ερχόντουσαν για εκδίκηση. To παιχνίδι ήταν στην κόψη του, με τους Tar Heels να προηγούνται για 2 πόντους με 19 δευτερόλεπτα και να βρίσκονται στις βολές. Χαμένη βολή, ριμπάουντ του Webber, το 73-71 παραμένει. Το Michigan έχει την τύχη στα χέρια του πια. Ο Webber όμως “θολώνει”. Κοιτάζει δεξιά-αριστερά δεν βρίσκει κανέναν ελεύθερο, να δώσει την μπάλα, μπερδεύεται. Κάνει βήματα. Δεν σφυρίζονται. Αρχίζει να τρέχει, κλείνεται στην γωνία και ζητάει time out! Μικρή λεπτομέρεια: Οι Wolverines είχαν μείνει χωρίς διαθέσιμα time out. Βολές και μπάλα για την Bόρεια Καρολίνα, ταφόπλακα στις ελπίδες του Michigan για τίτλο.
Ο Chris Webber ποτέ δεν συγχώρεσε τον εαυτό του. Προς υπεράσπισή του, κάποιος ακούστηκε να φωνάζει “time out” από τον πάγκο. Όμως αντί να συνεχίσουν άλλη μια χρονιά μαζί, ο Webber αποφάσισε να πάει στο ΝΒΑ. Την επόμενη χρονιά ακολούθησαν οι Jalen Rose, Juwan Howard. To 1995 ήταν η σειρά του Jimmy King. O Ray Jackson δεν αγωνίστηκε στο ΝΒΑ. Όλα αυτά μάλλον θα άλλαζαν αν το Michigan κέρδιζε τον τίτλο. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια, ήταν ελάχιστες οι φορές που ο Chris Webber, που ακόμα το φέρει βαρέως, είχε μιλήσει με τα υπόλοιπα μέλη των “Fab 5”. Όλα αυτά άλλαξαν όταν o Juwan Howard πήρε τη θέση του πρώτου προπονητή στο Michigan, το 2019. Ο Webber και ο Rose, που ήταν οι δύο παίκτες με τη μεγαλύτερη “απόσταση” μεταξύ τους όλα αυτά τα χρόνια, βρήκαν στο πρόσωπο του Howard όλα αυτά που τους ένωσαν στο Campus του Ann Arbor πριν τρεις δεκαετίες. Στηρίζοντας τον άλλοτε συμπαίκτη τους ήρθαν πάλι κοντά, προς ικανοποίηση του μπασκετικού κοινού του Michigan αλλά και των ΗΠΑ γενικότερα.
Άλλωστε, το πιο σημαντικό είναι ότι ανεξάρτητα από την αποτυχία τους να κατακτήσουν τον τίτλο, η κληρονομιά τους στον κόσμο του μπάσκετ ήταν σημαντική και είναι αυτό που μέχρι και σήμερα παραμένει, όταν μιλάμε για τους “Fab Five”.
Illinois Fighting Illini vs Arizona Wildcats: Comeback με υπογραφή Deron (2005)
Ένα από τα θεαματικότερα παιχνίδια των τελευταίων 15 ετών και μία από τις μεγαλύτερες στιγμές στην ιστορία των “Fighting Illini” του πανεπιστημίου του Illinois, έγινε στις 26 Μαρτίου του 2005, στον Περιφερειακό τελικό του τουρνουά ή αλλιώς στην φάση του “Elite Eight”. To #1 seed της περιφέρειας, Illinois, απέναντι στο #9, τους Arizona Wildcats, αναμετρήθηκαν στο Chicago, πόλη που φιλοξενούσε το παιχνίδι της σειράς, ουσιαστικά σε ένα παιχνίδι εντός έδρας για το Illinoi. Άπαντες περίμεναν πανηγύρι, όμως όπως έχει γίνει πάρα πολλές φορές στην March Madness, το αουτσάιντερ ήταν πολύ σκληρό για να πεθάνει.
Και όχι μόνο αυτό, αλλά με 4 λεπτά να απομένουν για τη λήξη της αναμέτρησης, οι Wildcats είχαν πάρει μία διαφορά 15 πόντων, με τον Channing Frye να είναι ανίκητος και να οδηγεί την Arizona σε μία μεγάλη έκπληξη, μπροστά σε ένα σοκαρισμένο κοινό στο All State Arena του Chicago. Αλλά τότε, οι “Fighting Illini” αποφάσισαν να δικαιολογήσουν το όνομα τους, και με ηγέτη τον Deron Williams έκαναν ένα τρομερό σερί 20-5, με τον νυν άσο των Cavs να πετυχαίνει το μεγαλύτερο σουτ της ιστορίας του Illinoi, στέλνοντας το παιχνίδι στην παράταση. Η ομάδα του Williams πήρε τη νίκη με 90-89, και έφτασε μέχρι τον τελικό, όπου έχασε από το Ohio για έναν πόντο (64-65).
Οι George Mason Patriots σοκάρουν τον κόσμο (2006)
Μία από τις πολλές “σταχτοπούτες” που έχει αναδείξει το NCAA ήταν οι Patriots του πανεπιστημίου George Mason. Όντας ομάδα που δεν είχε κερδίσει ΠΟΤΕ στο τουρνουά (οι συμμετοχές του το 1989,1999 και 2001 ήταν άδοξοι αποκλεισμοί στον πρώτο γύρο), το Mason έγινε η τρίτη ομάδα στην ιστορία από το 1982 και έπειτα που έφτασε στο Final Four χωρίς να έχει πάρει νίκη πριν στο τουρνουά!
Η πορεία του ήταν φοβερή. Πρώτο παιχνίδι με το #6 seed, Michigan State, χωρίς τον καλύτερο παίκτη του ρόστερ, Tony Skeed και νίκη 75-65. Δεύτερος γύρος το #3, North Carolina Tar Heels: 65-60 για τους Patriots, ενώ στον 3ο γύρο ήρθε ο πιο “βατός” αντίπαλος, το 7o Wichita State, το οποίο υπεταξε με 63-55. Τελευταίο εμπόδιο, το #1 Connecticut του Rudy Gay (απόδειξη ότι καμία ομάδα δεν μπορεί να πετύχει με τον Rudy Gay στο ρόστερ), το οποίο οι Patriots κέρδισαν για 2 πόντους, 83-85, παίρνοντας το εισιτήριο για το μοναδικό Final Four της ιστορίας τους! Μπορεί να μην πήγαν μέχρι το τέλος, γιατί ηττήθηκαν από τους μετέπειτα πρωταθλητές, Florida Gators, αλλά σίγουρα εντυπωσίασαν άπαντες!
Kansas Jayhawks – Memphis Tigers: H χαμένη βολή του Derrick Rose (2008)
O τελικός του τουρνουά του 2008 είναι το επόμενο μέλος της λίστας. Το Memphis των Derrick Rose, απέναντι στο Kansas του Mario Chalmers, 2 από τα 4 #1 seeds εκείνου του πρωταθλήματος. Το Final Four ήταν το πρώτο στην ιστορία στο οποίο έπαιξαν και τα 4 #1 seeds των περιφερειών, με το UCLA του Russell Westbrook και Kevin Love και την North Carolina του Tyler Hansbrough και Ty Lawson να είναι οι δύο ομάδες που αποκλείστηκαν στα ημιτελικά.
Στα του τελικού, το παιχνίδι έδειχνε να πηγαίνει στο Memphis, με τους Tigers του (μικροτραυματία σε εκείνο το παιχνίδι – ναι,ξέρω,σοκ – ) Derrick Rose, να είναι μπροστά για 9 πόντους με 2 λεπτά να απομένουν. Το Kansas έκανε όμως την δικιά του απέλπιδα προσπάθεια και χάρη στο τραγικό ποσοστό των Tigers από τις βολές έφτασε σε απόσταση αναπνοής το παιχνίδι. Αποκορύφωμα το 1/2 του Derrick Rose από τη “γραμμή της φιλανθρωπίας” πριν την τελευταία επίθεση του Kansas, που άφησε τη διαφορά στους 3 πόντους αντί για τους 4. Με 2 δευτερόλεπτα να μένουν, o Mario Chalmers ευστόχησε σε “σκοτωμένο” τρίποντο που έστειλε το παιχνίδι στην παράταση, οπού το Memphis κατέρρευσε και οι Jayhawks πήραν τον τίτλο.
Το παιχνίδι αυτό, όπως και ολόκληρη η χρονιά των Memphis Tigers τελικά ακυρώθηκε (λόγω αμφιβολιών για την εγκυρότητα του τεστ εισαγωγής στο πανεπιστήμιο του Derrick Rose), όμως αυτό δεν πτόησε τον Justin Timberlake, ο οποίος είναι από το Memphis, να αφήσει ασχολίαστο στα βραβεία ESPY εκείνης της χρονιάς το πόσο απλό ήταν για το πανεπιστήμιο του Memphis να πάρει τον τίτλο, αν έβαζε ο Derrick Rose εκείνη τη μία βολή:
Davidson Wildcats: The Tale of the Baby-Faced Assassin (2009)
Ας πάμε τώρα στο 2009 και σε άλλη μία από τις “Σταχτοπούτες” της διοργάνωσης, το κολέγιο Davidson. Το κολέγιο στο οποίο έλαμψε το άστρο του δις MVP του NBA και πρωταθλητή με τους Golden State Warriors, Stephen Curry. O Curry, ο οποίος κέρδισε σε εκείνη τη διοργάνωση το προσωνύμιο “The Baby-Faced Assassin”, έκανε όργια με τους Wildcats, και οδήγησε το άσημο αυτό πανεπιστήμιο μία ανάσα από το Final Four.
Πρώτο παιχνίδι εναντίον της Gonzaga: 40 πόντοι, 30 στο δεύτερο ημίχρονο και 8 τρίποντα οδηγώντας τους Wildcats στην νίκη με 82 – 76. Επόμενο εμπόδιο, οι Georgetown Hoyas του Roy Hibbert. O Curry ξεκίνησε κρύος, με 10-12 πρώτα σουτ και οι Hoyas βρέθηκαν μπροστά με 17 πόντους. Και τώρα πήρε το όπλο του. 25 πόντοι στο δεύτερο ημίχρονο, ένα τρίποντο και φάουλ και ένα ακόμα τρίποντο οδήγησαν τους Wildcats σε μία τεράστια νίκη με 74 – 70 και τους έδωσε το εισιτήριο για το Sweet 16. Με άλλο ένα μαγικό δεύτερο ημίχρονο για τον Curry, o οποίος κέρδισε στο επιμέρους σκορ το πανεπιστήμιο του Winsconsin με 22 – 20 (!), οι Wildcats διέλυσαν τους Badgers με 73 – 56 και πήραν το εισιτήριο για το “Elite Eight”, όπου τους περίμεναν οι Kansas Jayhawks, το #1 της περιφέρειας.
Εκεί μπορεί να λύγισαν (παρά τις φιλότιμες προσπάθειες του Curry να κάνει άλλο ένα θαύμα), αλλά αυτό ήταν ένα ακόμα αξιοθαύμαστο σερί νικών από ένα άσημο πανεπιστήμιο που κανείς δεν περίμενε να πάρει μία, πόσο μάλλον τρεις νίκες στο τουρνουά. Το Davidson μπήκε στον μπασκετικό χάρτη και ο Steph Curry από ένα μεγάλο ταλέντο έγινε ένα από τα πιο “καυτά” ονόματα του επερχόμενου draft.
Butler: Τόσο κοντά και τόσο μακριά (2010)
Για λίγα εκατοστά το Butler δεν έκανε μία από τις πιο μεγάλες εκπλήξεις στην ιστορία του θεσμού. H ομάδα του νυν προπονητή των Celtics, Brad Stevens, του Gordon Hayward και του για ένα διάστημα παίκτη του Ολυμπιακού, Mat Howard, έφτασε στον μεγάλο τελικό από το 5o seed, κάνοντας διαδοχικές εκπλήξεις απέναντι σε Syracuse, Kansas State και Michigan State, προτού αντιμετωπίσει το μεγάλο φαβορί, τους Blue Devils του Duke.
Με κάτι λιγότερο από ένα λεπτό πριν τη λήξη, τα Bulldogs του Butler κρατιούνται με νύχια και με δόντια σε απόσταση αναπνοής, απέναντι σε ένα αρκετά καλύτερο Duke. 1 πόντος πίσω και μπάλα για τους Blue Devils. Άστοχο σουτ και κερδισμένο επιθετικό φάουλ από τον Howard. Μπάλα για το Butler, το Duke βγάζει σε πρώτη φάση την άμυνα και αυτή καταλήγει έξω με 14 δευτερόλεπτα να απομένουν, και o Gordon Hayward παίρνει μπάλα για την επαναφορά. Δεν μπορεί να την δώσει και καλεί το τελευταίο time out του Butler. Εκ νέου επαναφορά, αυτή τη φορά με την μπάλα να καταλήγει στον Hayward. Διείσδυση, σουτ εκτός ισορροπίας, σίδερο κι έξω. Ριμπάουντ και βολές για το Duke.
Με το Butler χωρίς ταιμ άουτ, ο γνωστός και μη εξαιρετέος “Coach K” αποφασίζει να πει στον Zoubek, που βρίσκεται στις βολές, να χάσει τη δεύτερη. Ο Zoubek την χάνει, ο Hayward παίρνει ριμπάουντ, ντριμπλάρει προς τα δεξιά, σκριν από τον Howard και σουτ απελπισίας από το κέντρο. Ένα σχεδόν τέλειο σουτ απελπισίας. Ταμπλό, μέσα και έξω. Tο Duke είναι για ακόμα μία φορά οι πρωταθλητές, ενώ ο Hayward στάθηκε δύο φορές άτυχος και δεν έγινε ένας από τους μεγαλύτερους ήρωες της ιστορίας των March Madness. Τα υπόλοιπα στο καταπληκτικό 10λεπτο mini-movie του Bleacher Report:
Loyola-Chicago Ramblers: Με τις ευλογίες της αδερφής Jean! (2018)
Μία από τις μεγαλύτερες ιστορίες “Σταχτοπούτας” της περασμένης δεκαετίας ανήκει στο πανεπιστήμιο του Loyola-Chicago, ένα άσημο μπασκετικά πανεπιστήμιο, το οποίο όμως διαθέτει ένδοξη ιστορία και έναν τίτλο μάλιστα, το πολύ μακρινό 1963! 55 χρόνια αργότερα, οι Ramblers θα ξαναέμπαιναν στον χάρτη χάρη σε μία φοβερή πορεία που θα τους έφερνε μέχρι το Final Four!
Ξεκινώντας ώς 11ο seed στο Νότο, οι Ramblers αντιμετώπισαν και κέρδισαν κατά σειρά, το #6, Miami, το #13, Tennessee και το #7, Nevada, σε τρία παιχνίδια στα οποία καρδιοχτύπησαν άπαντες, καθώς οι νίκες τους ήρθαν με συνολική διαφορά τεσσάρων πόντων! 64-62 απέναντι στο Miami, 63-62 απέναντι στο Tennessee και 69-68 απέναντι στη Nevada! Στη φάση του Elite Eight ο αντίπαλος έμοιαζε πιο… βατός, με το #9 Kansas State όχι απλώς να υποτάσσεται στους Ramblers αλλά να διασύρεται με 16 πόντους, με την ομάδα από το Σικάγο να κλειδώνει εντυπωσιακά το εισιτήριο για το Final Four!
H ομάδα του Porter Moser (ο οποίος το 2021 εξαργύρωσε την πορεία του με ένα συμβόλαιο στο Πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα), μπορεί να μην έβγαλε κάποιον παίκτη ως πρωταγωνιστή, όμως την ίδια ώρα μας γνώρισε την πιο διάσημη Superfan στο κολλεγιακό μπάσκετ αυτή τη στιγμή. Η Αδερφή Jean, η οποία δουλεύει ως εφημέριος του Πανεπιστημίου από το 1991, ακολουθεί την ομάδα μπάσκετ σε κάθε της ταξίδι. Γιατί είναι όμως αυτό αρκετό για να την κάνει διάσημη; Γιατί η αδερφή Jean έχει γεννηθεί το 1919! Αυτό σημαίνει ότι σε ηλικία 99 ετών, το 2018, ακολούθησε την ομάδα των Ramblers σε κάθε αγώνα τους μέχρι και το Final Four, γινόμενη η πιο διάσημη… μασκότ στο κολλεγιακό μπάσκετ, κάτι που έκανε ακόμα και στο τουρνουά του 2021, το οποίο έγινε εν μέσω πανδημίας!
Tα φοβερά και τρομερά “Παγώνια” του Saint Peter’s! (2022)
Στην ιστορία του τουρνουά εμφανίστηκαν άπειρες “σταχτοπούτες”, όμως καμία εξ αυτών δεν μπορεί να συγκριθεί με τους απόλυτους πρωταγωνιστές του τουρνουά του 2022, τους Peacocks από το πανεπιστήμιο του Saint Peter’s! H ομάδα από το Jersey City του New Jersey σόκαρε τον κόσμο του κολλεγιακού μπάσκετ στην πρώτη συμμετοχή της σε τελική φάση τουρνουά από το 2011 και τέταρτη συμμετοχή στην ιστορία της, πραγματοποιώντας ένα πραγματικά μυθικό run μέχρι την Elite Eight φάση!
Με προπονητή το άλλοτε εξαιρετικό prospect του λυκειακού μπάσκετ και απόφοιτο του Seton Hall, Shaheen Holloway και βασικά πρόσωπα εντός παρκέ τον Doug Edert (και το φοβερό μουστάκι του), τον Daryl Banks III και τον KC Ndefo, τα “Παγώνια” ξεκίνησαν την πορεία τους στο τουρνουά του 2022 ως 15o seed, προετοιμασμένοι για άλλον έναν αποκλεισμό στον πρώτο γύρο, αυτή τη φορά από το πανίσχυρο πανεπιστήμιο του Κεντάκι. Σε ένα παιχνίδι το οποίο πήγε στην παράταση, το Saint Peter’s έγινε μόλις το 10ο #15 seed στην ιστορία του τουρνουά που εν τέλει αποκλείει ένα #2 seed, κερδίζοντάς το με 85-79. Στη φάση των 32 περίμενε ένας πιο…. εύκολος αντίπαλος, αλλά εξίσου “βουνό”, αν είσαι ένα μικρό πανεπιστήμιο δίχως σοβαρό αθλητικό πρόγραμμα. Το Murray State έμοιαζε επίσης το απόλυτο φαβορί, έχοντας μάλιστα 21 σερί νίκες μέχρι εκείνο το σημείο, όμως οι Peacocks έκαναν περίπατο, κερδίζοντας με 70-60, κάτι που τους έκανε μόλις την τρίτη ομάδα στην ιστορία με #15 seed που καταφέρνει να περάσει δύο γύρους και να πάει στη φάση του Sweet 16!
Έκει, η κουβέντα για τα άσημα “Παγώνια” άρχισε να γιγαντώνεται και να πιάνει βαθμό παράνοιας. Μάλιστα, λίγο πριν το παιχνίδι της φάσης του Sweet 16, ο Doug Edert εκμεταλλεύτηκε τη δημοσιότητα που κέρδισε η ομάδα του αλλά και τον εδώ και δύο χρόνια νέο κανονισμό του NCAA για την εκμετάλλευση της εικόνας των αθλητών από τους ίδιους, και υπέγραψε διαφημιστική συμφωνία με αλυσίδα fast food, εκμεταλλευόμενος στο έπακρο τα… δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας που κέρδισε χάρη στις εμφανίσεις του στο τουρνουά.
Όμως το τουρνουά δεν είχε τελειώσει για το Saint Peter’s, καθώς στη φάση των 16 τους περίμενε το #3 της Ανατολής, το Πανεπιστήμιο του Purdue. Μπορείτε να μαντέψετε τι έγινε. Η απόλυτη Σταχτοπούτα του Κολλεγιακού μπάσκετ αποφάσισε πως δεν θέλει ακόμα να μεταμορφωθεί η άμαξά της σε κολοκύθα, και επικράτησε σε ένα οριακό παιχνίδι με 67-64 των Boilermakers, γράφοντας ξανά ιστορία! Έγιναν η πρώτη ομάδα στην ιστορία του NCAA που ως #15 seed πάει μέχρι τους 8, κατακρεουργώντας όλα τα brackets που είχαν δημιουργηθεί στο παιχνίδι προβλέψεων της σεζόν και κερδίζοντας στην πορεία την προσοχή αλλά και τη στήριξη μεγάλης μερίδας του κόσμου. Στη φάση του Elite Eight, δυστυχώς για εκείνους το παραμύθι τελείωσε, απέναντι στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, με μία συντριπτική ήττα 30 πόντων, όμως ελάχιστη σημασία έχει για αυτό για τους παίκτες, τον προπονητή και τους φίλους του μικρού ιδιωτικού πανεπιστημίου από το Τζέρσεϊ. Για να γιορτάσουν μία πορεία που έμοιαζε σαν… ψέμα, την πρωταπριλιά και λίγες ώρες πριν την έναρξη του Final 4 του NCAA, οι πραγματικοί “πρωταθλητές” του φετινού τουρνουά διοργάνωσαν μία παρέλαση στο Campus για να γιορτάσουν μία αξέχαστη πορεία, που θα μνημονεύεται για χρόνια ως η πιο αναπάντεχη στην ιστορία του τουρνουά.
Όσο για τον “στρατηγό” της; Ο Shaheen Holloway εξαργύρωσε την πορεία αυτή κερδίζοντας μία θέση προπονητή στο κολλέγιο του Seton Hall, στο οποίο αγωνίστηκε για 4 χρόνια, κάνοντας έτσι το πρώτο βήμα παραπάνω στην προπονητική του καριέρα.
