Έφτασε επιτέλους αυτή η μέρα του χρόνου, όπου το αγαπημένο μας ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα, η Premier League, θα ξεκινήσει για άλλη μία σεζόν, και που οι 20 ομάδες του, θα πέσουν στη μάχη του πιο ανταγωνιστικού πρωταθλήματος στην Ευρώπη! Το ραντεβού του Rabona με την έναρξη της Premier League σίγουρα δεν είναι κάτι καινούριο. Έχει ξαναγίνει κι άλλες χρονιές και έχει καθιερωθεί πλέον ως… παράδοση το να είναι αρκετά διαφορετικό από ό,τι άλλο κείμενο υπάρχει σε αυτό εδώ το σάιτ.
Φέτος, ήρθε η ώρα να αλλάξουμε λιγάκι κατεύθυνση, και αποφασίσαμε, κυρίως λόγω χρόνου, να γράψουμε πιο ελεύθερα και έξω από καλούπια. Βασικός στόχος εστί το λακωνίζειν και παρότι αυτό είναι ενίοτε μία υποκειμενική έννοια θα προσπαθήσουμε να πούμε λίγα και καλά για την κάθε ομάδα ρισκάροντας ενίοτε και κάποιες προβλέψεις. Το τελικό αποτέλεσμα σίγουρα δεν είναι ένα μικρό κείμενο – το αντίθετο μάλιστα – , όμως αυτά συμβαίνουν όταν μπροστά σου έχεις ένα πρωτάθλημα με 20 εξίσου ενδιαφέροντες ομάδες, από την πρωταθλήτρια Manchester City μέχρι τη νεοφώτιστη Brentford. Και γι’αυτό, ελπίζουμε να το ευχαριστηθείτε όσο εμείς.
Ας αρχίσουμε λοιπόν:
Arsenal
Πρόκειται για τον νούμερο ένα «εχθρό» στην προσπάθεια του να είμαστε περιεκτικοί χωρίς πολλά γύρω γύρω που κουράζουν. Αλλά διάολε κάθε χρόνο θα μπορούσε να γίνεται ένα αφιέρωμα πριν τη σέντρα μόνο για την Arsenal! Ας μπούμε όμως στην ουσία. Τα πράγματα είναι απλά. Μία ακόμη αποτυχημένη σεζόν, άπειρος ο Arteta αλλά πλέον πήρε το μήνυμα και ο στόχος είναι ένας: ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ και άμεσα. Διότι πολλές εξηγήσεις έγιναν δικαιολογίες και χώρος για άλλοθι δεν μένει πολύς. Η… «κάρτα μνήμης» των φίλων των Gunners έχει φθάσει στο αμήν. Ζητείται πολύ βελτιωμένη εικόνα (και κατ΄ επέκτασιν με αυτόν τον τρόπο ζητείται ελπίς) αλλά μας προβληματίζουν αρκετά σημεία.
Δόθηκαν αρκετά χρήματα μέχρι στιγμής για τις προσθήκες του White, του Lokonga και του Tavares. Ενδεχομένως να γίνουν και άλλες 2-3. Όμως ΔΕΝ αποκτήθηκε τερματοφύλακας. Θεωρώ την Arsenal ως την ομάδα που θα έχει σοβαρές πιθανότητες να μειώσει την αμυντική της αφέλεια όταν ξεπεράσει το ταβάνι που λέγεται Leno και κατ΄ εμέ δεν αρκεί. ΔΕΝ πήρε επιθετικό. Ο Lacazette είναι ασταθής και ενδεχομένως να φύγει εάν προκύψει καλή περίπτωση, ο Aubameyang παίρνει τρελά χρήματα για το σχεδόν τίποτα που προσφέρει, ο Nketiah είναι μικρός και ολίγον τι δεν μπορείς να του καταλογίσεις πολλά. ΔΕΝ αποκτήθηκε ακόμη ένας κεντρικός αμυντικός. Ο White είναι ο μακροχρόνιος αντικαταστάτης του Luiz, ο παίκτης που είναι άνετος με τη μπάλα στα πόδια και θα κάνει παιχνίδι. Ωστόσο ο Gabriel Magalhães που αποκτήθηκε πέρυσι ως το κρύο αίμα και η σταθερή δύναμη εμένα δεν με έχει πείσει έως τώρα. Επίσης, δεν λέει να βρει σταθερά μομέντουμ ο Thomas Partey, μονάδα που θεωρώ κλειδί. Πέρυσι δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί, φέτος ξεκινά εξαιρετικά στην προετοιμασία και παθαίνει ζημιά στους συνδέσμους, ώστε μάλλον να χάνει τον Αύγουστο και βλέπουμε.
Υπάρχουν ρε μάστορα τίποτα καλά να ακούσουμε για την Arsenal; Ναι. Αφενός πέρυσι έδωσε χρόνο σε παίκτες που και ταλέντο έχουν και ψημένοι μοιάζουν (Smith Rowe – Saka) και φέτος μάλλον θα είναι ακόμη καλύτεροι. Θεωρώ επιτυχία την παραμονή του Smith-Rowe μετά από πολλά χρήματα και την προοπτική εντός ελκυστικού πρότζεκτ που πρότεινε η Aston Villa. Επίσης, η Arsenal θα γνωρίσει την εμπειρία του «είμαι εκτός Ευρώπης και έχω ένα παιχνίδι την εβδομάδα να τα δώσω όλα». Παρόμοια εμπειρία ωφέλησε και τη Liverpool και την Chelsea την τελευταία πενταετία να επιστρέψουν στο Champions League. Εδώ βέβαια η εικόνα της Arsenal πέρυσι καθώς και το ρόστερ της δεν είναι τέτοια που να πεις «είναι φαβορί για τετράδα, θα βγει μωρέ». Επικροτώ και αναγνωρίζω τη λογική εκκαθάρισης που ξεκίνησε εδώ και μήνες (καθαρίζουμε deadwood και ακριβά συμβόλαια πχ Ozil, Mustafi, Παπασταθόπουλος) και αγοράζουμε παίκτες με τα καλύτερα χρόνια μπροστά που ταιριάζουν θεωρητικά σε αυτό που θέλουμε να παίξουμε, αλλά συγγνώμη συμπαθέστατε Mikel Arteta και φέτος από εμένα είναι όχι για Champions League. Μάλλον κάπου στο 7 του ταμπλό θα πόνταρα.
Aston Villa
Αρκετά θετική σεζόν εκείνη που τελείωσε το Μάιο για την Aston Villa. Αυτό πιστοποιεί η βελτίωση έξι θέσεων και 20 επιπλέον βαθμών σε σχέση με την προπέρσινη σεζόν που κινδύνευσε μέχρι τέλους. Στο πρώτο μισό της σεζόν μάλιστα φαινόταν έντονα στη μάχη των ευρωπαϊκών εισιτηρίων μέχρι να έρθει η κάμψη το τελευταίο τετράμηνο της χρονιάς. Τι μεσολάβησε από τότε;
Πρώτα ένας σεισμός. Ο αρχηγός και πιο επιδραστικός παίκτης Jack Grealish χαιρέτησε για χάρη του Pep Guardiola. Πριν συμβεί αυτό, η ομάδα είχε ήδη αρχίσει να επενδύει για να προσθέσει στα σχέδια για αναβάθμιση του γηπέδου και του προπονητικού της κέντρου και δείξει πως αυτό που συνέβη πέρυσι θέλουν όλοι να συνεχιστεί και η ομάδα να χτυπήσει τις θέσεις που δίνουν ευρωπαϊκά εισιτήρια σε μόνιμη βάση. Πριν ανακοινωθεί το αντίο του Grealish είχαν ήδη ανακοινωθεί οι Buendia, Bailey, Ings που κόστισαν περί τα 100 εκατομμύρια ευρώ. Προσθέστε την επιστροφή του έμπειρου και εξαιρετικού για rotation Ashley Young ως ελεύθερου. Τώρα η Villa έχει μπροστά της την «μπανανόφλουδα» που λέγεται Grealish’s money to spend. Η Tottenham πριν χρόνια πάτησε την «μπανανόφλουδα» Bale’s money to spend και τα έκανε κυριολεκτικά θάλασσα. Αν κοιτάξει κανείς και τα στατιστικά καταλαβαίνει πως το έργο γίνεται ακόμη πιο δύσκολο. Μόλις δύο από τα δώδεκα παιχνίδια που έλλειψε ο Grealish κέρδισε η Villa τους τελευταίους μήνες της περυσινής σεζόν.
Η ομάδα ήδη διαθέτει εξαιρετικό τερματοφύλακα και αμυντική τετράδα, ενώ διαθέτει και τον πιο σύγχρονο κατά τη γνώμη μας pressing striker της κατηγορίας στο πρόσωπο του Watkins. Επειδή οι θέσεις που χρειάζεται πραγματικά αναβάθμιση είναι στη μεσαία γραμμή και ίσως στα πλάγια θεωρούμε πως τα χρήματα προς διάθεση δεν θα μιμηθούν το κακό παράδειγμα της Tottenham κάποτε που ξόδεψε απλά για να ξοδέψει σε κάποιες θέσεις. Εάν οι μία-δύο επιλογές παικτών που θα αντικαταστήσουν τον Grealish δικαιώσουν δημιουργικά και φυσιογνωμικά (διότι ο Άγγλος δεν ήταν απλά εξαιρετικός δημιουργός αλλά και φυσιογνωμία για συμπαίκτες και αντιπάλους) η Villa θα μπει στη δεκάδα και γιατί όχι να ψάξει την τοποθέτηση από την 8η θέση και άνω.
Keep an eye on: Carney Chukwuemeka. O 17χρονος Νιγηριανός μεσοεπιθετικός πιθανώς θα πάρει ευκαιρίες φέτος και αξίζει της προσοχής μας.
Brentford
Από το βήμα του Rabona έχουμε αναφερθεί ξανά στην ομάδα της Brentford, όταν την άνοιξη του 2019 γινόταν αναφορά στο πως επιλέγει να δραστηριοποιείται διαφορετικά από τις περισσότερες ομάδες. Και να που έφθασε στα σαλόνια της Premier League. Και το έκανε με πολύ όμορφο τρόπο. Πρότυπό της σε πολλά πράγματα η Leeds. Στο πως θέλει να παίρνει πρωτοβουλίες στο παιχνίδι, να είναι επιθετική να διεκδικεί, να πιέζει. Πρότυπο της για τη σεζόν που έρχεται μάλλον θα είναι και η Sheffield United του 2019-2020, η οποία στην πρώτη κατηγορία δεν άλλαξε το σχέδιο και εξόντωνε συχνά τον αντίπαλο με τα δικά της ατού στο αγωνιστικό blueprint.
Η ομάδα του Thomas Frank βασίζεται στο σύστημα scouting, στην αναζήτηση «ακατέργαστων διαμαντιών» καθώς και στα παιδιά από τη δεύτερή της ομάδα τα οποία προωθεί συνεχώς μετά την αναμόρφωση των ακαδημιών της που έλαβε χώρα πριν από κάποια χρόνια. Υπάρχει ένας κορμός που εντυπωσίασε πέρυσι και παρά το νεαρό της ηλικίας του μπορεί να ανθίσει ακόμη περισσότερο παρότι θα πρέπει να το κάνει σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο πίεσης και ανταγωνισμού. Τακτικά πρόκειται για μία πολύ προσαρμόσιμη ομάδα. Συνήθως θα δείτε 3-4-3 ή 4-3-3 ενώ στα παιχνίδια με τους μεγάλους πιθανώς και σχήμα με δύο μπροστά (3-5-2).
Θα δείτε να κυριαρχεί το δανέζικο στοιχείο λόγω της συμμετοχής του διευθυντή ποδοσφαίρου και του εκτελεστικού διευθυντή στην ομάδα της Midtjylland. Πέραν από Δανούς παίκτες χτενίζει κάθε χρόνο και την αγορά του εγχώριου πρωταθλήματος και από την αδερφή Midtjylland απέκτησε φέτος τον Frank Onyeka, έναν παίκτη που προσδοκά να ενισχύσει κατακόρυφα το physical στοιχείο στη μεσαία γραμμή. Τεράστιες προσδοκίες από τον Ajer που αποκτήθηκε με 15 μύρια από τη Celtic για να προσδώσει ποιότητα και εμπειρία στα μετόπισθεν. Σε άλλες μεταγραφικές κινήσεις πρόσθεσε νεαρούς παίκτες από ομάδες του Big Six (Peart-Harris, Oyegoke). Έχει ξανά ανάγκη τα πολλά γκολ του Ivan Toney, ο οποίος είχε αποκτηθεί από τη Newcastle ως wonder kid το 2015 αλλά εν τέλει έπαιξε όλες όλες 2 φορές. Τώρα είναι η ευκαιρία του να φανεί στη μεγάλη σκηνή και να συνεχίσει τα 31 γκολ σε 45 εμφανίσεις πέρυσι. Για να απαλύνει το βάρος από τις πλάτες του Άγγλου στράικερ αποκτήθηκε ο διεθνής Κονγκολέζος επιθετικός Wissa από τη Lorient έναντι δέκα εκατομμυρίων, παίκτης που μπορεί να προσφέρει από πολλές θέσεις και είναι εξαιρετικά εκρηκτικός.
Εάν μέχρι τις 31 του μήνα προσέθετε ακόμη εμπειρία με 1-2 προσθήκες ίσως θα άξιζε ένα ποντάρισμα στην παραμονή. Διότι το free flowing football καλό είναι και μπορεί να πιάσει αλλά όπως έχει αποδείξει και η Norwich περίτρανα χρειάζονται κι άλλα πράγματα. Εύλογα στα φαβορί για υποβιβασμό βάσει αποδόσεων αλλά κρατείστε και μία πισινή.
Keep an eye on: Fin Stevens. Ο νεαρός αμυντικός πιθανώς να πάρει ευκαιρίες μετά την αποχώρηση του Dalsgaard στα δεξιά της άμυνας. Μπακ με τρομερή ενέργεια και κούρσες που έχει τα χαρακτηριστικά για να παίξει και στη μεσαία γραμμή.
Brighton and Hove Albion
Ήταν μία από τις ομάδες που έβλεπες ευχάριστα την περυσινή σεζόν. Από μία σκοπιά λες και μικρή έκπληξη αυτό που κατάφερε. Πόνταρε στον Graham Potter, έναν άσημο Άγγλο προπονητή με θετικά δείγματα στην Ostersunds και τη Swansea, ο οποίος στην πρώτη του σεζόν στο πρωτάθλημα την οδήγησε στην καλύτερη συγκομιδή βαθμών που είχε ποτέ στην κατηγορία (41). Και μάλιστα το πέτυχε καθιερώνοντας ένα καινούριο στυλ για τους «Γλάρους» που βασίστηκε στο κάθετο ποδόσφαιρο, το πειθαρχημένο αλλά ευχάριστο positioning στην επίθεση και την πάση θυσία ανάπτυξη από την τριάδα της άμυνας. Ο Potter ανταμείφθηκε με νέο συμβόλαιο και από τη μία μας κάνει εντύπωση που το όνομα του δεν έπαιξε για ομάδες όπως η Tottenham ή η Everton αλλά από την άλλη θυμόμαστε πως η ρήτρα αποδέσμευσής του είναι κοντά στα 20 εκατομμύρια. Σκληρό. Σε κάθε περίπτωση δεν μαράζωσε παρότι άφησε γενειάδα. ΟΚ, αυτό θέλουμε λίγο να το συνηθίσουμε.
Η Brighton έχει ποιοτική ενδεκάδα αλλά το χάνει στο βάθος. Πολύ σημαντική απώλεια ο White, η οποία θα γίνει ακόμη σπουδαιότερη εάν δεν αποκτηθεί κεντρικός αμυντικός με την ίδια ευχέρεια με τη μπάλα στα πόδια. Αξιοσημείωτες αποχωρήσεις οι Ryan, Pröpper, Jahanbakhsh, Bernardo. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα προσθήκη ο Mwepu από τη Red Bull Salzburg στα χαφ. Αν εν τέλει μείνει ο Bissouma, αναμένεται να συνθέσουν ένα εξαιρετικό δίδυμο στο κέντρο του γηπέδου. Εάν ο Σενεγαλέζος δεν μείνει, ο άξονας θα χάσει άλλο ένα κεντρικό γρανάζι.
Αναμένονται -μάλλον- προσθήκες καθώς υπάρχουν χρήματα προς διάθεση. Σίγουρα χρειάζεται ενίσχυση στους wingbacks (ειδικά όταν ο εκπληκτικός Lamptey θα χάσει την αρχή της σεζόν), στην επίθεση με έναν striker, στους στόπερ και στους μεσοεπιθετικούς με έναν παίκτη που θα μπορεί να παίζει στα αριστερά για να περιοριστούν οι αλχημείες. Εάν οι «Γλάροι» κάνουν ποιοτικές προσθήκες εκεί που πονούν, νομίζω πως θα έχουν άνετη παραμονή παρά το ότι το βάθος σε επιλογές δεν θα έχει διευρυνθεί σε σχέση με πέρυσι. Ειδάλλως θα τα καταφέρουν αλλά με μεγαλύτερη δυσκολία.
Burnley
Που την χάνεις, που την βρίσκεις σταθερά στην κορυφαία κατηγορία η Burnley. Τι και εάν πέρυσι δεν ξεκίνησε καλά και πήρε 2 πόντους από τα πρώτα επτά παιχνίδια. Τι και εάν δεν ενισχύθηκε καθόλου στην ουσία το προηγούμενο καλοκαίρι. Ο Sean Dyche για πέμπτη διαδοχική χρονιά το έκανε το θαύμα του.
Το ότι επί πάρα πολλά μεταγραφικά παράθυρα οι Clarets δεν έχουν ενισχυθεί έχει και την άλλη όψη του νομίσματος. Διατηρούν μία ενδεκάδα υπερβολικά δεμένη και με την τεχνοτροπία του να κάνει αποτελεσματικά τη δουλειά. Το πρόβλημα εντοπίζεται στην απουσία οποιουδήποτε βασικού στελέχους της ενδεκάδας, καθώς μιλάμε για ένα από 3-4 πιο φτωχά σε βάθος ρόστερ της κατηγορίας. Η εξαγορά της ομάδας από την ALK Capital προέβλεπε στην αρχή ενισχυμένο πορτοφόλι για μεταγραφές αλλά μέχρι τη στιγμή που γράφουμε μόνο αναπληρωματικός τερματοφύλακας ήρθε ως ελεύθερος και η προοπτική του νεαρού κεντρικού αμυντικού Collins από τη Stoke City.
Ενώ θα περίμενε κάποιος το βήμα παραπάνω (και δεν εννοούμε μόνο βαθμολογικά γιατί μην ξεχνάμε πως η Burnley έφθασε να παίζει και προκριματικά Europa League) από μία ομάδα που έχει εδραιωθεί στην κατηγορία, η ίδια αυτόματα αυτοπροσδιορίζεται -μάλλον εκούσια – ως η ομάδα που θέλει να μείνει απλά στην κατηγορία. Εάν το σύστημα των ακαδημιών ή το εξελιγμένο μοντέλο παρακολούθησης και πρόσκλησης νεών παικτών από όλο τον κόσμο δεν βγάλει διαμαντάκια, δύσκολα μπορεί να περιμένουν στο Turf Moor κάτι παραπάνω από πέρυσι. Θα πει κάποιος μία, δύο, τρεις, τέσσερις πόσες θα την γλυτώσουν.
Εμείς πάντως τα λεφτά μας στον υποβιβασμό τους μία φορά δεν θα τα ποντάραμε.
Chelsea
Εισαγωγή στο πρωτάθλημα ως πρωταθλήτρια (και υπερκυπελλούχος) Ευρώπης θα κάνει η Chelsea. Ο Thomas Tuchel αξιοποίησε στο έπακρο το εξαιρετικά ταλαντούχο και αρκετά γεμάτο ρόστερ που κληρονόμησε από τον Frank Lampard και παρότι έχασε το κύπελλο από τη Leicester του Rodgers η σεζόν μόνο επιτυχημένη μπορεί να κριθεί. Τι άλλαξε ο Tuchel; Το πως εκμεταλλεύεται το γήπεδο η Chelsea. Το σύστημα αμύνομαι με 5 και επιτίθεμαι με 5 όσο περίεργο και εάν ακούγεται έφερε εξαιρετική ισορροπία μεσοαμυντικά και νέες ιδέες επιθετικά, οι οποίες ταίριαξαν με το ταλέντο που υπάρχει μεσοεπιθετικά. Θα δούμε ξανά το 3-4-2-1, το οποίο ενδεχομένως φέτος να γίνεται πιο συχνά 4-2-4 εξ όσων είδαμε δηλαδή στην προετοιμασία.
Τι μας ξίνισε από την Chelsea του Tuchel πέρυσι; Η δυσκοιλιότητα στο γκολ. Για να το περιγράψουμε με ένα νούμερο θυμίζουμε πως πρώτος σκόρερ της ομάδας πέρυσι στο πρωτάθλημα ήταν ο Jorginho με 7 τέρματα. Ναι, καλά διαβάσατε. Το πρόβλημα νομίζω πως θα λυθεί και τυπικά όταν πατήσει χορτάρι ο Romelu Lukaku. O Βέλγος επέστρεψε στην καλύτερη κατάσταση της καριέρας του και θυμίζει την επιστροφή του Salah στο Νησί. Και οι δύο επέστρεψαν πρωτίστως για την προσωπική λύτρωση και την ολοκλήρωση μιας δουλειάς που έμεινε στη μέση. Απλώς ο Βέλγος επέστρεψε και στην ομάδα που δεν μπόρεσε να δείξει πάρα πολλά στο αγγλικό ποδόσφαιρο ενώ ο Αιγύπτιος επέστρεψε μεν αλλά σε διάφορο περιβάλλον δε.
Η Chelsea θα σκοράρει πιο πολύ φέτος και εάν ο Kante μείνει γερός, θα αμυνθεί μάλλον εξίσου καλά με πέρυσι (19/30 καθαρά δίχτυα με Tuchel πέρυσι). Όχι δεν το λέμε επειδή είναι το όνομα του υπερπαίκτη Kante στη μέση. Το λέμε διότι είναι ο παίκτης κλειδί στα 5 πρόσωπα της ενδεκάδας που και στα 90 λεπτά έχουν πρωτίστως οδηγίες να προσέχουν από το κέντρο του γηπέδου και προς τα πίσω. Αυτό που αλλάζει 100% σε σχέση με τα περυσινά δεδομένα για τον Γερμανό προπονητή είναι η πίεση για αποτελέσματα από την πρώτη μέρα. Η σοβαρή διεκδίκηση του τίτλου για πρώτη φορά μετά τη σεζόν 2016-2017 αποτελεί conditio sine qua non για τη σεζόν των «μπλε». Πόσο μάλλον όταν έρχονται ως πρωταθλητές Ευρώπης. Πόσο μάλλον όταν ένα ήδη ιδιαίτερα ποιοτικό ρόστερ ενισχύθηκε κι άλλο ενώ και αποχωρήσεις που έγιναν δεν θα λέγαμε πως πλήττουν ιδιαίτερα τη βασική ιδέα και το οικοδόμημα. Κόντρα στο hype που συνοδεύει τους «Μπλε», νομίζω πως θα είναι στην τρίτη θέση.
Crystal Palace
Από τις ομάδες που είχαν πραγματικά μπόλικο ρεπορτάζ. Η Crystal Palace βρίσκεται σε αυτό που μόνο ως μεταβατική περίοδος ορίζεται. Ο μετρ ειδικών αποστολών Roy Hodgson αποσύρθηκε ενώ πάρα πολλές μονάδες έμειναν ελεύθεροι καθώς δεν ανανεώθηκαν τα συμβόλαιά τους (Van Aanholt, Clyne, Sakho, Dunn, Cahill, Townsend, McArthur, Hennessey, Wichkam). Η ομάδα αποφάσισε να κάνει rebranding στην αγωνιστική της ταυτότητα και προσέλαβε τον Patrick Vieira, προσδοκώντας σε μία αλλαγή ταυτότητας και ένα ποδόσφαιρο πιο ελκυστικό στο μάτι.
Την τελευταία φορά βέβαια που έγινε απόπειρα rebranding δεν πήγε και πολύ καλά (7/7 ήττες και απόλυση Frank De Boer). Αυτά τα εγχειρήματα στην Premier League ενέχουν υψηλότατο βαθμό επικινδυνότητας. Κινδυνολογήσαμε αρκετά όποτε πάμε να δούμε τι έχουμε να δούμε από εδώ και πέρα.
Στα άσχημα νέα το ότι ο Eberechi Eze που έκανε σίγουρα stand out παρθενική σεζόν (μέχρι να χτυπήσει) θα λείψει το πρώτο εξάμηνο της χρονιάς. Για να καλυφθεί το κενό του δημιουργικά αποκτήθηκαν οι νεαροί Gallagher (από Chelsea) και Olise (ψηφίστηκε καλύτερος νεαρός παίκτης πέρυσι στην Championship με τη Reading). Στα καλά νέα προς το παρόν δεν έχει φύγει ο παιχταράς Zaha ενώ ο Benteke έδειξε στη δύση της περυσινής σεζόν πως ακόμη μπορεί να αποτελέσει στήριγμα και κέρδισε ανανέωση συμβολαίου.
Δαπανήθηκαν κοντά στα 40 εκατομμύρια για την ενίσχυση του κέντρου της άμυνας με τον Andersen (έδειξε πέρυσι καλά δείγματα όντας δανεικός στη Fulham) και του νεαρού Guehi από την Chelsea. Ζήτημα επιβίωσης για τους «Αετούς» να πιάσουν τόπο τα χρήματα αυτά. Ζήτημα επιβίωσης επίσης να τραβήξει κουπί ο Zaha και να βελτιωθεί το link up επίθεσης και μεσαίας γραμμής σε οργανωμένη επίθεση, πρόβλημα σήμα κατατεθέν επί Hodgson. Συμπαθώ τη φυσιογνωμία Patrick Vieira αλλά το εγχείρημα που ανέλαβε μου μοιάζει επικίνδυνο. Εάν δεν υπάρξουν ακόμη μία δύο σημαντικές προσθήκες (κυρίως στη μεσαία γραμμή) δύσκολα βλέπω την Palace πάνω από τη 15η-16η θέση.
Keep an eye on: Rak-Sakyi. Πρόκειται για τον Wilfried Zaha μετά τον Wilfried Zaha. Πέρυσι στα τελευταία παιχνίδια ήταν στον πάγκο, προπονείται με την πρώτη ομάδα και φέτος ίσως έρθει η ευκαιρία στα βαθιά σε ηλικία 17 ετών.
Everton
Δεν πρέπει να κρύβονται πίσω από το δάχτυλο τους στην «μπλε μεριά» του Liverpool. Η περυσινή χρονιά ήταν αποτυχημένη. Δεν ξέρω εάν άμεσα πρόκειται να βρει ξανά τέτοια ευκαιρία σαν την περυσινή η Everton να καταφέρει να βγει στην τετράδα. Ας μη γελιόμαστε. Τα πολλά λεφτά που έχει επενδύσει ο Farhad Moshiri τα τελευταία χρόνια (περί τα 400-450 εκατομμύρια λίρες), το εγχείρημα του νέου σταδίου, οι προπονητές που δίνει τα κλειδιά. Όλα έχουν ως στόχο να κάνει η ομάδα το βήμα παραπάνω. Και πέρυσι δεν χάθηκε μια τεράστια ευκαιρία επειδή αρκετές ομάδες του Big Six παρέπαιαν για μεγάλα διαστήματα αλλά γιατί η Everton ξεκίνησε άψογα και έκανε πράγματα που δεν είχε κάνει (π.χ. νίκη στο Anfield). O Ancelotti μόλις χτύπησε το τηλέφωνο από τη Real αποχώρησε χωρίς δεύτερη σκέψη.
Διάδοχη κατάσταση ο εξαιρετικός διαχειριστής Rafa Benitez. Επιλογή που δεν ήχησε πολύ καλά στα αυτιά πολλών φίλων της ομάδας που δεν ξεχνούν τα σχόλια του Ισπανού για το club όταν ήταν προπονητής της Liverpool. Ο Ισπανός έχει να αντιμετωπίσει μία κατάσταση που η επένδυση στο έμψυχο δυναμικό που είχε γίνει μέχρι τώρα επιβάρυνε τον προϋπολογισμό χωρίς σπουδαίο αγωνιστικό αντίκρυσμα και πλέον βρίσκεται σε μία φάση που προσπαθεί να ξεφορτωθεί βαριά συμβόλαια και να κάνει έξυπνες μεταγραφές. Έφυγαν βαριά συμβόλαια όπως Walcott, Bolasie, Bernard ενώ ο James Rodriguez μετά τη φυγή Ancelotti δεν κρατιέται να φύγει.
Ήρθαν με συνολικά 2 εκατομμύρια ευρώ οι Townsend και Demarai Gray για τα πλάγια ενώ ελεύθερος ήρθε για αναπληρωματικός και ο Asmir Begovic. Μεγάλο ζήτημα για τον Benitez όπου ο Andre Gomes δείχνει να μην μπορεί να επανέλθει σταθερά στα standards του μετά το σοβαρό τραυματισμό στον αστράγαλο, ο Gbamin τα τελευταία δύο χρόνια είναι μόνιμα στα πιτς με σοβαρούς τραυματισμούς ενώ και ο Allan μοιάζει εξαιρετικά ασταθής. Τυχερή που έως τώρα διατήρησε στο ρόστερ της τον Richarlison όμως ο Βραζιλιάνος θα αργήσει να μπει στα παιχνίδια λόγω της συμμετοχής του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Δύσκολα θα ενισχυθεί περαιτέρω σε τομείς που χρειάζεται μέχρι τις 31 Αυγούστου.
Η ομάδα δοκιμάστηκε το καλοκαίρι καθώς κάποιος παίκτης της έχει απαλλαχτεί των καθηκόντων του λόγω υπόθεσης παιδοφιλίας. Όσα όμως έχει μπροστά του ο Benitez είναι εξίσου προβληματικά. Αρχικά να βελτιώσει την τραγική σε αποτελεσματικότητα εντός έδρας εικόνα της ομάδας του που πέρυσι κακά τα ψέματα της στέρησε την υπέρβαση. Έπειτα να κερδίσει από την αρχή μεγάλη μερίδα του κόσμου για την οποία αποτελεί κόκκινο πανί. Τέλος να καταφέρει χωρίς σημαντική ενίσχυση να χτίσει πάνω στην περυσινή πλατφόρμα του Ancelotti, η οποία θα μπορεί να απορροφά τους κραδασμούς όταν ο αντίπαλος της δίνει πρωτοβουλίες. Πέρυσι η Everton όταν εκείνη πιέστηκε στα περισσότερα παιχνίδια πήρε καλό βαθμό. Όταν από την άλλη ο αντίπαλος την έβγαλε εκτός παιχνιδιού, δεν υπήρχε επιστροφή. Δύσκολοι καιροί στο Goodison Park.
Εκτιμώ πολύ τον Benitez αλλά οποιαδήποτε θέση πέραν της τριάδας 10η-8η θέση θα μου προξενήσει μεγάλη εντύπωση.
Leeds United
Τι και εάν έχει τον γηραιότερο προπονητή της κατηγορίας. Ο Marcelo Bielsa παραμένει σαν το παλιό καλό κρασί. Η Leeds ήρθε, έμεινε, έπεισε και κυριάρχησε στις εντυπώσεις στο περσινό πρωτάθλημα. Πιστή στις αρχές της και το ποδόσφαιρό της δεν φοβήθηκε κανένα παιχνίδι και ανταμείφθηκε δικαίως.
Τι κρατάμε σαν μελανό σημείο από την περυσινή χρονιά; Πως δυσκολεύτηκε υπερβολικά πολύ σε αρκετά παιχνίδια που δεν βρήκε χώρους. Εάν βελτιωθεί σε αυτό το κομμάτι και μείνει στο επίπεδο απόδοσης που είδαμε πέρυσι, τότε σίγουρα η 9η θέση που κατέκτησε θα ξεπεραστεί. Στα θετικά ότι δεν έχασε κάποια πολύ σημαντική μονάδα πέραν του πολυεργαλείου Alioski. O Pablo Hernandez που αποχώρησε αποτελούσε απλός έναν ρολίστα πολυτελείας. Αγόρασε από τη City τον εξαιρετικό για δεύτερη διαδοχική χρονιά Harrison ,έδωσε 15 εκατομμύρια στην Barcelona για να αποκτήσει τον αριστερό μπακ Junior Firpo και ανανέωσε τους τερματοφύλακες με τον νεαρό Klaesson από το νορβηγικό πρωτάθλημα. Ο Firpo θα πρέπει να δείξει πολύ βελτιωμένος στα αμυντικά του καθήκοντα σε σχέση με τα πεπραγμένα του στην Ισπανία καθώς και η ταχύτητα του πρωταθλήματος αλλά και το απαράλλαχτο man marking του Bielsa μπορούν να εκθέσουν εκείνον και την ομάδα ολόκληρη αμυντικά.
Στοίχημα για τη Leeds η χρονιά του Patrick Bamford και το εάν μπορεί να ξεπεράσει τα περυσινά εξαιρετικά του νούμερα στο σκοράρισμα. Στοίχημα και να μείνει σε υψηλό επίπεδο μετά και από ένα καλοκαίρι χωρίς κανονική προετοιμασία ο μαέστρος της μεσαίας γραμμής Kalvin Philipps που έκλεψε τις εντυπώσεις και στο EURO. Το μόνο βέβαιο είναι πως στο δίδυμο Raphinia-Harrison τα «Παγόνια» έχουν ένα από τα πιο ωραία και απρόβλεπτα δημιουργικά δίδυμα ακραίων επιθετικών στο πρωτάθλημα.
Στο μυαλό όλων όσον αφορά στην περίπτωση της Leeds United είναι ασφαλώς το περίφημο second season syndrome για πολλές ομάδες που ανεβαίνουν από την Championship αλλά και φωτεινά παραδείγματα όπως η Sheffield United, η οποία πρόπερσι τερμάτισε 9η δείχνοντας την ίδια γενναιότητα και προσήλωση στο πλάνο που της εξασφάλισε την άνοδο αλλά πέρυσι ήταν τελευταία και καταϊδρωμένη. Νομίζω πως ο Bielsa θα βρει πάλι την άκρη. Και για φέτος, λοιπόν, στο Yorkshire μάλλον πολλά over, «ξεγλώσσιασμα» των αντιπάλων στο τρέξιμο και άνετη παραμονή με πλασάρισμα κάπου στα ίδια με πέρυσι.
Leicester City
Κόντεψε να γίνει Μίδας ο Rodgers και να γράψει ιστορία η Leicester αλλά στο τέλος έκανε μάλλον μισή δουλειά. Ναι δεν συμβαίνει κάθε μέρα να πάρει το Κύπελλο και αυτό από μόνο του συνιστά τεράστια επιτυχία. Αυτό, όμως, δεν σβήνει ότι για δεύτερη διαδοχική χρονιά η Leicester κάνει 3 ήττες στα τελευταία 4 παιχνίδια πρωταθλήματος και χάνει δική της θέση στο UEFA Champions League.
Αν ξεπεράσουμε αυτό το τελευταίο σκέλος είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, οι «Αλεπούδες» στριφογυρίζουν το στόχο τους που είναι η καθιέρωση στις πρώτες θέσεις του πίνακα. Εάν η Leicester φέτος τερματίσει 9η ή 8η, θα έχει αποτύχει. Πρόκειται για ένα σύνολο με σταθερά σημεία προόδου, μια ομάδα που ωριμάζει ηλικιακά και ποδοσφαιρικά μαζί αλλά και ένα σύνολο που ενισχύθηκε. Ο Patson Daka θα φέρει δύναμη, ταχύτητα και γκολ φιλοδοξώντας να προσαρμοστεί γρήγορα και να γίνει ο νέος Vardy στην πλάτη της αντίπαλης άμυνας. Ο Soumare ήταν κεντρικό γρανάζι στη Lille και θα βοηθήσει στη γρήγορη μετάβαση παιχνιδιού που ζητά ο Rodgers. Στην άμυνα έγινε παράκαμψη από τη λογική αγοράς νέων και εξελίξιμων παικτών και αποκτήθηκαν οι έμπειροι Bertrand και Vestergaard (ο δεύτερος για να αντικαταστήσει τον εξαιρετικό πρωτοεμφανιζόμενο πέρυσι Fofana που θα λείψει μέχρι τον Ιανουάριο λόγω τραυματισμού). Σε όλα αυτά προσθέστε πως δεν αποχώρησε – και έως ώρας ούτε προμηνύεται να αποχωρήσει- κανένα σημαντικό γρανάζι της μηχανής. Τονίζω εδώ πως μάλλον αυτή η χρονιά θα είναι η χρονιά του Harvey Barnes. Επέστρεψε από τον τραυματισμό του πέρυσι που ήρθε ενώ είχε πάρει φόρα. Αρκετά βελτιωμένος (ειδικά στα τελειώματα), με καλή προετοιμασία και έτοιμος για την εκτόξευση.
Τα ζητούμενα που πρέπει να λυθούν στο King Power Stadium είναι μετρημένα και σημαντικά. Πρώτον, χρειάζεται πολύ μεγάλη βελτίωση στις στατικές φάσεις όπου πέρυσι αποδείχθηκαν μόνιμα ανοικτή πληγή γκολ. Δεύτερον, χρειάζεται βελτίωση στην αντίδραση και τους πόντους που η Leicester δεν πήρε πέρυσι σε πολλές περιπτώσεις όταν της στράβωσε το παιχνίδι. Τρίτον, χρειάζεται τα παθήματα να γίνουν μαθήματα ειδικά όσο προχωράει η σεζόν. Το βάθος του πάγκου έγινε απ’ ότι φαίνεται. Τώρα πρέπει και η αποτελεσματικότητα παντί τρόπω στα κρίσιμα και στο τέλος. Η σκηνή είναι στημένη και έτοιμη για τη Leicester. Μπορεί το βήμα παραπάνω ή θα είναι θύμα της ίδιας της της επιτυχίας; Δεν με πείθει για το επόμενο βήμα, θεωρώ παρόλα αυτά αρκετά δύσκολο να είναι εκτός εξάδας.
Keep an eye on: Kiernan Dewsbury-Hall. Ο Rodgers δίνει ευκαιρίες σε νέους παίκτες και εδώ έχουμε μία περίπτωση που αξίζει προσοχής. Ένας box to box μέσος που μοιάζει πολύ στον Youri Tielemans βρίσκεται κανονικότατα στα σχέδια του Βορειοιρλανδού τεχνικού.
Liverpool
Τι να πρωτοπεί κανείς για τη σεζόν που πέρασε και τη Liverpool. Ας κρατήσουμε τα βασικά. Στην πιο δύσκολη σεζόν επί Klopp η Liverpool κατάφερε να βγει τρίτη. Κατάφερε παρά μία κρίση τραυματισμών άνευ προηγουμένου, παρά το ότι βασικά της γρανάζια έκαναν μέτρια προς κακή σεζόν να βγει στην τετράδα κάτι που μετά από έξι διαδοχικές εντός έδρας ήττες έμοιαζε πολύ μακρινό σενάριο το Μάρτιο του 2021.
Τι μας έδειξε αυτή η σεζόν; Πως ναι μεν παραμένει μία ομάδα που έχει λύσεις αλλά πως το βασικό της σχέδιο χρειάζεται ανανέωση. Και πριν πάμε στα πρόσωπα εννοούμε ανανέωση ιδεών. Πέρυσι τέτοια εποχή ο βοηθός του Klopp Pepijn Lijnders δήλωνε ορθά πως ο μόνος τρόπος να γίνει η ομάδα ξανά πρωταθλήτρια είναι να γίνει πιο απρόβλεπτη βάζοντας νέα στοιχεία στο παιχνίδι της. Ίσως δεν ήταν η κατάλληλη σεζόν με όλες της τις ιδιαιτερότητες για να το κρίνουμε αυτό πάντως σε αυτό το κομμάτι η Liverpool πήρε βαθμό κάτω από τη βάση.
Φέτος σίγουρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Υπάρχουν λόγοι αισιοδοξίας. Πρώτον οι επιστροφές των VVD/Gomez/Matip μαζί με την προσθήκη του Konate δημιουργούν μία ισχυρή βάση για τον πυλώνα των προβλημάτων την περυσινή σεζόν. Ο Konate, μάλιστα, μοιάζει να προσαρμόστηκε και αρκετά γρήγορα ενώ έχει όλα όσα χρειάζεται ένας κεντρικός αμυντικός για να φανεί στον τρόπο που αγωνίζεται η ομάδα τα τελευταία τρία χρόνια(δυνατός ψηλά, καλός με τη μπάλα, γρήγορος με καίριες τοποθετήσεις). Δεύτερον ο Tiago έδειξε το τελευταίο δίμηνο της περυσινής σεζόν πως όσο αγωνίζεται ως box to box μέσος έχοντας λίγο πιο πίσω του μία καλή σκούπα μπορεί να δώσει φρέσκες ιδέες στη δημιουργία. Τρίτον πολύ σημαντικά γρανάζια της ομάδας (Salah, Mane, TAA) έκαναν κανονικά προετοιμασία ενώ είχαν και για πρώτη φορά 4 γεμάτες εβδομάδες ξεκούρασης να αποφορτιστούν. Ειδικά στην περίπτωση του Mane αυτό έδειχνε ως επιτακτική ανάγκη. Τέταρτον είναι λίγο δύσκολο να συμβεί δεύτερη σερί χρονιά ό,τι συνέβη πέρυσι με τους τραυματισμούς. Δύσκολο, όχι απίθανο. Πέμπτον για να παίξουμε πάλι με τις πιθανότητες θεωρούμε δύσκολο να κάνει ο Alisson μία τόσο κακή σεζόν. Και μνημονεύουμε πάντα χωριστά έναν σπουδαίο τερματοφύλακα διότι πάντα θα δίνει βαθμούς (λίγους ή πολλούς) σε μία ομάδα μέσα στη χρονιά. Σημειωτέον – μεταξύ άλλων- πως δόθηκε μεγάλη έμφαση στις στατικές φάσεις μετά από ένα ιδιαίτερα μεγάλο σε διάρκεια άγονο διάστημα πέρυσι. Περιμένω τη Liverpool ξανά πολύ δυνατή επιθετικά και αμυντικά σε αυτό το κομμάτι.
Tι μας προβληματίζει; Το σε τι κατάσταση θα βρίσκονται οι Gomez και Van Dijk, το πόσο μπορεί να διαρκέσει η διαθεσιμότητα των Matip, Keita, Chamberlain οι οποίοι έδειξαν σε φανταστική κατάσταση σε όλη την προετοιμασία αλλά κυρίως το ότι η Liverpool δεν έχει προβεί σε ανανέωση προσώπων (μέχρι στιγμής τουλάχιστον). Μπορεί να ξεκίνησε επιτυχώς τον κύκλο ανανέωσης συμβολαίων των παικτών που θεωρεί απαραίτητους πυλώνες (TAA, Fabinho, Alisson και έπονται Robertson, Mane, Salah και VVD) αλλά δεν έχει αντικαταστήσει την χωρίς τέλος αντοχή του Wijnaldum, δεν ενίσχυσε με έναν παίκτη την επιθετική της γραμμή ενώ έρχεται Copa Africa τον Ιανουάριο του 2022. Εκ πρώτης όψεως φαίνονται, επίσης, τουλάχιστον υψηλού ρίσκου επιλογές όπως εκείνη της διαρκούς δοκιμής του Oxlaide Chamberlain ως εναλλακτικού Roberto Firmino στην προετοιμασία.
Νομίζω πως θα είναι δυνατά στην εξίσωση του τίτλου δεδομένου ότι καθ΄ ημάς έχει το καλύτερο πρόγραμμα εναρκτήριου διμήνου των τελευταίων ετών. Εάν, όμως, έβλεπα και μία δύο προσθήκες ακόμη θα φώναζα πως είναι εδώ ξανά και θα το κατακτήσει. Τώρα κρατώ επιφύλαξη.
Keep an eye on: Harvey Elliot. Με λαμπρές ενδείξεις πέρυσι στην Blackburn αλλά και φέτος στην προετοιμασία πως ίσως μιλάμε για generational talent, o Elliot υπολογίζεται κανονικά από τον Klopp και ίσως αλλάξει ρόλο αγωνιζόμενος ως box to box μέσος παρά στα πλάγια.
Manchester City
Συνεχίζει να κυριαρχεί στο αγγλικό πρωτάθλημα. Τρίτο πρωτάθλημα τα τελευταία τέσσερα χρόνια σε μία σεζόν, η οποία ξεκίνησε πολύ υποτονικά και βρήκε την ομάδα του Guardiola να είναι το Δεκέμβριο σε απόσταση 7-8 βαθμών από την κορυφή τότε. Σιγά σιγά όμως ο διακόπτης άρχισε να γυρίζει.
Αυτό που κρατάμε ως αξιοσημείωτο από την περυσινή σεζόν είναι το πως ωρίμασε αγωνιστικά η City. Πολλές δάφνες αποδόθηκαν στην απόδοση του Ruben Diaz για την αμυντική λειτουργία της ομάδας, ωστόσο αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η εξαιρετική παρουσία του Πορτογάλου κεντρικού αμυντικού κεφαλαιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο την αλλαγή προσέγγισης του Guardiola. Ο Καταλανός αποτελεί τον προπονητή που όσο κανένας άλλος δίνει βάση στο positioning των παικτών του σε όλα τα μήκη και πλάτη του γηπέδου. Πέρυσι είδαμε πρώτη φορά μία προσέγγιση τόσο προσεγμένη που έδωσε στη City πολύ μεγαλύτερη ασφάλεια και κάλυψη στην κόντρα επίθεση ειδικά από τον άξονα.
Έτσι εκμεταλλευόμενη και όσα συνέβησαν σε όλους τους άλλους πήρε ένα βατό πρωτάθλημα από τον Ιανουάριο και μετά. Και τώρα; Τώρα είναι ξανά το ακλόνητο φαβορί. Γνώμη μου είναι πως και φέτος το ζευγάρι City ή Liverpool θα βγάλει τον πρωταθλητή διατηρώντας τα ερωτηματικά που είπαμε ανωτέρω για τη δεύτερη. Η City πρόσθεσε τον Grealish, ο οποίος προορίζεται να παίζει στον άξονα πιο πολύ σε ρόλο box to box μέσου ωστόσο κρίνω ως εξαιρετικά πιθανό ενδεχόμενο να τον δούμε και πλάγια και false nine.
Η ομάδα του Pep θέλει σαν τρελή τον Kane και ο Kane θέλει σαν τρελός τη City. Αν γίνει η μεταγραφή αυτή, δύσκολα θα ολοκληρωθεί πριν το τέλος Αυγούστου. Αμφιβάλλω πως θα γίνει. Σε μία τέτοια περίπτωση μένει ο Jesus και μετά Sterling, Torres ή ό,τι σκεφτεί ο Guardiola. Η City το έχει κάνει ξανά αλλά όχι με πολύ μεγάλη διάρκεια στο χρόνο. Ο Jesus ψάχνεται να φύγει, ο Aguero έφυγε. Αν ο Βραζιλιάνος μείνει, πάλι χρειάζεται τουλάχιστον ένας. Όσον αφορά στην απώλεια της φυσιογνωμίας Aguero, το ταλέντο που υπάρχει σε αυτό το σύνολο έδειξε να απορροφά τους κραδασμούς στο παρελθόν όταν αποχώρησαν ανάλογες μονάδες στα αποδυτήρια όπως o Kompany και ο David Silva.
Μένει να δούμε εάν και κατά πόσον θα επηρεαστεί το κλίμα από την παρουσία παικτών όπως ο Bernardo Silva ή ο Laporte (πλην του Jesus), οι οποίοι έχουν εκφράσει την επιθυμία να αποχωρήσουν αλλά ακόμη κανείς δεν τα έχει καταφέρει. Μένει να δούμε επίσης και το εάν η ήττα στον τελικό του Champions League, θα οδηγήσει σε αγωνιστική εκτόξευση λόγω εγωισμού. Το μόνο σίγουρο είναι πως εάν στις πρώτες αγωνιστικές περιοριστεί το τζετλαγκ λόγω της συμμετοχής πολλών παικτών στο EURO (μεταξύ των οποίων κάποιοι βλ. De Bruyne / Foden κουβαλάνε τραυματισμούς), είναι ξανά the team to beat.
Manchester United
Μία χρονιά που συνοδεύτηκε από αγωνιστικά ρεκόρ όπως οι βαθμοί που κατέκτησε ευρισκόμενη πίσω στο σκορ ή η απόδοσή της μακριά από το Old Trafford κατέληξε βαθμολογικά αρκετά μακριά από τη City παρότι στα μέσα της σεζόν υπήρχε προσδοκία για τη μάχη του τίτλου μέχρι τέλους. Γλυκόπικρη γεύση εν τέλει καθώς πέραν από τη μη πραγματική εν τέλει διεκδίκηση του τίτλου αλλά και την απώλεια του Europa League στον τελικό εξασφαλίστηκε σχετικά άνετα η έξοδος στο UEFA Champions League, κάτι που μόνο δεδομένο δεν ήταν τις προηγούμενες χρονιές.
Ο Solskjaer παρότι ακόμη μοιάζει να έχει ζητήματα να λύσει ανταμείφθηκε για τα βήματα προόδου που σίγουρα έχει επιδείξει η ομάδα του με νέο συμβόλαιο. Αυτό, όμως, από μόνο του σημαίνει την αρχή ή αν θέλετε καλύτερη τη γένεση ενός νέου κεφαλαίου στην ιστορία. Ενώ μέχρι πρότινος ο Νορβηγός θεωρούνταν ως ο προπονητής από τον οποίον απαιτήθηκε μία αγωνιστική σταθεροποίηση του συλλόγου και δεν υπήρχαν απαιτήσεις σκληρού πρωταθλητισμού, πλέον αυτή η άνεση χώρου και χρόνου δεν υπάρχει.
Ένα ήδη ποιοτικό ρόστερ ενισχύθηκε με περισσότερα από 100 εκατομμύρια ευρώ με την προσθήκη των Sancho και Varane. O Άγγλος εξτρέμ είναι μία κίνηση που έρχεται να τονώσει τα πλάγια της μεσοεπιθετικής γραμμής τα οποία δεν ήταν πλήρως αποτελεσματικά όταν σε αυτά απασχολούνταν οι Rashford, Martial ή Greenwood και σίγουρα θα το κάνει. H ενίσχυση στο κέντρο της άμυνας ήταν επιβεβλημένη. Ωστόσο η απόκτηση του Varane ενδεχομένως να μην είναι πανάκεια καθώς ο Γάλλος προέρχεται από δύο εξαιρετικά μέτριες σεζόν. Ο Varane προ του 2019 σίγουρα μπορεί να βελτιώσει τη United. Στα της άμυνας πάντως ψάχνεται για την απόκτηση και ενός δεξιού μπακ για rotation. Σαν μεταγραφή μοιάζει και ο Jesse Lingard που έβγαλε μάτια στο δεύτερο μισό κατά το δανεισμό του στη West Ham και υπολογίζεται κανονικά. Για να τον δούμε.
Παρόλα αυτά δεν μοιάζει να κινείται για την απόκτηση παίκτη στο χώρο που πονάει πιο πολύ σύμφωνα με τη δική μου αντίληψη. Στο χώρο του κέντρου. Ναι, βελτιωμένος ο McTominay αλλά δεν αρκεί μαζί με Pogba και Fred. Ειδικά στα παιχνίδια που ο Γάλλος παίζει στο κέντρο (γιατί στα ντέρμπι πήγε αριστερά στο 4-2-3-1 και το κέντρο με McTominay-Fred έμοιαζε πιο δεμένο) μοιάζει να υπάρχει κενό στην ανασταλτική λειτουργία. Εκεί νομίζω πως χρειάζεται ένας holding midfielder υψηλού επιπέδου καθώς και ένας box to box παίκτης με έντονο physical στοιχείο και λιγότερο ντελικάτος από τον Pogba. Στα των αποχωρήσεων έως τώρα καμία δεν μοιάζει ιδιαίτερα αξιοσημειώτη.
Στα προς επίλυση ζητήματα του Solskjaer: το θέμα του τερματοφύλακα. Ο Henderson αντικατέστησε ως Νο1 μεσούσης της σεζόν τον De Gea. Αν θέλετε τη γνώμη μας, δεν έπεισε. Αλλά ας μην τον σταυρώσουμε γιατί είναι νέος και ό,τι και να έδειξε στη Sheffield εδώ η πίεση είναι άλλου γαλαξία. Το ερώτημα είναι εάν θα φανεί βελτιωμένος. Εναντίον του η τύχη καθώς πέρασε κορωνοϊό στην καλοκαιρινή προετοιμασία και αυτό μόνο καλό δεν είναι, ώστε το σενάριο εκκίνησης της χρονιάς με τον De Gea βασικό να μην είναι παράλογο. Μετά έχουμε το θέμα του Bruno Fernandes. Εξαιρετικός ο Πορτογάλος στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς αλλά εάν θέλει να λέγεται talisman της ομάδας, πρέπει να δείξει πολλά περισσότερα στα μεγάλα παιχνίδια. Έπειτα πρέπει πάση θυσία να μειωθούν οι βαθμολογικές «αιμορραγίες» εντός έδρας. Και 18/19 να κάνεις εκτός έδρας, ένα έχεις 7-8 απώλειες εντός έδρας πάλι πρόβλημα θα έχεις. Τέλος το προπονητικό man up του Solskjaer. Μέχρι στιγμής κατάφερε να προσαρμόσει το project και να σταθεροποιήσει το πλοίο. Τώρα θα πρέπει να κάνει και ο ίδιος πριν την ομάδα του το βήμα παραπάνω. Μπορεί; Υπάρχει και εδώ υψηλό hype και προσδοκίες αλλά προσωπικά βλέπω τη United στο 3 ή το 4 της βαθμολογίας.
Newcastle United
Υπάρχουν δύο οπτικές γύρω από τη Newcastle του Steve Bruce. H μία δέχεται πως τα τελευταία δύο χρόνια η ομάδα ήταν πολύ τυχερή να μείνει στην κατηγορία. Η δεύτερη δέχεται πως η παραμονή ήταν σημαντικό επίτευγμα δεδομένων όλων των περιστάσεων. Προσωπικά απορρίπτω πανηγυρικά την πρώτη.
Η κατάσταση στη Newcastle θυμίζει χωρίς καμία δόση υπερβολής το γιοφύρι της Άρτας. Όταν διαφαίνεται μία προοπτική αλλαγής ιδιοκτησιακού καθεστώτος, για κάποιο λόγο θα γκρεμιστεί και θα συνεχίσει να κυριεύει η εσωστρέφεια και η μιζέρια. Το μπλοκ από την ίδια την Premier League στην πρόταση 300 εκατομμυρίων λιρών από τη Σαουδική Αραβία για εξαγορά του συλλόγου ήταν κυριολεκτικά μαχαιριά στην καρδιά πολλών φιλάθλων της στο Tyneside και όχι μόνο.
Τι κάνουμε τώρα έχει σημασία. Μέχρι τη στιγμή που γράφουμε η ομάδα δεν έχει ανακοινώσει καμία μεταγραφή αλλά πρόκειται άμεσα να ανακοινώσει τον Joe Willock από την Arsenal. Μία μεταγραφή κοντά στα 30 εκατομμύρια ευρώ που θα φέρει ενθουσιασμό δεδομένης της επιρροής του Willock στο δεύτερο μισό της σεζόν όταν ήρθε ως δανεικός. Πέραν τούτου απαιτείται κι άλλη ενίσχυση στο κέντρο καθώς η τριάδα του κέντρου στο 5-3-2 δεν χαρακτηρίζεται και ως γεμάτη. Απαραίτητη κρίνεται και η απόκτηση ενός κεντρικού αμυντικού με τον Nat Philipps της Liverpool να μην αποκλείεται να είναι ο εκλεκτός. Carroll, Atsu, Saivet, Muto και Lejeune αποχώρησαν αλλά δεν ήταν και τα πρώτα βιολιά.
Εάν το δίδυμο των Wilson και Saint Maximin μείνει υγιές τότε σίγουρα οι φίλοι της ομάδας μπορούν να προσδοκούν πράγματα στην κόντρα επίθεση και το επιθετικό κομμάτι. Κρίσιμο είναι να διατηρηθεί η φιλοσοφία που είδαμε στο τέλος της περυσινής σεζόν όπου ναι μεν είδαμε 5-3-2 αλλά και ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού με πολύ καλό παιχνίδι μετάβασης καθώς και καλά δομημένες κόντρα επιθέσεις. Δύσκολα θα ξεπεράσουν τη μετριότητα οι Magpies (14η-16η θέση) αλλά ποιος από εμάς δεν τους ταυτίζει με τη μετριότητα τα τελευταία χρόνια για να παραξενευτεί;
Norwich City
Η Norwich μπορεί να ονομάζεται και ασανσέρ. Πάνω κάτω, πάνω κάτω (αποτελεί εξάλλου την μόνη ομάδα που έχει υποβιβαστεί από την Premier League πέντε φορές). Στην τελευταία της παρουσία πρόπερσι πλήρωσε την αφέλεια και τη μη προσαρμογή της στις απαιτήσεις. Δεν θα επικρίνουμε ποτέ μία ομάδα που ανεβαίνει κατηγορία με ένα συγκεκριμένο θεαματικό brand ποδοσφαίρου και συνεχίζει να πιστεύει σε αυτό. Δεν γίνεται από την άλλη μεριά πάντως να μην προσπαθείς να το προσαρμόσεις σε μεγαλύτερο ανταγωνισμό και μικρότερο περιθώριο λάθους. Με ανησυχεί ήδη η δήλωση του Daniel Farke πως δεν θα έπαιρνε, αν του την προσέφεραν διασφαλισμένη πριν από τη σέντρα, τη 17η θέση αλλά θα στόχευε ακόμη υψηλότερα.
Η διοίκηση έμεινε πιστή στον Farke και αυτό που παρουσίασε και μένει φέτος να δούμε εάν θα πέσει θύμα του δις εξαμαρτείν ουκ ομάδας σοφής. Επιθετικά θα δούμε από τα «Καναρίνια» όσα είδαμε και πρόπερσι. Δηλαδή ποδόσφαιρο, κάτω τη μπάλα, πίεση, φαντασία στη δημιουργία. Η απώλεια του καλύτερου της παίκτη πέρυσι Buendia είναι μεγάλη αλλά έφερε χρήματα στα ταμεία. Θεωρώ καθοριστικής σημασίας το να μην χάσει και τον Cantwell, τον οποίο ζαχαρώνει η Aston Villa για να καλύψει το κενό του Jack Grealish. Αν χάσει και τον Cantwell, η απουσία του Buendia θα φανεί ακόμη περισσότερο. Τόσο ζωτικοί είναι και οι δύο στη δημιουργία με τη μπάλα στα πόδια και το διάβασμα των χώρων.
Η ομάδα επένδυσε κυρίως στην ενίσχυση της μεσοεπιθετικής γραμμής αλλά με τις κινήσεις της δείχνει να θέλει να προσθέσει το physical στοιχείο όσο και το ύψος που δεν το είχε την τελευταία φορά. Έδωσε περίπου 20 εκατομμύρια στη Werder Bremen για τους Rashica και Sergent ενώ απέκτησε με αρκετά χρήματα και τον δικό μας Χρήστο Τζόλη από τον οποίο υπάρχουν τεράστιες και όχι απλά μεγάλες προσδοκίες. Από τη Nice αποκτήθηκε ο Lees-Melou ένας χαφ που θα αποτελέσει σημαντική physical presence στο κέντρο. Οι δύο όμως πιο αξιοσημείωτες κινήσεις είναι εκείνες του «Σκωτσέζου Ngolo Kante» (δική μας παρομοίωση είναι αυτή) Billy Gilmour από την Chelsea αλλά και του κεντρικού αμυντικού Gibson από την Burnley. Μέχρι στιγμής σημαντικές άλλες αποχωρήσεις δεν υπήρξαν.
Θα δούμε ξανά το 4-2-3-1 που είδαμε και πρόπερσι ενώ σημειώνουμε προς προσοχή το εξαιρετικό δίδυμο ακραίων μπακ της ομάδας δηλαδή τους Aarons και Γιαννούλη. Μπορεί η Norwich να μειώσει την αφέλεια της (πέρυσι δέχτηκε ως πρωταθλήτρια 21 γκολ λιγότερο από το 2019 όταν και πάλι ήταν πρωταθλήτρια στην Championship), τα πολλά προπέρσινα ατομικά αμυντικά της λάθη και να πάρει βαθμούς με διαφορετικούς τρόπους; Εκεί νομίζω θα κριθεί η παραμονή της μαζί με το να καταφέρει να βγάλει στα λεγόμενα six pointer παιχνίδια διαστήματα αγώνων που παρουσίασε στα παιχνίδια με αντιπάλους μεγαλύτερου βεληνεκούς πρόπερσι. Ποντάρω πως ούτε τώρα θα καταφέρει να μείνει στην κατηγορία και εύχομαι να κρατήσει τον Cantwell για να έχει -στα μάτια μου τουλάχιστον- αυξημένες πιθανότητες να τα καταφέρει.
Southampton
Η περυσινή σεζόν ήταν ενθαρρυντική έως ένα σημείο και ειδικότερα το πέρας του πρώτου γύρου με αποτέλεσμα να ξεκινήσει μια συζήτηση για τη Southampton και τα ευρωπαϊκά εισιτήρια. Γρήγορα αποδείχθηκε πως αυτή η συζήτηση ήταν εξαιρετικά πρόωρη και διαλύθηκε ως σύλληψη με έναν εξαιρετικά προβληματικό δεύτερο γύρο.
Σαν να μην έφθαναν όλα αυτά η ομάδα επέλεξε να μην αφήσει να δημιουργηθεί σίριαλ γύρω από την ανανέωση ή μη του συμβολαίου του Danny Ings και για να μη ρισκάρει να τον χάσει ως ελεύθερο σε ένα χρόνο τον παραχώρησε έναντι 30 εκατομμυρίων στην Aston Villa. Από οικονομική άποψη ήταν συμφέρουσα επιλογή καθώς ο Ings μάλλον δεν θα ανανέωνε. Από αγωνιστικής άποψης η Soton έχει να ανέβει το γολγοθά που λέγεται επαρκής αντικατάσταση του αρχικανονιέρη και πλέον σταθερού μου παίκτη τα τελευταία δύο χρόνια. Σε αυτή την αποχώρηση προσθέστε την απώλεια του βασικού και εξαιρετικού πέρυσι Vestergaard αλλά και την απώλεια ως ελεύθερου του έμπειρου και αξιόπιστου Ryan Bertrand, ενός ακόμη αναντικατάστατου έως τότε παίκτη ενδεκάδας.
Ήδη αναδεικνύεται ο προβληματισμός. Τα 41 γκολ των 91 αγώνων του Ings θα επωμιστεί να καλύψει ένας παίκτης αρκετά όμοιος σε χαρακτηριστικά, ο Adam Armstrong που ήρθε από τη Blackburn κεφαλαιοποιώντας την περυσινή φανταστική του σεζόν. Το κενό του Bertrand θα προσπαθήσει να καλύψει ο Romain Perraud, ένας νεαρός μπακ που ήρθε από τη Γαλλία και για τον οποίον υπάρχουν προσδοκίες. Αποκτήθηκαν από την Chelsea οι νεαροί Livramento (ακραίος μεσοεπιθετικός) και Broja (στράικερ) και ως ελεύθερος ο Theo Walcott από την Everton. Επέστρεψε μετά από μία επιτυχημένη σεζόν στη Celtic ως δανεικός ο Elyounoussi, ο οποίος θα πάρει ευκαιρίες. Αναμένεται σίγουρα ενίσχυση στην άμυνα και ίσως στη θέση 6.
Oι Saints έχουν μερικές εξαιρετικά ταλαντούχες μονάδες ωστόσο πέρυσι σε διαστήματα της χρονιάς έμοιαζαν ώρες ώρες να τα περιμένουν όλα από άτομα και όχι το σύνολο. Αυτό που χρειάζεται πρώτα είναι η βελτίωση της ανασταλτικής λειτουργίας καθώς πέρυσι επρόκειτο για το δεύτερο χειρότερο παθητικό της κατηγορίας. Έπειτα χρειάζεται πάση θυσία η διατήρηση του James Ward Prowse. Δύο προτάσεις της Aston Villa έχουν απορριφθεί αλλά η υπόθεση οριστικά δεν έχει κλείσει. Εδώ ισχύουν τα ίδια με την Norwich και τον Cantwell. Μία ενδεχόμενη αποχώρηση του Άγγλου μέσου θα αποδυναμώσει κι άλλο έναν άξονα που έχασε Vestergaard και Ings.
Επίσης ο Hassenhutll πρέπει να βρει τρόπο να βάλει στο κάδρο της δημιουργίας και του γκολ τους ταλαντούχους παίκτες που έχει μεσοεπιθετικά (Adams, A. Armstrong, S. Armstrong, Walcott, Djenepo, Redmond, Obafemi, Elyounoussi). O στόχος είναι η είσοδος στην πρώτη δεκάδα αλλά όπως είπε και ο Αυστριακός κόουτς της ομάδας απαιτούνται αρκετά πράγματα να γίνουν καλύτερα, ώστε να μιλάμε για έναν εφικτό στόχο. Εάν ο Armstrong σκοράρει και το κενό του Ings δεν φανεί πολύ, τότε μπορεί και η δεκάδα να είναι εφικτή. Εάν όχι, το ταβάνι της είναι αρκετά πιο κάτω χωρίς να πιστεύω πως θα κινδυνεύσει σοβαρά.
Keep an eye on: Ryan Finnigan. Ο Hassenhuttl δεν φοβάται να ρίξει στη μάχη νέα αμούστακα παιδιά και μετά τον Tella πέρυσι ίσως είναι η ώρα του Άγγλου μέσου.
Tottenham Hotspur
Η Tottenham είναι σίγουρα μία από τις ομάδες με το περισσότερο ρεπορτάζ. Ο Mourinho τελείωσε δικαίως. Οπότε αυτόματα το καλοκαίρι εστίασε πρώτα στην κάλυψη του κενού αυτού. Οι Spurs άργησαν αρκετά να ανακοινώσουν νέο προπονητή και εν τέλει κατέληξαν στον Nuno Espirito Santo (εφεξής ΝΕS), μία επιλογή μάλλον αρκετά χαμηλά στη λίστα όταν ξεκίνησε η αναζήτηση του διαδόχου του Mourinho.
O Πορτογάλος τεχνικός μετά από μία απόλυτα επιτυχημένη θητεία στη Wolves ένιωσε πως ο κύκλος του έκλεισε και θεωρώ πως αξίζει μία ευκαιρία στο υψηλότερο επίπεδο. Η ευκαιρία του δόθηκε παρότι στο πολύ ιδιαίτερο περιβάλλον που λέγεται προπονητική καρέκλα της Tottenham. Και σαν μην έφθανε αυτό ο Harry Kane επικοινώνησε στο σύλλογο πως έφθασε ο κόμπος στο χτένι και επιθυμεί να αποχωρήσει προς άλλες πολιτείες (κυρίως για τη City του Pep). Άργησε να εμφανιστεί για προπόνηση και άλλοι έλεγαν πως αδικαιολόγητα το έπραξε ενώ ο ίδιος διακήρυττε πως η καθυστέρηση ήταν σε συνεννόηση με την ομάδα. Προς το παρόν ο Kane είναι ακόμη σπιρούνι. Τι θα γίνει έως 31 Αυγούστου δεν το ξέρουμε.
Τι ξέρουμε μέχρι τώρα; Πως ο NES από την πρώτη ημέρα έριξε τρελή δουλειά στην προετοιμασία της Tottenham. Όπως φάνηκε μάλλον θα εγκαταλείψει το σχήμα με 3 κεντρικούς αμυντικούς που ήταν το blueprint του στο Molineux. Πάμε μάλλον για ένα 4-1-4-1 που θα γίνεται και 4-3-3. Φάνηκε πως όχι απλά υπολογίζεται ξανά ο Dele Alli αλλά πως δείχνει μετά από καιρό και σε πολύ καλή κατάσταση και αυτό μόνο καλό θα κάνει στην ομάδα. Ο NES προτίθεται εξ’ όσων φάνηκε στην προετοιμασία να δώσει ευκαιρίες και στον ξεχασμένο Ryan Sessegnon αλλά και στον νεαρό Skipp στην καρδιά του κέντρου.
Στα μεταγραφικά ο Daniel Levy εμπιστεύτηκε τον Fabio Paraticci και τις διασυνδέσεις του κυρίως στη Serie A για να αναμορφώσει το ρόστερ. Μέχρι σήμερα αποχώρησαν Bale, Vinicius, Alderweireld, Foyth, Rose, Gazzaniga, Lamela, Hart. Καμία σπουδαία απώλεια. Από την άλλη μεριά προστέθηκαν από την Atalanta ένας καλός τερματοφύλακας σε καλή ηλικία, ο Gollini, και ο καλύτερος κεντρικός αμυντικός του περυσινού ιταλικού πρωταθλήματος Christian Romero, για τον οποίον υπάρχει η προσδοκία να έχει επίδραση αντίστοιχη εκείνης που είχαν οι Van Dijk και Diaz σε Liverpool και City. Επίσης αποκτήθηκε ο Gil, ένας νεαρός και εξαιρετικά ταλαντούχος ακραίος μεσοεπιθετικός από τη Sevilla. Εκκρεμεί σίγουρα ακόμη απόκτηση ενός ακόμη κεντρικού αμυντικού καθώς και η απόκτηση ενός επιθετικού ενώ θα υπάρξουν και άλλα ονόματα προς αποχώρηση (Aurier, Sanchez, Sissoko, Dier).
Η Tottenham σίγουρα θα επωφεληθεί του κλίματος και των δεσμών που δημιουργεί ο NES στα αποδυτήρια εν αντιθέσει με την τοξικότητα των αποδυτηρίων που πολλοί παίκτες έχουν να προσάψουν στον Mourinho. Εάν χάσει τον Kane, αποδυναμώνεται σημαντικά. Όχι μόνο αγωνιστικά αλλά και επίπεδο προσωπικότητας. Πρόκειται για το πιο κομβικό σημείο στο καλοκαίρι της ομάδας. Μένει να φανεί η βαθμολογία του Πορτογάλου τεχνικού στην πρώτη του απόπειρα στα πραγματικά βαθιά νερά και το τι ποδόσφαιρο θα επιλέξει να παρουσιάσει στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Ο στόχος ασφαλώς θα είναι η έξοδος στο Champions League και η κατάκτηση κάποιου τίτλου. Όσον αφορά στο πρώτο νομίζω πως η Tottenham έχει πραγματικά ένα βουνό να ανέβει ακόμη και εάν διατηρήσει στις τάξεις της έναν προσηλωμένο Harry Kane.
Keep an eye on: Dane Scarlett. Με δεδομένη τη συμμετοχή στο Europa Conference League είναι ευκαιρία για χρόνο συμμετοχής για τον 17χρονο επιθετικό, ο οποίος μέχρι στιγμής έχει δώσει εξαιρετικά δείγματα γραφής.
Watford
Χρειάστηκε ένα τρελό σερί με 14 νίκες στα τελευταία 17 της παιχνίδια στην Championship για να καταφέρει να επιστρέψει αμέσως στην κορυφαία κατηγορία. Εκεί θα την οδηγήσει ο Ισπανός Xisco Munoz, ο οποίος πέτυχε κάτι που έμοιαζε σχεδόν απίθανο όταν αντικατέστησε πέρυσι τον Vladan Ivic.
Η Watford κατάφερε να ανέβει παίρνοντας αποτελέσματα χωρίς να είναι ιδιαίτερα ελκυστική στο μάτι. Πέρυσι τη βοήθησε καταλυτικά η ικανότητα του προπονητή της με τις αλλαγές του αλλά και την τακτική του ευελιξία να επηρεάζει προς όφελός του τις ροές πολλών παιχνιδιών. Φέτος αυτή η ικανότητα του Ισπανού θα τεσταριστεί στο έπακρο. Από την περυσινή αμυντική γραμμή που λειτούργησε πολύ καλά δεν αποχώρησε κανείς αλλά αντιθέτως προστέθηκε η εμπειρία και η ποιότητα του Danny Rose. Μόνες αξιοσημείωτες αποχωρήσεις αλλά όχι ιδιαίτερα καταλυτικές εκείνες του Philip Zinckernagel και του Craig Dawson που πέρυσι έπαιζε δανεικός στη West Ham.
Η οικονομική κρίση του κορωνοϊού σε συνδυασμό με την παροχή πολύ υψηλών συμβολαίων σε παίκτες που ανανέωσαν στέρεψαν τα ταμειακά διαθέσιμα για ενίσχυση. Αποκτήθηκαν ως ελεύθεροι οι Joshua King και Ashley Fletcher (με ελάχιστα παιχνίδια βέβαια στα πόδια τους και οι δύο πέρυσι) ενώ αξιοσημείωτη μεταγραφή είναι εκείνη του εκρηκτικού επιθετικού Dennis από την Club Brugge, η οποία έρχεται να ενισχύσει μία επίθεση όπου υπάρχει αρκετή εμπειρία (Deeney) και πολύ ταλέντο (Sarr, Joao Pedro). Δυστυχώς δεν υπολογίζει μέχρι νεοτέρας στον σταθερό και ποιοτικό μέσο Will Hughes, ο οποίος υποβιβάστηκε στην U23 επειδή αρνήθηκε να ανανεώσει το συμβόλαιό του. Αναμένεται να δούμε εάν θα στοιχίσει η αποχώρηση του Cuesta, βασικού βοηθού του ισπανού προπονητή και υπεύθυνου για την υιοθέτηση του 4-3-3 που άλλαξε τη ρότα της περυσινής σεζόν.
Mε τους Sarr και Dennis στην ενδεκάδα είναι βέβαιο πως κανείς δεν θα πρέπει να δώσει πολύ χώρο στους Hornets. Το ερώτημα είναι βέβαια πως θα αντιμετωπίσει η Watford τα παιχνίδια όπου εκείνη θα πρέπει να φτιάξει τους χώρους. Σκούρα τα πράγματα. Και δυστυχώς είναι συνήθως νομοτελειακό πως ομάδα που ανεβαίνει χωρίς να ενισχυθεί δεν μπορεί να μείνει στην κατηγορία (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων). Θα πρόκειται σίγουρα για άθλο εάν τα καταφέρουν οι «Σφήκες».
West Ham
Έζησε μία πραγματικά απίστευτη σεζόν. Τερμάτισε μόλις δύο πόντους πίσω από την τέταρτη στη βαθμολογία Chelsea. Κανείς δεν ξέρει εάν τα πράγματα θα ήταν αλλιώς σε περίπτωση που δεν έχανε με τραυματισμό τους καθοριστικούς Declan Rice και Michai Antonio για μεγάλο μέρος στον τερματισμό της χρονιάς.
Ο Moyes πραγματικά έκανε μαγικά. Υιοθέτησε μία ενδεκάδα που άφηνε μόνιμα εκτός ενδεκάδας παίκτες ονόματα όπως ο Felipe Anderson ή ο Lanzini αλλά ανέδειξε τον εξαιρετικά δαιμόνιο Bowen και του βγήκαν και οι δύο μεταγραφές των Τσέχων Coufal και Soucek σε υπέρτατο βαθμό. Αποχώρησε ο Felipe Anderson που δεν υπολογιζόταν ενώ έφυγε και ο stopper Balbuena. Πιο σημαντική απώλεια εκείνη του Jesse Lingard, ο οποίος και βοήθησε πάρα πολύ μεσοεπιθετικά αλλά και στην κόντρα επίθεση πέρυσι.
Η λονδρέζικη ομάδα έχει αργήσει τραγικά να ενισχυθεί σε μία σεζόν όπου θα παίζει και Πέμπτη – Κυριακή λόγω της συμμετοχής της στο Europa League. Μετά την απόκτηση του Areola για το τέρμα διαθέτει 4 τερματοφύλακες ενώ διαθέτει μόλις έναν επιθετικό! Εάν ο Antonio τραυματιστεί τυχόν νωρίς στη σεζόν, μαύρο φίδι που την έφαγε. Απαραίτητο να πάρει και κεντρικό αμυντικό καθώς έχει μείνει μόνο με τρεις κεντρικούς αμυντικούς. Στα θετικά της προετοιμασίας η τρομερή κατάσταση που έδειξε ο Αλγερινός Benrahma, ένας πραγματικά πολύ ποιοτικός ποδοσφαιριστής.
Νομίζω πως η Ham πραγματικά θα αγκαλιάσει την ευκαιρία να παίξει στην Ευρώπη αλλά αυτό θα αυξήσει αυτομάτως την ανάγκη βάθους και επιλογών και για το πρωτάθλημα. Με την απαραίτητη ενίσχυση θεωρώ πιθανό να καταφέρει να ανταποκριθεί και στα δύο μέτωπα τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Παραμένει ασφαλώς άγνωστο πως θα επηρεάσει μία ομάδα άπειρη ο παράγοντας του αγωνίζομαι Πέμπτη – Κυριακή. Το πλέον κρίσιμο, όμως, παραμένει να ενισχυθεί εκεί που πονά. Μετά την περυσινή χρονιά οποιοδήποτε πλασάρισμα εκτός της πρώτης δεκάδας θα συνιστά αποτυχία δεδομένης και της ποιότητας που υπάρχει ιδίως από τη μέση και μπροστά.
Wolverhampton Wanderers
Ο πετυχημένος κύκλος του Nuno Espirito Santo έκλεισε και πλέον η Wolves μπήκε σε αχαρτογράφητα προς το παρόν ύδατα. Επέλεξε για καπετάνιο που θα τα διανύσει τον Bruno Lage, έναν Πορτογάλο που έχει να επιδείξει ένα πρωτάθλημα με τη Benfica και ένα ιδιαίτερα επιθετικό στυλ ποδοσφαίρου.
Εξάλλου για αυτό προσελήφθη. Για να γίνει rebranding στην αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας και ασφαλώς να υπάρξει άνοδος στη βαθμολογία. Ο Lage ετοιμάζει μια Wolves η οποία θα πιέζει αρκετά ψηλά, θα επιτίθεται με πολλούς παίκτες και θα αμύνεται πιο επιθετικά σε όλο το εύρος του γηπέδου. Πρόκειται για μία τελείως διαφορετική προσέγγιση από όσα ήδη γνωρίζαμε. Σημειώστε σε αυτό τον κίνδυνο να υπάρξουν αρκετοί μυϊκοί τραυματισμοί. Η μετάβαση σε μόνιμη πίεση σε high block από μία ομάδα που επί χρόνια αμυνόταν καλά πίσω από το κέντρο ενέχει ρίσκο.
Στα καλά νέα για τον Lage είναι η συνεννόηση στα πορτογαλικά με πολλούς παίκτες καθώς και η διατήρηση του κορμού με μόνη εξαίρεση την αποχώρηση του βασικού Rui Patricio. Σε αυτά προσθέστε και την επιστροφή του κομβικού Raul Jimenez. Στα μεταγραφικά ο Πορτογάλος Jose Sa ήρθε για να είναι βασικός κάτω από τα γκολποστ ενώ υπάρχουν μεγάλες προσδοκίες από τον Trincao που ήρθε δανεικός από την Barcelona. Στην άμυνα προστέθηκαν οι Mosquera και Boval ενώ αγοράστηκε ο Ait Nouri που πέρυσι ήταν δανεικός. Έργο του Lage είναι σίγουρα να πάρει περισσότερα από τον πανάκριβο αλλά απόλυτα υποτονικό Fabio Silva καθώς και από τον εξαφανισμένο πέρυσι Adama Traore. Αυτή ίσως είναι η χρονιά του επιτελικού μέσου Gibbs-White, του οποίου μεγάλος θαυμαστής είναι ο νέος του προπονητής και είχε μια θαυμάσια προετοιμασία.
H μετάβαση σε ένα τόσο διαφορετικό στυλ παιχνιδιού στην Premier League είναι επικίνδυνη ενώ και ο ίδιος ο Lage δεν είναι παλιά καραβάνα στην προπονητική έχοντας να επιδείξει 18 μήνες στην Benfica και την κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Στόχος είναι η είσοδος στη δεκάδα και ένα πιο εντυπωσιακό ποδόσφαιρο. Προσωπικά την τοποθετώ στην κατηγορία 2-3 ομάδων που είναι υπερβολικά απρόβλεπτες. Σίγουρα πάντως πρόκειται για μία ομάδα που θα κοιτάξουμε και θα περιμένουμε με ενδιαφέρον.
