ΝΒΑ: 8 Ερωτήματα που ψάχνουν απάντηση

ΝΒΑ: 8 Ερωτήματα που ψάχνουν απάντηση

Γιώργος Κουκούλης

Το NBA επέστρεψε πίσω στις ζωές μας εδώ και δύο περίπου εβδομάδες, με μία ξεκάθαρη μεταστροφή του άμεσου ενδιαφέροντος του κοινού στη δυναμική Ανατολική Περιφέρεια, μία Δύση η οποία έχει αρκετά καμπανάκια κινδύνου σε διάφορα μέτωπα αλλά και ένα νέο… επίκεντρο, και πολλά ερωτήματα τα οποία ήρθαν να προστεθούν στα διάφορα pre-season narratives, ψάχνοντας απάντηση! Στο σημερινό κείμενο, θα προσπαθήσουμε να δούμε 8 εξ αυτών και να δώσουμε τη δικιά μας αίσθηση για τις απαντήσεις τους:

1. Μήπως η νέα super-team του LeBron είναι λίγο “γηρασμένη”;

H “Πόλη των Αγγέλων” ανέκαθεν ήταν και μία μπασκετική “Πόλη των Αστέρων”, συγκεντρώνοντας από τα πρώτα χρόνια της ιστορίας της στο NBA τους μεγαλύτερους παίκτες, τις πιο λαμπρές ομάδες. Από τον George Mikan (στη Μινεάπολις βέβαια) μέχρι και τον Wilt Chamberlain και από τον Kareem και τον Magic μέχρι τον Kobe και τον LeBron, οι Lakers ήταν η ομάδα των αστεριών. Για ακόμα μία χρονιά, αυτά τα αστέρια όχι απλώς βρίσκονται στο Λος Άντζελες, αλλά μαζεύτηκαν σε μία ιδιαίτερη… συναστρία.

Ο LeBron με τον Anthony Davis ήταν ήδη εκεί, ο Carmelo Anthony με τον Russell Westbrook ήρθαν να ενώσουν τις δυνάμεις του, μαζί με μπόλικα άλλα ονόματα που την περασμένη δεκαετία θα έκαναν μία τρομακτική all-star team! Όμως τα 10s είναι στο παρελθόν. O Melo είναι 37, ο LeBron και ο Ariza 36, o Rondo και ο Howard 35, o Jordan 33, ο Westbrook 32. O Anthony Davis στα 28 του είναι… νεούδι, και οι απορίες είναι δεδομένες. Πως θα μπορέσει αυτή η ομάδα να διαχειριστεί μία απαιτητική σεζόν 82 αγώνων και πως θα είναι αρκετά φρέσκια την ώρα των playoffs ώστε να το κάνει αλά Mavericks (στο θέμα της φρεσκάδας και όχι του ταλέντου, το οποίο στους Lakers είναι πολλαπλάσιο) και να φτάσει μέχρι τέλους;

Προσωπικά, αμφιβάλλω. Το πρώτο δείγμα για την ομάδα του Frank Vogel ήταν πραγματικά απογοητευτικό, και σίγουρα… επεισοδιακό, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να το θεωρήσουμε ενδεικτικό. Οι Lakers δεν θα είναι κακοί, παραμένουν μία ομάδα με τον LeBron και τον Anthony Davis στις τάξεις της και αν οι συνθήκες είναι ευνοϊκές μπορούν κάλλιστα να προχωρήσουν πολύ στην post-season. Όμως όπως βλέπουμε τα πράγματα το fit με τον Westbrook δεν εμπνέει. Ο Carmelo είναι 37 και λογίζεται προφανώς ως ρολίστας πολυτελείας, αν και σε κάθε περίπτωση, δείχνει πως έχει βενζίνη στο ντεπόζιτο. Στη Δύση και (ειδικά) στην Ανατολή υπάρχουν ομάδες με εξίσου πολύ ταλέντο, που είναι νεώτερες, γρηγορότερες, πιο φρέσκες και η λογική λέει ότι για την ώρα δεν θα έβαζα τα λεφτά μου στην παρέα του LeBron. Αλλά αν μας έχει δείξει κάτι η ιστορία είναι ότι ποτέ δεν μπορούμε και να ποντάρουμε ξεκάθαρα κατά του LeBron…

2. Μήπως η ταυτότητα των Bulls βρίσκεται στην άμυνα;

Η σεζόν ξεκίνησε με το Σικάγο να προσθέτει μαζεμένο επιθετικό ταλέντο, με τους DeMar DeRozan και Lonzo Ball να έρχονται δίπλα στα ήδη εξαιρετικά επιθετικά όπλα των Zach LaVine και Nikola Vucevic. Μετά το τέλος και των συμπληρωματικών κινήσεων από τους Karnisovas και Eversley, ο βασικός σχολιασμός ήταν πως ο Billy Donovan θα έχει μία φοβερή επιθετική ομάδα, η οποία όμως θα έχει σοβαρά προβλήματα στην άμυνα, τα οποία προκύπτουν από το γεγονός ότι τρεις από τους βασικούς πέντε είναι στην καλύτερη μέτριοι αμυντικοί (LaVine) στη χειρότερη αμυντικές μαύρες τρύπες (DeRozan, Vucevic).

Όμως οι πρώτες δύο εβδομάδες κινούνται εκ διαμέτρου αντίθετα. Στην επίθεση οι Bulls ακόμα ψάχνουν να βρουν ακριβώς το πως θα κάνουν maximize το περίσσιο επιθετικό τους ταλέντο, με στόχο να δώσουν σταθερότητα στο παιχνίδι του, καθώς όπως έχουμε δει μέχρι στιγμής, τα επιθετικά ξεσπάσματα είναι αρκετά, αλλά συχνά (και λογικό), όπως στο τελευταίο παιχνίδι με τους Celtics, η επίθεση τα κάνει όλα λάθος. Όμως την ίδια ώρα, η καλύτερη επίθεση είναι η άμυνα. Οι Bulls, παρά τον φόβο για το ότι θα ήταν μία μέτρια αμυντική ομάδα έχουν δείξει το ακριβώς αντίθετο.

Αν και στα χαρτιά δεν αποτελούνται από αρκετούς ικανούς αμυντικούς, ο Billy Donovan έχει “στρώσει” μία εξαιρετική ομαδική άμυνα, η οποία με τα σωστά σχήματα “μασκαρεύει” τις ατομικές αδυναμίες του DeRozan, του Vucevic και του LaVine. Οι τρεις αυτοί αντισταθμίζουν την ατομική τους αμυντική μετριότητα κάνοντας ό,τι μπορούν σε καταστάσεις αμυντικών rotation, βοηθειών στην άμυνα και συνθηκών που μπορούν να συνδράμουν (LaVine και DeRozan έχουν γρήγορα χέρια και σε αυτές τις καταστάσεις είναι πολύτιμοί), ενώ την ίδια ώρα ικανοί αμυντικοί, όπως είναι οι – elite σε αυτό το κομμάτι – Caruso και Ball κάνουν ο καθένας δουλειά για δύο άτομα (ερωτηματικό οι επόμενοι μήνες στη ρακέτα, λόγω του τραυματισμού του Pat Williams). Αποτέλεσμα, για να μην πολυλογούμε, οι Bulls να δημιουργούν λάθη από τον αντίπαλο (Το 16.8% των αντίπαλων κατοχών καταλήγει σε λάθος), αιφνιδιασμούς και instant σκοράρισμα. Με 21.6 πόντους από λάθη των αντιπάλων, οι Bulls είναι δεύτεροι σε όλο το NBA σε αυτό το κομμάτι και το φανταστικό τους ξεκίνημα είναι στο μεγαλύτερο βαθμό αποτέλεσμα μίας φοβερής αμυντικής λειτουργίας (το 6ο καλύτερο DRTG στο NBA) παρά ενός αναβαθμισμένου επιθετικού παιχνιδιού, το οποίο πολύ πιθανόν να μην αργήσει να έρθει. Για την ώρα πάντως, ο Billy Donovan επιβεβαιώνει τη φήμη του εξαιρετικού Team Defense προπονητή, και οι Bulls είναι… on parade.

3. Ποιος προπονητής δεν θα προλάβει τα Χριστούγεννα;

Μιας και η… παρέλαση που παραδοσιακά χρησιμοποιείται ως σημείο αναφοράς στην ελληνική προπονητολογία για περιπτώσεις απόλυσης έχει περάσει και ήταν μόλις ένα δεκαήμερο μετά το πρώτο τζάμπολ της σεζόν, μπορούμε να θέσουμε ως ορόσημο την εορταστική περίοδο των Χριστουγέννων. Για να δούμε λοιπόν ποιοι προπονητές κάθονται σε “hot seat”, ας προσπαθήσουμε να το προσεγγίσουμε από μια οπτική αναγκαιότητας νίκης, αγωνιστικής εικόνας και ιδιοσυγκρασίας.

Ο πρώτος που έρχεται στο μυαλό είναι ο Frank Vogel. O προπονητής των Lakers είναι σίγουρα ο πλέον “αναλώσιμός” από αυτήν την ομάδα που έχει μαζευτεί στο Λος Άντζελες. Αν δεν τα πάνε καλά οι Lakers και δεν δέσει σύντομα η “μαγιά”, ίσως να χρειαστεί να θυσιαστεί για κάποιον άλλον προπονητή που θα μπορέσει να αποδειχθεί καλύτερος “διαχειριστής”, ειδικά αν ο LeBron θεωρήσει πως μία αλλαγή είναι αναγκαία. Κατά τα άλλα, άλλο δυνατό “χαρτί” είναι ο Luke Walton, που θα πρέπει φέτος να διεκδικεί σταθερά μια θέση στην οκτάδα, ενώ δεν θα μου έκανε εντύπωση να μπει σε αυτήν την κουβέντα και ο Jason Kidd, τον οποίο δεν έχω σε ιδιαίτερη προπονητική υπόλοιψη και τα πρώτα δείγματα που έχουμε δει στο Ντάλας είναι – επιεικώς – τραγικά.

4. Ποιος θα είναι ο επόμενος μεγάλος αστέρας της λίγκας;

Κάθε χρόνο, όπως είναι λογικό, έρχεται η ώρα για κάποιον ή κάποιους παίκτες να κάνουν το λεγόμενο leap season και από ρολίστες να γίνουν starters, από staters αστέρες και από αστέρες να γίνουν superstars. Τη φετινή σεζόν, αν οι πρώτες δέκα ημέρες αποτελούν οποιουδήποτε είδους ένδειξη, έχουμε ήδη ένα πρώτο όνομα. O Ja Morant είναι αυτός που έρχεται για να πάρει αυτήν την αναγνώριση που του αξίζει. Αν και όλοι θα θεωρούσαμε πως φέτος θα ήταν η χρονιά του Zion, με εκείνον στα πιτ και σε άσχημη κατάσταση, ο τριτοετής Morant έχει μπει με τα φρένα σπασμένα και με μία… αυθάδεια που θυμίζει τρομακτικά τον Derrick Rose στην τρίτη του σεζόν στο NBA, που παρεμπιπτόντως ήταν και η MVP season του.

Δύσκολα να δούμε να επαναλαμβάνεται ένα τέτοιο κατόρθωμα κι από τον Ja, όμως αφενός τα 30.4 PPG, 7.8 APG, 5.4 RPG, 1.8 SPG, 54% FG, 41% 3P που έχει ως μέσοι όροι σε αυτά τα έξι παιχνίδια που έχει δώσει είναι εντυπωσιακά, αφετέρου, στο πολύ σημαντικό κριτήριο του “eye testing”, δηλαδή της “αύρας” που βγάζει ένας παίκτης στο γήπεδο όταν τον βλέπεις να παίζει, ο νεαρός γκαρντ των Grizzlies όχι απλώς παίρνει άριστα, αλλά το κάνει και με εντυπωσιακό στυλ.

Ώρα για την Ja Morant szn λοιπόν.

5. Ποιες ομάδες είναι ψηλά στα League Pass rankings;

Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε τρεις ομάδες που θεωρούμε must watch αυτή τη σεζόν και το σημαντικότερο, που δεν το περιμέναμε μετά το πέρας της περσινής (οπότε βγάζουμε τις τρεις επιλογές των Bucks, Lakers και Nets), για εμένα είναι οι εξής τρεις:

Α) Chicago Bulls: Τα είπαμε και παραπάνω. Μπορεί εν τέλει να μη δουλέψει η νέα μορφή των “Ταύρων”, όμως όλο το ρόστερ είναι δομημένο με τέτοια κομμάτια ώστε να μπορέσει να προσφέρει εξαιρετικής ωραιότητας και πολύμορφο επιθετικό μπάσκετ, ενώ την ίδια ώρα η επιθετική άμυνα τους προσφέρεται για την δημιουργία πολλών αιφνιδιασμών και θεαματικού transition game.

Β) Golden State Warriors : Oι Dubs βρήκαν το χαμένο mojo τους. Με τον Steph να συνεχίζει το ίδιο καυτός όσο πέρυσι, τον Jordan Poole να ετοιμάζεται να κάνει αγωνιστικό breakthrough σε ο, τι έχει να κάνει με την εξέλιξη του ως σκόρερ και το υπόλοιπο ρόστερ να δείχνει ενισχυμένο με παίκτες που μπορούν να πιάσουν υψηλή απόδοση στο σωστό περιβάλλον (OPJ, Bjelica, Iguodala, Wiggins, Looney), οι Warriors ξεκίνησαν τη φετινή σεζόν δείχνοντας όρεξη να πιάσουν ξανά τα υψηλά επίπεδα μπάσκετ που τους είχαμε μάθει, παρά το γεγονός ότι σε καμία περίπτωση δεν έχουν ατομικά την ποιότητα που παρελθόντος. Αυτό που έχουν είναι έναν Klay Thompson έτοιμο για τη μεγάλη επιστροφή, αλλά και τους James Wiseman και Jonathan Kuminga, που δυνητικά, όταν μπουν σε πλήρεις ρυθμούς μπορούν να κάνουν το Warriors brand of Basketball όχι απλώς περισσότερο θεαματικό από όσο ήδη είναι, αλλά και ακόμα πιο ουσιαστικό, σε βαθμό που να δικαιολογείται το γεγονός πως για αρκετούς ειναι dark horse διεκδικητής για τη Δύση.

Γ) Memphis Grizzlies : Με τον Ja να είναι η αρχή η μέση και το τέλος αυτής της ομάδας, μπορούμε να καταλάβουμε όλοι το πνεύμα στο οποίο “δουλεύουν” οι Grizzlies. Είναι νεαροί (μόλις 2 παίκτες 28 ετών και οι υπόλοιποι από 25 και κάτω), είναι αθλητικοί, δεν είναι πολύ ψηλοί αλλά αυτό σημαίνει ότι κοιτάζουν να τρέξουν, να εκμεταλλευτούν την ικανότητα slashing παιχνιδιού που έχουν αρκετοί παίκτες τους και να δημιουργήσουν έτσι καταστάσεις σκοραρίσματος. Μετά την περσινή περίεργη αλλά ελπιδοφόρα σεζόν, οι Grizzlies φέτος μάλλον μπαίνουν σε φάση ωρίμανσης και το ίδιο συμβαίνει με το παιχνίδι τους.

6. Cade, Jalen ή μήπως κάποιος άλλος;

Ο Cade Cunningham μπορεί να ήταν το σίγουρο #1 για το φετινό draft, δείχνοντας το prospect ενός generational talent, όμως νομίζω πως η διαφορά μεταξύ του άλλοτε παίκτη της Οκλαχόμα και του Jalen Green, του αμερικανοφιλιπινέζου παίκτη των Rockets, δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται. H ερώτηση είναι απλή. Ποιος θα κερδίσει το βραβείο του ρούκι της χρονιάς, αν δεχτούμε ότι αυτοί οι δύο είναι τα μεγάλα φαβορί;

Το μικρό πλεονέκτημα βρίσκεται στην πλευρά του νέου franchise player των Pistons και είναι όλα θέμα ρόστερ. Παρά το γεγονός ότι τόσο οι Pistons όσο και οι Rockets δεν διεκδικούν τίποτα σπουδαίο και δεν διαθέτουν κάποιο σύνολο με προοπτικές για τη φετινή σεζόν, τα πράγματα είναι πολύ πιο ξεκάθαρα στο Detroit. O Cade Cunningham είναι το Α και το Ω  της ομάδας της Central Division, είναι αποκλειστικά μόνος του και ως τέτοιος θα έχει τον απόλυτο έλεγχο της… μοίρας  του για το βραβείο του ROTY. Από την άλλη,ο Green μοιράζεται αφενός το backcourt των Rockets με τον Kevin Porter Jr (βέβαια δείχνει πως έχει το πράσινο φως για τα πάντα), ενώ υπάρχει επίσης ο Christian Wood που είναι ένας ψηλός που θα παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας του. Αυτή η μικρή αλλά επιπρόσθετη “όχληση” πιθανώς να κάνει τη διαφορά.

Για να μιλήσουμε πάντως με δεδομένα, επειδή Cunningham έχουμε δει ελάχιστα ως τώρα, δύο ακόμα παίκτες μπαίνουν στη συζήτηση. Οι Scottie Barnes (#4 pick) και Evan Mobley (#3 pick) είναι οι δύο rookies που προσωπικά με έχουν εντυπωσιάσει περισσότερο σε αυτό το μικρό πρώτο διάστημα της regular season, με τον άσο των Raptors ειδικά να δείχνει μία φοβερή αυτοπεποίθηση, ένα εξαιρετικό NBA-Ready πακέτο που πρόκειται να δικαιώσει (bold, αισιόδοξο take) σε μεγάλο βαθμό την ομάδα του Καναδά, που έφυγε από το σίγουρο #4 των προβλέψεων, τον (σε κάθε περίπτωση παικταρά) Jalen Suggs, για να κυνηγήσει έναν παίκτη με τεράστιο ταβάνι, όπως φαίνεται πως είναι ο Barnes.

7. Θα έχουμε πάλι… MVP-ic;

O Nikola Jokic κατάφερε πέρυσι να ξεπεράσει κάθε προσδοκία, και να γίνει το χαμηλότερο draft pick στην ιστορία το οποίο καταφέρνει να κερδίσει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη της κανονικής διάρκειας της σεζόν. Η περσινή σεζόν “έγραφε” το όνομα του Jokic από την αρχή, με τον Σέρβο άσο των Nuggets να ξεχωρίζει και σε συνδυασμό με τους τραυματισμούς των άμεσων συνδιεκδικητών του, να εξασφαλίσει πιο εύκολα από όσο φαίνεται τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη.

Η φετινή σεζόν ίσως να έχει πάνω της γραμμένο το όνομα του Luka Doncic. Αν και στις πρώτες δύο βδομάδες Luka και Dallas δεν βγάζουν ακριβώς μάτια, το παιχνίδι των Mavs είναι τόσο πολύ βασισμένο στον Σλοβένο, που οποιαδήποτε επιτυχία της ομάδας του Jason Kidd θα στηριχτεί σε αυτόν. Αν επιβιώσει ο Kidd και αν οι Dallas καταφέρουν να βρεθούν στο Τοπ 4 της Δύσης (που με αυτή τη Δύση δεν το θεωρώ ακατόρθωτο, αν και δύσκολο), ο Luka θα είναι ο βασικός διεκδικητής του τίτλου.

Aν πάμε πάντως με βάση το πως έχει ξεκινήσει η φετινή σεζόν, τα ονόματα που έρχονται στο μυαλό είναι δύο. Rudy Gobert και Steph Curry. Οι ομάδες τους θα είναι καλές, οι ίδιοι πρωταγωνιστές και απαραίτητοι. Αποφεύγω την Ανατολή λόγω της ρευστότητάς της και του γεγονότος ότι τα pre-season favorites της σεζόν (Bucks, Nets) ακόμα ψάχνονται.

8. Θα καταφέρει ο Γιάννης – ή έστω η Ανατολή – το back to back; 

Κακά τα ψέματα η team to beat είναι τις περισσότερες φορές η πρωταθλήτρια της περασμένης σεζόν. Αυτό μπορεί κάποιες φορές, όπως στον τίτλο των Raptors ή εκείνον των Mavericks, να μην ισχύει, γιατί είσαι σχεδόν σίγουρος ότι εκείνη η ομάδα δεν πρόκειται να κάνει repeat, όμως φέτος σίγουρα οι Bucks θα είναι πάλι στη μάχη του τίτλου. Στο μεγαλύτερο μέρος της παραμένει η ίδια ομάδα που κατέκτησε την προηγούμενη σεζόν τον τίτλο, ενώ πλέον, ο Γιάννης μύρισε αίμα και έχει έρθει έτοιμος για περισσότερα. Όταν έρθει ο Μάιος, οι Bucks θα είναι η team to beat.

Η αρχή της φετινής σεζόν πάντως, σίγουρα έχει… θολώσει πάντως τα νερά. Οι περσινοί “ισχυροί” φέτος ψάχνονται, με τα pre-season φαβορί (Nets, Bucks, Suns και σε μικρότερο βαθμό οι Lakers) να βρίσκονται στο .500 και να δείχνουν πως ακόμα ζεσταίνονται. Τα πρώτα παιχνίδια έδωσαν την ευκαιρία σε ομάδες όπως οι Heat, οι Bulls,οι Knicks και οι Warriors να μπουν με δύναμη και να δείξουν απειλητικοί. Ποιοι μπορούν να το κρατήσουν ως τέλους; Από αυτήν την τετράδα, Heat και Warriors, λόγω πρότερου… βίου, έχουν ένα μικρό προβάδισμα, με τους Knicks (που έχουν και τη μισή περσινή σεζόν ως παρακαταθήκη) και τους Bulls, να θέλουν να εξελιχθούν από “pretenders” σε “contenders” μέσα από την σταδιακή και συνεχόμενη βελτίωσή τους. Η Ανατολή μοιάζει αυτή τη στιγμή να έχει περισσότερες ομάδες που προσεγγίζουν αυτό το στάτους, οπότε με τους αστερίσκους του εμβολίου του Kyrie Irving και της κατάστασης με τον Ben Simmons, δείχνει σίγουρα τα δόντια της.

Από τη Δύση τώρα, μία ομάδα εμπνέει μεγάλη ασφάλεια και μπορεί να λογίζεται ως πρώτο φαβορί: οι Utah Jazz είναι αυτή η ομάδα, και ξεκινάνε τη σεζόν ένα σκαλί πάνω από τους υπόλοιπους.

TAGS:
#NBA #NBA #Μπάσκετ #Μπάσκετ
Γιώργος Κουκούλης