Μία κυριακάτικη επίσκεψη μου στη Νέα Σμύρνη με έκανε να συνειδητοποιήσω πως το μέγεθος ενός συλλόγου δεν το κρίνει η κατηγορία που αγωνίζεται.
Κυριακή μεσημέρι! Ο Πανιώνιος υποδέχεται την Μύκονο σε ένα από τα πιο δύσκολα ματς της φετινής του χρονιάς. Ο… αρχισυντάκτης μου στο Rabona, Μιχάλης, μου πρότεινε να πάμε παρέα να παρακολουθήσουμε την αναμέτρηση με πρόσκληση (στο σημείο αυτό να ευχαριστήσουμε τον αρχηγό του Πανιωνίου, Δημήτρη Γροντή για τη διευκόλυνση) και όταν σου προτείνουν να δεις τον «Ιστορικό» δύσκολα λες όχι.
Ξεκινώντας από την άλλη άκρη της Αττικής, σταμάτησα να πάρω έναν καφέ – βλέπετε έπαιζαν και μία η ώρα το μεσημέρι- και να βάλω βενζίνη στο αυτοκίνητο μου. Σε όλη τη διαδρομή, λοιπόν, πριν και μετά το βενζινάδικο διάφορες σκέψεις πέρναγαν από το μυαλό μου.
Η πιο σημαντική ήταν ότι πήγαινα να δω τον Πανιώνιο να αγωνίζεται σε παιχνίδι της Γ’ Εθνικής. Ένα γεγονός αρκετά στενάχωρο… Μέχρι το 2019 ο Πανιώνιος ήταν 6ος στη συνολική βαθμολογία της Α’ Εθνικής και σήμερα – τουλάχιστον τυπικά – αποτελεί ένα ερασιτεχνικό σωματείο.
Φτάνοντας μετά κόπων και βασάνων στη Νέα Σμύρνη άκουγα το βουητό στις κερκίδες και η άκρη του ματιού μου έπιασε ένα από τα τουρνικέ του σταδίου να είναι γεμάτα από κόσμο που περίμενε για να μπει. Όταν μπήκα μέσα και έκατσα στη θέση μου κατάλαβα ότι αυτός ο σύλλογος μόνο στο τυπικό κομμάτι είναι ερασιτεχνικός. Η «θέση» του είναι στη Super League.
Το γήπεδο ήταν γεμάτο κόσμο! Μικροί και μεγάλοι «φούλαραν» μία από τις κερκίδες, προκειμένου να ενισχύσουν την προσπάθεια της ομάδας για άνοδο. Και προσοχή, όταν είσαι μεγάλος άνθρωπος και έχεις προλάβει τις επιτυχίες αυτής της, είναι λογικό να την στηρίζεις στα δύσκολα της. Είναι λογικό να την επισκέφτεσαι κάθε Κυριακή, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα την ξαναδείς στα καλά της
Όμως τα καθίσματα δεν είχαν μόνο ηλικιωμένους. Αντιθέτως, οι καρέκλες ήταν πλημμυρισμένες από παιδιά κάθε ηλικίας. Αγόρια και κορίτσια που ζήτημα να πρόλαβαν το κλαμπ στη πρώτη κατηγορία και ακόμα πιο δύσκολο να το πρόφτασαν στις καλές εποχές που ήταν μαχητικό κόντρα στους μεγάλους.
Αυτό δείχνει το μεγαλείο αυτού του συλλόγου! Ενός συλλόγου που ιδρύθηκε το 1890 στη Σμύρνη της Μικράς Ασίας και έκτοτε έγραψε τεράστια ιστορία στα γήπεδα της Ελλάδας και της Ευρώπης. Δεν ήταν μόνο τα τρόπαια που κατέκτησε (1 Βαλκανικό Κύπελλο το 1971 και 2 Κύπελλα Ελλάδος το 1979 και το 1998), αλλά και οι παίκτες που πέρασαν από αυτό το ένδοξο σωματείο.
Σαραβάκος, Μαύρος, Νεστορίδης πιο παλιά ή Φύσσας (σ.σ. τον οποίο βράβευσε κιόλας το κλαμπ κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου), Πάντιτς, Ρεκόμπα, Τζιμπούρ, Σπυρόπουλος κ.α. στην πιο πρόσφατη ιστορία, δείχνουν ότι για να κάνεις το βήμα παραπάνω πρέπει να είσαι μέσα σου και λίγο… Πανιώνιος.
Δυστυχώς, οι «κυανέρυθροι» δεν τα κατάφεραν κόντρα στους νησιώτες και το μόνο που αποκόμισαν ήταν ο ένας βαθμός (1-1). Οι φίλαθλοι εντούτοις δεν έχασαν την πίστη τους και θεωρούν πως με τον έναν ή τον άλλον τρόπο ο «Ιστορικός» θα επιστρέψει στα μεγάλα σαλόνια της πρώτης κατηγορίας.
Και ένα μικρό Bonus: Λίγο πιο κάτω από τις θέσεις που καθόμασταν, υπήρχαν κάποιοι υποστηρικτές της Μυκόνου. Όταν τους είδα να πανηγυρίζουν το γκολ που πέτυχε ο Αγγελής, η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν «Αμάν». Ωστόσο, οι φίλοι του Πανιωνίου ούτε που τους… στραβοκοίταξαν και αυτό μόνο θετικό είναι. Το μόνο μελανό σημείο της επίσκεψης στο ματς αυτό ήταν τα επεισόδια που έλαβαν χώρα μετά το τελικό σφύριγμα μεταξύ των παικτών πάνω στην ένταση του παιχνιδιού, όμως θα ήταν ανούσιο να σταθούμε σε αυτό.
Περισσότερα για Πανιώνιο, προσεχώς από το YouTube κανάλι του Rabona!
(Η κεντρική φωτογραφία είναι από τον αγώνα με Αία Γαστούνης)
