“Audaces fortuna iuvat”. Η φράση που γεννήθηκε στην αρχαία Ρώμη και μέχρι σήμερα συνοδεύει ως μόνιμη δικαιολογία/motivation technique κάθε άνθρωπο που αποφασίζει να κάνει το οτιδήποτε παράτολμο ή για το οποίο έχει αμφιβολίες μπορεί να χρησιμοοποιηθεί γάντι για τα όσα είδαμε το βράδυ της Πέμπτης στο NBA. Η φετινή trade deadline ήταν γεμάτη κινήσεις, γεμάτη ομάδες που τόλμησαν να αλλάξουν τα πράγματα, να ενισχυθούν και που ίσως για πρώτη φορά έφυγαν σχεδόν όλες ικανοποιημένες.
Πάμε να δούμε τους βασικούς “πυλώνες” της φετινής NBA trade deadline, δίνοντας έμφαση στις κινήσεις που έγιναν (ή δεν έγιναν) την Πέμπτη.
Τζέιμς Χάρντεν – Μπεν Σίμονς: Η ανταλλαγή που «έπρεπε να γίνει».
Ήταν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό της φετινής σεζόν. Ήταν μία συμφωνία που περιμέναμε όλοι να έρθει κάποια στιγμή, είχαμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ότι ίσως και να πάρει αναβολή για το καλοκαίρι, αλλά εν τέλει έγινε περίπου μιάμιση ώρα πριν το τέλος και ήταν αυτό που περιμέναμε. Ήταν μία κίνηση που θα χαρακτηρίζαμε ξεκάθαρο win/win, καθώς και οι δύο πλευρές πήραν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που ήθελαν.
Αυτό που σκέφτηκα με την ανακοίνωση της συμφωνίας είναι ότι οι Νετς πέτυχαν το λαχείο, βγαίνοντας από μία πολύ προβληματική κατάσταση. Ο Χάρντεν δεν ήθελε να βρίσκεται στο Μπρούκλιν, ξεκινώντας να εμφανίζει το προβληματικό πρόσωπο που είχε κατά την τελευταία του σεζόν στους Ρόκετς. Δεν ήταν καλός στην απόδοσή του, ήταν «τραυματίας» ήταν εκτός ρυθμού, ίσως και λίγο αδιάφορος. Επομένως ο Σον Μαρκς δεν ήταν χαζός, έπρεπε να τον δώσει και η Φιλαδέλφια του Ντάριλ Μόρεϊ, με τον οποίο ο Χάρντεν έχει εξαιρετικές σχέσεις, ήταν μία πολύ καλή λύση. Την ίδια ώρα, οι Νετς πήραν πίσω αυτό ακριβώς που ήθελαν: γέμισαν το ρόστερ τους με τρεις εξαιρετικές λύσεις παικτών, που συνολικά κάνουν τους Νετς μάλλον καλύτερους. Ο Ντράμοντ, ο οποίος στη Φιλαδέλφεια έδειξε να βρίσκει τον εαυτό του παρέχει ακόμη μία λύση στη ρακέτα των Νετς, ενώ την ίδια ώρα ο υπερπολύτιμος Σεθ Κάρι βρίσκει τον παλιό του συμφοιτητή στο Ντιούκ, Κάιρι Ίρβινγκ και ο Μπεν Σιμμονς ετοιμάζεται – ελπίζουμε μακριά από τα ψυχολογικά του – για μία νέα αρχή σε μία ομάδα που καλείται να κάνει ΜΟΝΟ όσα είναι πραγματικά καλός. Όσο ο Κάιρι και ο Ντουράντ κάνουν το κομμάτι τους στην επίθεση, ο Σίμονς θα είναι ελίτ αμυντικός και ικανός δημιουργός και θα τους συμπληρώνει στην περιφέρεια, ελπίζοντας ότι αυτό το περιβάλλον θα τον εξελίξει ακόμα περισσότερο in the long run και επιτέλους θα τον δούμε να παίζει με λίγη αυτοπεποίθηση στην επίθεση.
Από την άλλη, χρειάζεται να πούμε τα δεδομένα θετικά της κίνησης για τους Σίξερς; Ο Χάρντεν είναι ονειρικό fit με τον Τζοέλ Εμπίιντ. Ο ΤζοΤζο είναι φανταστικός ψηλός παρτενέρ στο πικ εν ρολ παιχνίδι, είτε ως cutter είτε σε pick n’ pop καταστάσεις, το οποίο είναι το καλύτερα είδος παιχνιδιού του Χάρντεν (όσο κι αν ο ίδιος αγαπάει το iso, τα στοιχεία του τον κάνουν ιδανικό pick n’ roll χειριστή). Ο «Μούσιας» διαβάζουμε πως θα πάρει το player option του για του χρόνου και λογικά θα ανανεώσει κάποια στιγμή την επόμενη σεζόν με ένα ακόμα ηγεμονικό συμβόλαιο, και ο Ντάριλ Μόρεϊ δικαιώνεται, καθώς αν καταφέρει να «κουμαντάρει» τον χαρακτήρα του Χάρντεν (δεδομένα είδαμε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του όταν ο Μόρεϊ ήταν παρών, μαζί με τον Μάικ Ντ’Αντόνι στο Χιούστον), θα έχει δώσει στον Ντοκ Ρίβερς ένα εκ των φονικότερων διδύμων κοντού/ψηλού στη λίγκα, στάτους που θα έχουν για αρκετά χρόνια ακόμα.
Νικητές του deal: Και οι δύο ομάδες
Ο Μπραντ Στίβενς έκανε πραγματάκια
Η πρώτη trade deadline του Μπραντ Στίβενς ως GM των Σέλτικς ήταν πολύ ενδιαφέρουσα, και αν θέλετε τη γνώμη μου, την πέρασε με εξαιρετικό βαθμό. Σε αντίθεση με τον προκάτοχο του, Ντάνι Έιντζ, ο Στίβενς δεν φοβήθηκε να πάρει ρίσκα, και κατάφερε να κλείσει δύο σημαντικές τρύπες στο ρόστερ των Σέλτικς. Θα γίνουν αυτόματα contenders μετά από αυτό; Προφανώς και όχι. Αλλά την ίδια ώρα, οι Κέλτες έφεραν έναν παίκτη που «διορθώνει» ένα περσινό λάθος, τον Ντάνιελ Θάις, και έφεραν έναν γκαρντ σε εξαιρετική ηλικία, ο οποίος ήταν αγαπημένο παιδί του Γκρεγκ Πόποβιτς και έχει – για εμένα – πάρα πολλά να προσφέρει σε μία ομάδα στην οποία δεν θα κληθεί να ηγηθεί. Ο Ντέρικ Ουάιτ Τζούνιορ μπορεί να ήταν ένας «δελφίνος» για τον ρόλο του ηγέτη στο Σαν Αντόνιο της νέας εποχής, ρόλο που έχασε από τον Ντεζούντε Μάρεϊ κατά κράτος, όμως είναι φοβερός άσος, καλός εκτελεστής και φοβερός αμυντικός, κάτι που πιστεύω ότι θα φανεί ξεκάθαρα δίπλα στο δίδυμο των Τέιτουμ – Μπράουν.
Οι Σέλτικς παραμένουν νεαροί, χτίζουν σε αυτά τα νιάτα και το ταλέντο τους και μπορεί να μην θεωρούνται ακόμα ομάδα επιπέδου Μπρούκλιν ή Μιλγουόκι, αλλά ο Στίβενς χθες τους έφερε ένα βήμα πιο κοντά, παρά ένα βήμα πιο μακριά. Good job, Brad.
Οι Μπακς παραμένουν η “team to beat”
Η παράνοια της χθεσινής ημέρας ξεκίνησε με μία τετραπλή ανταλλαγή. Οι Μιλγουόκι Μπακς έφεραν τον Σερτζ Ιμπάκα στο Ουισκόνσιν, οι Κινγκς τον Ντόντε Ντεβιντσέντζο (μεταξύ άλλων), με τον Μάρβιν Μπάγκλεϊ να αφήνει πίσω του την εφιαλτική του παρουσία στο Σακραμέντο για να μετακομίζει στους Πίστονς, την ώρα που για την συμμετοχή τους, οι Κλίπερς έπαιρναν τον Ρόντνι Χουντ και τον Σέμι Οτζελέγιε, αλλά κυρίως salary relief.
Δεν θα σταθώ σε όλες τις ομάδες που συμμετείχαν στο ντιλ. Προφανώς αδιάφορο για τους Κλίπερς που απλά πήραν κάτι για τον Air Congo, καλή κίνηση για τους Κινγκς, καθώς ο Μπάγκλεϊ ήταν για αυτούς «καμμένο χαρτί» (μεταξύ μας, κάηκε από τη στιγμή που ΔΕΝ ΔΙΑΛΕΞΑΝ ΤΟΝ ΛΟΥΚΑ ΤΟΝ ΝΤΟΝΣΙΤΣ), και πήραν χρήσιμους παίκτες, ωραίο στοίχημα για τους Πίστονς. Οι Μπακς όμως κινήθηκαν το βράδυ της Πέμπτης με φοβερή αυτογνωσία. Είδαν το κενό που αφήνει ο τραυματίας Μπρουκ Λόπεζ και πήραν άλλον έναν πρωτοκλασσάτο ψηλό. Οκέι, ο Ιμπάκα έχει εξίσου προβληματική μέση με τον Μπρουκ Λόπεζ, αλλά αφενός προσθέτει απαραίτητο front court depth στην ομάδα του Κόουτς Μπαντ, αφεταίρου, αν γυρίσει κάποια στιγμή ο Λόπεζ, οι Μπακς θα μοιάζουν ακόμα πιο ενισχυμένοι και σε συνδυασμό με την σαρωτική τριπλέτα των Γιάννη, Μίντλετον, Χόλιντεϊ, θα είναι ακόμα το πρώτο φαβορί για τον τίτλο.
Οι Μάβερικς και οι Ουίζαρντς μας άφησαν έκπληκτους
Ήταν η ανταλλαγή που μας άφησε όλους να απορούμε. Κανείς δεν το είδε να έρχεται και σίγουρα να έρχεται με αυτόν τον τρόπο, αυτές τις ομάδες και αυτά τα ανταλλάγματα. Η εποχή Πορζίνγκις στο Ντάλας έληξε άδοξα και δικαιολογημένα, καθώς από την περσινή του εμφάνιση αλά Κόπερφιλντ, στην οποία εξαφανίστηκε μπροστά από τα μάτια μας εν μέσω της σειράς με τους Κλίπερς, ο Λετονός μετρούσε αντίστροφα χρόνο. Οι Μαβς δεν ήθελαν να του δώσουν άλλα 30 εκατομμύρια του χρόνου, και στη θέση του έφεραν τον crypto master Σπενσερ Ντίνγουιντι, έναν εξαιρετικό παίκτη, αλλά λίγο περίεργο fit δίπλα στον Λούκα Ντόνσιτς, και τον Ντάβις Μπέρτανς, ο οποίος από τώρα είναι υποψήφιος προς αποχώρηση το επόμενο καλοκαίρι. Φυσικά όλα γίνονται με σκοπό το καλοκαίρι που μας έρχεται, η ομάδα να στελεχωθεί αποκλειστικά και μόνο γύρω από τον Λούκα, χωρίς το «βαρίδι» του Κρίσταπς Πορζίνγκις να τους περιορίζει.
Την ίδια ώρα πάντως, οι Ουίζαρντς ήταν αρκετά τολμηροί και αποφάσισαν να ρισκάρουν και καλά έκαναν. Το προβληματικό ροτέισον στη θέση του σέντερ με τους Γκάφορντ, Χαρέλ και Τόμας δεν δούλεψε, επομένως ξεφορτώθηκαν τον «Τρεζλ» (θα μπορούσαν για καλύτερα ανταλλάγματα), ο οποιος πάει στη Σάρλοτ (ωραία κίνηση για τους Χόρνετς, οι οποίοι συνεχίζουν να ανεβαίνουν στα league pass rankings εξαιτίας του επιθετικού ταλέντου που έχουν, αν και πρέπει κάποια στιγμή αυτό να μεταφραστεί σε νίκες) και δίπλα στον Κάιλ Κούζμα, φέρνουν τον υπερταλαντούχο όσο και προβληματικό Πορζίνγκις. Low risk, high reward κίνηση για μία ομάδα που έτσι κι αλλιώς, είναι συνηθισμένη με την μετριότητα. Ένα ακόμα αποτυχημένο πείραμα δεν δείχνει να τους επηρεάζει και τόσο, αλλά αν τους κάτσει, ίσως έχουν κάτι καλό στα χέρια τους για να δουλέψουν.
Οι Σπερς και οι Ράπτορς έκαναν όλα όσα έπρεπε να κάνουν
Δύο ομάδες που δεν έκαναν φασαρία, αλλά σίγουρα κέρδισαν τις εντυπώσεις, ήταν οι Σαν Αντόνιο Σπερς και οι Τορόντο Ράπτορς. Ο Μασάι Ουτζίρι ξεφορτώθηκε το συμβόλαιο του Γκόραν Ντράγκιτς παίρνοντας έναν πολύπειρο ψηλό, τον Θαντ Γιανγκ. Ο Γιάνγκ δεν είχε καμία θέση στο ρόστερ των Σπερς φέτος, αλλά δεν έχει περάσει ούτε χρόνος από όταν έβγαζε μάτια ως κομμάτι των Σικάγο Μπουλς.Είναι ικανός δημιουργός και σκόρερ, έμπειρος βετεράνος και ιδανικό συμπλήρωμα της πιο γαμάτης ψηλής frontcourt του ΝΒΑ και του Φρέντι Βαν Βλιτ.
Την ίδια ώρα, οι Σπερς δεν έμειναν αδρανείς. Κυνήγησαν τις καταστάσεις και πήραν πολύτιμα ανταλλάγματα. Ένα καλό πικ (κοντά στο 20 λογικά) για το επόμενο ντραφτ από το Τορόντο, ακόμα ένα πικ από τη Βοστόνη στην ανταλλαγή του Ντέρικ Ουάιτ, συν τους Τζος Ρίτσαρντσον και Ρομέο Λάνγκφορντ, παίκτες που ίσως να φανούν και χρήσιμοι για τον Ποπ. Επομένως, στο επόμενο ντραφτ θα έχουν όχι ένα, ούτε δύο, αλλά τρία πικ πρώτου γύρου! Nice.
Λίγα λόγια για τα “ορεκτικά“
Το βράδυ της Πέμπτης μπορεί να ήταν το κυρίως πιάτο, όμως σημαντικές κινήσεις είχαμε και στα προεόρτια. Συγκεκριμένα μιλάμε για την…. διάλυση δύο ρόστερ, αυτών των Πόρτλαντ Τρέιλ Μπλέιζερς και των Ιντιάνα Πέισερς, δύο ομάδων που χειρίστηκαν μία παρόμοια κατάσταση με εκ διαμέτρου αντίθετες κινήσεις, όπως φαίνεται.
Από τη μία, οι Πέισερς αποφάσισαν πως θα βάλουν στο επίκεντρο τον Μάιλς Τέρνερ, προχωρόντας από την εποχή Σαμπόνις, τώρα που η αξία του Λιθουανού βρίσκεται ιδιαίτερα ψηλά. Έτσι, έκαναν δύο κινήσεις. Έδωσαν τον Καρίς Λεβερτ στο Κλήβελαντ (ΦΟΒΕΡΗ κίνηση για τους Καβαλίερς), παίρνοντας πίσω τον Ρίκι Ρούμπιο και μία πλειάδα από πικς για να δουλέψουν στο μέλλον, ενώ το ακολούθησαν με την ανταλλαγή του Ντομάντας Σαμπόνις στο Σακραμέντο, για τον Ταιρίς Χαλιμπέρτον, τον Μπάντι Χιλντ και τον (λογικά bought out σε λίγες μέρες) Τρίσταν Τόμπσον. Το αν είναι η σωστή ή λάθος απόφαση να αφήσουν τον Σαμπόνις να φύγει αντί του Τέρνερ θα φανεί, αλλά την ίδια ώρα, πήραν όσα περισσότερα μπορούσαν από αυτό. Ο Χιλντ είναι πολύ καλός παίκτης, ο Χαλιμπέρτον για εμένα (και πολύ κόσμο) θεωρείται υποψήφιος star στη λίγκα, κάτι που σημαίνει ότι ο Ρικ Καρλάιλ μπορεί να κάνει τα… μαγικά του και να φτιάξει έναν νεαρό πυρήνα με πολύ ψηλό ταβάνι.
Οι Κινγκς σίγουρα έγιναν άμεσα καλύτεροι από την ανταλλαγή, όμως την ίδια ώρα, δεν μπορούμε παρά να απορούμε γιατί άφησαν τον Χάλιμπερτον να φύγει και διάλεξαν τον Φοξ στη θέση του. Αυτό το “γιατί” θα τους κυνηγάει για καιρό, ειδικά αν τα short term effects του ερχομού του Σαμπόνις δεν τους δώσουν αυτήν την πολυπόθητη είσοδο στα πλέιοφς μέσα στις επόμενες 2-3 σεζόν, είσοδο που τόσο πολύ κυνηγάνε.
Στην άλλη πλευρά του νομίσματος, βρίσκουμε το Πόρτλαντ. Δεν θέλω να πω πολλά, παρά να εκφράσω την απορία μου για το που βαδίζει αυτό το άκρως συμπαθές franchise και πόση υπομονή θα δείξει ο Ντέιμιαν Λίλαρντ, βαδίζοντας σε αυτό το μπασκετικό no man’s land της επικίνδυνης μετριότητας για χάρη του “loyalty”. H εποχή Dame – CJ έλαβε τέλος, καθώς φάνηκε πως δεν είχε όσα χρειάζονταν για να φέρει αγωνιστική επιτυχία πέρα της προ τριετίας υπέρβασης των Τελικών Δύσης. Οι Μπλέιζερς όμως θα μπορούσαν να πάρουν αρκετά παραπάνω από τον Τζος Χαρτ και ένα κιλό πατάτες Νευροκοπίου για αυτήν την κίνηση. Ουσιαστικά κρατάνε τον Χαρτ και το cap relief και περιμένουν να τους σώσει το καλοκαίρι κάποιος free agent, αν και μεταξύ μας, υπάρχουν πολλοί πιο ενδιαφέρονταες προορισμοί για έναν Free Agent από την ομάδα των Blazers.
Tην ίδια ώρα, οι Πέλικανς, για να μην τους αφήσουμε ασχολίαστους, κάνουν μία καλή κίνηση για να κερδίσουν την είσοδό τους στα φετινά πλέιοφς και να μην ξενερώσουν εντελώς το δίδυμο των Ίνγκραμ – Ζάιον Ουίλιαμσον, χωρίς πολλά παραπάνω. Τίμια προσπάθεια εκ μέρους τους, αρκεί να μην περιμένουν πολλά περισσότερα από αυτό. Το χτίσιμο πάνω σε αυτήν την κίνηση θα έρθει στη συνέχεια, αλλά είναι μία συμπαθητική αρχή.
Οι αδρανείς ήταν οι χαμένοι της υπόθεσης
Η βραδιά δεν έχει μόνο νικητές, αλλά έχει και χαμένους. Την ώρα που στην Ανατολή γινόταν της κακομοίρας, οι Μαϊάμι Χιτ και οι Σικάγο Μπουλς κοιτούσαν την δράση από τον καναπέ τους. Σε μία περιφέρεια με τόσο λεπτές ισορροπίες, οι δύο πρώτες ομάδες της βαθμολογίας έμειναν ως είχαν. Και στις δύο περιπτώσεις έχουμε τα ίδια δεδομένα. Τόσο οι Χιτ, όσο και οι Μπουλς, έχουν εξαιρετικά ρόστερ. Βρίσκονται στην κορυφή της Ανατολής, άρα μέχρι στιγμής τα ρόστερ τους δείχνουν αποδοτικά και αποτελεσματικά και το έχουν κάνει παρά το γεγονός ότι αμφότεροι έχουν πολλά προβλήματα τραυματισμών. Οι Χιτ έπαιζαν τόσο καιρό δίχως τον Μπαμ Αντεμπάγιο, ο Μπάτλερ είναι μία μέσα μία έξω, ο Λάουρι έχασε ένα δεκαήμερο με προσωπικά προβλήματα, ο Ολαντίπο δεν έχει επιστρέψει ακόμα στα παρκέ. Την ίδια ώρα, οι Μπουλς έχουν ως inside joke το «6-8 εβδομάδες», καθώς τρεις βασικοί παίκτες του ρόστερ, ο Λόνζο Μπολ, ο Άλεξ Καρούσο και ο Ντέρικ Τζόουνς Τζούνιορ θα χάσουν 1-2 μήνες λόγω προβλημάτων τραυματισμού, την ώρα που ο Πατ Ουίλιαμς, το μεγάλαιο κεφάλαιο από το περσινό ντραφτ έχει χάσει σχεδόν όλη την κανονική διάρκεια.
Όλα τα παραπάνω συνηγορούν στο ότι τόσο ο Πατ Ράιλι όσο και ο Αρτούρας Καρνισόβας δεν ΕΠΡΕΠΕ να κάνουν ανταλλαγή απλά για να κάνουν. Αυτό θα ήταν λάθος. Όμως σε κάθε περίπτωση, η καλή απόδοση των ομάδων τους δεν σημαίνει ότι δεν έχουν και σημαντικά κενά στο ρόστερ, τα οποία θα μπορούσαν ίσως να καλυφθούν. Πόσω μάλλον, όταν όλη η υπόλοιπη κορυφή της Ανατολής έκανε κινήσεις. Οι Μπουλς έμειναν δίχως κίνηση για κάποιον παίκτη ρακέτας, ο οποίος θα είναι ικανός αμυντικός, την ώρα που το Τορόντο πρόσθεσε ακόμα έναν φόργουορντ, το Μιλγουόκι έβαλε στο οπλοστάσιό του τον Ιμπάκα, οι Νετς τον Ντράμοντ, οι Σέλτικς τον Θάις.
Tην ίδια ώρα, στη Δύση, οι Λέικερς δείχνουν ανήμποροι. Το ρόστερ τους είναι τόσο μέτριο που δεν βρέθηκε κανείς να προσφέρει κάποια λύση που θα οδηγούσε σε μία ανταλλαγή την ομάδα του Λεμπρον Τζέιμς, την ώρα που το τρένο των πλέιοφς χάνεται και το τουρνουά play in μοιάζει πραγματικά σωτήριο για τους «Λιμνάνθρωπους», οι οποίοι όμως δεν εμπνέουν ότι μπορούν να κάνουν και πολλά παραπάνω απέναντι σε ομάδες όπως οι Σανς ή οι Ουόριορς.
Για τις τρεις ομάδες παραπάνω, η αγορά των waivers μοιάζει μονόδρομος. Το θέμα είναι όμως πόσες λύσεις θα προκύψουν που θα είναι πραγματικά καλές; Ο ΝτεΆντρε Μπέμπρι είναι μία τέτοια, ο Γκόραν Ντράγκιτς ίσως. Αναμονή λοιπόν και βλέπουμε.
