Άλλη μία επιστροφή του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στο για πάνω από μία δεκαετία “σπίτι” του, τον Παναθηναϊκό και το Κλειστό στάδιο του ΟΑΚΑ. Αυτή τη φορά όμως δεν θα έχουμε αποθεώσεις, πανηγύρια και αγάπες, αλλά ο “Ζοτς” έρχεται ως “εχθρός”, με σκοπό να αποκλείσει τον αναζωογονημένο Παναθηναϊκό του Τσάβι Πασκουάλ από το Final 4 της Ευρωλίγκας, στο πιο αμφίρροπο αλλά και πιο ενδιαφέρον ζευγάρι της φετινής φάσης των playoffs!
Από που να πιάσεις και που να αφήσεις αυτή τη σειρά. Αρχικά να πούμε ότι δεν πρέπει να περιμένετε ωραίο επιθετικό μπάσκετ και γρήγορο ρυθμό. Το διακύβευμα αυτής της σειράς είναι τεράστιο, και σε συνδυασμό με την αγωνιστική φιλοσοφία των δύο ομάδων αλλά και την κακή (εσχάτως) αγωνιστική κατάσταση της Φενέρ, τα στοιχεία δείχνουν ότι θα δούμε πολλές “σκληρές” μάχες, εντός και εκτός παρκέ. Ο Ομπράντοβιτς δεν είναι προφανώς τυχαίος, όπως τυχαίος δεν είναι (έστω κι αν δεν έχει το ίδιο προπονητικό “εκτόπισμα”) ο Τσάβι Πασκουάλ. Ο Σέρβος λογικά θα κοιτάξει να καταστρέψει το παιχνίδι του ΠΑΟ, να συγχύσει τους πολύ ταλαντούχους, αλλά όχι τόσο ψύχραιμους παίκτες των “Πρασίνων” και έτσι να “κλέψει” ένα από τα δύο παιχνίδια στο ΟΑΚΑ. Αν όμως δεν γίνει κάτι τέτοιο, είναι προφανές ότι τα πράγματα ζορίζουν πολύ για τους Τούρκους, καθώς και το 2/2 να κάνουν στην Κωνσταντινούπολη, μιλάμε για ένα Game 5 μέσα στο ΟΑΚΑ και όχι για ένα ακόμα τυχαίο παιχνίδι.
Πάμε όμως λίγο στους δύο “μονομάχους”. Κλειδί για τον Παναθηναϊκό αποτέλεσε η επιστροφή του Τζέιμς Γκιστ στην ομάδα. Ο Αμερικανός έχει δώσει άλλη δυναμική στην ομάδα του Πασκουάλ, δίνοντάς της μία πολυφωνία στην ρακέτα που έλειπε την περίοδο που αυτός ήταν τραυματίας. Απέναντι στον κορυφαίο ψηλό της διοργάνωσης, τον Έκπε Ούντο, αλλά και τον Γιαν Βέσελι, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί όσες περισσότερες λύσεις μπορεί, και η επάνοδος του Γκιστ δεν μπορούσε να έρθει σε καλύτερο σημείο. Προφανώς όμως, ο ακρογωνιαίος λίθος της φροντ λάιν του ΠΑΟ δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Κρις Σίνγκλετον. Ο σέντερ του “Τριφυλλιού” με τους 12.3 πόντους και τα 6 ριμπάουντ ανά παιχνίδι είναι ο κινητήριος μοχλός του inside (και κάποιες φορές όχι μόνο αυτού) game της ομάδας του Τσάβι Πασκουάλ.
Στην περιφέρεια, Καλάθης και Τζέιμς αποτελούν τα “γρανάζια” του παιχνιδιού των “Πρασίνων”. Το all around παιχνίδι του Καλάθη, σε συνδυασμό με την “τρέλα” (συνήθως καλή, κάποιες φορές – συγκεκριμένα αυτές που βαράει τζαμαρίες από τα νεύρα του – όχι τόσο) στο παιχνίδι του Τζέιμς, είναι αυτά που κινούν την πράσινη επίθεση. Δεν υπάρχουν πολλοί παίκτες στην Ευρώπη με το “οπλοστάσιο” του Μαικ Τζέιμς. Με 12.9 πόντους και 3 ασίστ, δείχνει γιατί η πορεία της καριέρας του είναι κάθε χρόνο όλο και πιο ανοδική και σίγουρα αποτελεί τον παίκτη που θα πάρει την μπάλα στα χέρια του όταν αυτή καίει.
Πριν τελειώσουμε το θέμα “Παναθηναϊκός”, μία ειδική μνεία χρειάζεται και ο “X-Factor” της σειράς για τον Παναθηναϊκό: Ο Νίκος Παππάς. Ο Έλληνας γκαρντ έχει ανεβεί κατακόρυφα από τον Φεβρουάριο και μετά και μπορεί να αποτελέσει την σπίθα που μπορεί να κάνει τη διαφορά, αν ο Παναθηναϊκός τα βρει σε κάποιο σημείο σκούρα.
Από την άλλη, τα πράγματα για την Φενέρ είναι επίσης πολύ ξεκάθαρα. Είναι μία ομάδα που αγωνιστικά εδώ και κάμποσο καιρό παραπαίει. Έχει ονόματα, και πολλά απ’ αυτά μάλιστα. Ομπράντοβιτς. Ούντο. Μπογκντάνοβιτς. Βέσελι. Σλούκας. Ντάτομε. Ντίξον. Το #1 πικ (γελάει ο κόσμος) του ντραφτ του 2014, Άντονι Mπένετ. Όλοι παίκτες πρώτης γραμμής. Δεν έχει όμως εδώ και καιρό συνοχή.
Αν πρέπει να βρούμε δύο βαρόμετρα, ένα στην ρακέτα και ένα στην περιφέρεια, αυτοί είναι οι Ούντο και Μπογκντάνοβιτς. Ο καλύτερος ψηλός της Ευρωλίγκας από τη μία, ο Έκπε Ούντο, προσφέρει 11.7 πόντους, 7.7 ριμπάουντ και 2.1 κοψίματα ανά αγώνα. Έχει μία παρουσία που τρομάζει στην ρακέτα και σίγουρα είναι ο παίκτης του οποίου η κακή αγωνιστική απόδοση θα φανεί περισσότερο απ’ όλους στο ρόστερ των Τούρκων. Ο Μπογκντάνοβιτς από την άλλη, με 13.6 πόντους και 3.9 ασίστ είναι αυτός που δίνει άλλη πνοή στην επίθεση των Τούρκων. Αυτό φάνηκε και όταν βρισκόταν εκτός με τραυματισμό, στα μέσα της περιόδου. Ο Ντάτομε και ο Ντίξον είναι αρκετά καλοί παίκτες, αλλά δεν δίνουν το κάτι παραπάνω που μπορεί να δώσει ο Μπογκντάνοβιτς.
Πάμε όμως και στον αστερίσκο της Φενέρ. Ο Κώστας Σλούκας μπορεί να γίνει ο X-Factor της σειράς για την ομάδα του Ζοτς. Μπαρουτοκαπνισμένος στα δύσκολα με τον Ολυμπιακό, ο “Σλούκι Λουκ” ξέρει ότι αν χρειαστεί να κάνει κάποιος την διαφορά από το πουθενά, μπορεί να είναι αυτός. Δεν είναι ότι τα νούμερά του είναι τόσο καλύτερα από τους άλλους παίκτες της Φενέρμπαχτσε. Είναι ότι “when the going gets tough, Sloukas gets going”. Ζει για τις δύσκολες στιγμές, είναι μαθημένος σε αυτές. Το ότι είναι ένας πάρα πολύ καλός άσος το ξέρουμε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό για το οποίο τον χρυσοπληρώνουν οι γείτονες.
Σε γενικές γραμμές λοιπόν ποιο είναι το πλέον κρίσιμο σημείο; Το head 2 head του Σίνγκλετον με τον Ούντο. Η μονομαχία αυτή αναμένεται με μεγάλη ανυπομονησία (χωρίς να εννοούμε απαραίτητα ότι θα “ματσάρει” την ώρα του αγώνα ο ένας παίκτης απέναντι στον άλλον) , με τον προπονητή που θα καταφέρει να “κλειδώσει” τον ψηλό της αντίπαλης ομάδας να δίνει στην ομάδα του ένα τεράστιο προβάδισμα στη σειρά. Δεν είναι τυχαίο πως μιλάμε για τους δύο καλύτερους παίκτες του ζευγαριού, επομένως δικαίως αποτελούν και τα βαρόμετρα.
Με τις δύο ομάδες να είναι από την κατασκευή τους προσανατολισμένες στο αμυντικό παιχνίδι, στόχος των δύο προπονητών θα είναι η φθορά του αντιπάλου. Το πλεονέκτημα έδρας σε συνδυασμό με την εκ διαμέτρου αντίθετη αγωνιστική κατάσταση των δύο ομάδων, δίνει το – μικρό αλλά αισθητό – προβάδισμα στον Παναθηναϊκό, όμως η Φενέρ είναι η ομάδα που φέτος “πρέπει” να πάει στην Κωνσταντινούπολη και, γιατί όχι,να το σηκώσει. Πέρυσι ήταν η ΤΣΣΚΑ, πρόπερσι η Ρεάλ (Προφανώς αυτό το σχόλιο δεν γίνεται για να τις μειώσει αγωνιστικά, αλλά it is what it is). Έχουμε δει όλοι τις διαιτησίες των τελευταίων αγωνιστικών, στις οποίες η ομάδα του Ομπράντοβιτς σερνόταν.
Για να γυρίσουμε όμως στο αγωνιστικό κομμάτι, δύσκολα να δούμε κάποιον “αφανή ήρωα” να κάνει την εμφάνισή του πέρα των βασικών πρωταγωνιστών των δύο ομάδων. H σειρά θα είναι πολύ κλειστή για κάτι τέτοιο, κάτι που σημαίνει ότι πάνω απ’ όλα, τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο θα το έχουν οι προπονητές. Σε σχέση με όλες τις σειρές των φετινών playoffs, η συγκεκριμένη ενδείκνυται για τους λάτρεις της “προπονητικής σκακιέρας” και όποιος καταφέρει να “απασφαλίσει” το βασικό όπλο του αντιπάλου, θα είναι με το ένα πόδι στο Final 4 της Πόλης.
