Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

αντόνιο κόντε

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ!

Με αφορμή τον αποκλεισμό της Inter από την Ευρώπη, τη μοναδική φορά στην ιστορία της στο Champions League που τερματίζει στην 4η θέση του ομίλου, σκέφτηκα να γράψω ένα άρθρο για τα πεπραγμένα του Conte και την πορεία των Nerazzurri σε αυτόν τον ενάμιση χρόνο που ο Ιταλός τεχνικός βρίσκεται στο τιμόνι της ομάδας.

Αυτή είναι η οπτική γωνία ενός οπαδού της ομάδας και δεν εκφράζει απαραιτήτως ούτε όλο το team του Rabona, ούτε όλα τα μέλη του Inter Club Greece – αν και αυτούς δεν αποκλείεται να τους εκφράζει σχεδόν όλους!!!

Η ΠΡΟΣΛΗΨΗ

Όταν στις 31/5/2019 η Inter ανακοίνωνε την πρόσληψη του Antonio Conte στην τεχνική ηγεσία της ομάδας, υπήρξαν τριών ειδών αντιδράσεις. Αυτοί που δυσαρεστήθηκαν, είτε επειδή δεν πίστευαν στην αξία του και τις ικανότητές του, είτε επειδή δεν τους καθόταν καλά το παρελθόν του με τη Juventus. Στο άλλο άκρο ήταν αυτοί που ενθουσιάστηκαν θεωρώντας που ένας προπονητής με τις δικές του εμπειρίες και κατακτήσεις τίτλων θα μπορούσε να αναγεννήσει τους Nerazzurri. Ενδιάμεσα ήταν η κατηγορία στην οποία άνηκα εγώ. Δεν έχω καμία απολύτως συμπάθεια στον Conte ως άτομο και τον θεωρούσα καλό αλλά όχι σπουδαίο προπονητή. Όμως θα έκανα υπομονή πρώτον επειδή πίστευα πως μπορεί να προσελκύσει μεγάλους παίκτες και δεύτερον επειδή νόμιζα πως θα είναι προσαρμοστικός, έχοντας υπόψιν μου την αλλαγή πλάνου που εφάρμοσε στην Chelsea όταν η εκκίνηση της σεζόν 2016-17 τον βρήκε να μην λειτουργεί εξαιρετικά το σύστημα με 4άδα στην άμυνα και τον Οκτώβριο το άλλαξε σε 3άδα. Εντέλει κατέληξε να κατακτήσει το Πρωτάθλημα κόντρα στις προβλέψεις…

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

Η ΑΡΧΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΝΕΑΣ INTER

Ο Conte έφερε στο Μιλάνο έναν από τους κορυφαίους επιθετικούς στον Κόσμο, τον Βέλγο, Romelu Lukaku. Κίνηση που πέρα από την τεράστια αγωνιστική αξία, έδειχνε προς τα έξω πως η Inter μπαίνει πλέον πολύ σοβαρά στο παιχνίδι. Πήρε ως ελεύθερο έναν από τους καλύτερους αμυντικούς των τελευταίων ετών, τον έμπειρο Diego Godin. Πήρε δανεικό τον Alexis Sanchez, που μπορεί να βρισκόταν σε πτώση αλλά αποκλείεται να είχε ξεχάσει πως παίζεται το τόπι. Πήρε και μερικούς ταλαντούχους ”νεαρούς” που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά (Lazaro, Barella, Sensi). Δεν ήταν ρόστερ που θα την έχριζε φαβορί όμως ήταν αρκετά καλό για να ονειρεύεται κάποια υπέρβαση.

Ο Conte αποφασίζει να παίξει 3-5-2 και δεν το ξανά συζητάει! Κανένας από τους πλάγιους (Candreva, Lazaro, D’Ambrosio, Biraghi, Asamoah) δεν πιάνει σπουδαία απόδοση με αποτέλεσμα να τα περιμένει όλα από τον άξονα και να γίνεται προβλέψιμη στο παιχνίδι της. Όμως η άμεση προσαρμογή των Sensi-Barella στα χαφ και το εκπληκτικό δέσιμο των Lukaku-Lautaro στην επίθεση δίνουν νίκες και πολύτιμους βαθμούς. Στο Champions League είχε δύσκολη κλήρωση, το πάλεψε όσο μπορούσε αλλά κατέληξε με την 3η θέση – πίσω από Barcelona-Dortmund – και το εισιτήριο για το Europa League. Στο Πρωτάθλημα αρχές Δεκεμβρίου βρισκόταν στην κορυφή. Οι οπαδοί αρχίσαμε να ελπίζουμε στο θαύμα έστω κι αν η αγωνιστική εικόνα δεν έπειθε…

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΣΤΟ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ, COVID-19 ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΟΣ EUROPA

Η απουσία του μονίμως τραυματία Stefano Sensi φέρνει έλλειψη δημιουργίας, ο Conte αρνείται να προσαρμόσει το σχήμα, έρχονται άσχημα αποτελέσματα και η Inter αρχίζει σιγά-σιγά να χάνει έδαφος στη μάχη για τον τίτλο. Από τα μέσα Ιανουαρίου και μετά ο Conte φέρνει στο Μιλάνο πλάγιους. Τον Moses με τον οποίο είχε πάρει το Πρωτάθλημα στην Chelsea και τον πολύπειρο Ashley Young. Ενώ τέλη του μήνα η Inter σοκάρει τον πλανήτη αγοράζοντας με μόλις 27 εκατομμύρια τον σπουδαίο Christian Eriksen! Το -4 από την κορυφή δεν ήταν απαγορευτικό εάν σκεφτεί κανείς πως πλέον είχε βελτιωθεί σημαντικά το ρόστερ. Ο Conte όμως είχε άλλη άποψη! Σνομπάρει επιδεικτικά τον Δανό, αρνείται να προσαρμόσει το σχήμα ώστε να αποκτήσει δεκάρι στο γήπεδο και η μέτρια εικόνα της ομάδας δεν βελτιώνεται. Μένει πάντως ζωντανή σε Κύπελλο και Europa ενώ ξέρει πως ένα πιθανό διπλό τον Μάρτιο στο Τορίνο θα της άφηνε κάποιες ελπίδες ακόμη και για το Πρωτάθλημα.

Τέλη Φεβρουαρίου εμφανίζονται κρούσματα Covid-19 τα οποία πολλαπλασιάζονται με ταχύτατους ρυθμούς. Αυτή η κατάσταση πλήττει μεγάλο μέρος της Ιταλίας αλλά κυρίως τη Λομβαρδία και τις ομάδες της (Inter, Milan, Atalanta) που όπως είναι φυσικό επηρεάζονται ψυχολογικά λίγο περισσότερο από τις υπόλοιπες. Δημιουργείται ένα μπάχαλο στη Serie A με άλλους αγώνες να γίνονται κανονικά, άλλους να αναβάλλονται και άλλους να λαμβάνουν χώρα σε άδεια γήπεδα. Η Inter χάνει 2-0 στο άδειο Allianz Stadium και αποχαιρετά όποιες ελπίδες είχε για Πρωτάθλημα. Την επόμενη ημέρα αναβάλλονται επ’ αόριστον όλες οι αθλητικές δραστηριότητες στην Ιταλία.

Τον Ιούνιο που επανεκκινούν οι αγώνες η Inter αποκλείεται από τη Napoli στα ημιτελικά του Κυπέλλου Ιταλίας ενώ χάνει όπως αναμενόταν το Πρωτάθλημα από τη Juventus. Στο Europa League βγάζει θετικό πρόσωπο και καταφέρνει να φτάσει σχετικά άνετα ως τον Τελικό εκεί όπου ηττάται από τη ”μόνιμη” κάτοχο Sevilla.

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΠΡΩΤΗΣ ΣΕΖΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΝΕΑΣ

Ναι μεν οι Nerazzurri για άλλη μία σεζόν δεν κατέκτησαν κάποιον τίτλο, κάτι που δεν αρμόζει στην ιστορία τους, όμως τηρουμένων των αναλογιών υπήρξε σαφέστατη βελτίωση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια – κατά κάποιον τρόπο ξανά μπήκε στον χάρτη. Με Αντόνιο Κόντε προπονητή και μεταγραφές τύπου Lukaku, Alexis, Eriksen, Hakimi, ανέβασε το status της. Αν προσθέσουμε και την παρουσία της σε Ευρωπαϊκό τελικό μετά από 10 χρόνια, οι οπαδοί της αναθάρρησαν κάπως.

Το κλίμα πήγε να χαλάσει εντελώς όταν ο Conte, προφανώς προσπαθώντας να αποτινάξει από πάνω του τις ευθύνες που του αναλογούσαν, τα έβαλε με τη διοίκηση υποστηρίζοντας πως δεν τον στήριζαν αρκετά. Το σίριαλ τελείωσε με τις δυο πλευρές να δίνουν τα χέρια και να ξεκινούν τον σχεδιασμό για τη νέα σεζόν, η οποία λόγω συνθηκών ουσιαστικά δεν θα είχε περίοδο προετοιμασίας. Κρίθηκε πως η οποιαδήποτε αλλαγή τη δεδομένη στιγμή μάλλον κακό θα έκανε παρά καλό.

Το ρόστερ δυναμώνει κι άλλο με την παρουσία του Hakimi, ενώ και η εμπειρία των Vidal, Darmian, Perisic, Kolarov, και Nainggolan θα μπορούσε να φανεί χρήσιμη σε μία απαιτητική σεζόν που το rotation θα έπαιζε σίγουρα πολύ σημαντικό ρόλο. Πλέον δεν υπήρχε καμία δικαιολογία. Η Inter διέθετε ισάξιο ρόστερ με το αντίστοιχο της Juventus και ένα από τα πολύ δυνατά της Ευρώπης. Μάλιστα στα φιλικά ο Conte έδειξε να ρίχνει νερό στο κρασί του μετατρέποντας το 3-5-2 σε 3-4-1-2 ώστε να υπάρχει δεκάρι στο σχήμα – απαραίτητο για το δημιουργικό κομμάτι. Αυτόν τον ρόλο θα μπορούσαν να τον παίξουν οι Eriksen-Sensi κατά κύριο λόγο αλλά και οι Barella-Vidal εάν χρειαζόταν.

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

ΜΑΧΗ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ, ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ

Η αγωνιστική βελτίωση που αναμέναμε δεν ήρθε ποτέ! Η αρχική προσπάθεια να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο με σύστημα 3-4-1-2 και χρησιμοποίηση παικτών όπως ο Eriksen ή ο Sensi πίσω από τους επιθετικούς και ο Kolarov ή ο D’Ambrosio στην 3άδα των αμυντικών, έδωσε τη θέση της στην ασφάλεια του 3-5-2 με Bastoni / De Vrij / Skriniar στην άμυνα και τριών εκ των Gagliardini / Vidal / Brozovic / Barella στα χαφ. Σοβαρό rotation το τελευταίο διάστημα ουσιαστικά δεν γίνεται και αυτό που βλέπουμε συνήθως είναι η περσινή 11άδα με την προσθήκη του Hakimi ή του Darmian στα δεξιά. Οι παίκτες πολύ συχνά μοιάζουν κουρασμένοι, συστήματα ανάπτυξης και αυτοματισμοί είναι ανύπαρκτα και στα περισσότερα παιχνίδια βλέπουμε γεμίσματα προς το κεφάλι του Βέλγου ή προσπάθεια να συνεργαστούν ο Barella με τον Hakimi από τη δεξιά πλευρά μήπως και φτάσει η μπάλα με σέντρα στην περιοχή. Οι επιθετικοί είναι απομονωμένοι από το κέντρο και ότι γκολ σκοράρουν οφείλεται κυρίως στο αστείρευτο ατομικό τους ταλέντο και όχι σε κάποια καλά οργανωμένη επίθεση.

Στο Πρωτάθλημα η Inter βρίσκεται 5 βαθμούς πίσω από τη συμπολίτισσα Milan, το budget και το ρόστερ της οποίας είναι σαφώς κατώτερα. Αυτό που προσωρινά τουλάχιστον σώζει τους Nerazzurri, είναι η εξίσου κακή εκκίνηση της Juventus. Στην Ευρώπη ο συνδυασμός των αποτελεσμάτων και μια πάρα πολύ καλή εμφάνιση στη Γερμανία παραλίγο να δώσουν την πρόκριση όμως στο κρίσιμο τελευταίο παιχνίδι ο Conte τα έκανε μαντάρα! Ακόμη και να δεχτούμε ως λογική την αρχική προσέγγιση με το 3-5-2 και βασικούς τους πιο αμυντικογενείς παίκτες από όσους διέθετε, ο ύπνος που τον παίρνει στον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο δεν αρμόζει σε επαγγελματία προπονητή αυτού του επιπέδου. Ενώ στη συμπλήρωση μίας ώρας παιχνιδιού οι παίκτες της Inter κουράστηκαν και φαινόταν με γυμνό μάτι πως δεν αντέχουν να πιέσουν, η Shakhtar φρέσκαρε την 11άδα της και άρχισε να ροκανίζει τον χρόνο με υποδειγματικό passing game. Η αλλαγή του Alexis στη θέση του Gagliardini στο 75′ δεν θα μπορούσε από μόνη της να βοηθήσει από τη στιγμή που δεν υπήρχε παίκτης στο γήπεδο να πασάρει τη μπάλα σωστά στο τρίτο κομμάτι του γηπέδου. Οι Barella-Brozovic ήταν φυσιολογικά απίστευτα κουρασμένοι, ο κακομοίρης ο Bastoni άφηνε την άμυνα και έτρεχε πάνω κάτω μήπως δημιουργήσει ρήγματα από αριστερά και η ομάδα για άλλη μία φορά είχε αφεθεί στην τύχη της. Όταν ο Conte αποφάσισε στο 85′ να κάνει τριπλή αλλαγή ήταν βεβαίως αργά. Φυσικά και η ποιότητα, η ποδοσφαιρική εξυπνάδα και η εμπειρία του Eriksen σε υψηλού επιπέδου αγώνες παραλίγο να φέρει τη νίκη-πρόκριση – αν θα υπήρχαν 5 ακόμη διαθέσιμα λεπτά πιθανόν να συνέβαινε. Και μετά τι; Θα ήμασταν ευχαριστημένοι και θα κρύβαμε πάλι το πρόβλημα κάτω από το χαλί;

Οι καταστροφικές εμμονές του Αντόνιο Κόντε!

ΤΟ ΑΒΕΒΑΙΟ ΜΕΛΛΟΝ

Ο Conte συνεχίζει να δείχνει μικροπρέπεια μη αναλαμβάνοντας την παραμικρή ευθύνη για τον ντροπιαστικό αποκλεισμό από την Ευρώπη, σε έναν απολύτως βατό όμιλο. Οι οπαδοί pαγκοσμίως ζητούν την κεφαλήν του επί πινάκι και η διοίκηση μένει να δούμε πως θα διαχειριστεί την κατάσταση με έναν προπονητή που στοιχίζει στην Inter 12 εκατομμύρια τον χρόνο! Πέρα από τα άσχημα αποτελέσματα, το πιο βασικό ζήτημα αυτήν τη στιγμή είναι άλλο – η απόδοση της ομάδας. Το πόσο καλά θα παίξει η Inter φαίνεται δυστυχώς να εξαρτάται αποκλειστικά από τις ατομικές εξάρσεις κάποιων σπουδαίων ποδοσφαιριστών που διαθέτει και όχι επειδή βάση συστήματος και ομαδικής δουλειάς δημιουργούνται σημαντικές ευκαιρίες. Το ποδόσφαιρο που συνήθως αποδίδει η Inter σε καμία περίπτωση δεν είναι πιο θελκτικό ή πιο αποτελεσματικό από αυτό της Atalanta ή της Sassuolo. Απλώς οι Nerazzurri διαθέτουν πολλούς εξαιρετικούς παίκτες και άλλους έμπειρους με παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο. Αυτό είναι το μόνο που έχει προσφέρει τελικά ο Conte στην ομάδα – έπεισε σημαντικούς ποδοσφαιριστές να γίνουν κάτοικοι Μιλάνου. Αρκεί αυτό από μόνο του; Σίγουρα όχι. Και δεν θα αρκεί ακόμη κι αν η Inter με τον Conte κατακτήσει το Πρωτάθλημα! Ο στόχος ενός σπουδαίου συλλόγου θα πρέπει να είναι το χτίσιμο ομάδας που θα διεκδικεί τίτλους κάθε χρόνο – όχι ένα πυροτέχνημα που θα εκμεταλλευτεί την κακή κατάσταση των βασικών αντιπάλων. Αναμένουμε λοιπόν είτε την αγωνιστική ανάταση της Inter, είτε την απομάκρυνση του Antonio Conte. Το πηγάδι της υπομονής αρχίζει να στερεύει – αν δεν έχει στερέψει ήδη…

Υ.Γ. Αυτό ίσως ακουστεί δευτερεύον στους ουδέτερους αλλά είμαι σίγουρος πως οι fans της Inter θα με καταλάβουν. Ένα από τα πρώτα πράγματα που έκανε ο Conte το Καλοκαίρι του ’19 ήταν να αλλάξει το τραγούδι που ακούγεται πριν την έναρξη των παιχνιδιών στο Meazza! Ναι μεν αγαπάμε τον ύμνο της ομάδας (C’e Solo L’Inter) όμως τίποτα δεν χαρακτηρίζει καλύτερα την τρέλλα που κουβαλάμε από το ”Pazza Inter Amala”. Όταν λοιπόν με το καλό φύγει για άλλες πολιτείες, καλό θα ήταν να επανέλθει και το αγαπημένο μας κομμάτι!