Premier League is never enough!

premier league

Επιμέλεια : Νίκος Γεωργόπουλος. Συμμετοχή: Μιχάλης Ψιμίτης

Πέρυσι σε έναν κυκεώνα πληροφοριών , καταγράψαμε τα πάντα όσα ξέραμε και θέλαμε να ξέρετε αναφορικά με την εκκίνηση της περυσινής Premier League. Φέτος, είπαμε να το επιχειρήσουμε ξανά γιατί άρεσε πρωτίστως σε εμάς. Η Premier League ξεκινά λίγες μέρες νωρίτερα σε σχέση με πέρυσι ωστόσο έχει πολλά καινούρια πράγματα να παρουσιάσει. Κρίνουμε σκόπιμο, πριν ξεκινήσουμε με τα αμιγώς αγωνιστικά να επισημάνουμε τρεις πολύ σημαντικές αλλαγές και μία λιγότερο σημαντική, οι οποίες όμως είναι απαραίτητες για να κατανοήσουμε και να απολαύσουμε καλύτερα το παιχνίδι του καλύτερου πρωταθλήματος στον κόσμο.

Η πρώτη έχει να κάνει με τη χρήση του VAR. Έφθασε η ώρα να μπει η τεχνολογία και στην Premier League. Προσωπικά δεν μου είναι ευχάριστη η συγκεκριμένη εξέλιξη καθώς θεωρώ πως τα προβλήματα σε παγκόσμιο επίπεδο λύνονται πρωτίστως με απλοποίηση / τροποποίηση πολλών κανονισμών αλλά και δευτερευόντως με καλύτερη εκπαίδευση διαιτητών ωστόσο αυτό δεν αναιρεί ότι το βίντεο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις εξής περιπτώσεις : α) Καταλογισμό ή μη πέναλτι β) Offside γ) Λανθασμένη ταυτότητα παίκτη πχ σε άσκηση πειθαρχικού ελέγχου από το διαιτητή και δ) Σε περίπτωση κόκκινης κάρτας (μόνο απευθείας και όχι σε περίπτωση δεύτερης κίτρινης). Numerus clauses αριθμός περιπτώσεων. Αυτές και ΜΟΝΟΝ αυτές δηλαδή. Ζωντανά replay παράλληλα με τη χρήση βίντεο στα γήπεδα θα δείχνουν όλες οι ομάδες εκτός μάλλον από τη Manchester United και τη Liverpool, οι οποίες δεν έχουν τις ειδικές οθόνες που απαιτούνται στα γήπεδα τους αλλά μονάχα scoreboards ωστόσο σε όλα τα γήπεδα υπάρχει δέσμευση εκ μέρους της διοργανώτριας αρχής να εξηγείται στους φιλάθλους μέσω των πινάκων ή των οθονών γιατί μέσω του VAR άλλαξε ή δεν άλλαξε μία διαιτητική απόφαση. Το σημαντικότερο σε σχέση με το VAR, είναι η κατεύθυνση που δίνει στους διαιτητές η αρμόδια αρχή τους θορυβούμενη από την εφαρμογή του στο πρόσφατο παγκόσμιο κύπελλο των γυναικών. Η εντολή  είναι σαφής και αυστηρή. Πάμε στο VAR μόνο για εξώφθαλμα λάθη καθώς δεν γίνεται το βίντεο να υποκαθιστά το διαιτητή και στην ουσία να έχουμε δύο διαιτητές στο ίδιο παιχνίδι ενώ δεν γίνεται επίσης να διακόπτουμε κάθε τρεις και λίγο τον αγώνα. Το αν θα ακολουθηθεί αυτή η κατεύθυνση θα μας το δείξουν τα νεύματα των χεριών.

Το δεύτερο πολύ σημαντικό που θέλουμε όλοι σας να γνωρίζεται πως αποφυγή άπειρων σχολίων μεταξύ σας στο Facebook και σε άλλες εφαρμογές, είναι πως άλλαξαν αρκετοί κανονισμοί από τον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό νομοθέτη οπότε καλό είναι να ενημερωθείτε. 1) Πλέον δεν επιτρέπεται να βρίσκονται στο τείχος παίκτες της ομάδας που έχει κερδίσει φάουλ. 2)Οι παίκτες που είδαν το νούμερο τους στο ταμπελάκι του τέταρτου και πρέπει να περάσουν εκτός αγωνιστικού χώρου προκειμένου να αντικατασταθούν, υποχρεούνται πλέον να αποχωρούν από το κοντινότερο σημείο πλαϊνής γραμμής και όχι να διανύσουν το μισό γήπεδο για να βγουν από το σημείο που στέκεται ο τέταρτος. 3)Καθιερώνεται πλέον πειθαρχικός έλεγχος και για τους προπονητές. Πλέον, κίτρινη και κόκκινη κάρτα θα αντικρίζουν και οι προπονητές. Αν μέλος ενός πάγκου, υποπέσει σε παράβαση, χωρίς να μπορεί να αναγνωριστεί με σιγουριάς ποιος υπέπεσε σε αυτή, θα τιμωρείται ο προπονητής ως ο μόνος βέβαιος παρών στην τεχνική περιοχή. 4)Κατά τις εκτελέσεις των πέναλτι, ο τερματοφύλακας πρέπει να έχει υποχρεωτικά το ένα πόδι πάνω στη γραμμή. Επίσης, ο τερματοφύλακας δεν θα πρέπει να κινείται ούτε να χτυπά τα δοκάρια. 5) και σημαντικότερον. Αλλαγή για το «εκούσιο – ακούσιο» στη χρήση του χεριού. Αν η μπάλα αμέσως πριν μπει γκολ ακούμπησε πρώτα  στο χέρι, το γκολ θα ακυρώνεται είτε η παρεμβολή του ήταν εκούσια είτε ακούσια. Επίσης, θα σφυρίζεται φάουλ οποιαδήποτε επαφή με το χέρι (ακόμη και παντελώς ακούσια) , αποτέλεσμα της οποίας ήταν η μετά από λίγο κατάληξη της μπάλας στα δίχτυα ή η απόκτηση πλεονεκτήματος. Αλλαγή που αναφορικά με το δεύτερο σκέλος της αναμένεται κατά τη γνώμη μας να δημιουργήσει εκ νέου σύγχυση καθώς αναγάγει την κρίση του εκάστοτε διαιτητή ως κριτήριο εκτίμησης του πότε αποκτάται ένα πλεονέκτημα. Αλλά πέρα από αυτό, ακόμη και αν αποκτάται ένα πλεονέκτημα, πόσο σημαντικό πρέπει να είναι για να εμπίπτει στον κανονισμό; Το ίδιο είναι το πλεονέκτημα πίσω από τη σέντρα και το ίδιο είναι το πλεονέκτημα μέσα στην περιοχή άρα με λίγα λόγια παν πλεονέκτημα πλέον είναι φάουλ; Μένει να δούμε την εφαρμογή του κανονισμού και πόσο επίκαιροι ή όχι είναι οι προβληματισμοί μας. 6) Πλέον θα επιτρέπεται στον τερματοφύλακα να πασάρει σε παίκτη μέσα στην περιοχή κατά την εκτέλεση του άουτ.

Τρίτον και καινοτόμον! WINTER BREAK! Ναι καλά διαβάσατε. Ο Jurgen Klopp δικαιώθηκε μετά από δύο χρόνια και φέτος το πρωτάθλημα υιοθετεί τη χειμερινή διακοπή αλλά με έναν τρόπο διαφορετικό από όσο το έχετε στο μυαλό σας συγκριτικά για παράδειγμα με τη Bundesliga. Δεν θα κάνουν διάλειμμα όλες οι ομάδες μαζί αλλά μισές μισές και το πρόγραμμα θα φτιαχτεί έτσι ώστε δύο συνεχόμενα σαββατοκύριακα να παιχτούν μόλις πέντε παιχνίδια και όλες οι ομάδες να κερδίσουν δύο εβδομάδες χωρίς κανένα παιχνίδι.

Τέταρτον και τελευταίο, άλλαξε το κριτήριο της ισοβαθμίας όταν στο τέλος δύο ομάδες έχουν τους ίδιος βαθμούς στην κατάταξη. Δεν θα μετρά πλέον η διαφορά τερμάτων αλλά κριτήριο θα είναι τα μεταξύ τους παιχνίδια. Πιο πάνω τερματίζει η ομάδα με τους περισσότερους βαθμούς στα μεταξύ των δύο παιχνίδια, αν έχουν τους ίδιους βαθμούς , υψηλότερα τερματίζει αυτή με την καλύτερη διαφορά τερμάτων στα μεταξύ τους παιχνίδια ενώ αν και εκεί δεν δοθεί λύση, τερματίζει από πάνω η ομάδα με τα περισσότερα γκολ εκτός έδρας στα μεταξύ τους παιχνίδια. Play off παιχνίδι θα έχουμε μόνο αν προκύπτει απόλυτη ισορροπία και στις τρεις επιμέρους υποκατηγορίες του κύριου κριτηρίου.

Αφού σημειώσαμε αυτά τα καθόλου λίγα αλλά υπεραπαραίτητα, πάμε σιγά σιγά να ξετυλίξουμε το κουβάρι. Πέρυσι πέσαμε μέσα σε αρκετά. Για την δύσκολη σεζόν της United, για τη δύσκολη μετάβαση της Chelsea σε κάτι τελείως άλλο που έκλεισε νωρίς αλλά με Champions League όπως είχαμε γράψει, για την έκπληξη της Watford και της Wolves, για την υπομονή που χρειάζεται η Arsenal και άλλα. Σε άλλα αστοχήσαμε. Αλίμονο. Ποιο ήταν το συμπέρασμα της περυσινής σεζόν; Ότι κέρδισε η ομοιογένεια. Τις τρεις πρώτες θέσεις κατέλαβαν οι ομάδες με το συνεχές και εξελισσόμενο πλάνο τα τελευταία χρόνια, ενώ City και Liverpool ήταν απλά πολύ ανώτερες από όλες τις υπόλοιπες γιατί ήταν εκείνες που ήταν σε απόλυτα υψηλό επίπεδο σε όλες τις λεπτομέρειες. Το ποδόσφαιρο, στη διάρκεια του, είναι ένα απόλυτα δίκαιο άθλημα συγχωρώντας τις αναποδιές του μέσα στο χρόνο όταν και είναι άδικο (συχνά βεβαίως). Τώρα, θα δούμε κάποια πράγματα για κάθε μία από τις είκοσι ομάδες του φετινού πρωταθλήματος ξεκινώντας όχι αλφαβητικά αλλά με κριτήριο τη σειρά που τερμάτισαν τον περασμένο Μάιο.

Manchester City

Premier League is never enough!

Για πρώτη φορά είχαμε πρωταθλήτρια για δεύτερη συναπτή χρονιά μετά τη Manchester United του 2007-2009. Και σαν να μην έφθανε αυτό, ήρθε και το εγχώριο treble ,κάτι που δεν είχε συμβεί ποτέ στην Αγγλία σε επίπεδο αντρικού ποδοσφαίρου. Απόλυτη επιβεβαίωση της κυριαρχίας της ομάδας του Guardiola εντός των τειχών. Γράφαμε πέρυσι τέτοια εποχή, πως εχθρός της City ήταν τα ρεκόρ και η απόδοση που εκείνη είχε θέσει την προηγούμενη σεζόν. Κι όμως, το ξανάκανε! Και ήταν ακόμη καλύτερη.  Για δύο λόγους. Πρώτον διότι το έκανε υπό πίεση μέχρι την 38η αγωνιστική και όχι με το να μην έχει αντίπαλο από νωρίς. Και δεύτερον γιατί έδειξε και άλλα πράγματα αγωνιστικά. Αυτά που σημειώσαμε εμείς ήταν ότι βρήκε τρόπο να αντιμετωπίσει ο Guardiola τον Klopp χωρίς να έχει ξεκάθαρο μειονέκτημα λόγω προσέγγισης (κυρίως με την απόφαση του να ακυρώσει τον άξονα στο build up play της ομάδας του στο μεγαλύτερο μέρος των δύο αγώνων παίζοντας με μεγαλύτερη ασφάλεια από τα πλάγια) και το δεύτερο ότι έδειξε κυρίως στο τέλος της σεζόν, ότι το να παίζεις συνέχεια με τη μπάλα μπορεί να γίνει απόλυτα κυνικό και ασφαλές πέρα από εγγενώς επικίνδυνο (κάτι που βέβαια μένει να δείξει και στην Ευρώπη). Η City έκανε αυτή τη φορά 18 νίκες στο δεύτερο και όχι στον πρώτο γύρο όπως πρόπερσι και έκοψε οριακά το νήμα πρώτη. Έχασε βέβαια τον αρχηγό Vincent Kompany, απουσία που θα στοίχιζε πολύ στα αποδυτήρια σχεδόν οποιασδήποτε ομάδας. Βέβαια εδώ, περισσεύουν οι προσωπικότητες και η ποιότητα οπότε δεν αποκλείεται αυτή η απώλεια να μη φανεί έντονα. Έκανε μία σπουδαία μεταγραφή με την προσθήκη του Rodri, καθώς κάλυψε με έναν ποιοτικότατο και εξαιρετικά πανομοιότυπο ποδοσφαιριστή το κενό που είχε όταν έλλειπε ο Fernandinho. Κενό που πέρυσι κατέστη ιδιαίτερα εμφανές, κυρίως τα Χριστούγεννα. Πέρα από αυτό, ο Pep Guardiola έδειξε ξανά γιατί σκέφτεται πολλά χρόνια μπροστά από τους υπόλοιπους συναδέλφους του. Με το νέο κανονισμό για την εκτέλεση του άουτ μέσα από την περιοχή, η ομάδα του Καταλανού αποκτά αμέσως πλεονέκτημα απέναντι στις υπόλοιπες. Ωστόσο, με την απόκτηση του Rodri, ενός ικανότατου καταστροφέα αντίπαλων επιθέσεων, μειώνεται ο κίνδυνος του να καταστούν πολλές δεύτερες μπάλες επικίνδυνες για την «γαλάζια» άμυνα ενώ το εξαιρετικό του positioning και η ανάγνωση των χώρων από τον πρώην μέσο της Atletico του επιτρέπει να μεταφέρει τη μπάλα μέσω διάφορων καναλιών (κυρίως με διαγώνιες ψηλές μπαλιές της άμυνας αλλά και direct distribution από τον τερματοφύλακα) όπως λένε οι προπονητές ξέροντας πως έχει καλυμμένα σε πολλές περιπτώσεις τα νότα του απέναντι σε ομάδες που θα διαλέξουν να ανεβάσουν τις γραμμές τους στην προσπάθεια διακοπής του tiki taka. Στα συν και η προσθήκη του Cancelo από τη Juventus, ενός δεξιού οπισθοφύλακα πιο ποιοτικού από τον Danilo (ο οποίος ακολούθησε την αντίθετη διαδρομή προς το Τορίνο) με σκοπό να αυξήσει τον ανταγωνισμό του Kyle Walker, ο οποίος είναι καλός –χρυσός αλλά πάσχει από συγκέντρωση πολλές φορές στα μεγάλα παιχνίδια. Κεντρικός αμυντικός δεν αποκτήθηκε μετά τη φυγή Kompany καθώς ο Maguire κρίθηκε υπερβολικά ακριβός ενώ και ο Nathan Ake της Bournemouth κοστολογήθηκε στα 70.000.000 ευρώ. Αδιάφορη μάλλον η προσθήκη του βετεράνου τερματοφύλακα Scott Carson ως τρίτου τερματοφύλακα. Πλην των Laporte, Stones και Otamendi αναμένεται να δούμε και τον Fernandinho στη θέση του κεντρικού αμυντικού. Στα αριστερά της άμυνας, η κατάσταση του Mendy παραμένει ασύμβατη με την κανονικότητα ενώ πέρα του τιμιότατου -μη αμυντικού- Zinchenko αποκτήθηκε από την PSV Eindhoven ο Angelino, ένα κανονικό αριστερό μπακ που μόλις πέρυσι είχε παραχωρηθεί από τους Citizens.

Η σεζόν ξεκίνησε με την κατάκτηση του Community Shield απέναντι στη Liverpool (παρότι η FA έχει αφαιρέσει εδώ και χρόνια από τους κανονισμούς της τον χαρακτηρισμό του competitive από το παιχνίδι με αποτέλεσμα στην ουσία να μην θεωρείται επίσημο παιχνίδι) και σε αυτό το παιχνίδι ξεχώρισε ξανά ο Kevin De Bruyne , ο οποίος θέλει απεγνωσμένα να γλυτώσει τις περιπέτειες τραυματισμών που τον άφησαν εκτός της περυσινή σεζόν. Στοίχημα για όλη την ομάδα το για πόσο διάστημα θα έχει διαθέσιμο τον Βέλγο αστέρα.

H μεγάλη πρόκληση για τους «Πολίτες» είναι να μείνουν για τρίτη συνεχόμενη χρονιά σε τόσο υψηλό επίπεδο. Δεν μπορεί κανείς να ποντάρει με ασφάλεια πως δεν θα το κάνουν καθώς αρκετός κόσμος δεν περίμενε πως θα μαζέψει ξανά κοντά στους 100 βαθμούς κι όμως το έκανε. Είναι τέτοια η ποιότητα του ρόστερ, τέτοιο το βάθος του αλλά και η εμμονή του Guardiola να εμμένει και να βελτιώνει λεπτομέρειες που τρομάζεις στο ενδεχόμενο αυτό σαν σκέψη αλλά ναι είναι το πιθανότερο σενάριο. Δικαίως πρώτο φαβορί των bookmakers για το τρίτο σερί πρωτάθλημα.

Liverpool

Premier League is never enough!

Γράφαμε πέρυσι πως η Liverpool έχει ανάγκη να ξαναγίνει διεκδικήτρια του τίτλου χωρίς να συνιστά αποτυχία η μη κατάκτησή του. Δεν θα μπορούσε να μας δικαιώσει περισσότερο. Παρά 10 λεπτά (αυτά στα οποία βρέθηκε με 2-1 πίσω στο σκορ από το γκολ του Sane) δεν στέφθηκε πρωταθλήτρια, καθώς η μοναδική της ήττα της κόστισε μάλλον τον τίτλο. Είναι λάθος ανάγνωση να στέκεται κάποιος στις διαδοχικές της ισοπαλίες το Γενάρη και το Φεβρουάριο. Διότι ο τίτλος δεν κρίθηκε εκεί. Κρίθηκε στο ότι είχε την ατυχία να κάνει 3-4 στραβά αποτελέσματα τότε που η αντίπαλος της ξεκίνησε στο δρόμο για 18 σερί νίκες ενώ οι Citizens είχαν κάνει την κοιλιά τους πολύ νωρίτερα. Χώρια από τον τίτλο, η Liverpool έδειξε ραγδαία βελτίωση. Πολύ συμπαγής, με αυτοπεποίθηση από την αμυντική της λειτουργία και όχι από τα γκολ, με δραματική βελτίωση στις στατικές φάσεις, με 20+ ασίστ από τα πλάγια μπακ της που κάλυψαν τη μέτρια χρονιά του Firmino αλλά και τα νεκρά – ενδιάμεσα διαστήματα των Mane και Salah, με σχεδόν απόλυτη αξιοποίηση της έδρας της και κυρίως με χαρακτήρα στη διαχείριση πολλών παιχνιδιών και του ψυχολογικού catchupμε τους πρωταθλητές. Η καλύτερη σεζόν της ιστορίας της στην Premier League θα μείνει στη μνήμη για πάντα λόγω και της κατάκτησης του UEFA Champions League. Μία επιτυχία που μόνο να ωφελήσει μπορεί τους παίκτες του Klopp, οι οποίοι κάθε χρόνο παρουσιάζονται βελτιωμένοι αλλά δεν είχαν κερδίσει μαζί κάτι.

Πλέον, μπορούν να νιώθουν ακόμη πιο έτοιμοι για να χτυπήσουν ξανά στα ίσια την καλύτερη ομάδα επί εποχής Premier League. Ο Klopp που κάθε χρόνο παρουσιάζει κάτι καλύτερο, έχει μπροστά του την πρόκληση να διατηρήσει πλέον την ομάδα στο κορυφαίο επίπεδο απόδοσης. Δεν θα ποντάραμε εναντίον του. Η Liverpool έκανε πολύ μικρές εμβέλειας προσθήκες με μικρούς (Van Den Berg/Elliot) για να ετοιμάσει παίκτες για χρόνια με εξαίρεση την προσθήκη του αρκετά έμπειρου σε επίπεδο Premier League τερματοφύλακα Adrian (πρώην της West Ham), ο οποίος αποτελεί αρκετά αξιόπιστη λύση για back up του Alisson μετά την επιστροφή του Simon Mignolet στην πατρίδα του για χάρη της Club Brugge. Δεν έχασε κανέναν παίκτη που υπολόγιζε και σε αυό το γεγονός στάθηκε ο Klopp ως καλύτερη μεταγραφική κίνηση της ομάδας του. Ευελπιστεί να έχει γερούς τους Keita, Lallana(σε νέο ρόλο ως εφεδρεία του Fabinho στο 6 ώστε να μπορέσει ο Henderson να είναι box to box μέσος μετά το φανταστικό τελευταίο τρίμηνό του πέρυσι εκεί), Chamberlain ,που δεν χάρηκε καθόλου πέρυσι, και της στέρησαν πολλές και διαφορετικές λύσεις ενώ ανυπομονούμε να παρακολουθήσουμε τον Rhian Brewster, ένα παιδί που αν δεν είναι άτυχος, θα ηγηθεί για πολλά χρόνια της επιθετικής γραμμής των Reds.

Η γκρίνια υπήρξε έξω από την ομάδα λόγω της έλλειψης συγκεκριμένων προσώπων στην πρώτη ομάδα και αρκετοί βασιζόμενοι σε αυτό θεωρούν δύσκολο να κοντράρουν οι Reds για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά τους πρωταθλητές με τέτοια μανία και διάρκεια. Δύσκολα κατά τη γνώμη μας θα είναι κάτω από τη δεύτερη θέση, ενώ θεωρούμε σχεδόν βέβαιο πως ξανά θα παλέψει ως σοβαρή διεκδικήτρια του τίτλου. Τόσο η κατάκτηση του Champions League όσο και η περυσινή εμπειρία της κούρσας μόνο προς όφελος των παικτών του Klopp μπορούν να μετρήσουν. Αν αποφύγει τους πολλούς και σοβαρούς τραυματισμούς όπως πέρυσι, μάλλον η ζωή θα της δώσει μία δεύτερη ευκαιρία όπως συνέβη αντίστοιχα και σε επίπεδο Ευρώπης μετά τον άδοξο τρόπο που έληξε ο τελικός του Κιέβου το 2018. Σε απόδοση που ξεπερνά το 3.00, αξίζει μάλλον ποντάρισμα για πρωταθλήτρια έχοντας και το μαξιλάρι του cashout σε όσους ενδιαφέρεστε για μακροχρόνια στοιχήματα και γενικώς για το συγκεκριμένο «σπορ».

Chelsea

Premier League is never enough!

Η αποχώρηση Sarri, η πώληση του Hazard και η απαγόρευση μεταγραφών από την FIFA ήρθαν το ένα πίσω από το άλλο και «μαύρισαν» το καλοκαίρι της Chelsea. H περσινή περίεργη χρονιά των «μπλε» με τον Sarri στον πάγκο εν τέλει είχε γλυκό φινάλε. Ο Ιταλός πέρυσι τέτοια εποχή αντικαθιστούσε τον συμπατριώτη του Antonio Conte και χωρίς να γνωρίζει καλά αγγλικά έμπαινε στα βαθιά νερά της Premier League. Η γκρίνια σημαντικής μερίδας οπαδών της Chelsea για το ποδόσφαιρο που έπαιζε η ομάδα και για την συνεχή χρησιμοποίηση του Jorginho που δεν έκανε πειστικές εμφανίσεις δεν τον πτόησε καθώς έπιασε όλους τους στόχους που είχε θέσει. Η Τσέλσι τερμάτισε στην χρυσοφόρα τετράδα που οδηγεί στο Champions League, έπαιξε στον τελικό του League Cup όπου έχασε στα πέναλτι από την Manchester City και έκλεισε την χρονιά εντυπωσιακά με την 4ρα στον τελικό του Europa League απέναντι στην Arsenal. Στο τέλος της χρονιάς όμως ο Sarri ενημέρωσε πως η παρθενική του χρονιά στα αγγλικά γήπεδα θα ήταν και η τελευταία. Ταυτόχρονα το “κρυφτό” της Chelsea με την Real Madrid για τον Eden Hazard, που κράτησε για δύο χρόνια τελείωσε με τον Βέλγο τελικά να εκπληρώνει την φιλοδοξία του να αγωνιστεί στην ομάδα των ονείρων του. O Abramovich ήξερε πως υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα μπορούσε να προσεγγίσει ένα προπονητή από το πάνω ράφι κι έτσι στράφηκε σε μία επιλογή που έχει ρίσκο στο αγωνιστικό κομμάτι αλλά ήταν η καλύτερη λύση τη δεδομένη χρονική στιγμή: τον Frank Lampard. Ο ζωντανός θρύλος της Chelsea είναι ίσως το πιο αγαπητό πρόσωπο στην ιστορία του συλλόγου για το κοινό του Stamford Bridge. Ο Super Frankie στην ουσία ζει το όνειρό του, μόλις στη δεύτερη σεζόν του ως επαγγελματίας προπονητής μετά από την καλή είναι η αλήθεια πρώτη του χρονιά με την Ντέρμπι.

Είναι όμως έτοιμος να “κολυμπήσει’ τόσο βαθιά τόσο γρήγορα; Το σίγουρο είναι ότι δεν θα γκρινιάξει για την απαγόρευση των μεταγραφών και σε τυχόν άσχημα αποτελέσματα η κριτική από τον κόσμο της ομάδας θα είναι ηπιότερη ακριβώς γιατί είναι τόσο αγαπητός. Για την ακρίβεια ο Lampard θα συνεχίσει να είναι ψηλά στην εκτίμηση των οπαδών των Μπλε ακόμα κι αν αποτύχει παταγωδώς. Όλα αυτά τα έχει υπολογισμένα ο Abramovich, ο οποίος βέβαια κι από την άλλη έχει στο πίσω μέρους του μυαλού του μήπως έχει βρει τον επόμενο Simeone  ή τον επόμενο Zidane και έχει το κεφάλι του ήσυχο για πολλά χρόνια. H απαγόρευση μεταγραφών φέρνει “πανστρατιά” στην Chelsea καθώς ο σύλλογος θα χρησιμοποιήσει κάθε αξιόλογο παίκτη που έχει στην ιδιοκτησία, ακόμα και αυτούς που κρίθηκαν ανεπαρκείς τα προηγούμενα χρόνια. Κάπως έτσι Zuma, Kenedy και Batshuayi όχι απλά επιστρέφουν στο ρόστερ των Λονδρέζων αλλά θα έχουν και σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Σε αυτούς προσθέστε εξαιρετικούς νεαρούς Άγγλους ποδοσφαιριστές όπως ο επιθετικός Abraham, o επιτελικός μέσος Mount, οι αμυντικοί Tomori και Reece. Η Chelsea έδωσε 40 εκατομμύρια λίρες στην Ρεάλ για να κρατήσει τον δανεικό Ματέο Κόβασιτς ενώ είχε αποκτήσει από τον χειμώνα τον Christian Pulisic από την Dortmund, ο οποίος αν επαναλάβει αυτά που είδαμε στο πρόσφατο Gold Cup με την Εθνική των ΗΠΑ, θα κάνει τον Hazard να ξεχαστεί πιο γρήγορα από το αναμενόμενο. Οι αποχωρήσεις των Morata, Drinkwater δεν θα παίξουν κάποιον ιδιαίτερο ρόλο όπως και εκείνη του David Luiz που ναι μεν αποτελούσε έναν από τους πιο έμπειρους κεντρικούς αμυντικούς των «Μπλε» ωστόσο η συμπεριφορά του στο τέλος της μεταγραφικής περιόδου ανάγκασε τον Lampard να μην τον θέλει στα αποδυτήρια. Στο αγαπημένο 4-2-3-1 του Άγγλου τεχνικού αναμένεται να δούμε ξανά τον Kante στον αγαπημένο του ρόλο.

Ξεκάθαρα μεταβατική σεζόν για την Chelsea, η οποία θέλει να βρεθεί ξανά στην τετράδα του Champions League όμως φαντάζει δύσκολο να χτυπήσει τον τίτλο. Υπέρ της Chelsea τόσο το γεγονός της άγνοιας κινδύνου μετά από όσα προηγήθηκαν μέσα στο καλοκαίρι όσο, το ότι στο πρόσωπο του Lampard το Stamford Bridge βρήκε επιτέλους έναν άνθρωπο να το ενώνει καθώς και το ότι έχει παίκτες που ξέρουν από τίτλους και διαχείριση ιδιαίτερων περιόδων μέσα στη σεζόν. Μπορεί στην Αγγλία αρκετός κόσμος να μην την υπολογίζει ιδιαίτερα ωστόσο εμείς τη διαλέγουμε ως surprise pick για είσοδο στην τετράδα.

Tottenham Hotspur

Premier League is never enough!

Για την Tottenham τα έχουμε ξαναπεί πριν από τον τελικό του Champions League και δεν έχουν αλλάξει πολλά από τότε. Οι Spurs έχουν κάνει όλα τα βήματα σωστά την τελευταία πενταετία. Έχουν δημιουργήσει ένα κορμό ποιοτικών ποδοσφαιριστών που έχουν πια συνδέσει το όνομα τους με το σύλλογο. Έχουν τον Mauricio Pochettino, ένα καταπληκτικό προπονητή που κάθε χρόνο καταφέρνει και παρουσιάζει μια βελτιωμένη έκδοση των Spurs. Έχουν σταθερή παραγωγή ταλέντων από την ακαδημία τους που εξελίσσονται σε πολύτιμα στελέχη της ομάδας. Έχουν τον Harry Kane, τον καλύτερο Άγγλο ποδοσφαιριστή αυτή τη στιγμή και αρχηγό της εθνικής ομάδας. Έχουν αποκαταστήσει το brand name της ομάδας, η οποία έχει σταθεροποιηθεί στην ελίτ της Αγγλίας αλλά και της Ευρώπης. Πλέον έχει δικό της υπερσύγχρονο ιδιόκτητο γήπεδο στα πρότυπα όλων των μεγάλων του Νησιού. Τι δεν έχει; Ένα τίτλο. Η εποχή Bale – Modric δεν έφερε τίτλους, ενώ μέχρι στιγμής το ίδιο ισχύει για την εποχή Pochettino – Kane. Η Tottenham θα πρέπει φέτος να επικεντρωθεί με όλες τις δυνάμεις σε αυτό καθώς συμπλήρωσε 11 χρόνια χωρίς κάποιο τίτλο. Είτε είναι κάποιο Κύπελλο ή ακόμα και η Premier League. Για την ώρα ξεκινάει ένα σκαλοπάτι πίσω σε σχέση με τις Liverpool και Manchester City.

Πάντως, φέτος μεταγραφές έγιναν. Η ομάδα τα τελευταία δύο χρόνια ήταν πολύ σφιχτή στο θέμα των μεταγραφών λόγω της κατασκευής του νέου γηπέδου, με αποκορύφωμα το περσινό καλοκαίρι που δεν αποκτήθηκε κανείς. Η ολοκλήρωση του γηπέδου, άνοιξε το δρόμο για προσθήκες ποδοσφαιριστών και οι Spurs έκαναν φέτος την ακριβότερη μεταγραφή της ιστορίας τους, τον 22χρονο Γάλλο Tanguy Ndombele από την Lyon για 55 εκατομμύρια λίρες ( περίπου 62 εκατομμύρια €). Ακόμη, αποκτήθηκε ο 18χρονος winger, Jack Clarke από την Leeds United με 10 εκατομμύρια λίρες ενώ την τελευταία μέρα των μεταγραφών αποκτήθηκε τόσο ο πολύ ποιοτικός Αργεντινός μέσος Giovani Lo Celso από τη Real Betis ως δανεικός, με μία οψιόν αγοράς περίπου στα 70.000.000 ενώ με καθυστέρηση ενός χρόνου προστέθηκε στο ρόστερ και ο Ryan Sessegnon της Fulham, ο οποίος πέρυσι πνίγηκε στην πρώτη του βουτιά στα βαθιά ελέω και του μεγάλου κάζου της Fulham! Το όνειρο Dybala δεν πραγματοποιήθηκε δυστυχώς παρά τη μεγάλη προσπάθεια που κατεβλήθη. Τα τελευταία χρόνια το τμήμα scouting του συλλόγου κάνει μια πραγματικά αξιοθαύμαστη δουλειά καθώς από τους παίκτες που αποκτούνται όλοι μα όλοι συνεισφέρουν στην ομάδα. Πραγματικά επί εποχής Pochettino δεν έχει γίνει ίσως ούτε μία αποτυχημένη μεταγραφή! Στις αποχωρήσεις η μόνη αξιοσημείωτη ήταν αυτή του Kieran Trippier που συνεχίζει στην Ατλέτικο Μαδρίτης και το κενό του θα προσπαθήσει να καλύψει ο νεαρός Walker-Peters με αναπληρωματικό τον Αργεντινό Foyth, που από κεντρικός αμυντικός θα γίνει δεξιός οπισθοφύλακας μετά το reshuffle που επήλθε στη θέση από τη στιγμή που δεν υπολογίζεται και ο Serge Aurier. Πολύ πιθανόν να αποχωρήσει και ο Christian Eriksen μέχρι τις 31 Αυγούστου καθώς δεν ανανεώνει το συμβόλαιο του και στη διοίκηση μάλλον έχουν αποδεχθεί την αποχώρησή του ώστε να μην τον χάσουν ως ελεύθερο σε λίγους μήνες. Real, Atletico, Juventus οι πιο πιθανοί προορισμοί του.

Οι Spurs ίσως θα πρέπει να αφήσουν την Ευρώπη λίγο πιο πίσω φέτος και να επιδιώξουν να κατακτήσουν κάποιο τρόπαιο. Στα καλοκαιρινά φιλικά προετοιμασίας η ομάδα δείχνει πολύ δυνατή έχοντας ήδη κερδίσει Γιουβέντους, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου. Μάλιστα, απέναντι στους Βαυαρούς η Tottenham μαζί με την νίκη κατέκτησε και το Audi Cup. Θα είναι αυτός ο ανεπίσημος τίτλος προάγγελος για έναν εγχώριο τη σεζόν που μας έρχεται; Θεωρούμε την ομάδα του Pochettino πιο έτοιμη από Arsenal, Chelsea, United και αν δεν κάνει το επόμενο βήμα προς τα πάνω, θεωρούμε πως θα είναι μάλλον εύκολα στην τρίτη θέση της βαθμολογίας.

Arsenal

Premier League is never enough!

Πριν λίγους μήνες, η Arsenal είχε μία δεύτερη ευκαιρία να πετύχει αυτό που δεν πέτυχε μέσω του πρωταθλήματος, δηλαδή την έξοδο στο UEFA Champions League. Βέβαια απέτυχε και στη δεύτερη της ευκαιρία , χάνοντας έναν ακόμη ευρωπαϊκό τελικό στην ιστορία της. Το πιο ανησυχητικό όμως ήταν πως στο πιο κρίσιμο παιχνίδι της σεζόν έμοιαζε κατά διαστήματα μέσα στο παιχνίδι να απέχει πολύ από μία ομάδα που είχε και εκείνη μια σεζόν με πολλά σκαμπανεβάσματα (Chelsea). Στην πρώτη σεζόν του Unai Emery στο αγγλικό ποδόσφαιρο , η ομάδα του έφθασε κοντά στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό. Έδειξε ξεκάθαρα δείγματα της κατεύθυνσης πάνω στην οποία έχτισε ακόμη περισσότερο αυτό το καλοκαίρι ο Ισπανός αλλά και γνωστές τρανταχτές αδυναμίες. Τραγικές εκτός έδρας επιδόσεις, τρομακτική αμυντική αφέλεια – ανικανότητα, έλλειψη βάθους σε λύσεις. Ο Emery αναγκάστηκε νωρίς να αφήσει (για ένα διάστημα) το σχήμα με 4 στην άμυνα που χρησιμοποιεί σε όλη του την καριέρα καθώς η Arsenalδεν είχε καθόλου εξτρέμ για να παίξει 4-2-3-1 ή κάποια συναφή παραλλαγή του και έτσι πήγε σε σχήμα με τρεις για να χρησιμοποιεί στις πτέρυγες ακραίους οπισθοφύλακες. Το μπάτζετ προμηνυόταν κάπως περιορισμένο και οι κινήσεις που έγιναν πρέπει να αποδειχθούν επιτυχημένες καθώς δεν υπάρχει περιθώριο νέας απώλειας εισόδου στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση. Ωστόσο, οι Gunners είναι μία ομάδα που χρειάζεται ενίσχυση σχεδόν σε όλο το μήκος του γηπέδου -κατά την ταπεινή μας γνώμη πάντα- (εκτός από την επίθεση μάλλον) αλλά τα χρήματα δεν αρκούσαν για να ενισχυθεί σε όλες αυτές τις θέσεις. Τέθηκαν , λοιπόν, προτεραιότητες.

Απόλυτη προτεραιότητα ήταν η απόκτηση παικτών που θα βοηθούσαν  στα πλάγια. Ο Zaha ήταν ο πρώτος στόχος, η Palace όμως δεν ήταν και εύκολα συζητήσιμη και έτσι η Arsenal κατάφερε να αποκτήσει τον Nicolas Pepe της Lille, έναν παίκτη με φανταστική περυσινή σεζόν στην πλάτη και τη μισή Ευρώπη στα πόδια του. Παίκτης με εκρηκτικότητα, καλά τελειώματα, δρασκελισμό και ικανότατο στο ένας εναντίον ενός. Ο Ιβοριανός δύσκολα δεν θα προσφέρει αρκετά πράγματα στην επίθεση. Επίσης ήρθε έναντι 6.000.000 ο νεαρός Martinelli από το πρωτάθλημα της Βραζιλίας και μένει να δούμε τι επιρροή μπορεί να έχει από το ρόλο του στο υπάρχον υλικό. Στα φτερά υπολογίστε και τον Reiss Nelson, ο οποίος γύρισε από τη Γερμανία και τη Hoffenheim και υπολογίζεται κανονικά. Στα χαφ, αποκτήθηκε ο Ceballos από τη Real ,παίκτης ικανότατος με τη μπάλα που σίγουρα θα δώσει λύσεις, αν μείνει γερός, ωστόσο ήρθε ως δανεικός με αρκετά χρήματα (συνολικό πακέτο κοντά στα 15m λίρες) και δεν υπάρχει οψιόν αγοράς κάτι που συνιστά πιο κερδισμένη από όλους τη Real Madrid αλλά δυστυχώς ούτε αυτό το καλοκαίρι αποκτήθηκε ένας δυναμικός holding midfielder, ίσως στη δεύτερη μεγαλύτερη πληγή του υπάρχοντος ρόστερ. Ο Saliba, ένας νεαρός Γάλλος αμυντικός αποκτήθηκε με πολλά χρήματα (27 m λίρες) από τη St Etienne αλλά θα μείνει δανεικός αυτή τη σεζόν στους Γάλλους σε άλλη μία κίνηση που αναγείρει πολλά ερωτηματικά από τη στιγμή που η επιτυχία πλέον μοιάζει επιτακτική. Και προς επίρρωση του ισχυρισμού μας, ο Emery αφού δεν μπορούσε να πάρει τους Rugani και Upamecano, πήγε και απέκτησε έναν τελείως διαφορετικό αμυντικό, τον David Luiz. Μπορεί να αποκτήθηκε με μόλις 10.000.000 περίπου ωστόσο δεν παύει να είναι ένας παίκτης στα 32 του έτη, ένας παίκτης με φρικτή αστάθεια αλλά και αδυναμία να ανταποκριθεί σταθερά σε σχήμα αμυντικής τετράδας (μην ξεχνάμε πως η καλύτερη του σεζόν έγινε στο σχήμα τριών του Antonio Conte με την έξτρα προστασία που παρείχε σε όλους λίγο πιο μπροστά ο Ngolo Kante). Μεγάλη αντίθετα προσθήκη, θεωρούμε την προσθήκη του αριστερού μπακ Tierney από τη Celtic , ενός μπακ αρκετά ισορροπημένου και ιδιαίτερα ταλαντούχου επιθετικά και μάλιστα σε εξαιρετική ποδοσφαιρικά ηλικία. Στα πλην του καλοκαιριού, η φυγή του Koscielny, του Aaron Ramsey αλλά και του Petr Cech, παικτών δηλαδή με κύρος στα αποδυτήρια και με leadership skills. Ένας τομέας που φαίνεται να πάσχει η Arsenal αυτή τη στιγμή. Στις αποχωρήσεις με λιγότερη επίδραση συγκαταλέγουμε εκείνες των Welbeck, Lichtsteiner και Kristian Bielik.  Σε όλα αυτά προσθέστε και το γεγονός πως υπήρχαν αρκετοί παίκτες (Mustafi, Ozil κλασικά παραδείγματα) που θα παραχωρούνταν με μία θελκτική πρόταση ωστόσο δεν εκδηλώθηκε το ενδιαφέρον που περίμεναν οι ιθύνοντες του συλλόγου για να καταλάβετε γιατί το μεταγραφικό παζλ της ομάδας θα μπορούσε εύκολα να χαρακτηριστεί ως συγχυσμένο στην καλύτερη. Με αστερίσκο σημειώνουμε πως αναμένουμε με ενδιαφέρον να δούμε τον νεαρό Willock, κάπου εκεί στο «10» , εφόσον δεν παραχωρηθεί δανεικός όπως ο νεαρός επιθετικός Nketiah, ο οποίος έκανε θετική προετοιμασία αλλά πήγε δανεικός για ένα χρόνο στο Elland Road και τον Marcelo Bielsa.

Φέτος, με τη United σε μεταβατικό στάδιο και την Chelsea σε χρονιά με νέο προπονητή και με απαγόρευση εγγραφής νέων παικτών, είναι η χρονιά του ΠΡΕΠΕΙ για την ομάδα του Βορείου Λονδίνου και για αυτό είναι το φαβορί αρκετών για την κατάκτηση της τέταρτης θέσης (στο σκεπτικό εκείνων που θεωρούν την τριάδα City/Liverpool/Tottenham ως αδιαπέραστη). Το step up είναι απαραίτητο και ο Emery δεν θα έχει το μαξιλάρι της αναγνωριστικής πρώτης σεζόν στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Ο πρώην προπονητής της Sevilla, πρέπει να βρει τρόπο να κάνει πιο λογική και σταθερή την αμυντική λειτουργία της ομάδας του ωστόσο με τους αμυντικούς τους οποίους διαθέτει είναι δύσκολο να μην έρθει και το ατομικό λάθος. Αν η σεζόν δεν ξεκινήσει καλά, θα αρχίσει η γνωστή ανασφάλεια και γκρίνια από την κερκίδα , κάτι που θα κάνει ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. Το μόνο βέβαιο είναι πως αν η Arsenal δεν εξασφαλίσει εισιτήριο για το επόμενο Champions League, τότε ο ειδικός όρος για πρόωρη λύση συνεργασίας στο συμβόλαιο του Emery ίσως γίνει ελκυστικός και για τις δύο μεριές.

Manchester United

Premier League is never enough!

Μία από τις ομάδες που έχεις και θέλεις να γράψεις πάρα πολλά. Είχαμε προμηνύσει από το αντίστοιχο αφιέρωμά μας πέρυσι το third season syndrome του Jose Mourinho, ο Πορτογάλος τα έκανε όσo μαντάρα μπορούσε και αποτέλεσε ασφαλώς παρελθόν. Στη θέση του ο Ole Gunnar Solskjaer, ο οποίος έφερε έναν διαφορετικό άνεμο με έναν αποτελεσματικότατο από άποψη αποτελεσμάτων πρώτο ενάμιση μήνα αλλά ήταν αναπόδραστο να φανερωθούν ξανά οι τρομερές αδυναμίες μίας ομάδας με πολύ χαμηλό ταβάνι. Προτού πάμε στα από εδώ και πέρα, σημειώνουμε πως κατά την ταπεινή και μηδαμινής αξίας γνώμη, η United ακόμη δεν κατάφερε να αντικαταστήσει τον David Gill, ο οποίος ίσως είναι σπουδαιότερη απώλεια από τον Alex Ferguson, τόσο αναφορικά με τον τρόπο που έτρεχε όλη την ομάδα αλλά και εξαιτίας της ποδοσφαιρικής του αντίληψης που είχε ως αποτέλεσμα σωρεία ορθών επιλογών. Τα παράπονα για τον Woodward πληθαίνουν και δεν μπορεί να είναι όλα άδικα όταν τρέχει μόνος του τα πάντα και δεν καίγεται να προσλάβει αθλητικό διευθυντή. Κλείνουμε την παρένθεση και πάμε στα αμιγώς αγωνιστικά.

Ο Solskjaer επέβαλε το δικό του νόμο. Αλλαγή πορείας. Τόσο απλό αλλά τόσο γεμάτο σε νόημα. Ο Νορβηγός ορθά διαπίστωσε πως το μεγαλύτερο πρόβλημα της ομάδας του εδώ και χρόνια είναι πως δεν έχει ταυτότητα και δεν ξέρει τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει. Πλέον, ξέρει (θεωρητικά πάντα). Ο πρώην επιθετικός των Red Devils δουλεύει ένα πρότυπο κοντά σε όσα θαυμάζει στις City, Liverpool και Tottenham. Πολύ τρέξιμο, καλύτερη αντοχή, πίεση ψηλά, δυναμισμός. Όλα αυτά μέσω του πυλώνα του 4-2-3-1 ή του ρόμβου σε 4-4-2 που δοκίμασε ο νεαρός προπονητής , το οποίο ακολουθείται ευλαβικά. Η προετοιμασία της ομάδας φέτος ήταν διαφορετική. Δόθηκε πολύ μεγάλη βαρύτητα στο είδος της γυμναστικής (κυρίως προσαγωγοί και μηροί) ώστε να μειωθούν τραυματισμοί κόπωσης που μάστιζαν την ομάδα επί έτη, με κύριο βάρος την ενίσχυση του κορμού όλων των παικτών για να μπορούν να αντιδρούν καλύτερα σε υψηλότατα ενεργειακά επίπεδα μέσα στο παιχνίδι τόσο προς καλό δικό τους όσο και προς μπελά του αντιπάλου.  Για να υπηρετηθεί αυτό το μοντέλο, άλλαξε πλήρως και το μοντέλο μεταγραφικής πολιτικής. Και αυτό αν θέλετε ήταν ένα κεφαλαιώδες βήμα για να μπορέσει η United να μπει ξανά στη σωστή κατεύθυνση. Τέρμα οι ακριβές μεταγραφές ονομάτων χωρίς λόγο. Το βάρος πέφτει πλέον σε νέους διψασμένους παίκτες (βλέπε James, Wan-Bissaka, Maguire και Longstaff, ο οποίος δεν αποκτήθηκε αλλά θα αποκτηθεί κατά πάσα πιθανότητα το επόμενο καλοκαίρι) που μπορούν να υπηρετήσουν και το πλάνο της ομάδας. Παίκτες ονόματα θα έρχονται μόνο, αν αγωνιστικά πληρούν όσα ζητά ο προπονητής της ομάδας από εκείνους. Βέβαια, τα μεγάλα ονόματα πλέον δεν ελκύονται και τόσο από το όνομα των Red Devils όπως αποδείχθηκε και σε αυτή τη μεταγραφική περίοδο. O Dybala προέβαλε τρελές απαιτήσεις για να δείξει ότι δεν ήθελε να είναι μέρος ανταλλαγής που θα έστελνε τον Lukaku στην Juventus, o Eriksen ξεκαθάρισε λίγες ώρες πριν το τέλος των μεταγραφών πως προτιμά μία από τις ομάδες της Μαδρίτης. Τα ονόματα που ακούγονταν μέχρι και την τελευταία μέρα των μεταγραφών πολλά αλλά καμία περίπτωση δεν προχώρησε.  H προσθήκη του Maguire σίγουρα αποτελεί αναβάθμιση της άμυνας ωστόσο μένει να φανεί πως θα διαχειριστεί την τεράστια τιμή της μετακίνησής του ως ο πλέον ακριβός αμυντικός του πλανήτη αλλά και την ευθύνη του να γίνει ο Virgil Van Dijk του Old Trafford. Πολύ καλή αναβάθμιση και ο Wan Bissaka , ο οποίος σίγουρα θα προσφέρει ασφάλεια στα δεξιά όντας ένας από τους καλύτερους την περυσινή σεζόν στην αντιμετώπιση παικτών στο ένας εναντίον ενός. Από εκεί και πέρα, ο Lukaku που έκανε ό,τι μπορούσε και πέτυχε να αποχωρήσει με προορισμό την Inter και το Μιλάνο (χωρίς εντέλει να αντικατασταθεί όπως σχεδίαζε η United) ενώ ο Pogba παρότι είχε καταστήσει σαφές πως θέλει να αποχωρήσει από το Carrigton και τα σενάρια τόσο για τη Juventus όσο και για τη Real έδιναν και έπαιρναν, ήταν απόλυτα επαγγελματίας και μέχρι νεοτέρας θα «είναι το κέντρο του σχεδίου» όπως ανέφερε ο Solskjaer. Ο Herrera, ο μόνος μέσος που κατά τη γνώμη μας θα μπορούσε να προσαρμοστεί άμεσα στο νέο μοντέλο του Solskjaer και καλύτερος της χαφ τα τελευταία 2-3 χρόνια, έφυγε ως ελεύθερος και είναι απώλεια , ο Antonio Valencia αποχώρησε μετά από 10 χρόνια ενώ ο Juan Mata ανανέωσε το συμβόλαιο του με την ομάδα.

Στην προετοιμασία, η United έδειξε καλή εικόνα αλλά κυρίως ταυτότητα ποδοσφαιρική.  Η σεζόν που έρχεται είναι κρίσιμη ενώ όπως προκύπτει έως τώρα το Europa League δεν αποτελεί προτεραιότητα εν αντιθέσει με την είσοδο στην πρώτη τετράδα του πρωταθλήματος. Η United είναι μία από τις ομάδες που περιμένω να δω πιο πολύ από όλες και αποτελεί πραγματικό στοίχημα. Δεν θα πόνταρα υπέρ της στη μάχη του εισιτηρίου για το Champions League αλλά αυτό δεν σημαίνει πως χρειάζεται απόλυτη υπέρβαση για να τα καταφέρει. Σίγουρα όμως χρειάζεται προσεκτική εκκίνηση, για να μην αρχίσει γκρίνια και κριτική που θα κάνει τα πάντα πιο δύσκολα.

Wolves

Premier League is never enough!

Το 2016 έμελλε να αλλάξει το πεπρωμένο των Wolverhampton Wanderers. Η κινεζική επενδυτική εταιρεία Fosun International αγόρασε τους Wolves και από τότε ο σύλλογος εκτοξεύτηκε. Ο δαιμονιος Πορτογάλος μάνατζερ παικτών, Jorge Mendes, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αθρόα προσέλευση συμπατριωτών του στο Molineaux, εξ΄ού και το προσωνύμιο Portugal FC. O Mendes είναι ο μάνατζερ του προπονητή της ομάδας κι επίσης Πορτογάλου, Nuno Espirito Santo, ο οποίος ανέβασε την ομάδα στην Premier League. Πέρυσι το καλοκαίρι οι “Λύκοι” αγόρασαν την μισή εθνική Πορτογαλίας, ανάμεσα τους ήταν κάποια πολύ εντυπωσιακά ονόματα όπως οι Rui Patricio και Joao Moutinho. Οι Wolves έκαναν μια καταπληκτική σεζόν τερματίζοντας 7οι ενώ με την ευγενική χορηγία της Manchester City που σάρωσε όλα τα κύπελλα, επέστρεψε στην Ευρώπη μετά από 39 ολόκληρα χρόνια! Η “πορτογαλοποίηση” του ρόστερ χαλάρωσε αυτό το καλοκαίρι, όμως οι Wolves έκαναν κάποιες πολύ εντυπωσιακές κινήσεις, ειδικά στην γραμμή κρούσης. Ο δανεικός φορ από την Benfica, Raul Jimenez, άφησε πολύ ικανοποιημένο το συλλογο, ο οποίος δαπάνησε 30 εκατομμύρια λίρες για να τον μονιμοποίησει ενώ μια απο τα ίδια ισχύουν και για τον ταλαντούχο Βέλγο μέσο Leander Dendoncker που αποκτήθηκε για 12 εκατομμύρια από την Anderlecht. Φυσικά, η κίνηση που έκανε “θόρυβο” ήταν η απόκτηση του Patrick Cutrone από την Milan, για τον οποίο οι Wolves έκαναν μια πολύ σημαντική επένδυση για το μέλλον. Ακόμα, αποκτήθηκε ως δανεικός ο Ισπανός αμυντικός, Jesus Vallejo, από την Real Madrid, δείχνοντας ότι ο σύλλογος έχει μεγαλώσει σε όλα τα επίπεδα, καθώς πλέον μπορεί και συζητάει περιπτώσεις ποδοσφαιριστών που αγωνίζονται σε γίγαντες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου αλλά και οι νεαροί Jordao και Neto από τη Braga. Το καλοκαίρι γέμισε αισιοδοξία τους οπαδούς των “Λύκων” που είδαν την ομάδα να κατακτά το τρόπαιο του τουρνουά της Premier League στην Ασία, ενώ και τα χαμηλά εμπόδια των Crusaders (που ξεπεράστηκε) και της Pyunik ( που λογικα θα ξεπεραστεί), δίνουν στους Wolves την ευκαιρία να διεκδικήσουν την είσοδο τους στους ομίλους του Europa League. Φαίνεται ότι οι Wolves δεν θα αντιμετωπίσουν το Europa League σαν ένα «κακό μπελά» όπως κάνουν οι περισσότερες αγγλικές ομάδες αφενός γιατί είναι κάτι πρωτόγνωρο για τον σύλλογο κι αφετέρου γιατί στο Πρωταθλημα για να ξεπεράσουν την περσινή τους πορεία θα πρέπει να τα βάλουν με το Big-6, που μοιάζει δύσκολο. Ωστόσο, είναι δεδομένο ότι θα στοχεύσουν την διάκριση μέσω των Κυπέλλων. Η οικονομική επιφάνεια των νέων ιδιοκτητών κάνουν τους Wolves να ονειρεύονται χωρίς ταβάνι, ακόμα και να αποτελέσουν την επόμενη Leicester. Aνήκει στο γκρουπ των ομάδων που υπό ιδανικές συνθήκες θα χτυπήσουν την έβδομη θέση ωστόσο η ενδεχόμενη συμμετοχή στο Europa League μέχρι τουλάχιστον το Δεκέμβριο ίσως περιπλέξει τα πράγματα. Θεωρούμε εξαιρετικά πιθανή ξανά τουλάχιστον τη θέση της στη δεκάδα.

Everton

Premier League is never enough!

Επιτέλους αισιδοξία για την μπλε μεριά της πόλης του Λίβερπουλ. Η Everton μπαίνει στη νέα χρονιά με πολλές φιλοδοξίες και με διάθεση να χτυπήσει το big 6. Οι Toffees συνέχισαν την καλή δουλειά που είχε ξεκινήσει από πέρυσι στο μεταγραφικό πεδίο. Ο δίαυλος που έχουν ανοίξει με την Barcelona καλά κρατεί αφού μετά τις περσινές μεταγραφές των Digne και Mina, ήρθε και η επισημοποίηση της απόκτησης του δανεικού Πορτογάλου διεθνή Andre Gomes. Η Everton ενισχύθηκε περαιτέρω στο κέντρο με την απόκτηση του πολύ χρήσιμου Fabian Delph από την Manchester City και του νεαρού Ιβοριανού Jean-Philippe Gbamin από την Mainz, παίκτη που αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του σπουδαία σημαντικού Idrissa Gueye που πήγε στην Paris Saint Germain και έχει όλα τα φόντα να το καταφέρει. Φυσικά η μεταγραφή που έφερε το μεγάλο ενθουσιασμό στις τάξεις των οπαδών των «Toffees» ήταν φυσικά ο Moises Kean από την Juventus.  Οι συγκρίσεις με τον Romelu Lukaku είναι ήδη αναπόφευκτες. Πολύ χρήσιμες προσθήκες και ο τερμαοτοφύλακας Losll αλλά και ο δεξιός μπακ Sidibe που ήρθε από τη Monaco. Παρά τις έντονες προσπάθειές της δεν κατάφερε να αποκτήσει τον Wilfried Zaha ενώ την τελευταία μέρα των μεταγραφών προσπάθησε να πάρει τέσσερα στόπερ κατά σειρά (Zouma, Smalling, Tomori, Rojo)χωρίς εν τέλει να αποκτήσει κανέναν. Πήρε όμως την ύστατη ώρα τον Alex Iwobi από την Arsenal για τα φτερά της σε μία κίνηση που πιθανώς να αποδώσει καρπούς και για τους δύο. Αποχαιρέτησε ο Phil Jagielka μετά από 12 ολόκληρα χρόνια στο σύλλογο του Merseyside. Χρήματα στο ταμείο της ομάδας έβαλαν και οι νεαροί Vlasic ( CSKA Moscow) και Lookman ( RB Leipzig) ενώ έφυγαν και οι Ashley Williams, Galloway και James McCarthy. Εξίσου σημαντική επιτυχία ότι κράτησε τους δύο πρώτους σκόρερ της πέρυσι, Richarlison και Sigurdsson.

Ο Marco Silva στη δεύτερη χρονιά του στον πάγκο των «ζαχαρωτών» δεν θα έχει πια πίστωση χρόνου. Η Everton πέρυσι κατά διαστήματα κι ειδικά προς το τέλος της σεζόν όταν κέρδισε διαδοχικά Arsenal, Chelsea και Manchester United έδειξε καλά δείγματα γραφής και σε αυτό έχει συμβάλλει σίγουρα ο πρώην προπονητής του Ολυμπιακού. Στα φιλικά του καλοκαιριού η αλήθεια είναι ότι η Everton προβλημάτισε επιθετικά σημειώνοντας μόλις 3 γκολ σε 7 ματς αλλά από την αλλη δείχνει πολύ δυνατή αμυντικά με το νεαρό δίδυμο Keane – Mina να εμπνέει εμπιστοσύνη μπροστά από τον “τοίχο” Jordan Pickford. Το ρόστερ της είναι γεμάτο με ποιοτικές λύσεις σε κάθε θέση, ο προπονητής είναι αξιόλογος και η πίεση για πρόοδο από τους οπαδούς είναι δεδομένη. Στόχος της Everton να είναι τουλάχιστον η best of the rest ομάδα που θα καταλάβει την 7η θέση ώστε να επιστρέψει στην Ευρώπη. Αυτό δηλαδή που δεν κατάφερε πέρυσι για 3 βαθμούς. Ακόμα κι αυτό, όμως, μόνο εύκολο δεν θα είναι καθώς η ποιότητα των ομάδων της πρώτης δεκάδας (Leicester, Wolves, West Ham) έχει ανέβει κατακόρυφα. Η ανάγκη για κάποια διάκριση είναι έκδηλη στην μπλε μεριά του Merseyside, με την γκρίνια να έχει μεγαλώσει τα δύο τελευταία χρόνια λόγω και των επιτυχιών της Liverpool.

Leicester City

Premier League is never enough!

Ο Claude Puel έθεσε τις βάσεις για τη μεγάλη μετάβαση της Leicester City από μία ομάδα που βασιζόταν στις φαρμακερές κόντρα επιθέσεις σε μία ομάδα που δεν θα φοβάται να παίζει με τη μπάλα. Ο Γάλλος τεχνικός αποχώρησε και έδωσε τη θέση του στον Brendan Rodgers, έναν προπονητή που όχι μόνο θα συνεχίσει αλλά θα εξελίξει το μοντέλο που είχε εντολή να λανσάρει ο Γάλλος τεχνικός σαν προκάτοχός του. Ο Rodgers δέχθηκε σφοδρή κριτική που άφησε τη Celtic στα κρύα του λουτρού αλλά για τον ίδιο η συγκεκριμένη ευκαιρία ήταν μοναδική. Μία ομάδα με αναγνωρισμένο πλέον status στο πρωτάθλημα, με όρεξη να ανέβει κι άλλα σκαλιά και μία ομάδα με πολύ καλό υλικό.

Ο Βορειοιρλανδός έδειξε ήδη πως είναι σε θέση να κάνει το βήμα παρακάτω για τις «Αλεπούδες» και έχτισε εξαιρετικά πάνω σε ένα πολύ καλό ήδη υλικό. Ο Ayoze Perez αποτελεί μία απόλυτα στοχευμένη προσθήκη αποτελώντας αναβάθμιση σε σχέση με τον τίμιο στρατιώτη Okazaki που αποχώρησε καθώς ο καλύτερος πέρυσι παίκτης της Newcastle μπορεί να παίξει τόσο στα πλάγια όσο και ως δεύτερος επιθετικός και σίγουρα θα δώσει λύσεις σε πολλά πεδία του παιχνιδιού. Ο Youri Tielemans έδειξε πέρυσι στα 12 παιχνίδια που αγωνίστηκε πως μπορεί να αποτελέσει έναν από τους καλύτερους play makers της κατηγορίας και η απόκτησή του από την ομάδα των ανατολικών Midlands σηματοδοτεί μία σπουδαία μεταγραφική νίκη καθώς στο πρόσωπό του συγκέντρωσε ενδιαφέρον από πάρα πολλές ομάδες. Και μαζί του θα παίζει και ο πρώην συμπαίκτης του στην Anderlecht Dennis Praet, ο οποίος θα δώσει κι άλλες λύσεις στη δημιουργία αλλά και την κάθετη διείσδυση που επιθυμεί ο Rodgers από τις ομάδες του. Αν συνυπολογίσουμε και τον James Maddison , ο οποίος πέρυσι είχε μία πολύ καλή σεζόν στην παρθενική του χρονιά στην κατηγορία, διαπιστώνουμε πως οι λύσεις στη δημιουργία είναι πολλές και έχουν ως ασφάλεια την ύπαρξη τόσο του εκπληκτικού Ndidi όσο και νεαρού Choudhurry , μιλάμε για μία μεσαία γραμμή εξαιρετικά πλήρη για σύλλογο εκτός Big 6. Στην άμυνα η απώλεια του Harry Maguire σίγουρα είναι τεράστια, ωστόσο η ομάδα του King Power Stadium δεν ήθελε να δαπανήσει τρελά χρήματα από τη στιγμή που και οι Burnley και Bournemouth ζήτησαν τρελά χρήματα για τους Tarkowski και Ake ενώ  η Brighton δεν ήθελε με τίποτα να αποχωριστεί τον Lewis Dunk. Το κενό θα πρέπει να καλύψουν οι παλιοί Morgan και Evans ενώ θα πρέπει να κάνουν το βήμα παραπάνω οι Soyuncu και Benkovic που αποκτήθηκαν πέρυσι χωρίς να δείξουν έως τώρα ιδιαίτερα δείγματα. Στα συν της ομάδας, το ότι σκοπεύει να αξιοποιήσει πλήρως αγωνιστικά τα πλάγια μπακ της ομάδας και διαθέτει στο δίδυμο Pereira-Chilwell ένα από τα 2-3 καλύτερα δίδυμα πλάγια μπακ σε όλο το πρωτάθλημα. Στοίχημα είναι να αυξηθούν οι βοήθειες στο Jamie Vardy , ο οποίος επί Puel έμοιαζε απελπιστικά μόνος ανά στιγμές. Προσέξτε τον πιτσιρικά τον Barnes, αναμένεται να ζορίσει πολλές άμυνες στα φτερά.

Οι Foxes ατενίζουν με αισιοδοξία τη σεζόν που ξεκινά σήμερα και όχι άδικα. Ο στόχος θα είναι ασφαλώς η έξοδος στην Ευρώπη και η Leicester ανήκει σε ένα μικρό pot ομάδων, οι οποίες θα είναι αμέσως μετά το big 6 και είναι το δικό μου pick για την κατάληψη της έβδομης θέσης, θέση για την οποία θα γίνει μεγάλη σφαγή όπως θα καταλάβετε και από την ανάλυση ακόμη δύο – τριών ομάδων.

West Ham United

Premier League is never enough!

Πολλές προσδοκίες υπήρχαν πέρυσι από τη West Ham με την ομάδα του Manuel Pellegrini να τις δικαιώνει αλλά μέχρι ένα σημείο με τον τερματισμό στη μέση της βαθμολογίας να μην ανταποκρίνεται πλήρως στο potential που έχει η ομάδα. Ένα potential, το οποίο μόνο ενισχύθηκε στην pre season.

Για αρχή έγινε ένα πολύ γερό ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ. Παίχτες με ελάχιστη συνεισφορά όπως οι Nasri και Carroll αποχώρησαν. Obiang και Lucas Perez αποχώρησαν επίσης ενώ ο επί έτη τερματοφύλακας Adrian έμεινε και εκείνος ελέυθερος. Η αποχώρηση του καλοκαιριού ήταν ξεκάθαρα εκείνη του Marko Arnautovic, o οποίος ναι μεν ήταν μία όαση ποιότητας ωστόσο το ρίσκο του να διατηρήσεις έναν τέτοιο χαρακτήρα και δη δυσαρεστημένο ήταν πολύ μεγάλο για να το λάβουν οι Hammers. Ο Αυστριακός πήγε στην Κίνα και όλοι ικανοποιημένοι.

Προσθήκες έγιναν. Ακριβότερη ο Sebastien Haller, ο Γάλλος επιθετικός που ήρθε με 45.000.000 από την Eintracht Frankfurt, μετά από μία καλή σεζόν και αναμένεται να είναι βασικός στο 4-2-3-1 του Manuel Pellegrini. Στην προετοιμασία έδειξε καλά δείγματα ωστόσο πρέπει να τα μεταφέρει και στο τερέν των επίσημων αγώνων. Πίσω του θα έχει μία φανταστική τριάδα. Lanzini (στην επιστροφή του από τον τραυματισμό στο χιαστό) , Felipe Anderson μετά την πρώτη του εντυπωσιακή παρθενική χρονιά στο αγγλικό ποδόσφαιρο αλλά και τον Ισπανό Fornals που ήρθε με 25.000.000 από την Villareal και σου λέει καλημέρα με μία ποδιά συνήθως! Τριάδα που στα καλά της θα σπείρει τρόμο και έχει ως εναλλακτικές παίκτες όπως ο Michai Antonio αλλά και ο Yarmolenko, ο οποίος επίσης επιστρέφει καθώς στάθηκε άτυχος με σοβαρό τραυματισμό στον αχίλλειο στην αρχή της σεζόν. Λίγο πιο πίσω στα χαφ, Jack Wilshere και Declan Rice, ένας σπουδαίος holding midfielder, ο παίκτης που δεν κατάφερε μέχρι τώρα να γίνει ο Eric Dier της Tottenham με παίκτες όπως ο Mark Noble να έρχονται από τον πάγκο. Βάθος υπάρχει και σε αυτό θα συνεισφέρουν και ο Ελβετός επιθετικός Ajeti που ήρθε από την FC Basel αλλά και ο Ισπανός τερματοφύλακας Roberto που ήρθε ως ελεύθερος.

Το ρόστερ έχει πολλές λύσεις και η ομάδα φτιάχνεται για να σκοράρει. Αν η μεσοεπιθετική τριπλέτα των Hammers μείνει γερή, μπορούν να πετύχουν σπουδαία πράγματα. Βέβαια, θα πρέπει να μην υπάρξουν σοβαροί τραυματισμοί στην αρχή της σεζόν όπως συνηθίζεται δυστυχώς στη West Ham αλλά και να καταφέρει να μετουσιώσει λεπτομέρειες υπέρ της στα μεγάλα παιχνίδια, κάτι που δεν κατάφερε πέρυσι σε πολλά παιχνίδια απέναντι στο Big 6 όπου θα μπορούσε να είχε σημειώσει και νίκες. Δεύτερο φαβορί στα μάτια μου για την έβδομη θέση, θα δώσει μεγάλη μάχη με τις Leicester, Everton.

Watford

Premier League is never enough!

Πέρυσι τέτοια εποχή, γράφαμε πως ποντάρουμε στη Watford να είναι η έκπληξη του πρωταθλήματος την ίδια ώρα που αρκετοί την είχαν για… φούντο. Και μας δικαίωσε πλήρως. Η πορεία της Wolves εμπόδισε την απανταχού αναγνώριση ως την έκπληξη της σεζόν ωστόσο έχασε τη θέση στην πρώτη δεκάδα μόλις την τελευταία αγωνιστική ενώ έφθασε και στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας μετά από 35 χρόνια όπου δυστυχώς ατύχησε να πέσει πάνω στην ασταμάτητη Manchester City.

Φέτος εκκινεί τη σεζόν μετά από ένα πολύ ήσυχο καλοκαίρι. Ο Javi Gracia έθεσε πέρυσι τα θεμέλια μιας ομάδας πολύ σοβαρής, αρκετά αποτελεσματικής και ικανής να παράξει πολύ όμορφο ποδόσφαιρο ανά διαστήματα με αυτό το ιδιόμορφο 4-2-2-2 που υιοθετεί συνήθως.  Η ενίσχυση δεν έμελε να είναι ραγδαία. Πρώτος στόχος ήταν να διατηρηθούν στις τάξεις της πολλοί παίκτες που πέρυσι έδειξαν πως μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Ο Gerard Deulofeu, o Doucoure που ένιωσε έντονο πρέσσινγκ από την Everton με την ομάδα του να βιδώνει κυριολεκτικά τα πόδια στο πάτωμα αναφορικά με ενδεχόμενη αποχώρησή του, ο Roberto Pereyra , ο οποίος ειδικά στο πρώτο μισό της σεζόν έδειξε τρομερά δείγματα. Τρία στα τρία συνιστά απόλυτη επιτυχία.

Tα νέα πρόσωπα δεν αναμένονταν να ήταν πολλά. Η προσθήκη του Craig Dawson δείχνει όπως και η περυσινή αντίστοιχη του Ben Foster πως οι Hornets εκτιμούν την εμπειρία της πρώτης κατηγορίας, η προσθήκη του Danny Welbeck δίνει μία ενδιαφέρουσα επιλογή για όσο καιρό μπορεί να μείνει υγιής ενώ το μπαμ έγινε με την απόκτηση του Sarr, του Σενεγαλάζου εξτρέμ της Rennes, μία προσθήκη που πήρε ενάμιση μήνα να ολοκληρωθεί λόγω του τρομερού ανταγωνισμού για την υπογραφή του παίκτη και εν τέλει στοίχισε ποσό ρεκόρ για την ιστορία του συλλόγου στα 35.000.000 ευρώ. Παίκτης ταχύς, εκρηκτικός, ικανός και στα δύο πόδια αναμένεται να δώσει έξτρα σπιρτάδα και ποιότητα σε μία μεσοεπιθετική γραμμή με αρκετές μονάδες ακόμη. Οι απουσίες που έγιναν με εξαίρεση του Britos δεν έχουν παρά πολύ μικρή επίδραση.

Μπορεί ομάδες που βρίσκονταν πέρυσι στη βαθμολογία κοντά σε εκείνη να ξόδεψαν πολλά περισσότερα για ενίσχυση ωστόσο η ομάδα του Vicarage Road εύλογα μπορεί να ποντάρει πράγματα στον πολύ δυνατό κορμό της αλλά και στην ικανότητα του προπονητή της όχι μόνο να τον αξιοποιεί εν συνόλω αλλά και να παίρνει το μάξιμουμ από κάθε ποδοσφαιριστή του. Η σεζόν ξεκινά όπως και πέρυσι με την επίσκεψη της Brighton κάποια χιλιόμετρα έξω από το Λονδίνο και όλοι ευελπιστούν σε ένα ανάλογο ξεκίνημα σαν πέρυσι με τέσσερις νίκες τις πρώτες τέσσερις αγωνιστικές. ποντάρουμε σε μία ακόμη άνετη σεζόν την ομάδα του Gracia, ίσως και οριακά εντός δεκάδας αυτή τη φορά. Ποιος ξέρει;

Crystal Palace

Premier League is never enough!

Η παραμονή στην κατηγορία πέρυσι εξασφάλισε μία άνευ προηγουμένου συνεχή επταετή παραμονή στην κορυφαία κατηγορία της Premier League. Αυτό από μόνο του θα περίμενε κάποιος να συνδυαστεί και από μία καλή προετοιμασία σε μια προσπάθεια να γίνει το κάτι παραπάνω. Όπως δήλωνε πέρυσι μεσούσης της σεζόν ο Roy Hodgson «ίσως ήρθε η ώρα να κοιτάξουμε και πιο ψηλά, προς την έξοδο στην Ευρώπη». Ε, όπως το διαβάσατε αυτό, διαγράψτε το από τη μνήμη σας.

Για άλλο ένα καλοκαίρι, η κατάσταση στην ομάδα του Selhust Park, μόνο θετική δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Το καλοκαίρι ξεκίνησε με τη φυγή του καλύτερου παίκτη και περυσινής αποκάλυψης Wan Bissaka, ο οποίος απέφερε στα ταμεία πολλά χρήματα. Ωστόσο, το παράλληλα τρέχον project του νέου γηπέδου καθιστά τα χρήματα που υπάρχουν προς ενίσχυση μία πολύ πονεμένη ιστορία. Πέρα από τον Bissaka, έγινε μεγάλο ξεσκαρτάρισμα, καθώς μετά από πολλά χρόνια αποχώρησαν ο Julian Speroni – επί 15 έτη στο Selhust Park-, ο αριστερός μπακ Souare, ο επί έτη στην ομάδα Jason Puncheon αλλά και ο εξτρέμ Sako αλλά και ο επιθετικός Sorloth. Μία ομάδα που ήδη δεν ήταν μεγάλη σε αριθμούς μίκρυνε υπερβολικά πολύ κάτι που παρατήρησε με στόμφο και ο κατά τα άλλα πολύ ήρεμος και διπλωματικός Roy Hodgson στην αρχή της προετοιμασίας.

Σαν να μην έφθαναν αυτά, όλο το καλοκαίρι, η ομάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με την υπόσχεση που είχε δώσει προ μηνών στον Wilfried Zaha, πως θα μπορούσε το καλοκαίρι να αποχωρήσει. Η πρόταση της Arsenal ήταν πολύ χαμηλή, της Everton ήταν καλύτερη και με έμψυχα ανταλλάγματα , ο παίκτης λίγες ώρες πριν λήξουν οι μεταγραφές έκανε transfer request ωστόσο τελικά δεν τα κατάφερε. Έμεινε παγιδευμένος εκτός και αν μία ομάδα εκτός Αγγλίας του δώσει ένα νέο μονοπάτι έως τις 31 Αυγούστου. Η Palace αθέτησε την υπόσχεση της καθώς κατάλαβε , λίγο αργά, πως δεν θα μπορούσε να αντικαταστήσει τον παίκτη που την καθιστά μία ομάδα που μπορεί να μείνει στην κατηγορία και που σε περίπτωση φυγής του θα την καθιστούσε φαβορί για υποβιβασμό. Τόσο σημαντικός και σπάνιος αν θέλετε για ομάδα αυτού του μεγέθους είναι πλέον ο Ιβοριανός. Το αν θα είναι στην ομάδα και μετά τον Αύγουστο και κατά πόσο θα χωνέψει άμεσα την πραγματικότητα μένει να φανεί.

Οι Eagles τελευταία στιγμή προσπάθησαν να κλείσουν κάποιες τρύπες. Είχαν αποκτήσει τον Jordan Ayew από τη Swansea και τον Stephen Henderson από την Nottingham Forest ενώ προσέθεσαν τον πολύπειρο Gary Cahill στο κέντρο της άμυνας , τον Victor Camarasa από την Betis που πέρυσι παρουσίασε μία αρκετά καλή εικόνα με τη φανέλα της Cardiff αλλά και τον James McCarthy από την Everton, έναν μέσο που ήθελε διακαώς ο τεχνικός της ομάδας όλο το καλοκαίρι.

Πέρα από όλα αυτά, ο Hodgson πρέπει να λύσει την πενιχρή συγκομιδή της ομάδας του πέρυσι εντός έδρας με μόλις 5 νίκες, την απίστευτη δυσκολία που είχε πέρυσι επί διαστήματα στη δημιουργία φάσεων αλλά και να αξιοποιήσει πλήρως τον Christian Benteke, ο οποίος πέρυσι έλειψε τη μισή σεζόν βυθίζοντας κι άλλο την ομάδα στην επιθετική της αφλογιστία. Η μισή και σεζόν της ομάδας είναι να έχει στις τάξεις της τον Zaha την πρώτη του Σεπτέμβρη. Αν το κάνει αυτό, πολύ δύσκολα θα κινδυνέψει. Ειδάλλως θα βασίζεται στα μαγικά του Roy , ο οποίος ξέρει καλά από επικίνδυνες τέτοιες αποστολές. Πολύς κόσμος την έχει υπόψιν για υποβιβασμό, κάτι μου λέει ότι πάλι θα τη γλυτώσει.

Newcastle United

Premier League is never enough!

Αν μία ομάδα μπορεί να πει πως είχε δυσκολότερο καλοκαίρι από την Crystal Palace, ε αυτή είναι ΣΙΓΟΥΡΑ η Newcastle. Μία ομάδα που πραγματικά δεν λέει να αγιάσει επί έτη! Ο Rafa Benitez κατάφερε και την κράτησε ξανά στην κατηγορία και μάλιστα με σχετική άνεση ωστόσο δεν έλαβε καμία εγγύηση από όσες επιζήτησε από τον Mike Ashley και αποχώρησε για την Κίνα ενώ πέρυσι το τελευταίο δίμηνο ηχούσε ασταμάτητα το «If Rafa goes, we go».

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ούτε τώρα ο Ashley κατάφερε να πουλήσει την ομάδα παρότι φαινόταν τουλάχιστον να υπάρχει σοβαρή διαπραγμάτευση (χωρίς να ήμασταν παρόντες) και οι οπαδοί ένιωσαν ξανά μόνοι. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η πρόσληψη του Steve Bruce, ως πυροσβέστη ενόψει μιας αρκετά δύσκολης σεζόν, ο οποίος αποτελεί έναν lifelong φίλαθλο της ομάδας από το Tyneside. Βέβαια, η πρόσληψη του αγκαλιάστηκε από ελάχιστους φιλάθλους, οι οποίοι προτίθενται μαζικά να διαμαρτυθούν κατά του Ashley στην πρεμιέρα απέναντι στην Arsenal.

Πέρα από τα διοικητικά προβλήματα, οι Magpies είδαν να αποχωρούν οι δύο πρώτοι σκόρερ της περυσινής σεζόν (Rondon και Perez) και αντικαταστάτης τους, έναντι 40.000.000, να έρχεται ένας ποδοσφαιριστής που δεν έχει σκοράρει ποτέ πάνω από 8 γκολ σε μια σεζόν (!) και μιλάμε ασφαλώς για τον Joelinton από τη Hoffenheim. Αποχώρησε επίσης ο πολύτιμος μέσος Diame, ο επιθετικός Joselu αλλά και ο εξτρέμ Murphy. Προστέθηκαν στο ρόστερ ο Krafth από την Amiens, ο καλός αλλά ασταθής αριστερός μπακ Jetro Willems από την Eintracht Frankfurt, o ακριβός και πολύ ταλαντούχος εξτρέμ Saint Maximin από τη Nice (20.000.000) αλλά και στην κίνηση που ξεχώρισε επέστρεψε ο Andy Carroll μετά το 2011 σε ένα μονοετές συμβόλαιο αμειβόμενο ανάλογα με το πόσα παιχνίδια θα αγωνιστεί από τη στιγμή που δεν μπορεί να βρει την υγειά του από τους τραυματισμούς. Turner και Scott αποτελούν προσθήκες πολύ μικρότερης σημασίας.

Η Newcastle έχει ένα ρόστερ μεγάλο σε αριθμό αλλά όχι σπουδαίο σε ποιότητα. Θετικό πως κατάφερε να κρατήσει τον Sean Longstaff από τα νύχια της United, ωστόσο ο παίκτης δεν είναι ακόμη διαθέσιμος καθώς αναρρώνει από επέμβαση στην οποία υπεβλήθη πέρυσι. Τα ερωτηματικά πολλά. Θα είναι γερός ο Carroll; Θα δώσει λύσεις ο Joelinton; Θα καταφέρει ο Bruce να δαμάσει τον ενίοτε απείθαρχο και προβληματικό ενδεχομένως για τα αποδυτήρια Saint Maximin; Θα υιοθετήσει ο Bruce τακτικές πιο κοντά στο 2019 και όχι αυτές που υιοθετούσε μέχρι πρότινος; Θα καταφέρει ο Almiron (ο οποίος άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις από τον Ιανουάριο που ήρθε) να σηκώσει στις πλάτες του το βάρος της δημιουργίας; Πόσο θα επηρεάσει την ομάδα η οργισμένη στάση του κοινού απέναντι στη διοίκηση;

Όπως καταλαβαίνετε πολλά τα ερωτηματικά. Ο Bruce υπέγραψε τριετές συμβόλαιο αλλά αν το καράβι μοιάζει να βουλιάζει από νωρίς, ο Ashley θα τραβήξει τη σκανδάλη καθώς δεν θα ξανακάνει το λάθος που έκανε πριν λίγα χρόνια με την τραγικά καθυστερημένη απομάκρυνση του McLaren. Φοβάμαι πως οι Magpies θα μπλέξουν σε μπελάδες παραμονής. Και επειδή μου είναι εξαιρετικά συμπαθής ομάδα, εύχομαι να τα καταφέρουν.

Bournemouth

Premier League is never enough!

Η ομάδα της νότιας ακτής οδεύει με απόλυτη επιτυχία στην πέμπτη της διαδοχική σεζόν στην κορυφαία κατηγορία και για το δικό της καλό, ο Eddie Howe δεν είναι εκείνος που επαναπαύεται. Μπορεί και πέρυσι να ήταν για κάποιους υποψήφια για υποβιβασμό ωστόσο για μία ακόμη χρονιά τα κατάφερε άνετα χάρη στο καλό της ποδόσφαιρο, το οποίο δεν έχει θυσιαστεί καμία στιγμή τα τελευταία χρόνια για χάρη της σκοπιμότητας ή της ανάγκης. Ο νεαρός τεχνικός προς τιμήν του, προσπαθεί με τον δικό του πολύ όμορφο τρόπο.

Αυτό το καλοκαίρι, κατάφερε όχι μόνο να κρατήσει τον κορμό της ομάδας του αλλά και να ενισχυθεί. Προσθήκη που ξεχωρίζει είναι εκείνη του αριστερού οπισθοφύλακα Lloyd Kelly από τη Bristol City αλλά και του νεαρού Stacey από τη Luton, με το ποσοστό επιτυχημένων μεταγραφών των Cherries από τις χαμηλότερες κατηγορίες να είναι εξαιρετικό όπως έδειξε πέρυσι και ο Brooks, που ντεμπούταρε μετά από μία εξαιρετική σεζόν στην Championship. O Harry Wilson αποκτήθηκε από την Liverpool για να καλύψει την απώλεια του Brooks για λίγους μήνες ενώ αναμένουμε να δούμε και τον εξτρέμ Danjuma που ήρθε από το Βέλγιο και την Brugge και έχει πολλές καλές συστάσεις. Σημαντική προσθήκη και ο χαφ Billing από τη Huddersfield, παίκτης που μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στο επιθετικό transition. Οι αποχωρήσεις των αναπληρωματικών Mousset και Mings έφεραν στα ταμεία περί τα 40.000.000 ευρώ κάτι που καθιστά το καλοκαιρινό πάρε δώσε πλήρως πετυχημένο λογιστικά.

Η Bournemouth πέρυσι σκόραρε τα περισσότερα γκολ εκτός του Big 6 αλλά δέχθηκε και πάρα πολλά (70). Κατάφερε βέβαια να κρατήσει τον εξαιρετικό κεντρικό αμυντικό Nathan Ake αλλά και τον Ryan Fraser, ο οποίος πέρυσι μοίρασε πάρα πολλά γκολ και βρισκόταν με κλειστά μάτια με τον Callum Wilson. Wilson και King αποτελούν ένα πάρα πολύ αξιόπιστο δίδυμο και θα σκοράρουν συχνά και φέτος.  Περιμένουμε να δούμε αν θα είναι βασικός ο νεαρός τερματοφύλακας Travers ενώ στα χνάρια του και το χρόνο συμμετοχής στην πρώτη ομάδα μπορούν να βαδίσουν και άλλοι εντυπωσιακοί πιτσιρικάδες όπως ο νεαρός Ιρλανδός Gavin Killkenny. Θεωρώ πως ούτε φέτος θα κινδυνέψουν τα «Κεράσια» που πλέον έχουν αποκτήσει ξεκάθαρα την τεχνογνωσία της παραμονής. Ερωτηματικό βέβαια το κατά πόσον θα μπορέσουν να έχουν στη σταθερότητα που απαιτείται για το βήμα παραπάνω στη βαθμολογία.

Burnley

Premier League is never enough!

Η υπερβατική προπέρσινη σεζόν που έφερε την Burnley στην 7η θέση της Premier League και κατά συνέπεια στα προκριματικά του Europa League, όπως ήταν φυσικό δεν επαναλήφθηκε πέρυσι. Οι Clarets ζορίστηκαν αρκετά για την παραμονή στην κατηγορία, εξασφαλίζοντας την μόλις τρεις αγωνιστικές πριν τη λήξη της σεζόν. Στην Ευρώπη η Burnley πέρασε δύο γύρους κερδίζοντας την βρετανική μάχη με την Aberdeen και το θρίλερ με την τουρκική Basakshehir στην παράταση προτού ο πιο έμπειρος Ολυμπιακός της στερήσει το όνειρο της συμμετοχής σε ευρωπαϊκούς ομίλους. Το ρόστερ της ομάδας δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα σε σχέση με πέρυσι. Οι βετεράνοι Peter Crouch και Jon Walters ανακοίνωσαν το τέλος της καριέρας τους και οι φυσιογνωμίες τους είναι αλήθεια ότι θα λείψουν από τα βρετανικά γήπεδα, ειδικά του Crouchy. Η Burnley αντάλλαξε αριστερούς μπακ με την Stoke City με τον Stephen Ward να αποχωρεί για τους Potters και τον Erik Pieters να κάνει το αντίθετο δρομολόγιο. Φυσικά, η πιο σημαντική προσθήκη ήταν αυτή του Jay Rodriguez. Ο Άγγλος επιθετικός είναι γέννημα- θρέμμα της πόλης κι ήταν μελος της Burnley από το 2007 μέχρι το 2012 αν και έκανε περισσότερο αισθητή την παρουσία του με την φανέλα της Southampton. Ο Jay επιστρέφει στην Burnley έχοντας και την …οικογενειακή υποχρέωση να τελειώσει ότι ο πατέρας του, Kiko άφησε στη μέση. Ο Kiko Rodriguez, οικονομικός μετανάστης δεύτερης γενιάς από την Ισπανία και ερασιτέχνης ποδοσφαιριστής, είχε δοκιμαστεί από την ομάδα κι είχε κερδίσει μια θέση στις ρεζέρβες, αλλά κάπου εκεί γεννήθηκε ο Jay και ο Kiko αναγκάστηκε να αφοσιωθεί στην πρωινή του εργασία.

Ο κόουτς Sean Dyche είναι αδιαμφισβήτητα ο Mr Burnley διανύοντας αισίως την 8η σεζόν του στον πάγκο της ομάδας του Lancashire. O Dyche έχει να διαχειριστεί μια περίεργη κατάσταση  σε αυτή την pre-season που αφορά την θέση του τερματοφύλακα. Οι Clarets κατάφεραν να έχουν ταυτόχρονα το ρόστερ τους τρεις διεθνείς πορτιέρο της Εθνικής Αγγλίας, τους Tom Heaton, Joe Hart και Nick Pope. Ο ίδιος ο προπονητής έχει δηλώσει πως βρίσκει το συγκεκριμένο “συνωστισμό” πολύ ευχάριστο αλλά θα ήταν καλύτερο για τις καριέρες των παικτών τουλάχιστον ο ένας να βρει αλλού συμβόλαιο καθώς και οι τρεις τους θα μπορούσαν να είναι βασικοί σε ομάδα Premier League. Και κάπως έτσι έγινε, καθώς ο Tom Heaton αποχώρησε για την Aston Villa και στη θέση του ήρθε ο νεαρός Peacock-Farrell. Σημαντική προσθήκη και εκείνη του Danny Drinkwater από την Chelsea την ύστατη στιγμή για έξι μήνες με τη μορφή δανεισμού.

Τι να περιμένουμε, λοιπόν, από την Burnley φέτος; Θεωρώ πως πολύ δύσκολα θα κινδυνέψει να πέσει κατηγορία καθώς είναι ένα κλικ ποιοτικότερη από τις νεοφώτιστες αλλά και κάνα δυο ακόμα υποψήφιες για υποβιβασμό κι αν η χημεία των παικτών της που παίζουν χρόνια μαζί δουλέψει μπορεί να την δούμε κοντά στην δεκάδα. Άλλωστε, φέτος δεν θα έχει και την κούραση  από τον “μπελά” της Ευρώπης, μια κούραση που βγήκε πέρυσι σε τραυματισμούς κατά τη διάρκεια της χρονιάς.

Southampton

Premier League is never enough!

Μία επεισοδιακή σεζόν ήταν  εκείνη που πέρασε για την ομάδα του νότου. Το εγχείρημα του Mark Hughes απέτυχε με αποτέλεσμα κατά την απόλυση του η ομάδα του St΄Marys να βρίσκεται στη 19η θέση. Το ρόστερ δεν μπορούσε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του τεχνικού της ομάδας, πολλοί παίκτες δεν είχαν καλές σχέσεις με τον προπονητή τους και η μπάλα πήρε πολλούς παίκτες βαρόμετρα τα οποία δεν απέδιδαν. Εκεί, ήρθε στο τιμόνι ο Ralhp Hassenhuttl, πρώην προπονητής της Red Bull Leipzig στη Γερμανία, ο οποίος θεωρήθηκε ευλόγως μία εξαιρετική περίπτωση. Μυημένος στο καλό και φουλ επιθετικό ποδόσφαιρο, πρόθυμος να εξελίξει μικρούς ποδοσφαιριστές αλλά και ικανός να φθάσει στα άκρα το υπάρχον υλικό κερδίζοντας από τον κάθε ποδοσφαιριστή το 100% των δυνατοτήτων του. Η εικόνα άρχισε να αλλάζει. Η Soton άρχισε να παίζει πιο γρήγορα, να φτιάχνει περισσότερες φάσεις αλλά και να παίρνει περισσότερους βαθμούς πετυχαίνοντας και σπουδαίες νίκες (όπως εκείνες με Arsenal και Tottenham ). Τελικά έσωσε την παρτίδα στις τελευταίες τρεις αγωνιστικές και κέρδισε ξανά μία θέση και στο δικό μας αφιέρωμα.

Το φετινό καλοκαίρι μόνο καλοκαίρι Southampton δεν μπορείς να το χαρακτηρίσεις. Η ίντριγκα έλειψε, το έντονο πρέσινγκ μιας ομάδας του Big 6 για κάποιον πολύτιμο ποδοσφαιριστή της εξέλιπε επίσης ενώ το κλίμα ήταν εξαιρετικό και αρκετά ελπιδοφόρο. Η εμπιστοσύνη στο πρόσωπο του Hassenhuttl έκανε την προετοιμασία μία περίοδο σκληρής δουλειάς προς πλήρη αφομοίωση των ιδεών του νέου ακόμη τεχνικού, ο οποίος βούτηξε εξ΄αρχής στα βαθιά και αυτό αναμένεται να είναι προς όφελος του. Άρπαξε την ευκαιρία και έκανε γερό ξεκαθάρισμα στο ρόστερ  ενώ έκανε μετρημένες και προσεκτικές κινήσεις. Αγόρασε τον Danny Ings από τη Liverpool με τον Άγγλο επιθετικό να σκοράρει και να δίνει λύσεις την περυσινή σεζόν ενώ ενίσχυσε ακόμη περισσότερο την επιθετική της γραμμή με την προσθήκη ενός από τους πιο καυτούς επιθετικούς της περυσινής Championship, τον Che Adams από την Birmingham. O Άγγλος επιθετικός που έλαβε το μικρό του όνομα από τον Che Guevara, μπορεί να μεταφέρει την ικανότητα του στο σκοράρισμα αλλά και την εξαιρετικά δυναμική του παρουσία στην αντίπαλη περιοχή και στο επίπεδο της κορυφαίας κατηγορίας και οι Saints στηρίζουν αρκετά στα πόδια του. Ο Djenepo ήρθε από την Standard De Liege για να ενισχύσει τα φτερά σε μία προσθήκη που για πρώτη φορά μετά τη φυγή του Sadio Mane φέρνει στο Southampton έναν παίκτη πολύ κοντά στο στυλ του Σενεγαλέζου. Οι τρεις αυτές προσθήκες κόστισαν περί τα 55.000.000 ευρώ. Από εκεί και πέρα αποχώρησαν ο αναπληρωματικός πέρυσι αριστερός μπακ Targett, ο αναπληρωματικός επιθετικός Gallagher και ως ελεύθεροι οι μέσοι Davis και Clasie.

Στα θετικά για τους Saints είναι ο ρόλος που βρήκαν ξανά υπό τις οδηγίες του Hassenhuttl παίκτες βαρόμετρα όπως ο Nathan Redmond, ο οποίος στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος θύμισε τον παίκτη που αγόρασε η Soton από τη Norwich (και ανανέωσε το συμβόλαιο του δύο μέρες πριν την έναρξη του πρωταθλήματος) , ο Jamie Ward Prowse που από τα πόδια του δρομολογούνται πολλά στο παιχνίδι της ομάδας  αλλά και το ότι η εμπιστοσύνη του προπονητή στους νεαρούς παίκτες μπορεί να αποφέρει τα μέγιστα εντός του τερέν. Στα χνάρια του Valery πρώτον αλλά και του Obafemi κατά δεύτερον είναι έτοιμοι να βαδίσουν τόσο ο διεθνής νεαρός Άγγλος Callum Slattery ενώ την εντύπωση του προπονητή τους στην προετοιμασία κέρδισαν και ο νεαρός επιθετικός Smallbone αλλά και ο Jake Vokins, ο οποίος αναλαμβάνει ρόλο understudy του βασικού και ενδεκαδάτου Bertrand στα αριστερά μετά τη φυγή του Targett.

Στη σεζόν που έρχεται, οι «Άγιοι» εισέρχονται με ενθουσιασμό που είχαν να δουν από εποχές Mauricio Pochettino. Είμαστε πολύ φίλοι του επιθετικού ποδοσφαίρου και της πολύ δυναμικής προσέγγισης της ομάδας και αν κρίνουμε από τα φιλικά προετοιμασίας, θα δούμε πολλά παιχνίδια ροντέο από τη Soton. Πιστεύουμε όμως πως θα ανταμειφθεί με μία άνετη παραμονή και ποιος ξέρει ποιο θα είναι το τελικό πλασάρισμα στον πίνακα. Σίγουρα, μία από τις ομάδες που θέλουμε πολύ να βλέπουμε κάθε εβδομάδα.

Brighton and Hove Albion

premier league

Επεισοδιακή η περυσινή σεζόν για τους Seagulls, οι οποίοι κατάφεραν να σώσουν την παρτίδα κυριολεκτικά στο τέλος. Αυτό βέβαια δεν ήταν αρκετό να σώσει τη θέση του Chris Hughton, ο οποίος απολύθηκε σε μία κίνηση που έφερε κύμα δριμείας κριτικής καθώς θεωρήθηκε πως δεν μπορούσαν τα αφεντικά της ομάδας να ζητήσουν πολλά περισσότερα από έναν προπονητή που την κράτησε δύο συναπτά έτη στην κατηγορία. Η απάντηση της διοίκησης ήταν πως ήθελαν να εκκινήσουν ένα νέο, διαφορετικό εγχείρημα.

Η κατεύθυνση δόθηκε με την πρόσληψη του άπειρου Graham Potter, o οποίος πέρα από το σουηδικό πρωτάθλημα είχε να επιδείξει την περυσινή σεζόν στη Swansea, όπου με ένα νεανικό σύνολο κατάφερε να παίξει πολύ καλό και σύγχρονο ποδόσφαιρο. Bέβαια, θεωρείται από τους καλύτερους ανερχόμενους Άγγλους προπονητές. Η ομάδα του AMEX Stadium αποφάσισε να αλλάξει ρότα αγωνιστικά αλλά τέτοιες απότομες μεταβάσεις συνήθως είναι πολύ επικίνδυνες, ειδικά σε τόσο υψηλό επίπεδο. Μπορεί να αποδεσμεύτηκαν πολλοί ποδοσφαιριστές ωστόσο αισθητή απουσία είναι μόνο εκείνη του Γάλλου μέσου Knockaert, που ακολούθησε τη Fulham στην Championship.

Ο Potter προσελήφθη και για να καταφέρει να πάρει πράγματα από ακριβές προσθήκες επιθετικά που δεν έχουν συνεισφέρει σχεδόν τίποτα ουσιαστικό (Locadia, Izquierdo, Jahanbakhsh ) όσο και για εξελίξει μικρούς ηλικιακά παίκτες και να αλλάξει το DNA του συλλόγου. Σπουδαίες προσθήκες τόσο οι Maupay και Webster από Bredford και Bristol City (αμφότεροι ενδιέφεραν τη μισή Premier League) όσο και εκείνη του Aaron Mooy στα χαφ, ενός παίκτη που ξεχώριζε σα τη μύγα μέσα στο γάλα επί δύο χρόνια στο πολύ φτωχό ρόστερ της Huddersfield. Καλύτερη όλων βέβαια, εκείνη του εξαιρετικού εξτρέμ Trossard από την πρωταθλήτρια Βελγίου Genk, μεταγραφή που σίγουρα σηματοδοτεί τη στήριξη της διοίκησης στο νέο της τεχνικό. Στα κέρδη του καλοκαιριού και η παραμονή του αρχηγού Dunk, ο οποίος έχει πολλούς θαυμαστές στο Leicester.

Το ρόστερ της Brighton έχει ιδιαίτερη ποιότητα ειδικά από τη μέση και μπροστά. Ωστόσο, θα χρειαστεί να βρει γκολ και από τον Maupay, ο οποίος αποκτήθηκε για να ελαφρύνει λίγο τους ώμους του Murray ενώ θα πρέπει επιτέλους αρκετοί παίκτες να δείξουν όσα δεν έδειξαν πέρυσι. Η μετάβαση σε ένα στυλ παιχνιδιού τόσο διαφορετικό εγκυμονεί πολλούς κινδύνους και εν προκειμένω συνδυάζεται και από έναν παντελώς άπειρο προπονητή σε τόσο υψηλό επίπεδο. Παρότι ακούγεται υπερβολικό κοιτάζοντας το ρόστερ από τη μέση και μπροστά, θεωρούμε πως η Brighton φλερτάρει έντονα με τον υποβιβασμό.

Norwich City

Premier League is never enough!

Η Norwich εντυπωσίασε τους πάντες πέρυσι με την κατάκτηση της Championship. Χωρίς να ξοδέψουν πολλά αλλά με συγκεκριμένο πλάνο (ένα ποδόσφαιρο βασισμένο στην κατοχή και την παραγωγή πολλών φάσεων) και στήριξη στις ακαδημίες, τα “Καναρίνια” επέστρεψαν στην Premier League μετά από τρία χρόνια. Το 2017 η Norwich εμπιστεύτηκε τον Γερμανό κόουτς Daniel Farke που προέρχεται από τις ακαδημίες της Dortmund, όντας προπονητής της Β’ ομάδας. Η πρώτη σεζόν ήταν ζόρικη καθώς την βρήκε στην 14η θέση μακριά από την άνοδο όμως η αλλαγή φιλοσοφίας στο σύλλογο έμοιαζε να πιάνει τόπο. Η Norwich πουλούσε ακριβά ακόμα κι αν αυτό σήμαινε ότι θα έπρεπε να αποχωριστεί σούπερ ταλέντα όπως ο James Maddison , αγόραζε φθηνά εξελίξιμους παίκτες κυρίως από την γερμανική αγορά και κυρίως έδινε προτεραιότητα στις ακαδημίες της. Από αυτές ξεπήδησαν αστεράκια όπως οι δύο full-backs Max Aarons και Jamal Lewis που πήραν τις φανέλες σπίτι τους. Αν είναι κάποιος ο οποίος αξίζει το περισσότερο credit για την περσινή άνοδο, αυτός είναι σίγουρα ο Φινλανδός φορ, Teemu Pukki. Ο Pukki έκανε φανταστική σεζόν όντας ο πρώτος σκόρερ της κατηγορίας με 29 γκολ και προφανώς μέλος της καλύτερης ενδεκάδας του πρωταθλήματος. Ένας παίκτης που είχε χαρακτηριστεί ως “λίγος” τα από στα περάσματα του από την Schalke και την Celtic έχει αναστηθεί στην ομάδα της ανατολικής Αγγλίας, η οποία τον πιστεύει και γι’ αυτό του ανανέωσε για τρία χρόνια το συμβολαιο του. Φέτος, θα έχει και σημαντική βοήθεια από τον Josip Drmic, που ήρθε από την Gladbach και αποτελεί την σημαντικότερη μεταγραφή των “Καναρινιών”. Η Norwich έκανε και δύο πολύ “ψαγμένες” κινήσεις με τους δανεισμούς του επί σειρά ετών τερματοφύλακα της Schalke Ralf Fährmann και του νεαρού winger Patrick Roberts που δεν έβρισκε χώρο στην Manchester City. Στον αντίποδα δεν έχασε κάποιο σημαντικό στέλεχος που την οδήγησε στον προβιβασμό πέρυσι.

Η ομάδα που προσέλαβε τον Stuart Webber  , πρώην τεχνικό διευθυντή της Huddersfield , που κέρδισε με παρόμοιο πλάνο προβιβασμό με δεύτερη διαφορετική ομάδα, έχει να απαντήσει ορισμένα σημαντικά ερωτηματικά. Αρκεί η ποιότητα του ρόστερ για Premier League ; Μπορεί να βελτιώσει την όγδοη καλύτερη άμυνα της Championship πέρυσι; Μπορεί να βελτιωθεί στην αμυντική της λειτουργία στις στατικές φάσεις; Μπορεί ο Pukki να βρει άξιους συμπαραστάτες στο σκοράρισμα; Μοναδικός στόχος της ομάδας είναι η παραμονή αλλά σε μία κατηγορία που η οικονομική επιφάνεια του κάθε συλλόγου παίζει καθοριστικό ρόλο για τις αγωνιστικές δυνατότητες του, τα πράγματα θα είναι πολύ δύσκολα για την ομάδα του Carrow Road.

Sheffield United

Premier League is never enough!

Η άνοδος της στην Premier League συνιστά πραγματικά ένα ποδοσφαιρικό παραμύθι , το οποίο θυμίζει σε πολλά την άνοδο της Bournemouth πριν λίγα χρόνια. Απανωτοί προβιβασμοί από τη Ligue 1 έως τα σαλόνια, με αρχιτέκτονα τον Chris Wilder, έναν άνθρωπο γέννημα θρέμμα της ομάδας που αναπνέει όσο  λίγοι για το καλό της United. Για αυτό το λόγο και ανταμείφθηκε με νέο συμβόλαιο έως το 2022, παρά τα σύννεφα που είχαν εμφανιστεί εξαιτίας της εκκρεμούσας δικαστικής διαμάχης μεταξύ των δύο μεγαλομετόχων του συλλόγου σχετικά με την αποπομπή του ενός.

Στις εβδομάδες που μας πέρασαν, η Sheffield έσπασε τέσσερις φορές το μεταγραφικό της ρεκόρ μέσα σε λίγες εβδομάδες για να διεκδικήσει κάθε πιθανότητα να μείνει στην κατηγορία. Σε μία ομάδα με εμφανή την ανάγκη να ενισχυθεί ενόψει της παρουσίας της στα σαλόνια, έγιναν αρκετές κινήσεις. Κυρίως προς ενίσχυση της δημιουργίας και του σκοραρίσματος. Πρώτα, ήρθε ο Luke Freeman , ένας σταθερά πολύ καλός δημιουργικός μέσος με απανωτές καλές σεζόν στην Championship. Ακολούθησε ο Callum Robinson, μετά από μία φανταστική σεζόν πέρυσι με την Preston και έπειτα ήρθε ο αναπληρωματικός επιθετικός στη Bournemouth, Lyon Mousset , έναντι 10.000.000 λιρών και το κερασάκι στην τούρτα ήρθε με τα 22.000.000 που δαπανήθηκαν για τον Oliver McBurnie της Swansea, ο οποίος καλείται να μεταφέρει τα περυσινά του νούμερα στο σκοράρισμα σε ένα πολύ πιο απαιτητικό περιβάλλον. Η προσθήκη του Jagielka προσδίδει εμπειρία στην άμυνα ενώ η προσθήκη του Mohamed Besic την τελευταία στιγμή δίνει σκληράδα στα χαφ. Πολύ πολύ σημαντική θεωρείται και η ανανέωση του δανεισμού του τερματοφύλακα Dean Henderson, από τη Manchester United, ο οποίος ήταν καταλυτικός πέρυσι στην άνοδο και έχει πραγματικά φανταστικά προσόντα για την ηλικία του.

Ο Wilder, μάλλον θα εφαρμόσει το περυσινό 3-5-2 εμμένοντας στα πρόσωπα που βοήθησαν την άνοδο. Billie Sharp και McGoldrick θα πρέπει να συνεισφέρουν στο σκοράρισμα παρά τις προσθήκες, Baldock και Stevens θα είναι τα πλάγια μπακ, ενώ Fleck και Norwood θα είναι στο κέντρο του γηπέδου με αρμοδιότητες πολλές. Ερωτηματικό είναι τι θα αποδώσουν τα περισσότερα μεταγραφικά αποκτήματα, που ναι μεν έχουν προδιαγραφές αλλά κυρίως σε επίπεδο Championship. Οι Blades, ποντάρουν πολλά στην ομοιογένεια και τη σκληράδα αλλά δεν αρκούν μόνο αυτά. Θεωρώ πως το ρόστερ ακόμη υπολείπεται σε ποιότητα. Τις δύο τελευταίες σεζόν της ομάδας στην Premier League, ο υποβιβασμός ήρθε την τελευταία αγωνιστική και ενώ η ομάδα κρατούσε την τύχη στα χέρια της. Η τύχη ίσως κάτι της χρωστά αλλά με βαριά καρδιά φοβάμαι πως ούτε αυτή τη φορά θα τα καταφέρει.

Aston Villa

Premier League is never enough!

Επιστροφή μετά από τρία χρόνια στη μεγάλη κατηγορία για μία βαριά φανέλα του αγγλικού ποδοσφαίρου. Η Aston Villa κατάφερε πέρυσι να αλλάξει την ιστορία όλης της σεζόν της με την πρόσληψη του οπαδού της Dean Smith και με ένα τρελό σερί από την άνοιξη και μετά έφτασε στον τελικό των play off όπου και πανηγύρισε την επιστροφή της στη μεγάλη κατηγορία. Ωστόσο, αυτή η επιτυχία δεν θα άλλαζε την πρόθεση για πολύ γερό ξεσκαρτάρισμα στο ρόστερ της.

Άφησε ελεύθερους πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές εκ των οποίων αξιομνημόνευτοι είναι οι McCormack, Jedinak, Hutton, Elphick, Adomah, Whelan, Bjarnason, Richards, Gardner, De Laet, Bunn. Προχώρησε όμως και σε πάρα πολλές κινήσεις ξεπερνώντας μία ενδεκάδα προσθήκες και ξοδεύοντας πάνω από 120.000.000. Ο έμπειρος Tom Heaton ήρθε για το τέρμα, η κολώνα της περυσινής άμυνας Tyron Mings αγοράστηκε από τη Bournemouth,  o εξαιρετικά ελπιδοφόρος και ταλαντούχος διεθνής με την Under 21 Άγγλος αμυντικός Konsa ήρθε να τον ζευγαρώσει στην καρδιά της άμυνας (ενώ για το κέντρο της άμυνας αποκτήθηκαν και οι Engels και Hause), ο έμπειρος Matt Targett αποκτήθηκε στα αριστερά, ενίσχυσε πάρα πολύ τα φτερά της με τις προσθήκες των Jota, Trezeguet, Nakamba και El Ghazi ενώ δύο εξαιρετικά σημαντικές προσθήκες είναι ο striker Wesley Moraes που αποκτήθηκε από την Brugge για να καλύψει τα γκολ του Abraham που επέστρεψε στην Chelsea και ο νεαρός Douglas Luiz, ένας εξαιρετικός χαφ που αποκτήθηκε από τη Manchester City και μπορεί να παίξει τόσο ως αμυντικός μέσος όσο και σαν οχτάρι. Σε όλους αυτούς προσθέστε τον τρελό μπαλαδόρο McGinn, τον ποδοσφαιρικό «αλήτη» Jack Grealish.

H σύγκριση με την περυσινή Fulham είναι αναπόφευκτη. Ωστόσο, οι περισσότερες κινήσεις των Villans μοιάζουν να είναι πολύ πιο προσεγμένες και λιγότερο κινήσεις εντυπωσιασμού. Το μεγάλο μείον του καλοκαιρινού σχεδιασμού είναι ότι αποχώρησαν χωρίς αντικατάσταση και οι τρεις μέσοι που είχαν αρμοδιότητα να καταστρέψουν το παιχνίδι του αντιπάλου (Jedinak, Whelan, Bjarnason) και αυτό ενδεχομένως να στοιχίσει ειδικά σε παιχνίδια με αντιπάλους στα μέτρα της ομάδας του Birmingham. Ερωτηματικό μεγάλο η χημεία της ομάδας όσο και η ανταπόκριση του Wesley στο αγγλικό ποδόσφαιρο. Σε όλα αυτά προσθέτουμε την ανάγκη της Villa να έχει γερό τον Grealish. Όσο είναι γερός και παίζει καλά, η ομάδα του ελπίζει βάσιμα πως κατέχει την κατηγορία. Αν ο μοναδικός game changer της ομάδας λείψει, θα υπάρξει πρόβλημα διότι εδώ δεν είναι championship. Επιλογή ρίσκου ενδεχομένως αλλά I would bet my money στη Villa για παραμονή. Μεγάλη μου συμπάθεια ο Dean Smith, έχω την εντύπωση πως παρά το νεαρό της ηλικίας του μπορεί να τα καταφέρει.

Καλή σεζόν να έχουμε και καλή απόλαυση σε όλους!