Τι νέα; Ο τραυματισμός του PG κατά την διάρκεια αγώνα scrimmage της εθνικής των Η.Π.Α. ήταν φρικιαστικός και αφήνει την Indiana χωρίς τον μεγάλο της ηγέτη για άγνωστο χρονικό διάστημα. Οι πιο αισιόδοξοι θεωρούν, λόγω και του πείσματος του George, ότι θα επανέλθει όσο το δυνατόν ταχύτερα δηλαδή κάπου στη μέση της χρονιάς ή λίγο πριν από τα φετινά Playoffs παρ’ όλο που αρχικά γινόταν λόγος για μια ολόκληρη χαμένη σεζόν. Σε κάθε περίπτωση ο τραυματισμός του ηγέτη της Indiana δεν είναι το μοναδικό πρόβλημα των Pacers. Ο Lance Stephenson αποχώρησε για την Νέα Ορλεάνη και δεν αντικαταστήθηκε επάξια. Ο τρελο- Lance μπορεί να ήταν με τα φεγγάρια του και συχνά να ανάγκαζε τους Pacers να λογοδοτήσουν για την ανάρμοστη συμπεριφορά του στο παρκέ, ήταν όμως μια ποιοτική λύση, ένας γκαρντ που στην καλή του μέρα μπορούσε να διαλύσει μόνος του την αντίπαλη άμυνα. Ο coach Vogel μιλώντας στην Media Day των Pacers επισήμανε πως ο σχεδιασμός της ομάδας για φέτος διαμορφώθηκε με την προοπτική ότι ο Paul George δεν θα μπορούσε σε καμία στιγμή της σεζόν να ενισχύσει την ομάδα. Ωστόσο, από τις μεταγραφές που (δεν) πραγματοποίησε η Indiana δεν διαφαίνεται με ποιον τρόπο θα καλυφθούν τα κενά τόσο του George όσο και του Stephenson. Τα κλειδιά της ομάδας έχουν παραδοθεί στον George Hill που θα είναι ο βασικός οργανωτής ενώ επικρατέστερος για την θέση του shooting guard είναι ο άρτι αφιχθείς από τους Pistons, Rodney Stuckey. Στο ‘3’ η απώλεια του PG όχι απλώς δεν καλύφθηκε αλλά πιθανότατα να δημιουργήσει σημαντικό πρόβλημα στον Vogel. Solomon Hill, C.J. Miles και ο Κροάτης «μπομπέρ » Damjan Rudez είναι αδύνατον να αναπληρώσουν την πολυδιάστατη παρουσία του George σε άμυνα και επίθεση. Εκεί όπου οι Pacers μοιάζει να έχουν το δυνατό τους σημείο είναι η front line, αρκεί ο Roy Hibbert να αποδώσει αυτό που μπορεί διότι πέρυσι « κρέμασε » τους Pacers σε πολλά παιχνίδια. Ο Ian Mahimni καλείται να ανέβει επίπεδο ενώ ο Luis Scola να αποδείξει αν στα 37 του αντέχει τους εξαντλητικούς ρυθμούς του NBA. Εάν οι παραπάνω παίκτες παρουσιαστούν αναξιόπιστοι τότε ο βετεράνος David West « θα τραβήξει ( όπως και πέρυσι) όλο το κουπί » στην επίθεση μέσα από το ζωγραφιστό.O Franchise Player: …βρίσκεται στα πιτς! Ο Paul George είναι ο παίκτης που θα στηριχθεί την επόμενη δεκαετία η Indiana και θα χτίσει γύρω του την ομάδα. Ο George υπό προϋποθέσεις θα μπορούσε να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Lebron James στην Ανατολική Περιφέρεια όμως ο τραυματισμός του θα τον φέρει πίσω. Έτσι, το βάρος πέφτει στις ( μεγάλες ) πλάτες του Roy Hibbert ο οποίος όμως πέρυσι προβλημάτισε με την απόδοση του και αποδοκιμάστηκε ακόμα και από τους ίδιους τους φιλάθλους της ομάδας, με τον ίδιο να δηλώνει πως το θέμα είναι ψυχολογικό και να υπόσχεται την επιστροφή στις υψηλές πτήσεις.
O Rising star: … αναζητείται ή ακόμη χειρότερα πιθανώς να μην υπάρχει τέτοιος στο φετινό ρόστερ των Pacers. Τα τελευταία χρόνια πάντως η Indiana δεν έπασχε σε αυτό τον τομέα καθώς έχτιζε την ομάδα της γύρω από έναν νεαρό ( Danny Granger στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας, τώρα ο Paul George ). Φέτος δεν φαίνεται πως θα ξεπεταχτεί κάποιος, εκτός κι αν μας εκπλήξει ευχάριστα κάποιος από τους Lavoy Allen, C.J. Fair, Solomon Hill ή ο Βενιαμίν του ρόστερ Adonis Thomas (1993). Οι παραπάνω όμως δεν έχουν καν επιβεβαιωμένη την θέση τους στο δυναμικό της ομάδας πόσο μάλλον να πάρουν και τις απαραίτητες ευκαιρίες ώστε να αναδειχθούν.
Ο στόχος: Η μετακίνηση του Lebron στο Cleveland, η ολική επαναφορά του Derrick Rose στο Chicago και η παραμονή του Carmelo στους Knicks ενίσχυσαν σημαντικά την μέχρι πέρυσι αδύναμη Ανατολική Περιφέρεια και φυσικά μην ξεχνάμε και τους πρωταθλητές Ανατολής Miami Heat. Συνδυάστε τα προαναφερθέντα με τον τραυματισμό του George και την παρουσία διψασμένων ομάδων με υπολογίσιμα ρόστερ όπως οι Wizards, Raptors, Nets αλλά και οι Hornets, Pistons, Hawks ( σε μικρότερο βαθμό οι τρεις τελευταίοι) και ίσως δούμε τους Pacers ακόμη κι εκτός Playoffs κάτι που θα αποτελεί οπωσδήποτε σοκ. Ακόμη κι αν εξασφαλίσουν θέση σε αυτά, η πρόκριση στα ημιτελικά θα συνιστά υπέρβαση. Πιθανότατα και με τον George διαθέσιμο θα ήταν δύσκολο η Indiana να επαναλάβει τις πορείες των τελευταίων χρόνων που σταματούσαν πάνω στο Miami του Lebron εφόσον δεν ενισχύθηκε στις μεταγραφές. Συνεπώς, αρχικός στόχος η είσοδος στα Playoffs και βλέποντας και κάνοντας στη συνέχεια.
Highlight της σεζόν: Μάλλον είναι θέμα χρόνου οι “κακόβουλες και κακεντρεχείς” συγκρίσεις του Roy Hibbert με κάδους απορριμάτων να ξεκινήσουν ξανά κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν
Chicago Bulls: Ταύροι εν υαλοπωλείω!
(Γράφει ο Γιώργος Κουκούλης)Τι νέα; Η πόλη των ανέμων πέρασε ίσως το πιο πολυάσχολο μπασκετικό καλοκαίρι της απ’το 2010 και μετά. Τότε ήταν πιθανώς η μεγαλύτερη Free Agency (από θέμα ονομάτων) που υπήρξε ποτέ. James, Wade, Bosh,,Johnson, Stoudemire, Boozer,Gay, Lee, Nowitzki, Pierce (οι δύο τελευταίοι ανανέωσαν σχετικά γρήγορα με τις ομάδες τους) ήταν τα σημαντικότερα ονόματα ελευθέρων παικτών που υπήρχαν στην αγορά, κι όποια ομάδα έπαιρνε έστω και έναν απ’αυτούς θα βελτίωνε αρκετά την μοίρα της. Το Chicago κυνήγησε τα πρώτα 6 ονόματα της λίστας, και τελικά μετά από πέντε απορρίψεις (έστω κι αν ο Wade ισχυρίζεται πως αν δεν τον έπαιρνε τηλέφωνο ο LeBron ήταν έτοιμος να υπογράψει και να γυρίσει σπίτι,στο Chicago), κατέληξε στον τελευταίο εξ αυτών, τον Carlos Boozer. Η συνέχεια γνωστή και απογοητευτική. Φέτος ήταν οι “Melo sweepstakes”, όπως ονομάστηκε ο “αγώνας” μεταξύ Bulls, Rockets, Lakers και Knicks για τον Carmelo Anthony. Και κει το Chicago απέτυχε να υπογράψει τον κύριο στόχο του, ο οποίος παρά την συγκρατημένη αισιοδοξία (όπως και με τους James και Wade το 2010) προτίμησε να παραμείνει στη Νέα Υόρκη. Οι Bulls κινήθηκαν με πολύ γρήγορες κινήσεις όμως στη φετινή αγορά, και παρά το ναυάγιο του πρώτου σχεδίου, έφτιαξαν ένα άξιο ενθουσιασμού για τους φίλους της ομάδας, Plan B. Αυτό είχε ως σημείο αναφοράς την απόκτηση του Pau Gasol για μόλις 7 και κάτι εκατομμύρια δολάρια τη σεζόν, για 3 χρόνια. Επιπλέον, ο 2 φορές Rising Star της Euroleague, Nikola Mirotic, συμφώνησε να κάνει το άλμα στο ΝΒΑ και να αφήσει τη Ρεάλ Μαδρίτης. Ο Kirk Hinrich ανανέωσε (γιατί πάντα θέλεις τον σκληρό αρχηγό σου στην ομάδα, ακόμα κι αν αυτός έχει ξεχάσει τι σημαίνει ο όρος “επιθετική συνέπεια”, εδώ και 3-4 χρόνια), ο Aaron Brooks ήρθε ως τρίτος πλέι μέικερ, ενώ φυσικά στο draft ήρθε και ο καλύτερος σουτέρ που διέθετε αυτή η φουρνιά (μαζί με τον Nik Stauskas των Kings), ο Doug McDermott. O Derrick Rose έκανε ένα υγιές Μουντομπάσκετ παίζοντας σε όλα τα παιχνίδια (αν και σουτάροντας με άθλια ποσοστά) και στην pre season δείχνει ολοένα και καλύτερος, με αποκορύφωμα το ρεσιτάλ 30 πόντων εναντίον των Cavs χθες βράδυ,ο Jimmy Butler μετά τις περσινές “υπερωρίες” (38.7 λεπτά ανα αγώνα, τα περισσότερα σε όλο το ΝΒΑ) δείχνει να έχει “ψηθεί” αρκετά για να κάνει το δικό του αγωνιστικό άλμα, ενώ ο Mike Dunleavy αποτελεί μάλλον το ιδανικότερο πρότυπο παίκτη για τον McDermott, δημιουργώντας στη θέση 3 ένα δίδυμο φωτιά πίσω απ’τα 7.25μ. Ο Tony Snell αποτελεί ένα μεγάλο αίνιγμα, καθώς παρά την εξαιρετική Summer League, στα φιλικά δεν δείχνει να χαίρει της εμπιστοσύνης τους Thibodeau, ενώ και ο ίδιος δείχνει λιγάκι έξω απ’τα νερά του, κάτι που δημιουργεί θέματα στο αναπληρωματικό δυάρι, αφού μετά τον Butler, μάλλον θα αναγκάζεται να παίρνει λεπτά στη θέση και ο Captain Kirk.Ο βασικός λόγος για χαρά όμως είναι στην πραγματικότητα αυτό που χτίζεται στην ρακέτα. Το Chicago δημιούργησε μάλλον την δυνατότερη από θέμα βάθους front line σε όλο το ΝΒΑ. Πέρα απ’τους δύο νέους, τον Gasol και τον Mirotic που αναφέραμε παραπάνω, υπάρχουν από πέρσι και ο Taj Gibsοn με τον Joakim Noah. O πρώτος έκανε σεζόν αποκάλυψη πέρσι, με υψηλά καριέρας σε πόντους (13 μ.ο) και κοψίματα (1.4 μ.ο), ενώ αποτέλεσε το 4άρι που έκλεινε τα παιχνίδια για το Chicago, παραγκωνίζοντας τον Carlos Boozer. Απ’την άλλη είναι ο Noah,ένα απ’τα καλύτερα σέντερ του ΝΒΑ και αμυντικός της χρονιάς πέρσι,ενώ ήταν ο παίκτης που έλαμψε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο τα 2 χρόνια της απουσίας του Rose απ’τα παρκέ. O rookie Cameron Bairstow και ο αειθαλής Nazr Mohammed είναι περισσότερο διακοσμητικοί στο φετινό rotation, αλλά έχουν επιλεχθεί στην ομάδα γιατί αν χρειαστούν θα σπρώξουν και θα παλέψουν στη ρακέτα, όπως θέλει ο Thibodeau να κάνουν οι ομάδες του.
O Franchise Player: Μα φυσικά ο Derrick Rose. Γεννημένος και μεγαλωμένος στην πόλη του Σικάγο, ερχόμενος απ’τις πλέον κακόφημες γειτονιές της πόλης (αυτήν του Englewood, του 44% στην φτώχεια,αλλά και ενός απ’τα υψηλότερα ποσοστά σε όλες τις ΗΠΑ στο θέμα της εγκληματικότητας), ο Rose κατέληξε στους Bulls πριν 6 χρόνια, και επομένως επωμίστηκε το βάρος όλου του Σικάγο στις πλάτες του, ως παιδί της πόλης. Αν θέλουν κάποιος να τους φέρει το πρωτάθλημα μετά από 16 ολόκληρα χρόνια, αυτός είναι ο Rose, ο οποίος όμως έχει σταθεί ιδιαίτερα άτυχος με τους τραυματισμούς. Φέτος δείχνει να τα ξεχνάει όλα. Έκανε ένα υγιέστατο τουρνουά στην Ισπανία (άσχετα αν η “σκουριά” της αποχής τον ανάγκασε σε άθλια ποσοστά στο σουτ όπως είπαμε) και στην preseason είναι παιχνίδι με παιχνίδι όλο και πιο άνετος με τον εαυτό του, ενώ δείχνει σιγά σιγά ότι παραμένει ένας απ’τους παίχτες που φοβάσαι να αντικρίσεις να τρέχει με την μπάλα στον αιφνιδιασμό, αν είσαι αντίπαλός του. Οι κακουχίες τον ωρίμασαν ως παίκτη και ως χαρακτήρα, σε σημείο που δηλώνει πιο έτοιμος από ποτέ για να πάρει το δαχτυλίδι, το οποίο θεωρεί ως σίγουρο ότι θα έρθει, απλά είναι θέμα του πότε και με ποιες συνθήκες.
O Rising Star: Doug McDermott, η αλλιώς, Doug McBuckets! Ένας παίκτης που λόγω ικανοτήτων και φυσικών προσόντων μπορεί να παίξει τρεις θέσεις (2άρι, 3άρι αλλά και 4άρι). Ο παίκτης ο οποίος αποτελεί φυσικό διάδοχο του Kyle Korver (έτσι τον χαρακτήρισαν στο Creighton, το πανεπιστήμιο που και οι δύο πήγαν) και υπήρξε ο πρώτος σκόρερ του περσινού κολλεγιακού πρωταθλήματος (28 πόντοι μ.ο) επιλέχθηκε στο νούμερο 11 απ’τους Nuggets που τον παραχώρησαν αμέσως στο Chicago για 2 πικ πρώτου γύρου σε εκείνο το ντραφτ. Ένας γεννημένος sharp-shooter, o McDermott πιθανώς να είναι ένας απ’τους ελάχιστους rookies τα τελευταία χρόνια που θα αναγκάσουν τον Thibodeau να τους δώσει αρκετό χρόνο συμμετοχής απ’την πρώτη κιόλας σεζόν τους. Οι ικανότητά του να σκοράρει κατά βούληση αν βρει ρυθμό, τον κάνει πολύτιμο όπλο. Βέβαια, αποτελεί ερωτηματικό το κατά πόσο θα προσαρμοστεί τόσο στα πολύ αθλητικά 3άρια που θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο ΝΒΑ από φέτος, όσο και στο νέο στυλ παιχνιδιού, οπού η μπάλα δεν θα βρίσκεται διαρκώς στα χέρια του.
Ο Στόχος: Μα φυσικά το πρωτάθλημα.O κλοιός σφίγγει για την επιστροφή στην επιτυχία. Οι ομάδες του Thibodeau έχουν δείξει εξαιρετικά δείγματα όλα αυτά τα χρόνια, αλλά απ’την πρώτη σεζόν (τελικοί περιφέρειας με Miami και ήττα 4-1) και μετά, οι Bulls πάνε από αποτυχία σε αποτυχία, κυρίως λόγω των πάρα πολλών τραυματισμών,ειδικά των δύο του Rose. Δεν πάει να πει οτι ενδεχόμενη αποτυχία κατάκτησης του τίτλου φέτος θα σημάνει το τέλος του Thibs στο Chicago και τους Bulls (ελάχιστα παράπονα υπάρχουν γι’αυτόν άλλωστε) , αλλά με δεδομένη την ηλικία του Gasol (34 φέτος), τα 29 χρόνια του Noah αλλά και το ότι ίσως η πρώτη χρονιά των Big 3 του Cleveland να είναι πιο δύσκολη γι’αυτούς στο θέμα της συνεργασίας, μέχρι να βρουν χημεία τουλάχιστον, μάλλον οι συνθήκες είναι καλύτερες φέτος παρά τις επόμενες χρονιές.
Ηighlight της σεζόν: Joakim Noah vs the city of Cleveland, μέρος δεύτερο. Ο Noah αγαπάει το Cleveland και το Cleveland αγαπάει τον Noah. Eπίσης, θεού θέλοντος και γονάτου επιτρέποντος, ας ελπίσουμε να υπάρχουν πολλά highlights του Rose μέσα στη σεζόν σαν κι αυτά.
Τι νέα; Η δεύτερη θητεία του Lebron James αποτελεί φυσικά την μεγαλύτερη είδηση για τους Cavs. Η μετακίνηση του « Βασιλιά » από το Miami στο σπίτι του και την πόλη όπου μεγάλωσε, αλλάζει τους συσχετισμούς στην αδύναμη Ανατολική Περιφέρεια, η οποία πέρα από τους Heat και τους Pacers δεν διέθετε άλλη ομάδα που να χτυπάει τίτλο. Αυτή τη φορά όμως ο Lebron δεν θα είναι μόνος του στο κυνήγι του 3ου προσωπικού του δαχτυλιδιού και πρώτου για τους Cavaliers, όπως το 2007 όπου πάλεψε χωρίς αξιόλογους συμπρωταγωνιστές κόντρα στους ανώτερους San Antonio Spurs. Ο Kyrie Irving που αναδείχθηκε πολυτιμότερος παίκτης του πρόσφατου Παγκοσμίου Κυπέλλου μπάσκετ ( αλλά και MVP στο περσινό All-Star Game ), έχει τα φόντα να γίνει ο καλύτερος PG του NBA και να διεκδικήσει δαχτυλίδια δίπλα στο Lebron. Το Cleveland και κυρίως ο James, δείχνουν να λειτουργούν με την λογική του « πρωτάθλημα εδώ και τώρα ». Άλλωστε, δεν μπορεί να αξιολογηθεί με διαφορετικό τρόπο το trade του Kevin Love με ανταλλάγματα τα Νο.1 των δύο τελευταίων drafts, Anthony Bennett και Andrew Wiggins. Ο PF των Timberwolves έρχεται να προσδώσει δύναμη στο « ζωγραφιστό » κυρίως από πλευράς σκορ και να αποτελέσει μια έξτρα απειλή όταν οι James και Irving έχουν κενά διαστήματα κατά τη διάρκεια του αγώνα. Το ρόστερ των Cavaliers πάντως διαθέτει ακόμα ένα αξιοπρεπές ( αμυντικά κυρίως ) 5αρι τον Brendan Haywood, τον Αυστραλό ανερχόμενο γκαρντ Matthew Dellavedova, τον …αντιπαθή στους Έλληνες μπασκετόφιλους, Βραζιλιάνο Anderson Varejao, τους σουπερταλαντούχους Waiters και Thompson και τις μεταγραφές ελέω… Lebron: Mike Miller και James Jones που έφερε πακέτο από την Florida ο « Βασιλιάς », ο Shawn Marion και πιθανότατα να δούμε και τον μεγάλο Ray Allen με τα κίτρινα των Cavaliers αν τελικά αποφασίσει να μην αποσυρθεί. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε πως ήρθε και νέος προπονητής και μάλιστα Ευρωπαίος! Ο David Blatt προσγειώνεται στον μαγικό κόσμο του NBA σαν πρωταθλητής Ευρώπης με την Μακάμπι κι έχει στα χέρια του ένα ρόστερ ικανό να τον οδηγήσει στην κορυφή σε σύντομο χρονικό διάστημα αλλά και το προνόμιο να προπονεί τον πιο ολοκληρωμένο καλαθοσφαιριστή στον κόσμο, τον Lebron James.Ο Franchise player: Ο Lebron James. ( Τι σοκ κι αυτό). Ο Lebron ξεκαθάρισε στην Media Day των Cavs πως πλέον τον ηγετικό ρόλο στην ομάδα θα τον έχει ο ίδιος με τους Irving και Love να αποτελούν τα sidekicks του James στους Big3 του Cleveland. Ο James επιστρέφει σπίτι του πεινασμένος και μετά το μεταγραφικό σήριαλ του καλοκαιριού υπόσχεται στην πόλη του ότι θα κατακτήσει τον πρώτο επαγγελματικό τίτλο μετά το 1964 όταν η ομάδα του football του Cleveland κατέκτησε το πρωτάθλημα. O Lebron αν και απλώς δήλωσε πως ανυπομονεί να ξεκινήσει το πρωτάθλημα και πως η ομάδα του δεν είναι ακόμα έτοιμη για την κατάκτηση του τίτλου, έχει εμφανώς κάνει αισθητή την επιρροή του στο σχεδιασμό των Cavs. Οι άγουροι Bennett και Wiggins δεν μπορούν να προσφέρουν άμεσα και ο Lebron δεν έχει την πολυτέλεια να σπαταλάει σεζόν καθώς έχει πατήσει πλέον τα 30. Έτσι, η μεταγραφή Love θα τον βοηθήσει να πραγματοποιήσει πορεία ανάλογη με αυτή που έκανε την πρώτη του χρονιά στο Miami. Μόνο που αυτή τη φορά επιθυμεί να είναι αυτός πρωταθλητής. ( Το 2011 οι Mavericks του Nowitzki του στέρησαν τον τίτλο).
Rising Star: Εφόσον, οι Bennett και Wiggins αποχαιρέτησαν για την Minnesota περιμένουμε πολλά από τον Dion Waiters. Το Νο.4 του draft του 2012 αποτελεί ένα αξιόπιστο SG που δεν θα έχει το άγχος να τραβάει το κουπί στο σκοράρισμα με την παρουσία των James, Irving και Love και θα εκτελεί από το τρίποντο απελευθερωμένος. Ένα τρομερό εργαλείο στα χέρια του Blatt ενώ ήδη ο « Βασιλιάς » τον έχει χαρακτηρίσει σημαντικό για το παιχνίδι των Cavs. Ωστόσο, έχει να μάθει πολλά ακόμη στο πλευρό του Lebron. Αν εξελιχθεί σε All-Star θα μιλάμε για μια ομάδα- φόβητρο που θα απειλεί από όλες τις θέσεις.
Ο στόχος:Στο μυαλό όλων στο Cleveland τριβελίζει η λέξη πρωτάθλημα. Ο Lebron James φρόντισε να μετριάσει τον ενθουσιασμό που (δικαιολογημένα) επικρατεί στην πόλη. Ναι μεν υποσχέθηκε τον τίτλο αλλά όχι δε απαραίτητα φέτος. Η παρουσία όμως στους τελικούς κρίνεται επιβεβλημένη. Η κατάκτηση του πρωταθλήματος θα σημάνει την απόλυτη επιτυχία, η ήττα στους τελικούς απλά θα παρατείνει την αναμονή για ένα χρόνο ακόμη ενώ τυχόν αποκλεισμός από ανατολική ομάδα θα φέρει μουρμούρα στο στρατόπεδο των Cavaliers. Σε κάθε περίπτωση αναμένουμε να κατακτήσουν την πρώτη θέση στην Ανατολή στην regular season με ένα εξωφρενικό ρεκόρ και να παλέψει με Chicago, Miami και ενδεχομένως και τους Knicks για την νίκη στην Περιφέρεια.
Highlight της σεζόν: ΄Το “powder toss” του LeBron επιστρέφει στην Quicken Loans Arena. Εκεί που ξεκίνησαν όλα.
Ο Στόχος: Όπως αναφέραμε αρκετές φορές παραπάνω αν το Detroit δεν εισέλθει στα Playoffs θα συνιστά αποτυχία. Έχει όμως την ατυχία να βρίσκεται στην Central division με τους Cavs του Lebron και τους Bulls του Rose, δύο ομάδων που έχουν στόχο ούτε λίγο ούτε πολύ την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Οι Pistons μπορούν να τερματίσουν 3οι στην division μπροστά από την προβληματική χωρίς τον Paul George, Indiana και τους ακίνδυνους ( για φέτος τουλάχιστον) Milwaukee Bucks.
Ηighlight της σεζόν: Άλλη μια σεζόν, άλλη μια ευκαιρία για τον Kyle Singler να φτιάξει ένα βιντεάκι με trick shots! Απ’τοDuke, στο Detroit, τα βιντεάκια του Kyle είναι must!
Ο Στόχος: Αρχικά, η διατήρηση της αξιοπρέπειας του franchise μετά την άθλια περσινή σεζόν και στη συνέχεια ότι καλύτερο προκύψει. Πέρυσι, οι Bucks σε μια από τις πιο αδύναμες Ανατολικές Περιφέρειες όλων των εποχών τερμάτισαν τελευταίοι και καταϊδρωμένοι. Φέτος, η Ανατολή είναι σαφώς πιο δυνατή, όπως όμως είναι και τα «Ελάφια». Στόχος των Bucks φέτος να είναι τουλάχιστον προτελευταίοι ( πάνω από τους Philadelphia 76ers δηλαδή) αλλά και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις ώστε του χρόνου οι νεαροί παίκτες τους να διεκδικήσουν με αξιώσεις την είσοδο στα Playoffs.
Highlight της σεζόν: Το block party που θα στήνεται σε κάθε αγώνα του Milwaukee. Γιάννης, Henson, Sanders, enough said.