H preseason ξεκίνησε και το NBA, το κορυφαίο πρωτάθλημα μπάσκετ του κόσμου, είναι πίσω στις ζωές μας. Για τις ημέρες της προετοιμασίας που πλησιάζουν, θα δούμε μία μία τις έξι divisions του πρωταθλήματος και θα πούμε δύο λόγια για τις ομάδες που τις απαρτίζουν. Η αρχή γίνεται από την ανατολή και την division της ομάδας που πρωταγωνίστησε το καλοκαίρι, λόγω των δραστικών αλλαγών στο ρόστερ της, των Boston Celtics. Φυσικά λοιπόν και μιλάμε για την Atlantic Division!
Boston Celtics: All In for #18
H ομάδα που έκλεψε τις εντυπώσεις αυτό το καλοκαίρι είναι αυτή των Celtics. Με την ανταλλαγή του Isaiah Thomas, του Jae Crowder, του Ante Zizic και του pick των Brooklyn Nets στους Cleveland Cavaliers για τον Kyrie Irving, αλλά και την υπογραφή του, Free Agent, Gordon Hayward, η Βοστόνη πρόσθεσε αυτό που έλειπε στην ομάδα της για να μπει και με τη βούλα στην κατηγορία των διεκδικητών του τίτλου: Star Power. Mε τον ερχομό των Hayward και Irving, οι “Κέλτες” θα παλέψουν στα ίσα με τον LeBron και τους Cavs για μία θέση στους τελικούς του NBA και πια ίσως έχουν και αρκετά εφόδια για να σταματήσουν την παντοδυναμία του “Βασιλιά” στην Ανατολή. Από την άλλη, η εμμονή του Danny Ainge με τα… “assets” του έφερε το #1 pick στο draft του 2017, το οποίο έγινε στην πορεία… #3 και τελικά μετουσιώθηκε στον Jayson Tatum, τον εξαιρετικό αυτό SF του Duke.
Η μεγάλη απώλεια ακούει πάντως στο όνομα Isaiah Thomas και μπορεί τα ανταλλάγματα της μετακίνησής του να ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικά (μεταξύ μας, ο Kyrie είναι πολύ καλύτερος παίκτης, με κάθε σεβασμό στον IT) όμως ο “κοντός” άφησε το δικό του στίγμα στο franchise. Ειδικά μετά από την εξαιρετική απόδοσή του στα περσινά playoffs, παρά το γεγονός ότι η αδερφή του έχασε τη ζωή της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κατά τη διάρκεια της σειράς του πρώτου γύρου με τους Bulls, έγινε κάτι σαν τοπικός ήρωας, προτού το “It’s just business after all” μότο του σύγχρονου μπάσκετ προσγειώσει άπαντες στη σκληρή πραγματικότητα. Πέρα από τον Thomas, η άλλη μεγάλη απώλεια ακούει στο όνομα του πολύ καλού αμυντικού, Avery Bradley, ο οποίος ήταν παράπλευρη απώλεια της υπογραφής Gordon Hayward, αφού για χάρη του cap relief μετακινήθηκε στο Detroit και τους Pistons. Όμως ας μην γελιόμαστε. Τα ταλέντο που ήρθε είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που έφυγε. Το θέμα είναι άλλο. Θα δουλέψει όλο αυτό;
Το γιατί ακριβώς θα δουλέψει όλο αυτό στη Βοστόνη δεν έγκειται τόσο σε αγωνιστικά κριτήρια (εκεί πάνω κάτω τα κουκιά είναι μετρημένα και γνωστά) όσο στο θέμα της “πείνας” που διακατέχει τα νέα μέλη του πράσινου ρόστερ για να κάνουν τη διαφορά. Ο Kyrie Irving βαρέθηκε να είναι μόνιμα το νούμερο 2 των Cavaliers και ήρθε η ώρα να πάρει τον δικό του χρόνο κάτω από τους μεγάλους προβολείς. Από την άλλη, ο Gordon Hayward θα κάνει το μεγαλύτερο βήμα στην καριέρα του, φεύγοντας από μία αξιολογότατη αλλά καταδικασμένη στη μετριότητα ομάδα (λόγω και της πολύ ισχυρής Δύσης) για να πάει σε έναν σύλλογο σε “win-now mode” και σε έναν προπονητή που γνωρίζει όσο λίγους στο NBA, τον προπονητή του στο πανεπιστήμιο του Butler, Brad Stevens. Και μην ξεχνάμε, μαζί βρέθηκαν λίγα χιλιοστά μακριά από τον τίτλο του NCAA ( όντως ) . “Unfinished business” anyone?
Και τώρα τι; Τα είπαμε και πριν. All In For #18. Μοναδικός στόχος της ομάδας, από αυτή τη σεζόν και για όσο κρατηθεί ο συγκεκριμένος πυρήνας δεν είναι κανένας άλλος από το πρωτάθλημα. Ιδανικά αυτό μπορεί να έρθει ακόμα και φέτος, αν οι Irving, Hayward και Horford δέσουν και οι Celtics μπορέσουν να καλύψουν με την επίθεση υψηλών οκτανίων τις μεγάλες της αμυντικές αδυναμίες, οι οποίες οφείλονται στην έλλειψη μεγέθους στο ζωγραφιστό (και στο ότι ο Al Horford θα δυσκολευτεί να πάρει ριμπάουντ ακόμα και απ’τον Thomas). Οι Celtics άλλωστε κινδύνεψαν να αποκλειστούν από τους (μετριότατους) Bulls για αυτόν ακριβώς τον λόγο, γιατί ο Robin Lopez έκανε πάρτι στα ριμπάουντ και ο Rondo είχε μυριστεί τη δουλειά και κατεύθυνε την επίθεση αποκλειστικά και μόνο προς την αντίπαλη ρακέτα. Αν τις καλύψουν ή (ακόμα καλύτερα) τις διορθώσουν, οι Celtics γίνονται σοβαρός διεκδικητής του τίτλου, ειδικά από τη στιγμή που η κατάσταση στην ανατολή είναι Cavs – Celtics και μετά το χάος. Η ενίσχυση από θέμα ανθρώπινου δυναμικού έγινε (Morris, Ojeleye, Yabusele, Theis είναι μία αρκετά τίμια προσπάθεια ανανέωσης του βάθους της front line) και όλα θα φανούν στην πράξη.
Toronto Raptors: Πολύ καλοί, αλλά αρκεί;
H ιστορία των Toronto Raptors εδώ και λίγες σεζόν εκτυλίσσεται κάθε φορά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Μία πολύ καλή ομάδα, με έναν απ’τους καλύτερους άσους του NBA, έναν σκόρερ που θυμίζει κάτι από Kobe και ένα αρκετά γεμάτο ρόστερ, η οποία όμως στα playoffs απλά δεν ξέρει να κερδίζει. Οι Raptors είναι κάτι παραπάνω από μία ακόμα ομάδα του NBA, καθώς εκπροσωπούν ολόκληρο το έθνος του Καναδά, ως η μοναδική πλέον ομάδα “Βόρεια του Τείχους”. Αυτό σημαίνει αυτόματα και ένα φοβερό κοινό, το οποίο αγκαλιάζει όσο λίγα την ομάδα αλλά μάλλον και αυξημένη πίεση στους Raptors για να πετύχουν κάποια στιγμή.
Οι Raptors είχαν ένα αρκετά καλό παραθυράκι τα προηγούμενα χρόνια για να κάνουν το βήμα παραπάνω και να γίνουν πραγματικοί διεκδικητές τίτλου, όμως η ομάδα του Dwane Casey δείχνει να βρίσκεται στην “no mans land” του να διαθέτει έναν εξαιρετικό κορμό με μέτριες προοπτικές ανόδου για το μέλλον, αλλά που είναι πολύ καλός για να τον διαλύσεις έτσι απλά. Ο Masai Ujiri, ένας απ’τους – κατά τεκμήριο – καλύτερους GMs στο NBA, κάνει ό,τι μπορεί πάντως, για να κρατάει το ρόστερ των Καναδών αρκετά πάνω του μετρίου.
O Lowry και ο Ibaka ανανέωσαν, ο Jonas Valanciunas και ο DeMar DeRozan παραμένουν στην ομάδα και στο αρκετά συμπαθητικό ρόστερ προστέθηκαν μεταξύ άλλων ο C.J. Miles και ο K.J. McDaniels. Στο draft, oι Raps επέλεξαν με το #23 έναν παίκτη που έμεινε μία ρήξη χιαστών μακριά από σίγουρη επιλογή στην λοταρία, τον O.G. Anunoby. Τριάρι με ύψος (2.03) και τεράστιο άνοιγμα χεριών (2.10), ο Anunoby αν καταφέρει να αφήσει τον σοβαρό τραυματισμό του στην άκρη έχει όλα τα φόντα να γίνει κάτι παραπάνω από ένας ακόμα ρολίστας στο πρωτάθλημα.
Και τώρα τι; 4 σερί χρόνια στα playoffs για τους Raptors, οι οποίοι είναι λογικό να θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω, συμμετέχοντας ίσως για πρώτη φορά σε τελικούς περιφέρειας. Η εμπειρία του κορμού τους είναι ένα μεγάλο θετικό, όμως το αρκετά συμπαθητικό ρόστερ δεν σημαίνει απαραίτητα και βαθύ ρόστερ. Οι Raptors στα δύσκολα δεν διαθέτουν τις απαιτούμενες λύσεις από τον πάγκο και θα πάνε όσο μακριά τους πάνε οι 4 πρωταγωνιστές τους, δηλαδή οι Lowry, DeRozan, Ibaka και Valanciunas. Αν δεν δούμε μυθικά playoffs από αυτούς, η συμπαθέστατη αρμάδα του Βορρά μάλλον θα χαιρετήσει στα ημιτελικά της Ανατολής.
New York Knicks: Νo more Melo(drama)
Τέλος εποχής για τον Carmelo Anthony στο “Μεγάλο Μήλο”. Το τι πήγε στραβά και αυτός ο γάμος δεν κατέληξε σε δαχτυλίδι δεν είναι της παρούσης να αναλυθεί (περισσότερα για αυτό εδώ), όμως αυτό που κρατάμε είναι ότι ήρθε η ώρα για τους Knicks της νέας εποχής. Ο Melo έφυγε, ο Phil Jackson έφυγε (περιμένουμε τον επόμενο θρύλο του αθλήματος που θα έρθει να πάρει τον έλεγχο της ομάδας, μετά τους Isiah Thomas και Phil Jackson, και θα τα κάνει μαντάρα γιατί δεν σημαίνει αυτόματα ότι είναι και ικανός για να αναλάβει κάποιο front office) και οι Knicks μπαίνουν ξανά σε περίοδο έντονου rebuild.
Η αρχή και το τέλος αυτού του rebuild; Μα φυσικά ο “μονόκερος” του μπάσκετ, ο Kristaps Porzingis! O Λετονός που λατρεύουν όλοι να βλέπουν έδωσε ξανά σόου το καλοκαίρι που μας πέρασε στο Eurobasket και ήρθε η ώρα να αποτελέσει το επίκεντρο της νέας ημέρας για την Νέα Υόρκη. Γύρω του οι Knicks έχουν δημιουργήσει ένα πολύ ενδιαφέρον ρόστερ. Ο, εκ Στρασβούργου ορμώμενος, Frank Ntilikina ήταν η επιλογή της ομάδας στο draft για να αποτελέσει τον Point Guard της νέας εποχής, ο Tim Hardaway Jr επέστρεψε στην ομάδα που τον έφερε στη λίγκα το 2013, ενώ η ανταλλαγή του Carmelo Anthony έφερε στους Knicks τους Doug McDermott και Enes Kanter. Σε αυτό το ρόστερ προσθέτεις τον (πάντα ενδιαφέροντα, ειδικά όταν προσπαθεί να αναλύσει τον ανθρώπινο εγκέφαλο και τη λειτουργία του) Michael Beasley,τους τιμιότατους Ramon Sessions και Jarret Jack και τους Willy Hernangomez και Migdauskas Kuzminskas και έχεις ήδη ένα ρόστερ το οποίο είναι η χαρά του ουδέτερου παρατηρητή. Φοβερό επιθετικό ταλέντο και μηδέν διάθεση ή ικανότητα για άμυνα. FUN!
Και τώρα τι; Το ρόστερ αυτό είναι ίσως η τελευταία ευκαιρία των Knicks να κάνουν ένα γρήγορο rebuilding μέσω του tanking (Ουσιαστικά έχουν ένα χρόνο περιθώριο πριν αλλάξουν οι κανονισμοί και το tanking γίνει πολύ πιο δύσκολο). Porzingis, Ntilikina, McBuckets, Hardaway, Hernangomez, Kanter. Πολύ καλή βάση για να τους προσθέσεις ένα από τα τοπ 5 picks του επόμενου draft και να κάνεις την ομάδα αυτή φοβερά ελπιδοφόρα για το μέλλον. Για την ακρίβεια, ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ελπιδοφόρα για το μέλλο. Είναι κοινό μυστικό πως όλος ο κόσμος θέλει να δει το ονειρικό ζευγάρωμα Luka Doncic και Kristaps Porzingis (ο γράφοντας θα προτιμούσε το Doncic – Markkanen, αλλά αυτά σε επόμενο άρθρο) και αν μπορούσαν να κάνουν μία χρονιά σωστό tanking οι Knicks, μία τέτοια επιλογή θα ήταν ευχής έργον για αυτήν την ομάδα. Από την άλλη, σκέφτεσαι ότι μιλάμε για τους Knicks. Πάντα θα βρουν κάτι για να τα κάνουν μαντάρα.
Philadelphia 76ers: The process is here!
Κατά καιρούς κυκλοφορούν στο διαδίκτυο τα λεγόμενα “League Pass Rankings” (εκ του NBA League Pass, τη επίσημης συνδρομητικής τηλεοπτικής εφαρμογής του NBA). Δηλαδή οι βαθμολογίες των ομάδων με βάση του πόσο προς παρακολούθηση είναι τα παιχνίδια τους, ανεξάρτητα από το αν οι ομάδες αυτές κερδίζουν οι χάνουν. Από πέρυσι, οι Sixers έχουν σκαρφαλώσει στις πρώτες θέσεις της σχετικής βαθμολογίας και απλά δεν πρόκειται να φύγουν από αυτές σύντομα.
Ο Sam Hinkie θυσίασε το “τομάρι” του για να φέρει εις πέρας αυτήν την επίπονη για όλους στην Philadelphia, αλλά και για το άθλημα του μπάσκετ, διαδικασία rebuilding μέσω του εκτεταμένου tanking, η οποία έχει μείνει στην ιστορία ως “The Process” . To αποτέλεσμα; Για αρχή, ο ψηλός που αν μείνει υγιής θα γράψει ιστορία στο άθλημα και αυτό δεν είναι υπερβολή. To πρόσωπο όλης αυτής της διαδικασίας . O Joel “The Process” Embiid. Δεν υπάρχουν λόγια για αυτό το υπερθέαμα εντός και εκτός παρκέ πέρα από το ότι απλά πρέπει και θα έχει ΟΛΑ τα φώτα πάνω του και φέτος, ελπίζουμε με πολύ περισσότερο χρόνο εντός παρκέ. Mαζί του στη ρακέτα ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, ο Dario Saric. Εν συνεχεία, ένας απ’τους πιο hyped prospects εδώ και πολλά χρόνια, ο Point Forward Ben Simmons. Και τέλος, το #1 του φετινού ντραφτ, ο Markelle Fultz.
Σε αυτήν την τετράδα-φωτιά προστίθεται ο “άχαστος” σουτέρ Nik “Sauce Castillo” Stauskas, ο Robert Convington, ο ταλαντούχος Τούρκος Furkan Korkmaz, το εξαιρετικό δυαροτριάρι, με υψηλότερο ταβάνι απ’ όσο νομίζει ο κόσμος, Timothe Luwawu-Cabarot και οι νέες προσθήκες των J.J. Redick, Amir Johnson, Kris Humphries και Emeka Okafor. (Ναι, η λογική αντίδραση όλων ήταν “παίζει ακόμα μπάσκετ αυτός;” . Ο Okafor, μετά από 4 χρόνια απουσίας λόγω ενός σοβαρού προβλήματος στην σπονδυλική στήλη, κάνει την προσπάθεια του να επιστρέψει στα παρκέ). Για πρώτη φορά ο Brett Brown έχει να διαχειριστεί ένα ρόστερ που θυμίζει σοβαρή ομάδα NBA και όχι μόνο αυτό, αλλά ίσως αποτελεί και την πιο ταλαντούχα νεανική ομάδα σε ολόκληρο το πρωτάθλημα! Good times, Philadelphia.
Kαι τώρα τι; Oι Sixers μπαίνουν σε μία νέα εποχή που πρέπει να μάθουν πια να κερδίζουν. Όταν είσαι τόσα χρόνια στον πάτο, η ήττα σου γίνεται συνήθεια και το δυσκολότερο είναι να αποτινάξεις αυτή τη συνήθεια από το DNA σου. Aυτός θα είναι και ο στόχος για την ομάδα του Brown φέτος. Οι Sixers αρχικά θα κοιτάξουν να παίξουν μπάσκετ και κρίνοντας από το ρόστερ θα είναι χάρμα ιδέσθαι. Στο φοβερό νεανικό ταλέντο προστέθηκαν αξιόλογοι βετεράνοι όπως ο Redick και ο Johnson και αν όλα πάνε καλά, η ομάδα της Φιλαδέλφεια ίσως κρυφοκοιτάζει ακόμα και την είσοδο στα playoffs. Από την άλλη, εχθρός της είναι η υγεία των παικτών της. Embiid και Simmons έχουν ήδη βεβαρημένο ιστορικό τραυματισμών και όλοι στην γενέτειρα πόλη των ΗΠΑ ελπίζουν να μην χρειαστεί να ξαναλείψουν οι συγκεκριμένοι παίκτες για εκτεταμένο διάστημα. Όπως και να χει, όποτε υπάρχει παιχνίδι των Sixers στο πρόγραμμα και υπάρχει η δυνατότητα θέασης, μάλλον θα πρέπει να του ρίξετε μια ματιά.
Brooklyn Nets: Θυμίζει ξανά ομάδα NBA (μάλλον)
Τι να πει κανείς για αυτήν την ομάδα; Ένα από τα μεγαλύτερα fail stories του μπασκετικού 21ου αιώνα συνεχίζει να ταξιδεύει προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Για άλλη μία χρονιά οι Nets βρίσκονται σε μία κατάσταση που το pick πρώτου γύρου τους είναι δεσμευμένο από άλλη ομάδα (και συγκεκριμένα από τους Cavaliers, το οποίο και απέκτησαν μέσω της ανταλλαγής Kyrie) και επομένως δεν μπορούν να κάνουν tanking. Παράλληλα το ρόστερ τους θυμίζει αμυδρά ομάδα NBA. To σημαντικό βέβαια είναι ότι τουλάχιστον φέτος το θυμίζει, μιας και πέρυσι απείχε παρασάγγας από κάτι τέτοιο.
Μπορεί να αποχωρίστηκαν τον Brook Lopez, τον μοναδικό παίκτη που έσωζε λιγάκι τα προσχήματα, όμως οι Nets έχουν βρει στο πρόσωπο του D’Angello Russell επιτέλους έναν νεαρό παίκτη με αρκετό ταλέντο για να προσφέρει μία υποψία ελπίδας για την επόμενη ημέρα της ομάδας που ποτέ δεν θα αγαπήσει η Νέα Υόρκη. Μαζί με τον Russell στο Brooklyn ήρθε ο Timofey Mozgov, ένας αρκετά ΟΚ σέντερ, ενώ οι Raptors παραχώρησαν τον DeMarre Carroll και δύο picks στο draft του 2018 αντί των δικαιωμάτων του Justin Hamilton, κάτι που προσφέρει στους Nets έναν καλό παίκτη για το τρία και έναν λόγο να μην έχουμε ομαδικές αυτοκτονίες στο Brooklyn την βραδιά του Draft του 2018.
Ένα ενδιαφέρον πείραμα θα είναι επίσης ο Allan Crabbe, ένας παίκτης που είχε δείξει αρκετά καλά δείγματα στο Portland αλλά διαρκώς έπεφτε σε έναν αόρατο τοίχο που δεν τον άφηνε να κάνει το βήμα παραπάνω.Το φετινό pick πρώτου γύρου, ο 19χρονος σέντερ Jarrett Allen, o Jeremy Lin αλλά και ο Shawn Livingston των φτωχών, Spencer Dinwiddie, συμπληρώνουν όλα όσα αξίζουν ενδιαφέροντος για την πιο αντιεμπορική ομάδα στο ΝΒΑ. Οι Nets επέλεξαν στο φετινό draft και τον Αλέξανδρο Βεζένκοφ, όμως ο ΕλληνοΚυπριοΒούλγαρος δεν πρόκειται να κάνει ακόμα το άλμα για απέναντι.
Και τώρα τι; To κλειδί για τους Nets είναι να χάσουν όσο λιγότερο μπορούν. Δεν πρέπει να χαρίσουν άλλο ένα #1 πικ για δεύτερη σερί χρονιά και να βυθιστούν ακόμα περισσότερο στην μιζέρια χάρη στην χειρότερη ανταλλαγή στην ιστορία του μπάσκετ (αν όχι η χειρότερη μέσα στις 5-10 χειρότερες εύκολα). Αν τυχόν ο Russell και η λοιπή παρέα παίζουν μπασκετ, τότε οι Nets μπορούν να κάνουν κάτι μέτριο, να βγουν εκεί γύρω στην 10-12η θέση της Ανατολής. Το σημαντικό για αυτούς είναι να μείνουν εκτός των χειρότερων τριών ομάδων της λίγκας (για καθαρά λόγους αυτοεκτίμησης) και στη συνέχεια να δουλέψουν στα διάφορα ατομικά πρότζεκτ που βρίσκονται στο ρόστερ. Ο Russell, o Crabbe και ο Allen είναι κάποιοι απ’τους παίκτες που πρέπει να δουλευτούν, να βελτιωθούν και να κάνουν (κυρίως οι δύο πρώτοι) το απαιτούμενο restart στην καριέρα τους.
