Ήρθε ξανά η στιγμή εκείνη του Αυγούστου που περιμένουν οι ποδοσφαιρόφιλοι. Να αρχίσει δηλαδή κανένα ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ώστε να μην είναι μόνο στις παραλίες. Φέτος , βέβαια, υπήρχε και το Παγκόσμιο Κύπελλο ενδιάμεσα για να μειώσει χρονικά την… «αποτοξίνωση» αλλά πάντα η έναρξη ενός πρωταθλήματος όπως η Premier League μαγνητίζει.
Σε όλες αυτές τις γραμμές που θα ακολουθήσουν, θα μιλήσουμε για όλες τις ομάδες. Ο στόχος μας δεν είναι ασφαλώς να κάνουμε μία αποτύπωση του καλοκαιριού. Τουλάχιστον ο κύριος στόχος. Αλλά να μιλήσουμε και για όμορφα παρασκηνιακά πραγματάκια που ο πολύς κόσμος είναι εύλογο να μη γνωρίζει ή να μην έχει υπόψη του. Ζητάμε προκαταβολικά συγγνώμη , αν μία ομάδα «ριχτεί» σε έκταση αναφοράς. Δεν είναι σκοπός αυτό. Επίσης , η αναφορά μας θα γίνει αλφαβητικά σε όλες τις ομάδες. Αλλά τέλος τα λόγια. Πάμε κατευθείαν στα ζουμερά του κειμένου…
1) H κοσμοϊστορική χρονιά της Arsenal
Eντάξει δεν ξεκίνησε και ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος στο Λονδίνο αλλά και μόνο το γεγονός ότι ξεκινά νέα σεζόν χωρίς τον Wenger στον πάγκο είναι συνταρακτικό γεγονός. Ο Ivan Gazidis έφερε σχετικά γρήγορα εις πέρας την αποστολή εύρεσης διαδόχου και εκείνος ήταν ο Unai Emery. Ο Ισπανός τεχνικός φέρει πλέον το δύσκολο φορτίο να επαναφέρει την Arsenal σε υψηλές πτήσεις. Ένας προπονητής που είναι εμμονικός με την τακτική αλλά και την ανάλυση σε βίντεο των αντιπάλων είναι βέβαιο πως θα φέρει πολλά νέα ήθη και έθιμα στο Emirates. Ήδη από την προετοιμασία, ζήτησε να τρώνε μαζί παίκτες πρώτης ομάδας και ακαδημίας, οργανώνει τις προπονήσεις ώστε οι παίκτες του να περνούν χρόνο μαζί, άφησε τον Γαζίδη να μιλήσει παθιασμένα υπέρ του Ozil σε ένα ομαδικό barbeque ώστε να αποκαταστήσει τη θέση του Γερμανού στην ομάδα που αμφισβητείται έντονα τα τελευταία δύο χρόνια και συνεχίζει την παράδοση με πάρα πολλές ασκήσεις με τη μπάλα στις προπονήσεις. «Προτιμώ ένα σκορ 5-4 παρά το 1-0» ήταν τα λόγια του στις πρώτες του συνεντεύξεις ως προπονητής των Gunners. Η φιλοσοφία του είναι εμφανής και δεν πρόκειται να βάλει πολύ περισσότερη σκοπιμότητα στο κρασί του. Ο Juan Carlos Cacedo, πρώτος βοηθός του Emery είναι εκείνος που κάνει την περισσότερη δουλειά τακτικά όλο το καλοκαίρι για να δει από τους παίκτες pressing που θα εξουθενώνει τον αντίπαλο αλλά και εξάντληση ενέργειας σε όλες τις γωνιές του γηπέδου. Ο Emery είναι λάτρης του 4-1-4-1 αλλά μέχρι στιγμής δοκίμασε ένα 4-1-2-2-1 , το οποίο γίνεται και πιο γνήσιο 4-3-3 ώστε με το ακατάπαυστο pressing να έχει τον Aubameyang λίγο αριστερά πίσω από το Lacazette (δίνοντας του και ελευθερία στον άξονα) και τους Ozil και Mkhitaryan σε κεντρικό ρόλο να δημιουργούν. Βέβαια, μιλάμε για έναν προπονητή τακτικά πολύ ευέλιγκτο. Εν γένει, η Arsenal στο πρόσωπο του πρώην προπονητή της Sevilla, βρήκε έναν προπονητή που ταιριάζει στη φιλοσοφία της ωστόσο όσο καλός προπονητής και να είναι κάποιος πρέπει πρώτα να μάθει το συγκεκριμένο πρωτάθλημα καθώς κρύβει παγίδες και ιδιαιτερότητες που δεν είναι εύκολα κατανοητές όταν είσαι έξω από το χορό. Αυτό σε συνδυασμό με την ελάχιστη χρήση της γλώσσας αποτελούν τους δύο μεγαλύτερους εχθρούς του Ισπανού στην εκκίνησή του στην Arsenal. Ο Emery ζήτησε τερματοφύλακα sweeper όπως λένε οι Άγγλοι για να είναι ο ενδέκατος παίκτης στις επιθέσεις και πήρε τον Berndt Leno από τη Leverkusen. Στους Λονδρέζους φέτος θα βλέπουμε και δεύτερο Έλληνα, καθώς μετά τον Μαυροπάνο ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος ήρθε να καλύψει το κενό του τραυματία Koscielny και μαζί με τους Leno και Lucas Torreira αποτέλεσαν τις πλέον δαπανηρές προσθήκες της Arsenal. Η επιλογή του Ουρουγουανού είναι ιδιαίτερα σημαντική καθώς επιτέλους αποκτήθηκε ένας παίκτης για τη θέση «6» που κόβει, κάνει παιχνίδι κα τρέχει ασταμάτητα. Lichtsteiner και Guendouzi ήρθαν για να συμπληρώσουν το ρόστερ, με τον πρώτο να υπολογίζεται πιο γρήγορα για την πρώτη ομάδα. Μετά από χρόνια αποχώρησαν οι Wilshere και Cazorla. H ομάδα του Emery έχει δύσκολο ξεκίνημα με City και Chelsea στις δύο πρώτες αγωνιστικές και αν δεν χάσει έδαφος και φόρα στην αρχή μπορεί να έχει εξαιρετικά ενδιαφέρουσα σεζόν. Βέβαια, παραμένει πάντα το ερωτηματικό του πως θα ανταποκριθεί όλος ο οργανισμός της Arsenal στην αλλαγή καθεστώτος μετά από πολλά χρόνια καθώς είναι πρόσφατο και το παράδειγμα της Manchester United μετά τη φυγή Ferguson. Ερωτηματικό, λοιπόν, οι Gunners με καλές πιθανότητες στη μάχη για την τετράδα.
2) Η επίθεση το στοίχημα ξανά για τη Bournemouth
H σεζόν 2018-2019 θα είναι η τέταρτη διαδοχική χρονιά της Bournemouth στην Premier League. Και προς τιμήν της, το κέρδισε με το ποδόσφαιρό της. Μία ομάδα που επιτίθεται απέναντι σε όλους (για αυτό και εξηγείται και η δυσκολία της απέναντι σε ομάδες του Big Six , 10/12 ήττες πέρυσι) και επιτίθεται παίζοντας ωραία μπάλα. Ο Eddie Howe είναι μικρός σε ηλικία αλλά πλέον έχει βρει το know how να τα καταφέρνει. Πέρυσι, η ομάδα του απείχε μόλις πέντε βαθμούς από την όγδοη θέση. Bέβαια, η φετινή σεζόν προετοιμάστηκε χωρίς τον John Yems, επί 6 χρόνια βασικό συνεργάτη του Howe, ο οποίος αποτέλεσε παρελθόν εξαιτίας οικονομικών δυσκολιών. Ήταν τόσο σημαντική αλλά και παράλληλα δημοφιλής η παρουσία του στα αποδυτήρια που σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες αρκετοί παίκτες προσφέρθηκαν να χάσουν κάποια χρήματα ώστε να χρηματοδοτηθεί η θέση του χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο. Ο Yems πέρα από συντελεστής του αγωνιστικού σχεδίου λέγεται πως είχε και πάρα πολλές δικτυώσεις και επαφές που εξυπηρετούσαν τη μεταγραφική πολιτική των «Cherries». Παρόλα αυτά, η ομάδα από τον αγγλικό νότο εξασφάλισε την υπογραφή του David Brooks, 18χρονου Ουαλού επιτελικού μέσου από τη Sheffield United με εξαιρετική παρθενική σεζόν σε επαγγελματικό επίπεδο πέρυσι στην Championship αλλά και με ενδιαφέρον από πολλές ομάδες προς το πρόσωπό του. Μιλάμε για έναν από τους παίκτες που καλό θα είναι να σημειώσετε στα κιτάπια σας προς παρακολούθηση ειδικά αν παίξει πίσω από το φορ στο αγαπημένο 4-4-1-1 του Howe. Σημαντική προσθήκη και ο Diego Rico, αριστερό μπακ της Leganes, ο οποίος απέρριψε τη Borussia Dortmund για να παίξει στην ομάδα του Vitality Stadium αλλά η πλέον σημαντική προσθήκη ήρθε επίσης από τον Ισπανία και είναι ο Jefferson Lerma, ο Κολομβιανός μέσος που έκανε καλό Παγκόσμιο Κύπελλο και για τον οποίο έλαβε 25.000.000 η Levante από τους Cherries. Federici και Afobe είναι αξιοσημείωτες αλλά όχι πολύ σοβαρές απώλειες. Η ομάδα σίγουρα θα προσμένει περισσότερα από τα περυσινά 4 γκολ του Jermain Defoe παρά τα 36 του χρόνια ενώ σίγουρα θα χρειαστεί μία ακόμη πολύ σταθερή σεζόν από τον Nathan Ake, τον πιο ακριβό παίκτη στην ιστορία της ομάδας. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί πως μιλάμε για μία από τις πλέον άτυχες ομάδες της κατηγορίας τα τελευταία χρόνια στο θέμα των τραυματισμών καθώς συμβαίνουν συχνά μέσα στη σεζόν (και κυρίως στην αρχή), είναι αρκετοί από αυτούς σοβαροί και συχνά χτυπούν και νέους παίκτες στο ρόστερ. Αναμένουμε να δούμε τον Simpson στην άμυνα ενώ στην προετοιμασία εντυπωσίασαν οι Kyle Taylor , Nnamdi Oforborh και μένει να δούμε αν θα πάρουν χρόνο συμμετοχής. Εμείς ποντάρουμε στο ποδόσφαιρο και πιστεύουμε πως για ακόμη μία σεζόν η Bournemouth έχει όσα χρειάζονται για να τα καταφέρει. Let football be with you again Cherries!
3)Ανάγκη σταθεροποίησης για την Brighton
H ομάδα της Brighton πέρυσι διέψευσε τα προγνωστικά και τις περισσότερες εκτιμήσεις που την ήθελαν να επιστρέφει άμεσα στην Championship.Νίκησε μετά από 35 έτη τη Manchester United και εξασφάλισε την παραμονή της τρεις αγωνιστικές πριν λήξει η σεζόν αλλά παρουσίασε και σημαντικά προβλήματα πέρα από ένα στιβαρό σύνολο με θετική παρουσία. Οι μόλις 2 νίκες εκτός έδρας, τα 21 γκολ από στατικές φάσεις και η μοναξιά του Glenn Murray στο σύνηθες σκοράρισμα είναι πράγματα που πρέπει να βελτιωθούν σε κάθε περίπτωση, αν οι Seagulls θέλουν αφενός να μη κινδυνεύσουν και αν κινδυνεύσουν να τα καταφέρουν. Μία από τις ομάδες που ενισχύθηκαν και μάλιστα σημαντικά. Προς βοήθεια του Murray αποκτήθηκε ο Florin Andοne από τη Deportivo La Coruna ενώ σίγουρα ο Hughton προσδοκά περισσότερα γκολ από τον Locadia που ήρθε το χειμώνα από την PSV Eindhoven έναντι 17.000.000 αλλά σκόραρε μόλις μία φορά. Η ομάδα του Amex Stadium έσπασε το μεταγραφικό της ρεκόρ για τον Ιρανό εξτρέμ Alireza Jahanbakhsh, ο οποίος σκόραρε πέρυσι 21 γκολ και έφτιαξε άλλα 12 για την AZ Alkmaar αλλά όπως και ο Locadia πρέπει να δείξει πως οι παίκτες που έρχονται από την Ολλανδία μπορούν να ανταποκριθούν στο επίπεδο της Premier. Αν συνυπολογίσουμε και τους Izquierdo και Knockaert, τα φτερά της Brighton είναι γεμάτα ποιότητα. Σημαντική ενίσχυση και ο πλάγιος μπακ Bernardo από τη Leipzig, ο οποίος έχει ικανότητα να παίζει με άνεση και στις δύο πλευρές ενώ ο Bissouma που ήρθε από τη Lille θα αυξήσει τον ανταγωνισμό στο χώρο του κέντρου στις πιο σημαντικές προσθήκες των «Γλάρων» και ο Burn που ήρθε από τη Wigan δίνει μία ακόμη επιλογή στο κέντρο της άμυνας. Στα επίσης καλά νέα, δεν έφυγε κανένας παίκτης κορμού με αποτέλεσμα το ρόστερ να είναι πιο γεμάτο από το περυσινό. Ο Hughton θα διατηρήσει μάλλον το 4-4-1-1 και θα χρειαστεί ξανά τη δημιουργικότητα και την περυσινή σεζόν του Gross για να αισθάνεται ασφαλής. Η Brighton δεν έκανε λάθη που γίνονται κατά κόρον από ομάδες που βρίσκονται στην κατάστασή της ανά τα χρόνια. Δεν πέταξε λεφτά, πήρε παίκτες εκεί που πονούσε και στήριξε τον προπονητή της πλήρως. Αν έχει ως αυτοσκοπό την ανάγκη να παραμείνει στην κατηγορία πρωτίστως και όχι να βελτιώσει τη 15η θέση που κατέλαβε πέρυσι, τότε δύσκολα θα την πατήσει. Με προπονητή που ξέρει καλά την κατηγορία και τις ιδιαιτερότητές της δεν νομίζω να φανεί σε κανένα σημείο του πρωταθλήματος υπεροπτική ως προς τους στόχους της. Έχει όλα τα συστατικά να τα καταφέρει και προσωπικά θα πόνταρα να τη δω πάνω από τη ζώνη του υποβιβασμού για μία ακόμη σεζόν.
4)Χρονιά δοκιμασίας ξεκινά για τη Burnley
Δύο καρπούζια δεν χωράνε κάτω από την ίδια μασχάλη λέει ο λαός μας. Η Burnley βέβαια κέρδισε επάξια το δεύτερο, εκείνο της ευρωπαϊκής παρουσίας και του Europa League καθώς κέρδισε χωρίς άλλο τον τίτλο της έκπληξης της περυσινής χρονιάς με την έβδομη θέση που κατέκτησε δικαιότατα τον Μάιο. Και μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει και στους δύο εναπομείναντες προκριματικούς γύρους για τη δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση μετά το πρώτο επιτυχημένο τεστ στη βρετανική μονομαχία με την Aberdeen. Εάν τα καταφέρει , αλλάζουν πολλά. Καθόλου συνηθισμένη σε αρκετά περισσότερα παιχνίδια και στο Πέμπτη – Κυριακή, με μικρό ρόστερ και πρώτο στόχο ασφαλώς τη σύντομη εξασφάλιση της παραμονής, καθώς ο Sean Dyche δεν πρόκειται να στοχεύει ξανά σε θέση που δίνει εισιτήριο για την Ευρώπη, η ομάδα από το Lancashire ενδέχεται να μπλέξει σε περίεργα μονοπάτια αν πρέπει να παίξει και στους ομίλους του Europa League. Αν δεν προκριθεί, τα πράγματα είναι πολύ πιο απλά. Την ώρα που γράφονται , λοιπόν, οι γραμμές αυτές δεν γνωρίζουμε έναν πολύ σημαντικό παράγοντα για τη χρονιά των Clarets. Παρόλα αυτά κάποια πράγματα παραμένουν σταθερά. Το χαμηλό σε σχέση με άλλες ομάδες βεληνεκούς budget, οι λίγες αλλά έξυπνες προσθήκες και η παρουσία ενός προπονητή, ο οποίος είναι απόλυτα κυνικός και πλέον φαίνεται να ξέρει ακριβώς τι χρειάζεται κάθε εβδομάδα ώστε να μαζέψει τους απαραίτητους βαθμούς. Ο Dyche πάντα προτιμά να έχει σχετικά μικρό ρόστερ ώστε να αναμειγνύονται ενεργά και συχνά όλοι οι παίκτες παρά να έχει αλλαγές απλά για να στέκεται στους αριθμούς του rotation. Έξυπνη προσθήκη ο Ben Gibson από τη Middlesbrough στο πρόσωπο του οποίου η Burnley φιλοδοξεί να βρει το νέο Tarkowski αλλά και ο Τσέχος επιθετικός Matej Vydra που αποκτήθηκε από τη Derby County και σίγουρα μπορεί να βοηθήσει. Αποχωρήσεις δεν υπήρξαν ιδιαίτερες πέρα από εκείνη του Arfield , ο οποίος ήταν ένας πολύ χρήσιμος παίκτες για πολλές δουλειές ενώ σημειωτέα και η απουσία του χαφ Marney από το rotation. Η αποκάλυψη πέρυσι κάτω από τα goalpost, o Nick Pope , είχε πάρει τη θέση του Heaton μετά από εξάρθρωση ώμου. Και η ζωή τα έφερε έτσι ώστε στην επιστροφή του δεύτερου να τραυματιστεί ο πρώτος με τον ίδιο σοβαρό τραυματισμό. Εν πάση περιπτώσει , κάλυψη στον άσο θα δώσει η προσθήκη του πρώην βασικού τερματοφύλακα της Manchester City αλλά και της εθνικής Αγγλίας, Joe Hart που έναντι 4.000.000 αποτελεί μία πραγματικά «Burnley» έξυπνη μεταγραφή. Η παρουσία της Burnley τα τελευταία δύο χρόνια μας αναγκάζει να την εντάξουμε στα outsiders για υποβιβασμό και πιστεύω πως δύσκολα θα κινδυνέψει, πόσο δε μάλλον να υποβιβαστεί στην Championship.
5) Μία ακόμη έκπληξη χρειάζεται η Cardiff
Αν κοίταζε κανείς πέρυσι τις αποδόσεις της Cardiff τέτοια εποχή για να εξασφαλίσει την άνοδο απευθείας, θα μπορούσε να βγάλει πολλά χρήματα αν πόνταρε πάνω της. Διότι αυτό που έκανε η ουαλική ομάδα συνιστά έκπληξη. Επιστροφή στη μεγάλη κατηγορία μετά τη σεζόν 2013-2014 όταν και έφυγε νύχτα από τα μεγάλα σαλόνια. Μόλις ένας παίκτης εκείνης της ομάδας βρίσκεται και στο τωρινό σύνολο. Ο Aron Gunnarson. Στοιχείο επαρκές για να δούμε πως έχει αποδομηθεί εκείνο το σύνολο και πλέον κεφαλαιοποιήθηκε η αλλαγή των τελευταίων ετών. Αρχιτέκτονας ο Neil Warnock, ο οποίος έχει πολλούς επικριτές , που πιθανόν να αποσυρθεί σε λίγους μήνες, αν καταφέρει να εξασφαλίσει την παραμονή. Ένας προπονητής παλαιάς κοπής που δεν διστάζει να επαινεί τον εαυτό του και να δημιουργεί εχθρούς με τις δηλώσεις του. Η Cardiff δεν επανέλαβε τα λάθη του 2013. Δεν πετάει αλόγιστα χρήματα και προσπαθεί να κάνει ουσιαστικές κινήσεις. Πρόσφατα, ο Warnock δήλωσε πως η ομάδα του έχει το μισό budget από εκείνο της Huddersfield που είχε πέρυσι μακράν το χαμηλότερο προϋπολογισμό. Δόθηκαν 30.000.000 λίρες για τέσσερις παίκτες που έπαιζαν πέρυσι στην Championship και συνολικά έχουν 11 συμμετοχές στην Premier League ( Alex Smithies, Bobby Reid, Greg Cunningham , Josh Murphy) ενώ αποκτήθηκαν και οι μέσοι Victor Camarasa από τη Real Betis και ο έχων εμπειρία από το πρωτάθλημα, Harry Arter, που ήταν στον πάγο από την Bournemouth το τελευταίο εξάμηνο. Ο Reid ήταν αποκάλυψη πέρυσι στην επίθεση της Bristol City και με την ταχύτητά του μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα αλλά και να βοηθήσει τον Zohore που δεν είναι και ο πιο αποτελεσματικός σέντερ φορ. Στο 4-2-3-1 του Warnock θα χρειαστεί εκ νέου καλή σεζόν από τον τρομερά εκρηκτικό Mendez Laing αλλά και από ένα από τα μεγάλα what if παλαιότερων σεζόν με τη Blackburn, τον Junior Hoilett. Μεγάλο πρόβλημα των Bluebirds είναι η έλλειψη εμπειρίας τόσο από την κατηγορία όσο και από μία τέτοια δοκιμασία όπως η μάχη της παραμονής. Η μοναδική πλέον εκπρόσωπος της Ουαλίας στην κατηγορία μετά τον υποβιβασμό της Swansea είναι στα φαβορί για απευθείας επιστροφή στη δεύτερη κατηγορία και αν θέλετε τη γνώμη μου δύσκολα θα τα καταφέρει.
6)Χρονιά ολικής μετάβασης για την Chelsea
Η πιο περίεργη χρονιά της Chelsea τα τελευταία χρόνια είναι εκείνη που εκκινεί τώρα στην Premier League. O Antonio Conte αποτελεί παρελθόν πλέον. Οι Λονδρέζοι χειρίστηκαν πολύ λανθασμένα την απόλυση του Ιταλού. Είχαν καταστήσει πασιφανές παρασκηνιακά πως θα δεν είναι και του χρόνου στο τιμόνι, προσπαθούσαν να μειώσουν τα 9.500.000 λίρες που δικαιούταν ως αποζημίωση και αυτό σε συνδυασμό με την καθυστέρηση να βρεθεί λύση με τη Νapoli για τον αντικαταστάτή του, Maurizio Sarri, μας οδήγησε στο να ξεκινήσει ο Conte προετοιμασία και να απολυθεί λίγες μέρες μετά. Εν πάση περιπτώσει, πλέον είμαστε στην εποχή Sarri και ο πρώην τεχνικός της Napoli θα ηγηθεί ενός εγχειρήματος αλλαγής. Αλλαγής αγωνιστικής ταυτότητας και ποιότητας ποδοσφαίρου. Η Chelsea αποφάσισε να γίνει πιο ελκυστική στο κοινό της και να προσπαθήσει να επιτύχει παίζοντας ποδόσφαιρο ρίσκου και όχι ασφάλειας όπως πέρασε στο DNA της εδώ και χρόνια. Βέβαια, μιλάμε για μία μετάβαση που δεν γίνεται εύκολα από τη μία μέρα στην άλλη (όπως φάνηκε και στο παιχνίδι του Community Shield όπου ναι μεν αντίπαλος ήταν η City αλλά φάνηκε πως η ομάδα ακόμη σκέφτεται ιδέες και δεν τις έχει ακόμη αφομοιώσει) και ειδικά στο συγκεκριμένο πρωτάθλημα το άμυνα επίθεση και το αντίστροφο μπορεί να εγκυμονεί πολλούς κινδύνους. Η σεζόν που έχει μπροστά της η Chelsea εγκυμονεί κινδύνους. Διότι δεν είναι μόνο η αλλαγή πλεύσης στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά και το γεγονός πως ο νέος τεχνικός των «Μπλε» πιθανό να πέσει «θύμα» του απαραίτητου χρόνου προσαρμογής στις απαιτήσεις μιας λίγκας που διαφέρει σε πολλά από το Campionato. Μπορεί και να χρειαστεί ελάχιστο χρόνο προσαρμογής αλλά αυτό δεν είναι ο κανόνας. Πλην των άλλων μένει να δούμε πως θα διαχειριστεί η Chelsea το Europa League, το οποίο ναι μεν κατέκτησε το 2013 αλλά ασφαλώς και δεν έχει συνηθίσει το Πέμπτη-Κυριακή. Νομίζω πως προτεραιότητα θα είναι η τετράδα του πρωταθλήματος αλλά ανάλογα πως κυλάει η σεζόν μπορεί και να αλλάξει η προτεραιότητα όπως συνέβη πέρυσι με την Arsenal και πρόπερσι με τη Manchester United. O Sarri στη Napoli δεν είχε σε προτεραιότητα το Europa League οπότε δεν αποκλείεται το χειμώνα να βλέπουμε έντονο rotation. Πακέτο με τον Ιταλό τεχνικό ήρθε και ο Jorginho από τη Napoli, ένας πραγματικός pass master, ο οποίος θα αποτελέσει και στο Stamford Bridge τον ακρογωνιαίο λίθο του ποδοσφαίρου κατοχής, πολλών επιθέσεων, πίεσης και γρήγορου transition, στο οποίο απέβλεψαν οι ιθύνοντες των «Μπλε» όταν προσέλαβαν τον Ιταλό προπονητή . Πιο σημαντικό όμως είναι πως παρέμεινε ο Willian και κυρίως ο Hazard που απασχόλησαν κορυφαίους συλλόγους όπως η Barcelona και η Real Madrid. Βέβαια δεν έγινε το απόλυτο των παραμονών καθώς ο Courtois πέτυχε να φύγει για τη Μαδρίτη ώστε να είναι κοντά στην οικογένειά του και τα παππούτσια του καλείται να γεμίσει ο Kepa Arrizabalaga, ο πιο ακριβοπληρωμένος πλέον τερματοφύλακας του κόσμου. Ένας παίκτης με φανταστικό ταλέντο αλλά όχι ακόμη εμπειρία σε κορυφαίο επίπεδο. Σαφώς και η Chelsea ποντάρει να γίνει ο δικός της De Gea αλλά μέχρι να συμβεί αυτό η μετάβαση στον άσο ενδεικνύει καταρχήν μία πτώση σε ποιότητα και για αυτό χρειάζεται υπομονή μέχρι να συνηθίσει ο Ισπανός όχι μόνο την ένταση στο ψηλό παιχνίδι αλλά και τις σέντρες και την πιο άμεση προσέγγιση παιχνιδιού πολλών ομάδων. Ο Rob Green που αποκτήθηκε ως ελεύθερος για τη θέση του τρίτου τερματοφύλακα δύσκολα θα μας απασχολήσει στην Premier League , αν δεν προκύψει κάποιο απρόοπτο. Aπό τη Μαδρίτη ήρθε και ο διεθνής Κροάτης μέσος Mateo Kovasic στα πλαίσια της μεταγραφής Courtois και αναμένεται να πάρει θέση στη μεσαία γραμμή στο 4-3-3 του Sarri. Κατά τα λοιπά, η Chelsea έχει ήδη ένα πολύ πολύ καλό ρόστερ (Fabregas, Barkley, Loftus Cheek θα παλεύουν πχ για την τρίτη θέση στο κέντρο) παρότι δεν κατάφερε να δώσει τον Morata και να πάρει τον Higuain. O Ισπανός επιθετικός δεν έκανε καλή πρώτη σεζόν, δεν ήταν καλός στην προετοιμασία και δεν κατάφερε να εξασφαλίσει επιστροφή στην Ιταλία για λογαριασμό της Juventus ή της Milan. Βέβαια, η φυγή Conte και ο ερχομός του Sarri έδωσε νέα ευκαιρία στον Michy Batshuayi που υπολογίζεται εκ νέου κανονικά μετά το δανεισμό του στη Borussia Dortmund. Το 3-5-2 θα γίνει 4-3-3 και μένει να δούμε πόσο γρήγορα θα προσαρμοστούν ξανά οι παίκτες σε τετράδα άμυνας μετά από δύο χρόνια με τριάδα που έφεραν ένα πρωτάθλημα και ένα κύπελλο Αγγλίας. Ο Azpilicueta επιστρέφει στο δεξί άκρο της άμυνας ,ο David Luiz επιστρέφει στη δράση δηλώνοντας ενθουσιασμένος από το project Sarri(είχε παραγκωνισθεί πλήρως από τον Conte λόγω τραυματισμού και προσωπικού διαπληκτισμού) ενώ και ο Ross Barkley ήταν πολύ θετικός στην προετοιμασία και δηλώνει πιο έτοιμος από ποτέ σωματικά και πνευματικά να προσφέρει. Kλείνοντας, σημειώνουμε πως πρόκειται για μία από τις ομάδες που έχουμε πολλά πράγματα να δούμε αλλά θα την τοποθετούσα στις ομάδες που θα παλέψουν για την τετράδα πιο πολύ παρά για τον τίτλο καθώς μία τέτοια μετάβαση παραμένει ένα δύσκολο εγχείρημα.
7)Αιφνίδια αλλαγή στόχων στην Palace
Η σεζόν που ξεκινά θα είναι η έκτη συνεχόμενη χρονιά της Crystal Palace στην πρώτη κατηγορία , γεγονός που συνιστά ρεκόρ για τη λονδρέζικη ομάδα. Πέρυσι, μετά την εξασφάλιση της παραμονής ο Roy Hodgson , ο οποίος ήρθε και συμμάζεψε το χάλι που άφησε πίσω του ο Frank De Boer, έκανε λόγο για προσπάθεια να γίνει το βήμα παραπάνω σε λίγους μήνες. Στις αρχές Ιουλίου όμως ο ίδιος αναίρεσε το περιεχόμενο αυτής της δήλωσης λέγοντας πως στόχος πρέπει να είναι η πιο άνετη εξασφάλιση της παραμονής ρίχνοντας τις προσδοκίες κάποια σκαλοπάτια. Τι άλλαξε μέσα σε δύο μήνες; Δεν άλλαξε κάτι σοβαρά. Απλά ο Hodgson έλαβε reality check για τις βλέψεις της ομάδας του στο μεταγραφικό παζάρι. Η Palace προχωρά την αναβάθμιση του Selhust Park , η οποία θα κοστίσει περί τα 100.000.000 λίρες, πλήρωσε πολύ ακριβές μεταγραφές τις προηγούμενες μεταγραφικές περιόδους (Benteke, Sakho για παράδειγμα) και είχε το ένατο πιο δαπανηρό wage bill πέρυσι στην κατηγορία. Ο τεχνικός διευθυντής της ομάδας Douggie Friedmann ενημέρωσε τον πρώην εκλέκτορα της εθνικής ομάδας της Αγγλίας πως πρέπει να γίνουν περικοπές εξόδων και πως τα κουκιά ήταν μετρημένα. Σε αυτό προσθέστε και δύο παράγοντες ακόμη : πρώτον το ζήτημα Zaha. O Ιβοριανός μέσος κατέστησε σαφές από την αρχή του καλοκαιριού πως ήθελε να φύγει για μία ομάδα του top six (με προτίμηση στην Chelsea) , απέρριψε την βελτίωση των όρων του ενεργού συμβολαίου και… κλώτσαγε συνεχώς για να πετύχει το σκοπό του. Αναγκαστικά , όλοι έπεσαν από πάνω του και έγινε η πρώτη έγνοια των Eagles ευλόγως, αν αναλογιστούμε πως πέρυσι η ομάδα του δεν πήρε ούτε έναν βαθμό (!) χωρίς εκείνον στην ενδεκάδα συν του ότι θα ήταν σχεδόν αδύνατο να τον αντικαταστήσει άμεσα αλλά για καλή της τύχη παρέμεινε στο Selhust Park. Δεύτερον, αποχώρησαν οι Cabaye και Sakho , οι οποίοι ναι μεν ήταν αναπληρωματικοί αλλά είχαν εμπειρία Premier League αλλά και ποιότητα, ενώ έληξαν οι δανεισμοί των Ruben Loftus Cheek και Fonsu Mensah που πέρυσι συνέβαλαν και ειδικά ο πρώτος (που λόγω της χρονιάς που έκανε εξαργύρωσε μία θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο). Για ενισχύσεις ήρθαν ο τερματοφύλακας Guaita από τη La Liga με καλές περγαμηνές, ο Kouyate από τη West Ham που σίγουρα θα βοηθήσει αλλά δεν θα είναι έτοιμος για την εκκίνηση του πρωταθλήματος ,ο Γερμανός αμυντικός Max Meyer που άφησε τη Schalke και το Champions League και απέρριψε πολλές άλλες προτάσεις υπογράφοντας στην Palace ως ελεύθερος δίνοντας στον εαυτό του μία ευκαιρία να παίξει στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου και στη νέα του ομάδα να παινεύει εαυτόν για μία πολύ καλή και έξυπνη μεταγραφή και ο Jordan Ayew για τα άκρα ωστόσο φέρνει μαζί του τρεις υποβιβασμούς τις τελευταίες έξι σεζόν (μεταξύ αυτών Aston Villa και Swansea). Σαν νέες προσθήκες αλλά αμφίβολο σε τι κατάσταση θα είναι μπορούν να υπολογισθούν και ο Conor Wickham που επέστρεψε στη δράση μετά από 609 μέρες αποχής και ο Scott Dann που στάθηκε άτυχος και έχασε όλη την περυσινή σεζόν. Η Palace φέτος θα χρειαστεί περισσότερα γκολ από τον Benteke, θα χρειαστεί αξιοποίηση του Selhust Park και σίγουρα μπορεί να ποντάρει στο know how του προπονητή της. Ωστόσο, η συγκεκριμένη κατηγορία έχει δείξει πως δεν χαρίζεται σε κανέναν. Ο Hodgson από μόνος του δεν αρκεί και θα χρειαστεί σίγουρα μία πολύ καλύτερη εκκίνηση από την περυσινή ώστε να μην ξυπνήσουν τα περυσινά φαντάσματα άγχους πολύ νωρίς.
8)Κάλλιο αργά παρά ποτέ με Marco Silva
Ο Marco Silva συστάθηκε στον κόσμο της Premier League τον Ιανουάριο του 2017 όταν ανέλαβε τη Hull. Μπορεί να έχουμε Αύγουστο του 2018 αλλά η Everton είναι η τρίτη του ομάδα. Και θα μπορούσε να είχε προσληφθεί τον περασμένο Δεκέμβριο όταν η Watford παρέλυσε εξαιτίας της επιθυμίας του Πορτογάλου να διαδεχθεί τον Ronald Koeman αλλά τη διοίκηση των Hornets όχι μόνο να μην του επιτρέπει αλλά και με το επίσημο παράπονό της στη διοργανώτρια αρχή για τον τρόπο και την εποχή που προσεγγίστηκε ο προπονητής της από άλλη ομάδα να μπλοκάρει οποιαδήποτε εξέλιξη μέχρι όμως και το καλοκαίρι. Ο Sam Allardyce δεν είδε τους τελευταίους 12 από τους 18 μήνες του παχυλώς αμειβόμενου συμβολαίου του να είναι στο Liverpool και μιας και δεν έβαλε σε μία σαφή αγωνιστική κατεύθυνση την ομάδα καίτοι τη σταθεροποίησε, έκανε χώρο για τον πρώην προπονητή Ολυμπιακού. Μαζί με τον προπονητή, ξηλώθηκε και ο τεχνικός διευθυντής Steve Walsh, που ήρθε από την πρωταθλήτρια το 2016 Leicester με πίστωση μεγάλου μέρους της επιτυχίας της ώστε να βοηθήσει στη στρατολόγηση ποδοσφαιριστών αλλά και τις διαπραγματεύσεις. Αλλά η αποτυχία πολλών από αυτών και κυρίως των πολύ υψηλών συμβολαίων που έφερε του κόστισε. Η Everton λίγους μήνες μετά από πολλές δαπανηρές μεταγραφές αποφάσισε να γκρεμίσει πριν να είναι αργά και χτίσει ξανά. Μαζί με τον Marco Silva ήρθε και ο τεχνικός διευθυντής Marcel Brands από την PSV Eindhoven, η οποία κατέκτησε τρία πρωταθλήματα επί θητείας του. Το πρώτο του έργο ήταν να μειώσει μία ομάδα 38 παικτών και πολύ υψηλών αλλά αχρείαστων συμβολαίων. Μάλιστα, ο ίδιος δήλωνε πως για κάποιο καιρό δεν θα γίνονται πράγματα που ικανοποιούν την πλειοψηφία του κόσμου αλλά είναι απαραίτητα για να επιτευχθούν οι στόχοι της ομάδας στο νέο της εγχείρημα. Ο αρχηγός Rooney αποχώρησε μία σεζόν μετά την παραμυθένια επιστροφή του (η Everton για δεύτερη σερί σεζόν μετά το Lukaku πέρυσι έχασε τον πρώτο σκόρερ της) όπως και ο μέσος Klaasen που πραγματικά δεν ακούμπησε και πήγε στη Werder. Οι Toffees γλύτωσαν αμέσως 250.000 λίρες από το εβδομαδιαίο wage bill. O Ashley Williams πήγε δανεικός στη Stoke ενώ ο Αργεντινός Funes Mori πήγε στην Villareal. Από τα ταμεία βγήκαν 88.000.000 λίρες για τον αριστερό μπακ της Barcelona Lucas Digne (20m), ο οποίος αν μείνει υγιής σίγουρα θα βοηθήσει, για τον Yerry Mina από τη Barcelona που κεφαλαιοποίησε το πολύ καλό του παγκόσμιο κύπελλο και ήταν διακαής πόθος του Silva και τα ταμεία έσπασαν για τον Richarlison, τον Βραζιλιάνο που ήρθε στην Αγγλία επί Silva στη Watford πέρυσι τέτοια εποχή. Μπορεί το όνομά του να μη γεμίζει το μάτι αλλά μιλάμε για τον παίκτη που δημιούργησε τις περισσότερες ευκαιρίες από κάθε άλλον παίκτη στο πρωτάθλημα και σίγουρα μπορεί να προσφέρει και σε σκοράρισμα και σε δημιουργία. Για να μη νιώθει μοναξιά ο Βραζιλιάνος, αποκτήθηκε ως ελεύθερος και ο Βραζιλιάνος Bernard που αρνήθηκε ανανέωση με τη Shakhtar και πλέον θα δώσει εξαιρετική ποιότητα τόσο στη θέση 10 όσο και στα πλάγια. Μία μεταγραφή που είχε υπογραφή Marco Silva και έδωσε στους Toffees το πάνω χέρι έναντι στις West Ham, Inter και Chelsea. Ως δανεικοί αποκτήθηκαν οι Andre Gomes για τη μεσαία γραμμή αλλά και ο Kurt Zouma που θα είναι μία πολύ σημαντική μεταγραφή στο μέλλον. Η σεζόν που έρχεται κινείται γύρω από δύο πόλους για τους «μπλε» του Merseyside. Πρώτος είναι να εμφανιστούν για τα καλά μονάδες που πέρυσι δεν τράβηξαν ή δεν είχαν χρόνο να δείξουν πράγματα. Κλασικά παραδείγματα είναι ο Sigurdsson που πέρυσι δεν θύμιζε σε τίποτα το γνωστό Ισλανδό μας μέσο ή ο Cenk Tosun που κόστισε 27.000.000 λίρες το Γενάρη και πρέπει να τραβήξει στο σκοράρισμα. Από την άλλη αυτό που χρειάζεται η ομάδα είναι η ξεκάθαρη αγωνιστική κατεύθυνση ώστε να την αγκαλιάσει ξανά ο κόσμος. Μένει να δούμε αν θα παρουσιαστεί το σύνδρομο των καλύτερων αποτελεσμάτων εκτός έδρας παρά εντός όπως πέρυσι η Watford αλλά στο τέλος της σεζόν προσμένουμε την Everton κάπου μεταξύ έβδομης και ένατης θέσης.
9)Η δικαίωση του Jokanovic φέρνει φιλοδοξίες στη Fulham
Το καλοκαίρι του 2015, ο Slavica Jokanovic κέρδισε την άνοδο στην Premier League με τη Watford. Ωστόσο όχι μόνο δεν του δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσει αλλά απολύθηκε κάποιες εβδομάδες μετά την άνοδο χάριν ενός ονόματος που θα έκανε γκελ στον κόσμο. Τώρα όμως δικαιώνεται από το ποδόσφαιρο. Με σερί 23 αγώνων χωρίς ήττα κέρδισε την άνοδο και με τη Fulham, στην οποία έδωσε εισιτήριο για να επιστρέψει στην Premier League μετά το 2014 όταν και υποβιβάστηκε. Έτσι, το Λονδίνο θα έχει ακόμη μία εκπρόσωπο φέτος. Και ο δισεκατομμύριουχος ιδιοκτήτης Khan, υποσχέθηκε πως θα ξοδέψει αλλά χωρίς λάθη του παρελθόντος. Και έτσι έγινε. O Mitrovic που συνέβαλε με 12 γκολ ως δανεικός από Γενάρη μέχρι Μάιο αγοράσθηκε έναντι 22.000.000 λιρών και θα ενισχύει την επίθεση της ομάδας όπως και ο Luciano Vietto που αποκτήθηκε ως δανεικός για μία σεζόν από την Atletico Madrid. Ξεχώρισε όμως η μεταγραφή του μπαλαδόρου Jean Michel Seri που πέρυσι έφθασε μία ανάσα από τη Barcelona. Ο Seri κόστισε 30.000.000 λίρες και μαζί με τον Cairney, ο οποίος έχει αυτοχαρακτηριστεί μία φτωχή απομίμηση του David Silva, είναι εκείνοι που θα τραβήξουν το κουπί δημιουργικά. Λίγο πιο πίσω τους θα είναι ο επίσης ακριβός Anguissa (και αυτός κάπου στα 30 εκατ) που ήρθε επίσης από τη Γαλλία και τη Marseille και ήρθε ως ο καλύτερος αμυντικός χαφ του περυσινού Championnat με εντυπωσιακές επιδόσεις σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες. Ο Andre Schurrle θα δώσει λύσεις μεσοεπιθετικά ενώ ο Fabri ήρθε για βασικός τερματοφύλακας από τη Besiktas μέχρι να γίνει έκπληξη με την απόκτηση του πολύ καλού Sergio Rico από τη Sevilla ως δανεικού. Ενισχύθηκαν όμως πολύ και τα μετόπισθεν. Πολύ έξυπνη προσθήκη του Mawson από τη Swansea αλλά και του Le Marchand , ο οποίος ήρθε πακέτο από τη Nice με τον Seri και μπορεί να καλύψει τόσο τη θέση του αριστερού στόπερ όσο και του αριστερού μπακ ενώ ο Calum Chambers θα φανεί πολύ χρήσιμος αυτή τη χρονιά που θα περάσει στο Craven Cottage ως δανεικός. Δανεικός ήρθε και ο Fosu Mensah από τη United ενώ και ο ακραίος μπακ Bryan αποτελεί στοχευμένη επιλογή και υπέγραψε την ύστατη ώρα από τη Bristol City. Για όλους αυτούς ξοδεύτηκαν κοντά στα 115.000.000 ευρώ. Σημαντική αποχώρηση σημειώνεται μόνο εκείνη του βασικού πέρυσι Fredericks που αποχώρησε για να πάει στη West Ham. Σημειώστε το όνομα του Sessegnon, ενός φανταστικού 18χρονου παίκτη που θυμίζει Bale καθώς από αριστερός μπακ έγινε πέρυσι εξτρέμ και εκεί θα τον δούμε και φέτος. Η Fulham είναι μία ομάδα που αρέσκεται όχι τόσο στο παιχνίδι κατοχής αλλά στις ακριβείς και επικίνδυνες μεταβιβάσεις και θα δείτε πολύ συχνά πως το παιχνίδι της θα φτιάχνεται με τη μία από τους πλάγιους μπακ της. Μία ομάδα που πέρυσι προσέφερε τρομερό θέαμα, πολλά γκολ και συγκινήσεις , μία ομάδα που μπορεί να παίξει καλό ποδόσφαιρο καλείται να διαχειριστεί προσεκτικά την αγωνιστική της ταυτότητα καθώς καμία νεοφώτιστη με εξαίρεση τη Bournemouth τα τελευταία χρόνια δεν σώθηκε αμέσως παίζοντας μόνο ποδόσφαιρο. Βέβαια, οι Cottagers έχουν έναν πολύ καλό προπονητή που τυγχάνει να είναι και ρεαλιστής. Οι πιθανότητες είναι ξεκάθαρα υπέρ τους και νομίζω πως είτε με μπόλικο άγχος είτε με λιγότερο θα καταφέρουν να βρουν την άκρη και να τους δούμε και του χρόνου στην κορυφαία κατηγορία.
10)Πίστη για ένα νέο θαύμα από την ψυχωμένη Huddersfield
Ισως η πιο όμορφη ιστορία της περυσινής Premier League. New kids on the block πέρυσι τέτοια εποχή. Με το μικρότερο budget της κατηγορίας και επακόλουθα λιγότερη ποιότητα σε σχέση με άλλες ομάδες που πάλευαν για τον ίδιο στόχο. Αλλά τα κατάφερε σφραγίζοντας την παραμονή με δύο ισοπαλίες σε Etihad και Stamford Bridge κάνοντας το αποτέλεσμα ακόμη πιο γλυκό. Λίγες εβδομάδες μετά, ο αρχιτέκτονας της ανόδου και της περυσινής επιτυχίας, David Wagner, αλλά και όλο του το επιτελείο ανταμείφθηκαν με ανανέωση συμβολαίων για τρία έτη. Και σε αυτό προσθέστε πως καλύφθηκε και το κενό του τεχνικού διευθυντή με την πρόσληψη του Olaf Rebbe, που είχε καλύψει αυτό το ρόλο και στη Wolsfburg. Η ομάδα του John Smith Stadium ήταν μία από τις πλέον ψυχωμένες και συγκεντρωμένες τις περυσινής σεζόν. Σημειωτέο εδώ το γεγονός πως είχε το μεγαλύτερο ποσοστό σε επιτυχημένα τάκλιν. Στα όπλα της και το οικογενειακό κλίμα και η ομοψυχία που δείχνουν όλοι και είναι κάτι που πρέπει να πιστωθεί απόλυτα ο Wagner. Ωστόσο πέρυσι υπήρξαν αδυναμίες που δεν έλειψε πολύ να στοιχίσουν. Τα 21 από τα 38 παιχνίδια στα οποία η ομάδα δεν σκόραρε, η υπερβολικά προσηλωμένη στην τακτική εμφάνιση ανά μεγάλα διαστήματα, η ελλιπής υποστήριξη του Depoitre και του Mounie αλλά και το προβληματικό παιχνίδι από τα άκρα. Παιχνίδι που ευελπιστούν οι Terriers να βελτιώσουν με τις προσθήκες του Diakhaby από τη Monaco, του Mbenza από τη Montpellier και του Sobhi από τη Stoke. Τρεις παίκτες νέοι, εκρηκτικοί που πλην των άλλων καλύπτουν και το κενό που άφησε η αποχώρηση του Ince για τη Stoke. Στα λοιπά, ο Wagner πήγε στα σίγουρα και δοκιμασμένα στις μεταγραφές ελλείψει και ιδιαίτερα σπουδαίων πόρων. Αγόρασε τον τερματοφύλακα Lossl, τον δεξιό μπακ Hadergjonaj, τον στόπερ Kongolo (όλοι εκ των οποίων ήταν πέρυσι βασικοί με τον Kongolo να αποκτάται δανεικός το Γενάρη), υπέγραψε για κάλυψη στον άσο τον Hamer που έμεινε ελεύθερος από τη Leicester και ενίσχυσε και το αριστερό άκρο της άμυνας με τον νεαρό Juninho Bacuna και τον πρωταθλητή κόσμου το 2014 με τη Γερμανία, Erik Durm. Σημαντικές αποχωρήσεις κορμού δεν υπήρξαν και η Huddersfield θα χρειαστεί ξανά στιβαρό το δίδυμο Schindler–Jorgensen στην άμυνα, άκρως ενοχλητικό για τους αντιπάλους στην καρδιά της μεσαίας γραμμής το Hogg και σε καλή κατάσταση τον αστέρα της, Aaron Mooy. Κυρίως όμως θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα στο γκολ και να προσπαθήσει να παίξει περισσότερο ποδόσφαιρο σε ματς που την… παίρνει ασφαλώς. Αν δεν λύσει το θέμα στο σκοράρισμα, δύσκολα θα σωθεί εκ νέου ούσα τόσο άσφαιρη. Αυτό δεν αλλάζει πως μιλάμε για μία ομάδα που πάλι πρέπει να διαψεύσει πολλούς. Πέρυσι τα κατάφερε. Φέτος αποπνέει ξανά πίστη για να επιτευκτεί ο στόχος και να αποφευχθεί να είναι ακόμη ένα θύμα του περίφημου «second season syndrome». Θα τα καταφέρει; Οριακά και δύσκολα είναι η γνώμη μας.
11)Να επιστρέψει σε υψηλά standar θέλει η Leicester
Μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος το 2016, δεν θα μπορούσαμε να περιμένουμε τη Leicester να πρωταγωνιστεί κάθε χρόνο. Αλλά η αλήθεια είναι πως τα standard της έπεσαν αρκετά αγωνιστικά. O Claude Puel που προσελήφθη στα μέσα της περυσινής χρονιάς για να αντικαταστήσει τον Shakespeare είναι ο τρίτος της τεχνικός μετά το 2016. Πέρυσι σταθεροποίησε κάπως την κατάσταση από όταν ανέλαβε και δεν μπορεί να κριθεί υπερβολικά αυστηρά καθώς παρέλαβε μία ομάδα φτιαγμένη από άλλον. Φέτος όμως θα κριθεί πιο αυστηρά διότι έχει κάνει προετοιμασία και έχει αρχίσει να κόβει και να ράβει το ρόστερ στις απαιτήσεις του. Σε όλα αυτά προσθέτουμε πως έχει ήδη under his belt μία γεμάτη σεζόν με τη Southampton πριν λίγα χρόνια. Βέβαια, μετρά μία σπουδαία απώλεια. Ο Riyad Mahrez πήγε στη Manchester City και κανείς δεν μπορεί να πει πως θα αντικατασταθεί εύκολα ούτε στο σκοράρισμα ούτε στη δημιουργία κυρίως και το δείκτη ποδοσφαιρικής φαντασίας που προσέφερε. Προοριζόμενος για αντικαταστάτης του ο συμπατριώτης του, Racid Ghezzal που ήρθε από τη Lyon με τη φήμη ενός εξαιρετικού παίκτη όταν βρίσκει τη φόρμα του αλλά ενός παίκτη που δεν τα πάει και πολύ καλά με τα απαιτούμενα εφόδια σταθερότητας. Το κενό στη δημιουργία προορίζεται να καλύψει και ο James Maddison, ένας νεαρός μπαλαδόρος που έβγαλε μάτια πέρυσι με τη Norwich στην Championship και αναμένεται να είναι εκείνος πίσω από τον Vardy στο 4-2-3-1 του Puel , σε μία μεταγραφή που δείχνει πως οι «Αλεπούδες» θέλουν να αποδείξουν πως μπορούν να παίξουν παραπάνω με τη μπάλα στα πόδια και να μην τα περιμένουν όλα συνεχώς από την κόντρα επίθεση. Σημαντική προσθήκη και ο δεξιός μπακ Ricardo Perreira, ο οποίος αποκτήθηκε με 20.000.000 από την Porto και ήταν προσωπική επιλογή Puel καθώς είχαν δουλέψει μαζί και στη Nice. O πολύ έμπειρος Johny Evans μπορεί να αποτελέσει ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Maguire στο κέντρο της άμυνας και το γεγονός πως η Leicester δεν έχασε τον Άγγλο αμυντικό μετά το περυσινό πρωτάθλημα που έκανε και το πολύ καλό Παγκόσμιο Κύπελλο και παρότι τον ήθελε η United αποτελεί ίσως το σπουδαιότερο επίτευγμά της το φετινό καλοκαίρι. Ο Evans δεν ήταν όμως η μόνη προσθήκη σε ένα κέντρο άμυνας που είχε ως επόμενες λύσεις τον παλαίμαχο πλην τίμιο Morgan και τον γκελαδόρο Benalouane. O διεθνής Κροάτης Filip Benkovic αποκτήθηκε για το μέλλον έναντι 13.000.000 λιρών δίνοντας απαραίτητη κάλυψη ενώ πολύ σημαντική μεταγραφή (που θα είναι ενεργή εφόσον εκδοθεί άδεια εργασίας) είναι εκείνη του Τούρκου νεαρού διεθνούς αμυντικού Caglar Soyuncu , ενός παίκτη που αποτελούσε μία από τις πιο καυτές προοπτικές της περυσινής Bundesliga και δεν κατάφερε να κλείσει η Arsenal στις αρχές Ιουνίου. Κατά τα άλλα, περιμένουμε μία ομάδα που θα βασιστεί στα νιάτα (όπως μαρτυρούν και οι μεταγραφές της). Το έδειξε πέρυσι ο Puel όταν προτίμησε τον Chillwell αντί του Fuchs και όταν έδωσε περισσότερες ευκαιρίες στον Gray, ο οποίος πραγματικά φέτος μπορεί να έχει φανταστική σεζόν αποτελώντας μία από τις πιο hot προοπτικές στα φτερά. Τόνισε την πίστη του στα νιάτα ο Γάλλος κόουτς και με την προσθήκη Madison ενώ μπορεί να δώσει ευκαιρίες στο κέντρο της άμυνας και στον 19χρονο Darnell Johnson , παίκτη με εντυπωσιακή παρουσία στην προετοιμασία ενώ περισσότερες ευκαιρίες αναμένουμε και για τον Fousseni Diabate στα άκρα. Ο Danny Ward συμπλήρωσε τις προσθήκες ως εξαιρετική κάλυψη στον Schmeichel ενώ αποχωρήσεις άλλες δεν υπήρξαν ιδιαίτερες καθώς για παράειγμα και ο Robert Huth ήταν λύση πάγκου. Η Leicester με πολύ δυνατό κορμό στον άξονα (Schmeichel, Evans, Maguire, Ndidi, Maddison, Vardy) μπορεί να έχει εξαιρετική παρουσία. Ωστόσο χρειάζεται λύσεις από όλους μεσοεπιθετικά καθώς ο Vardy πέρυσι έμοιαζε απελπιστικά μόνος ανά στιγμές, χρειάζεται περισσότερη τύχη με τους τραυματισμούς διότι δεν έχει ρόστερ πολύ μεγάλο και κυρίως χρειάζεται να δείξει πρόοδο αγωνιστική άμεσα καθώς όπως φάνηκε και με τους Ranieri και Shakespeare η διοίκηση δεν διστάζει να τραβήξει τη σκανδάλη. Στόχος σίγουρα μία θέση στη δεκάδα και θα ποντάραμε υπέρ στο να τα καταφέρουν οι Foxes.
12)H ανάγκη πρωταθλητισμού της Liverpool
Liverpool και πρωταθλητισμός δεν πάνε μαζί συχνά σαν έννοιες από το 1990 και έπειτα. Για τη σεζόν όμως 2018-2019 ο στόχος των Reds πρέπει να είναι ο πρωταθλητισμός. Δεύτερη συνεχόμενη σεζόν η περυσινή που οι Merseysiders ήταν στην τετράδα , κάτι που είχε να συμβεί από το 2007-2009. Παρ΄ολίγον κατάκτηση της Ευρώπης μέχρι την ήττα από τη Real στο Κίεβο. Και πάλι όμως υπήρξε -25 από τη Manchester City εντός των τειχών. Όχι δεν ήταν εύκολο να την πιάσει κάποιος την ομάδα του Guardiola αλλά σίγουρα οι Reds δεν μπόρεσαν σε κανένα σημείο να μπουν στην εξίσωση. Φέτος φιλοδοξούν να μπορέσουν και ο κόσμος έχει μεγαλύτερες απαιτήσεις σε σχέση με πέρυσι. Και αυτό είναι εύλογο. Όχι τόσο επειδή ξοδεύτηκαν χρήματα για πολύ καλούς παίκτες. Αλλά γιατί η ίδια η ομάδα με την πορεία της στο Champions League και το ποδόσφαιρο που έπαιξε ανά διαστήματα δημιούργησε απαιτήσεις. Σε όλα αυτά προστίθενται όροι. Πρώτον οι εξαιρετικά στοχευμένες προσθήκες. Alisson για να δώσει την επιθυμητή και εξαιρετικά αναγκαία σταθερότητα κάτω από τα δοκάρια. Fabinho για να υπάρξει επιτέλους ξανά αμυντικό χαφ υψηλού επιπέδου μετά τον Javier Mascherano. Naby Keita για να δώσει ενέργεια, σκοράρισμα, δημιουργία και τρεξίματα και στις δύο περιοχές. Shaqiri για να δίνει λύσεις από τον πάγκο και να ξεκουράζει ξανά την τριάδα μπροστά που πέρυσι κυριολεκτικά τα έσπασε. Όλοι τους μεταγραφές αναγκαίες. Ρίσκο η νέα ευκαιρία στον Sturridge (ως συμπλήρωμα στον Firmino) που έδειξε σε πολύ καλή κατάσταση το καλοκαίρι αλλά παραμένει ο Sturridge. Εν αντιθέσει με πέρυσι η Liverpool έχει θεωρητικά πιο βατή εκκίνηση και έχει έξι παιχνίδια εντός έδρας μετά τα παιχνίδια των ομίλων του Champions League, κάτι που ίσως έχει σημασία το χειμώνα. Κλειδί για τους Reds να διατηρήσουν την εντός έδρας επίδοσή τους από πέρυσι (μοναδική αήττητη ομάδα εντός έδρας) αλλά και να τη βελτιώσουν καθώς υπήρξαν αρκετές ισοπαλίες. Δύσκολα ο Klopp ,ο οποίος για πρώτη φορά θα ξεκινήσει σεζόν χωρίς τον αγαπημένο του συνεργάτη Zeljko Buvac και μένει να φανεί αν μπορεί να στοιχίσει κάπως αυτή η απουσία , θα υπολογίζει εκ νέου 40+γκολ από τον Salah (άσχετα αν η επίδοση ισοφαρισθεί) οπότε εύλογα θα προσδοκά να μοιραστούν εκ νέου τα γκολ επιθετικά και σίγουρα θα περιμένει γκολ και από Keita και τον Lallana που τον στερήθηκε τόσο πολύ πέρυσι (εφόσον κι αυτός μείνει υγιής). Αποχωρήσεις που κεντρίζουν το μάτι εκείνη του Can που έφυγε ελεύθερος αλλά η ομάδα συνήθισε την απουσία του το τελευταίο δίμηνο της περυσινής σεζόν, ο Ings που πήγε δανεικός στη Southampton, o Ward που πήγε με 14.000.000 στη Leicester ενώ οι Woodburn και Wilson παραχωρήθηκαν δανεικοί σε Sheffield United και Derby Coutny αντίστοιχα. H ομάδα πέρυσι δεν δέχτηκε γκολ σχεδόν στα μισά παιχνίδια πρωταθλήματος (17/38 clean sheets) , διατήρησε όλους τους βασικούς της παίκτες και που έχει βελτιώσει στο ρόστερ της μπορεί ασφαλώς να έχει φιλοδοξίες. Σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μιλάμε μάλλον για την καλύτερη επιθετική τριπλέτα σε όλο το πρωτάθλημα αν ληφθεί υπόψιν το στυλ των τριών μπροστά και η χημεία που υπάρχει στις κινήσεις και τη συννενόησή τους. Θα χρειαστεί όμως μία υπέρβαση από όλους αλλά και ασφαλώς τύχη, την οποία χρειάζεται οποιαδήποτε ομάδα θέλει να κάνει πρωταθλητισμό σε τόσο υψηλό επίπεδο.
13)Εχθρός της City το δικό της «ταβάνι»
Η Manchester City ήταν ο κύριος λόγος που το περυσινό πρωτάθλημα δεν είχε ενδιαφέρον για την κούρσα του πρωταθλητή. Μπορεί οι υπόλοιποι μεγάλοι να μην έπιασαν standards που περίμεναν αλλά τα standards που έπιασε η ομάδα του Guardiola ήταν άνευ άλλου και μας ανάγκασαν επί μήνες να περιμένουμε τυπικά τη στέψη. Σε σχέση με την πρώτη χρονιά του Pep, η City ήταν καλύτερη σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού της , είχε παίκτες επίσης βελτιωμένους (πχ Sterling, Sane) και η μετακίνηση του De Bruyne σε έναν ξεκάθαρα πιο κεντρικό ρόλο πήγε όλο της το παιχνίδι ένα level πιο πάνω και έκανε το Βέλγο δεύτερο πολυτιμότερο παίκτη στο πρωτάθλημα. Μία ομάδα που έσπασε τόσα ρεκόρ δύσκολα μπορεί να βελτιωθεί δραματικά σε μία θερινή μεταγραφική περίοδο. Και ο Guardiola το ξέρει καλά αυτό. Προσπάθησε και ήταν πολύ κοντά στο να πάρει τον Jorginho από τη Napoli , έναν πραγματικό pass master , τον οποίο ήθελε ο Καταλανός προπονητής για τη θέση μπροστά από τους κεντρικούς αμυντικούς ώστε το παιχνίδι να ξεκινά ακόμη πιο στρωτά και με μεγαλύτερη ασφάλεια. Κάπου εκεί όμως ήρθε η Chelsea και προσέφερε περισσότερα χρήματα σε μία προσφορά πακέτο με τον Sarri και σε συνδυασμό με την επιθυμία της οικογένειας του παίκτη να μείνει στο Λονδίνο χάλασε το σχέδιο των Citizens. Ο Riyad Mahrez ήταν κοντά στο να υπογράψει τον Ιανουάριο αλλά τώρα έγινε πράγματι κάτοικος Etihad , σε μία μεταγραφή που έσπασε το ρεκόρ της ομάδας του Manchester για την αγορά ποδοσφαιριστή με 60.000.000 λίρες. Λύση που δίνει κι άλλη «αστερόσκονη» αν θέλετε, στο ήδη φαντασμαγορικό ρόστερ των πρωταθλητών μεσοεπιθετικά. Πιθανό και να εκτοπίσει το Sterling εκτός ενδεκάδας με τον Sane να είναι σίγουρα βασικός σε peak condition και να έχει έξτρα κίνητρο για όλα μετά τη μη κλήση του στο ρόστερ της Γερμανίας για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Πιτσιρικάδες όπως ο Phil Foden και ο Brahim Dias είναι πολύ πιθανό να πάρουν περισσότερο χρόνο από το Guardiola καθώς εντυπωσίασαν στην προετοιμασία και στην ομάδα έχουν μεγάλες προσδοκίες για το μέλλον τους. Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από τη φετινή City; Επανάληψη όλων όσων συνέβησαν πέρυσι είναι δύσκολο. Αλλά μιλάμε για ομάδα του Guardiola οπότε δεν μπορούμε να κλείσουμε και όλες τις πόρτες και τα παράθυρα. Σημειώνουμε πως ο Καταλανός προπονητής είναι ένας από τους προπονητές του Big Six που θα στερείται φέτος έναν βασικό του συνεργάτη επί χρόνια. Ο επί 11 χρόνια βοηθός του Dominic Torrent ήθελε να είναι πρώτος προπονητής και ανέλαβε τη New York City αφού η θέση εκεί έμεινε κενή μετά την απομάκρυνση του Patrick Vieira και μένει να δούμε αν παρασκηνιακά η αποχώρηση αυτή μπορεί να στοιχίσει, γεγονός που ισχύει για όλες τις ομάδες που βίωσαν κάτι παρόμοιο. Σε περίπτωση που η σεζόν δεν ξεκινήσει ή δεν κυλήσει καλά, εχθρός της City είναι ο ίδιος της ο εαυτός και όλα τα εκπληκτικά που παρουσίασε πέρυσι. Το ότι θα ρίξει το βάρος στην Ευρώπη και το Champions League ίσως δεν ευσταθεί και πολύ σαν επιχείρημα, καθώς αν οι τραυματισμοί κυμανθούν σε φυσιολογικά επίπεδα τότε μιλάμε για ένα ρόστερ που μπορεί να πάει πολύ μακριά και στο πρωτάθλημα και στο Champions League. Πρώτο φαβορί για τη στέψη το Μάιο (και το πρώτο back to back πρωτάθλημα ομάδας μετά το 2009) και μία ομάδα που θέλει να παλέψει μέχρις εσχάτων σε όλα τα μέτωπα.
14)Πρώτο εμπόδιο η εσωστρέφεια και το «third season syndrome» για τη United
Η τρίτη σεζόν του Jose Mourinho σε μία ομάδα είναι συνήθως εκείνη που συμβαίνουν όλα τα στραβά και ο Πορτογάλος κουνάει συνήθως μαντήλι. Αυτό όμως το «σύνδρομο» της τρίτης σεζόν μάλλον ξεκίνησε από το καλοκαίρι. Μετά από μία χρονιά που ήταν αποτυχημένη, χωρίς τίτλους, χωρίς καλό ποδόσφαιρο και κυρίως χωρίς αγωνιστική ταυτότητα, το καλοκαίρι δεν άλλαξε πολλά. Πρώτος και κύριος λόγος, η μεταγραφική πολιτική της ομάδας. Όπως λένε πολλές κακές αλλά και παράλληλα αξιόπιστες γλώσσες, η σχέση του Mourinho με τον Ed Woodward έπιασε κυριολεκτικά πάτο. O πρώτος είχε ζητήσει πέντε παίκτες. Έναν εξτρέμ, έναν κεντρικό μέσο, έναν κεντρικό αμυντικό και δύο πλάγιους μπακ. Πήρε τον Fred για να δώσει γρήγορη κόντρα επίθεση και ικανότητα σε μικρούς χώρους, πήρε τον ανερχόμενο Diogo Dalot (ο οποίος βέβαια δύσκολα θα παίξει πριν τον Σεπτέμβριο λόγω επέμβασης στην επιγονατίδα) από την Porto για back up του Valencia και τον Lee Grant από τη Stoke για εμπειρία στον άσο πίσω από De Gea Romero. O Bale που ήθελε ο Mourinho δεν ήταν ποτέ εφικτός στόχος για τα εξτρέμ με αποτέλεσμα να μην ενεργοποιηθούν οι βασικές εναλλακτικές (Perisic) ενώ ο Alex Sandro που ήταν η βασική επιλογή για τα αριστερά ήταν πανάκριβη και δεν πήρε το πράσινο φως από τη διοίκηση του συλλόγου. Έτσι παίκτης για τα αριστερά δεν αποκτήθηκε και ο Dalot που παίζει άνετα και στις δύο πλευρές θα δώσει κάλυψη και εκεί με την ομάδα να υπολογίζει και τον νεαρό Mitchell. Η υπόθεση του κεντρικού αμυντικού επίσης καθυστερούσε καθώς είχε δοθεί σήμα πως δεν θα αποκτηθεί παίκτης, αν δεν φύγει ένας από τους υπάρχοντες στόπερ. Να όμως που τελικά δεν αποκτήθηκε καθώς ο Levy ζητούσε πάρα πολλά για τον Alderweireld, o Boateng ενοχλήθηκε από το ότι η United τον ήθελε δανεικό, η Leicester απέρριψε 60.000.000 για τον Maguire, ο Godin δεν ενδιαφέρθηκε επίσης ενώ και τα λεφτά για τον Yerry Mina κρίθηκαν υπερβολικά. Προσθέστε και ότι δεν βρέθηκε ομάδα να παραχωρηθεί ο Rojo. Μέσα σε όλα αυτά, ο Mourinho έκραζε με κάθε ευκαιρία τους πολλούς πιτσιρικάδες που είχε στην προετοιμασία λόγω των αδειών του Mundial, υποβάθμισε απόλυτα τη συμμετοχή της ομάδας στο International Champions Cup παρότι η ομάδα του καρπώθηκε 30.000.000 λίρες για τη συμμετοχή της, δημιούργησε κόντρα με τον Martial, ο οποίος είχε καταστήσει σαφή την πρόθεσή του να φύγει και δεν επέστρεψε στην προετοιμασία με αφορμή την άδεια για τη γέννηση του παιδιού του (παρότι μέχρι σήμερα δεν έχει αποχωρήσει ακόμη) και δήλωνε κάθε εβδομάδα πόσο δύσκολη θα είναι η αρχή για την ομάδα του αναφερόμενος συνεχώς στο ότι πολλοί βασικοί του παίκτες δεν είναι έτοιμοι στην αρχή του πρωταθλήματος ενώ ζήτησε από παίκτες όπως ο Lukaku και ο Rashford να γυρίσουν λίγες μέρες νωρίτερα στις προπονήσεις όπερ και συνέβη. Κατάσταση εκτάκτου ανάγκης απέπνεε συνεχώς ο Πορτογάλος που αναφερόταν συνεχώς στους ανταγνιστές του για να απορροφήσει πίεση και φώτα δημοσιότητας. Άνθρωποι κοντά στο περιβάλλον της United κάνουν λόγο για τη διαφορά που ήδη κάνει στους παίκτες η απουσία πλέον του επί έτη συνεργάτη του Πορτογάλου, Rui Faria, αλλά και για την ιδιαίτερη ανησυχία πολλών εξ’αυτών για το αν θα είναι οι επόμενοι στόχοι σε μία από τις λεκτικές επιθέσεις του προπονητή τους στα μέσα ενημέρωσης. Σε όλα αυτά, προσθέστε και την επέμβαση του καλύτερου παίκτη των Red Devils πέρυσι, Nemanja Matic, που θα τον κρατήσει εκτός δράσης για την αρχή της σεζόν. Θα είναι καλύτερος ο Alexis Sanchez που ήταν άφαντος από τον Γενάρη; Θα δούμε επιτέλους την προσπάθεια να παίξει η ομάδα ένα συγκεκριμένο ποδόσφαιρο; Ή θα συνεχιστεί η γκρίνια; Ερωτηματικό η έτερη ομάδα του Manchester. Και ίσως τα συμπτώματα του third season syndrome είναι έντονα από το καλοκαίρι. Σημειώνουμε απλά πως ο Mourinho είναι το πρώτο φαβορί για απόλυση από πάγκο σε κάποιες εταιρείες ενώ σε άλλες δεύτερο ή τρίτο
15)Eχθρός της Newcastle οι ίδιοι της οι δαίμονες
Επέστρεψε πέρυσι στη μεγάλη κατηγορία και τα κατάφερε να παραμείνει σχετικά εύκολα καθώς τερμάτισε ακριβώς στη μέση της βαθμολογίας. Ωστόσο η Newcastle πέρυσι επέδειξε μεγάλη αγωνιστική αστάθεια κατά διαστήματα. Δεν την πλήρωσε ωστόσο καθώς είχε στον πάγκο τον Rafa Benitez, έναν προπονητή που ξέρει πάρα πολύ καλά όχι μόνο την κατηγορία αλλά και από διαχείριση ζόρικων καταστάσεων. Ωστόσο η κατάσταση μονίμως μυρίζει μπαρούτι. Ο Mike Ashley είναι αρνητικά δημοφιλής σε όλο το κοινό του St΄James Park , αρνείται να ξοδέψει χρήματα για μεταγραφές και γενικά δεν βοηθά καθόλου στο να τρέξει ο σύλλογος όπως χρειάζεται. Ο Benitez έφθασε κοντά στην έξοδο στις αρχές Ιουνίου καθώς ζήτησε κάποιες εγγυήσεις για να παραμείνει στην ομάδα. Όπως δήλωσε δεν ήταν θέμα του αν θέλει να είναι μέρος των Magpies αλλά για το αν μπορεί να δουλέψει όπως θέλει. Με αυτά και με αυτά έμεινε και θα ξεκινήσει την τρίτη του γεμάτη σεζόν στον πάγκο των Magpies. Και η Newcastle ήταν μία αρκετά δραστήρια ομάδα στο μεταγραφικό παζάρι και ως προς τις αφίξεις της και ως προς τις αποχωρήσεις της. Βέβαια, οι προσθήκες της δεν ξέφυγαν από τη σφιχτἠ πολιτική που ακολουθεί και δυστυχώς μάλλον στέκεται καθοριστικό εμπόδιο στο να κάνει σιγά σιγά τα βήματα παραπάνω που θα ήθελαν όλοι οι φίλοι της. Ξεκινώντας από τον άσο, αγοράσθηκε ο Σλοβάκος Martin Dubravka , ο οποίος ήρθε τον Ιανουάριο από τη Sparta Prague και παρότι αντιμετωπίστηκε με μεγάλη επιφύλαξη κέρδισε τους πάντες. Σίγουρα θα είναι βασικός ενώ ο Sels αποχώρησε και επέστρεψε στην πατρίδα του στο Βέλγιο. Ακόμη ένας παίκτης που ήταν δανεικός και αγοράστηκε είναι ο Cristian Atsu που αγοράσθηκε με 4.000.000 από την Chelsea ενώ από τους Λονδρέζους ανανεώθηκε και ο δανεισμός του μεοεπιθετικού Kenedy. Βασικό πρόβλημα πέρυσι υπήρχε στο γκολ και αυτό θα προσπαθήσουν να λύσουν ο Ιάπωνας Muto που ήρθε μετά από διαδοχικές καλές χρονιές με τη Mainz αλλά και ο Salomon Rondon που αποτελεί έναν παίκτη που απέδειξε την αξία του στην Premier League με τη West Brom και σίγουρα θα βοηθήσει με τον Dwight Gayle να κάνει το αντίθετο δρομολόγιο προς το Hawthorns ως δανεικός. Ο Ki Sung Yueng αποτελεί μία πολύ έξυπνη μεταγραφή ως ελεύθερος καθώς έχει πάνω από 150 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα με τις Sunderland και Swansea. Βέβαια, ο Κορεάτης θα λείψει τον Ιανουάριο λόγω του κυπέλλου εθνών Ασίας. Ήρθε να καλύψει το κενό του Colback, ο οποίος πραχωρήθηκε δανεικός στη Nottingham Forest. O Fabian Schar, διεθνής Ελβετός κεντρικός αμυντικός αποκτήθηκε με 5.000.000 ευρώ από την Deportivo La Coruna και θα αντικαταστήσει τον Mbemba, ο οποίος είναι πλέον παίκτης της Porto. Πλήγμα στην άμυνα η ρήξη χιαστού του Lejeune, ενός παίκτη που ήρθε πέρυσι με μεγάλες προσδοκίες από την Eibar αλλά φέτος θα χάσει κατά πάσα πιθανότητα το μεγαλύτερο μέρος της σεζόν και στη θέση του αποκτήθηκε ο Federico Fernandez από τη Swansea. Παρελθόν αποτέλεσε και ο Ισπανός μέσος Mikel Merino, ο οποίος επέστρεψε στην πατρίδα του μετά από μία χρονιά στη Γηραιά Αλβιώνα. Πιο επωφελής πώληση εκείνη του Mitrovic στη Fulham σε μία μεταγραφή που μάλλον δεν θα κοστίσει πολύ καθώς δεν υπολογιζόταν από τον Benitez ενώ αποχώρησε και ο Haidara , ο οποίος ούτως ή άλλως επίσης δεν υπολογιζόταν. Σημαντικό το γεγονός πως έμεινε ο αρχηγός Jamaal Lascelles, μία παρουσία σημαντική τόσο αγωνιστικά αλλά και μέσα στα αποδυτήρια. Όπως βλέπετε μετά το φετινό καλοκαίρι, το ρόστερ της ομάδας παρέμεινε ίσα βάρκα ίσα πανιά καθώς ούτε βελτιώθηκε σημαντικά ούτε αποδυναμώθηκε ιδιαίτερα. Σημαντικό να μείνει γερός ο Rondon ώστε να μην αριθμεί για δεύτερη σεζόν 8 γκολ ο πρώτος σκόρερ της ομάδας στο πρωτάθλημα (πέρυσι ήταν ο Ayoze Perez) αλλά για αυτό θα χρειαστεί το παιχνίδι από τα άκρα όπου με Kenedy, Murhpy, Atsu και Aarons υπάρχουν λύσεις και ταχύτητα. Σίγουρα όμως θα χρειαστούν και τα γκολ τους. Αν συμβεί αυτό, είναι πολύ πιθανό να δούμε τη Newcastle να παίρνουν θέση στη δεκάδα. Ειδάλλως μάλλον θα έχουν πάλι μία σχετικά εύκολη χρονιά από άποψη σωτηρίας αλλά μία αδιάφορη σεζόν βάσει αγωνιστικών κριτηρίων.
16)Χρονιά στοίχημα για τη Southampton
Το πείραμα Pellegrino απέτυχε. Μία πολύ υποτονική Southampton για πολλούς μήνες έδινε την εντύπωση πως θα κινδύνευε όσο περνούσε ο καιρός και έτσι συνέβη. Τους τελευταίους μήνες της περυσινής σεζόν η ομάδα της νότιας ακτής επιδόθηκε σε έναν ασυνήθιστο για εκείνο λυσαλέο αγώνα παραμονής και τα κατάφερε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή με τον Mark Hughes να πιστώνεται ελαφρά βελτίωση σε κάποιους τομείς αλλά και το αποτέλεσμα στο τέλος του πρωταθλήματος. Το ξεχωριστό αυτό το καλοκαίρι είναι πως δεν έφυγε κανένας παίκτης που δεν ήθελε οπωσδήποτε η ομάδα ενώ δεν υπήρξαν σίριαλ όπως εκείνο του Van Dijk πέρυσι. Βέβαια ήταν αναγκαία συνέπεια της απογοητευτικής σεζόν που έκαναν πέρυσι οι «Saints». Οι μεταγραφές που έγιναν δεν ήταν πολλές. Εξάλλου το σύνολο της ομάδας ούτε πέρυσι ήταν κακό. Απλά προσπάθησε να παίξει ποδόσφαιρο που δεν της ταίριαζε. Ο Boufal αποχώρησε παρότι δαπανήθηκαν πέρυσι πολλά χρήματα για εκείνον, ο Carrillo ήρθε τον Ιανουάριο να λύσει το πρόβλημα στο γκολ αλλά δεν ακούμπησε και αποχώρησε, ο Gardos ήταν μόνο παίκτης rotation τις τελευταίες σεζόν και όπως και ο Clasie δεν θα λείψει πολύ ενώ ο Tadic αποτελεί παρελθόν και πρόκειται για την πλέον αξιοσημείωτη αποχώρηση τους τελευταίους δύο μήνες. Δεν ήρθαν πολλοί παίκτες αλλά δαπανήθηκαν περίπου 60.000.000 ευρώ για τους Angus Gunn, Jannik Vestergaard,Stuart Armstrong και Mohammed Elyounoussi και Danny Ings. O πρώτος είναι 22 χρονών τερματοφύλακας που αποκτήθηκε από τη Manchester City και θα ανταγωνιστεί McCarthy και Forster, ο πρώην αμυντικός από τη Gladbach έρχεται για να βοηθήσει μία πολυπαθούσα άμυνα πέρυσι ενώ οι τρίτος και τέταρτος τ έρχονται για να προσφέρουν γκολ, δημιουργία και τρεξίματα από τα χαφ και τα πλάγια και ο Ings να δώσει λύσεις στην κορυφή. O Mark Hughes είναι ένας προπονητής που σε όλες του τις ομάδες έπαιζε ποδόσφαιρο πρωτοβουλίας και ποδόσφαιρο επιθετικό. Τώρα περιμένουμε να το δούμε και στη Southampton αυτό καθώς είχε χρόνο να δουλέψει με τους παίκτες του. Στο πρόσωπο του Oriol Romeu έχει έναν δυναμικό αμυντικό μέσο, ο Ward Prowse μπορεί να παίξει το ποδόσφαιρο που αρέσει στο Hughes ενώ ο Lemina αποτέλεσε μία αρκετά πετυχημένη μεταγραφή την περυσινή χρονιά και υπάρχουν σαν λύσεις και οι Davis , Armostrong και Hojbjerg. Όλοι περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει φέτος με τον Redmond , ο οποίος κινδυνεύει να μείνει ένα αιώνιο ταλέντο αλλά στην καλή του κατάσταση είναι εξαιρετικός. Οι Austin, Long και Gabbiadini συν τον νέο Ings θα φέρουν το βάρος στο σκοράρισμα και πέρυσι απογοήτευσαν με εξαίρεση τον πρώτο, ο οποίος έλλειψε καιρό λόγω προβλήματος με τον ώμο και όταν επέστρεψε έκανε διαφορά. Ο Long έχει κάποια καλά στοιχεία αλλά και συγκεκριμένο ταβάνι ενώ ο Ιταλός έχασε επαφή με τα δίχτυα μετά το πρώτο του δίμηνο στην Αγγλία. Αν δεν υπάρξει κουπί στο σκοράρισμα, τα πράγματα θα είναι ξανά δύσκολα. Για αυτό χρειάζεται σίγουρα να μείνει υγιής ο Austin. Η χρονιά που έρχεται είναι στοίχημα για τη Soton και το αν θα πετύχει ο Mark Hughes μένει να φανεί. Εκτός νέου απροόπτου, θεωρούμε πως φέτος δεν θα κινδυνέψει αλλά μηδένα προ νέας κάκιστης αρχής μακάριζε.
17)Ένα καλοκαίρι γεμάτο ερωτηματικά στην Tottenham
Ίσως το πλέον προβληματικό καλοκαίρι από όλες τις ομάδες του Big Six είχε η ομάδα της Tottenham. Νέα είσοδος στην τετράδα που σε καμία περίπτωση δεν συνιστά οτιδήποτε άλλο πέρα από επιτυχία και απογοήτευση για την Ευρώπη όπου έχασε το εισιτήριο για τα προημιτελικά του Champions League κυριολεκτικά μόνη της ενώ και στο Κύπελλο Αγγλίας έφθασε ξανά κοντά στην πηγή (ημιτελικά) αλλά δεν ήπιε νερό. Όλα αυτά επισκιάστηκαν από το νέο της πανέμορφο στάδιο, το οποίο θα την φιλοξενεί εκτός απροόπτου από τα μέσα Σεπτέμβρη και μέχρι τότε θα συνεχίσει να δανείζεται χρήση του Wembley. Βέβαια, η κατασκευή του νέου γηπέδου δεν είχε μόνο θετικό αντίκτυπο όπως συμβαίνει συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις διότι οι Spurs πληρώνουν τώρα το ίδιο τίμημα που πλήρωσε και η Arsenal για να μετακομίσει στο πανέμορφο Emirates Stadium. Δεν ήταν που δεν ήταν πολλά τα χρήματα που διατίθενται κάθε χρόνο για μεταγραφές και η πολιτική έγινε ακόμη πιο αυστηρή ώστε η ομάδα να ανταποκριθεί στα δεδομένα έξοδά της. Αποτέλεσμα; Δύο μέρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος η ομάδα του Βόρειου Λονδίνου και δεν είχε αποκτήσει ούτε έναν ποδοσφαιριστή αποτελώντας τη μοναδική άπρακτη ομάδα στην κατηγορία ενώ η προσπάθειά της την ύστατη στιγμή να αποκτήσει τον Jack Grealish έπεσε στο κενό. Ο Pochettino δήλωσε πως δεν φέρει κάποια ευθύνη για τη μεταγραφική αδράνεια και κάπως έτσι ένα προβληματικό καλοκαίρι ολοκληρώθηκε. Θα πει κάποιος πως ο κορμός των Spurs μάλλον είναι ο καλύτερος στην κατηγορία. Σύμφωνοι. Ωστόσο σε αυτό το σημείο σημειώνουμε πως η ομάδα του Pochettino ήταν εκείνη με τους περισσότερους παίκτες στα ημιτελικά του Mundial πράγμα που σημαίνει πως ναι μεν αρκετοί επέστρεψαν ήδη για προετοιμασία αλλά δύσκολα θα είναι 100% έτοιμοι για την εκκίνηση του πρωταθλήματος. Μην ξεχνάμε πως το 2016 μετά το EURO της Γαλλίας, ο Pochettino ρίσκαρε από την πρώτη αγωνιστική με τους διεθνείς και ο Hugo Lloris για παράδειγμα είχε τραυματιστεί μέσα στο πρώτο μισάωρο. Στην έλλειψη νέων προσώπων προσθέστε και την μακροχρόνια απουσία του Harry Winks που χειρουργήθηκε για να λύσει ένα πρόβλημα στον αστράγαλο αλλά και την ενδεχόμενη νέα μακροχρόνια απουσία του Wanyama , ο οποίος φαίνεται να ταλαιπωρείται για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά από το ίδιο πρόβλημα στο γόνατο. Λίγες ώρες πριν λήξει η μεταγραφική περίοδος βέβαια η Tottenham δεν είχε χάσει και κανέναν παίκτη. Ήθελε να παραχωρήσει κάποιους όπως για παράδειγμα τον Moussa Dembele ή τον Toby Alderweireld (καθώς το επόμενο καλοκαίρι υπάρχει ειδική ρήτρα που του επιτρέπει να φύγει για 25.000.000 λίρες) αλλά σίγουρα θα στερηθεί τον Heung Min Son μετά την πρεμιέρα στο St΄James Park και για 3-4 παιχνίδια ώστε να συμμετάσχει στο τουρνουά νέων στην Ασία με την ελπίδα να κατακτήσει η Κορέα χρυσό μετάλλιο και να απαλλαγεί από τη στρατιωτική του θητεία για δύο χρόνια. Σε αντάλλαγμα δεν θα λείψει σε δύο φιλικά τον Οκτώβριο αλλά και στο Asian Cup τον Ιανουάριο. Όπως καταλαβαίνετε δεν ξεκινά και ιδανικά η σεζόν για τα «Σπιρούνια». Τα τελευταία χρόνια όμως αυτό που πάντα αντιπαραθέτει ο Pochettino απέναντι στους ανταγωνιστές του είναι βελτίωση των ήδη υπαρχόντων και αυτό κυρίως κρατά την Tottenham ψηλά μαζί με τη χημεία του κορμού της ομάδας. Μέχρι πότε όμως θα κρατά αυτό θα φανεί. Προσωπικά βλέπω μάχη Βορείου Λονδίνου για θέση στην τετράδα.
18) Ψάχνουν ξανά το κεντρί τους οι «Σφήκες»
Δύσκολη σεζόν αυτή που τελείωσε για τη Watford με τον γνωστό μας από τη θητεία του στον Άρη, Javi Gracia, να αντικαθιστά μεσούσης της σεζόν τον Marco Silva και να καταφέρνει να κρατά την ομάδα στη μεγάλη κατηγορία. Ο Gracia διατήρησε το σχήμα με τρεις στην άμυνα και με μικρές χειρουργικές επεμβάσεις τα κατάφερε. Φέτος μάλλον θα δούμε ένα 4-4-2 όπως τουλάχιστον δούλεψε ο τεχνικός της ομάδας στο μεγαλύτερο στάδιο της προετοιμασίας. Ένα σχήμα zonal positioning, που μπορεί να δώσει ασφάλεια αλλά και αρκετή πειθαρχία σε μία άμυνα που πέρυσει δεινοπάθησε για πολύ μεγάλα διαστήματα μέσα στη σεζόν με αποτέλεσμα να κινδυνεύει. Πραγματάκια συνέβησαν αρκετά αναφορικά με το δούναι και το λαβείν. Πιο αξιοσημείωτη φυσικά η πώληση του Richarlison , ο οποίος δύσκολα μπορεί να αντικατασταθεί αμέσως και θα χρειαστεί step up από 2-3 παίκτες για να συμβεί αυτό. Από τις υπόλοιπες αποχωρήσεις ξεχωρίζουν πιο πολύ εκείνες των Pantilimon, Amrabat και Zarate αλλά κανένας δεν θα λείψει ιδιαίτερα. Αναφορικά με τις προσθήκες αγοράσθηκε ο Gerard Deulofeu που αν αποκτήσει επιτέλους σταθερότητα στην απόδοσή του θα προσφέρει πολλές λύσεις, ο Ben Foster επιστρέφει μετά από χρόνια στο Vicarage Road και θα δώσει εμπειρία από 12 συνεχείς χρονιές στο πρωτάθλημα ενώ ενισχύθηκε και η άμυνα με τους Wilmot, Masina και Navarro. O πρώτος ειδικά εντυπωσίασε στην προετοιμασία παίζοντας στη μεσαία γραμμή και μην απορείτε αν δείτε βασικό το 18χρονο που ήρθε από τη Stevenage! Σε παρόμοια φάση και ο νεαρός μέσος Ashley Charles που προπονείται από πέρυσι με την πρώτη ομάδα και εντυπωσίασε στην προετοιμασία. Σε άλλα σημαντικά νέα, ανανέωσε ο μέσος Doucoure που ήταν η αποκάλυψη του περυσινού πρωταθλήματος στα πιο χαμηλά στρώματα της βαθμολογίας και είχε κεντρίσει το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων. Η Watford θα χρειαστεί πιο πολλά γκολ από τον Gray ενώ έχει μονάδες που θα τις χρειαστεί υγιείς για να έχει μία άνετη σεζόν (Doucoure, Capoue, Pereyra). Αν παρουσιαστεί πιο πειθαρχημένη και βελτιωμένη αμυντικά, έχει καλές πιθανότητες να τα καταφέρει. Το σχέδιο του Gracia πάντως είναι να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την έδρα και ίσως το Vicarage Road δεν είναι πολύ φιλικό για επισκέψεις φέτος. Τουλάχιστον όσο ήταν πέρυσι.
19)Ολικό lifting και υψηλές βλέψεις για τα «Σφυριά»
Η West Ham τα τελευταία δύο χρόνια ήταν συνώνυμο της λέξης underachievement. Ρόστερ είχε πάντα για παραπάνω από όσα κατάφερνε. Ο Bilic ήταν ένας καλός προπονητής τακτικά αλλά είχε χάσει τελείως τα αποδυτήρια ενώ ο Moyes ήρθε μέσα στη σεζόν και μάζεψε την κατάσταση αλλά δεν μπορούσε να είναι ο προπονητής που θα έχτιζε πάνω του η ομάδα του Ανατολικού Λονδίνου κάτι πολύ καλύτερο. Και στη θέση του ήρθε ο Manuel Pellegrini. Ένας προπονητής ικανότατος, με τρομερές παραστάσεις (έχει κερδίσει και το πρωτάθλημα το 2014 με τη City) και ικανότητα να διαχειρίζεται προσωπικότητες και να αξιοποιεί στο έπακρο όσους παίκτες πιστεύει στο ρόστερ του. Με την ανακοίνωση της πρόσληψης του Χιλιανού τεχνικού αναπτερώθηκε το ηθικό όλων όσων συνδέονται με τη West Ham και ευλόγως. Ο Pellegrini στηρίχθηκε βέβαια και μεταγραφικά. Έγιναν και ακριβές αλλά και έξυπνες μεταγραφές. Έξυπνες κινήσεις χαρακτηρίζει κάποιος τον τερματοφύλακα με τις περισσότερες αποκρούσεις τα τελευταία 5 χρόνια στο πρωτάθλημα, τον Lukasz Fabianski , τον πολύ καλό δεξιό μπακ Ryan Fredericks που έμεινε ελεύθερος αφού έβαλε κι εκείνος το λιθαράκι του να ανέβει η Fulham αλλά και τον Jack Wilshere που ήρθε επίσης ελεύθερος από την Arsenal και θα γίνει το σήμα κατατεθέν στο κάθετο ποδόσφαιρο που αρέσει στον Pellegrini. Από την άλλη μεριά δόθηκαν και αρκετά χρήματα. Ρεκόρ ο εξαιρετικός Βραζιλιάνος Felipe Anderson με 40.000.000 από τη Lazio, ο Ουκρανός Yarmolenko που δεν έπιασε στη Dortmund, o τρομερά ελπιδοφόρος και διεθνής με την U21 της Γαλλίας Issa Diop που ήρθε από την Toulouse με 25.000.000. Επίσης ήρθαν ο αμυντικός Balbuena από την Corinthians και ο Xande Silva, επιθετικός, ως ελεύθερος από την Πορτογαλία. Τις προσθήκες της έκλεισαν την τελευταία στιγμή ο Lucas Perez, ο οποίος δεν χώρεσε ποτέ ουσιαστικά στην Arsenal αλλά στη West Ham μπορεί να δώσει πολύτιμες λύσεις καθώς παραμένει ένας παίκτης με ποιότητα αλλά και ο Carlos Sanchez από τη Fiorentina που επιστρέφει στην Premier League μετά το πρώτο του πέρασμα από την Aston Villa. Από απουσίες ξεχωρίζει ο χρήσιμος μέσος Kouyate που πήγε στην Crystal Palace αλλά και ο κοκκινογένης γίγαντας Collins, στο κέντρο της άμυνας που αποχώρησε μετά από χρόνια. Ο Pellegrini δεν περιμένει ποτέ σαν προπονητής. Η West Ham χτίζεται για να παίξει ποδόσφαιρο και αυτό θα επιχειρήσει. Στοίχημα είναι να δέσουν γρήγορα με το υπόλοιπο σύνολο οι νέοι που αποκτήθηκαν για να αποτελέσουν τον κορμό της ομάδας. Ποιότητα στο υπόλοιπο υλικό υπάρχει μπόλικη και ας λείπει για 6-7 μήνες ο φανταστικός μέσος Lanzini. Με ενδιαφέρον περιμένουμε να δούμε και να θα εκμεταλλευτεί το Ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου που πέρυσι της στοίχισε αρκετά ιδίως στην αρχή της χρονιάς. Η West Ham αν δεν βγάλει ξανά μόνη της τα μάτια της, θα ξεπεράσει το κόμπλεξ του underachieving. Και μπορεί να είναι στην έβδομη ή όγδοη θέση.
20)Επέστρεψαν με άγριες ορέξεις οι «Λύκοι»
Η Wolves είναι μια ιστορική ομάδα στην Αγγλία και μία ομάδα που μετά την άνοδο της στην κατηγορία καλείται να υπερασπιστεί τα Midlands που πλέον δεν έχουν ούτε τη West Brom ούτε τις ομάδες του Birmingham. Έξι χρόνια μετά λοιπόν η ομάδα του Molineux επιστρέφει. Εντυπωσιακή σεζόν πέρυσι στην Championship, ωραίο ποδόσφαιρο από ένα καλοδουλεμένο σύνολο και απευθείας άνοδος που συνοδεύτηκε από την πρώτη θέση με ρεκόρ νικών στην ιστορία της Championship (32 σε 46 παιχνίδια). Μικρή σημασία έχουν όμως αυτά στη μεγάλη κατηγορία. Μεγαλύτερη σημασία έχει πως υπάρχει πίστη στον Πορτογάλο Nuno Espirito Santo στον πάγκο και πως μετά την περυσινή εξαγορά της ομάδας αναμειγνύεται στα τεκταινόμενα ο σούπερ ατζέντης , Jorge Mendes. Ο περυσινός κορμός δεν αποδυναμώθηκε αλλά ενισχύθηκε σημαντικά. Ο Rui Patricio θα προσφέρει εμπειρία και ποιότητα στο τέρμα και ήλθε ως ελεύθερος μετά το σίριαλ με τη Sporting Lisbon. Η άμυνα ενισχύθηκε από τους Οtto (από Atletico δανεικός), Vinagre (από Monaco) και Boly από Porto έναντι 10.000.000. Στο κέντρο ο εξαιρετικός Neves (που πέρυσι έπαιξε στην άμυνα!) θα έχει παρέα τον παικταρά Joao Moutinho που ήρθε μόλις για 7.000.000 ενώ σημαντική υπήρξε η ενίσχυση στην επίθεση. Raul Gimenez δανεικός από τη Benfica, Bonatini με 6.500.000 από την Αραβία αλλά και ο Diogo Jota με 15.000.000 από την Atletico επίσης. Ο Benik Afobe αγοράσθηκε από τη Bournemouth αλλά δόθηκε δανεικός ευθύς αμέσως στη Stoke. H μεταγραφή που προκάλεσε ντελίριο όμως ήρθε μία μέρα πριν τη λήξη των μεταγραφών και ήταν ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου. Adama Traore από τη Middlesbrough έναντι 21.000.000 ευρώ. Ένας ταχύτατος εξτρέμ με ογκώδες κορμί που θα προσφέρει πολλά αρκεί να μείνει υγιής καθώς είναι πολύ βελτιωμένος σε σχέση με την παρουσία του πρόπερσι στη Middlesbrough. Αν προσθέσουμε και τον Helder Costa, η Wolves θα απειλεί πολύ από τα άκρα. Μεταγραφή της τελευταίας στιγμής και ο Βέλγος Dendoncker από την Anderlecht που αγωνίζεται και σε μεσαία γραμμή και σε άμυνα γεγονός που αρέσει πολύ στον Nuno. Γενικά μην περιμένετε να δείτε τρελή μπάλα. Οι «Λύκοι» θα προσπαθήσουν να δαγκώσουν στην κόντρα επίθεση και στους χώρους καθώς έχουν ποιότητα και ταχύτητα. Ο τρόπος παιχνιδιού τους πέρυσι ήταν κοινό μυστικό αλλά κανείς δεν το αντιμετώπισε αποτελεσματικά. Το 3-4-3 έβλεπε τους Doherty και Douglas ως ακραίους μπακ να είναι ψηλά ώστε να έχουν έγνοια οι αντίπαλοι εξτρέμ, η Wolves είχε περισσότερη κατοχή από κάθε άλλη ομάδα στο δικό της τρίτο του γηπέδου (και εκεί βοήθησε πολύ ο Neves) και ανεβάζοντας τον αντίπαλο μέτρα με το ακριβές passing της και τις γρήγορες και απότομες μεταβιβάσεις της σκότωνε στους χώρους. Έτσι όχι μόνο σκόραρε πολύ αλλά δεν απειλούνταν κιόλας καθώς δεχόταν κατά μέσο όρο 9.8 σουτ , τα λιγότερα σε όλη την Championship. Αποχωρήσεις δεν υπήρξαν πολλές και το σχέδιο δύσκολα θα αλλάξει. Πρόκληση τα παιχνίδια που θα χρειαστεί να έχει ουσιαστική κατοχή από το κέντρο και μπροστά αλλά και το τι θα κάνει αν λείψουν συγκεκριμένες μονάδες. Νομίζω πάντως θα βρει τον τρόπο να τα καταφέρει παρότι η τακτική της ίσως δεν αποδώσει το ίδιο στη μεγάλη κατηγορία.
