Καλύτερος Έλληνας δεξιός εξτρέμ 2000-20

Έλληνας δεξιός εξτρέμ

Στέλιος Γιαννακόπουλος

Ο Στέλιος είναι παιδί της πρωτεύουσας και ξεκίνησε την καριέρα του από τις γειτονιές της Αθήνας (Εθνικό Αστέρα Καισαριανής και Δόξα Βύρωνα). Η πρώτη του εμπειρία ήρθε με τον Εθνικό Αστέρα που τότε έπαιζε στη Δ’ Εθνική. Σύντομα ο Γιαννακόπουλος ξεχώρισε και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Πανηλειακού. Μαζί με τον Τζόρτζεβιτς τρομοκρατούσαν τις αντίπαλες άμυνες και σύντομα τράβηξαν το ενδιαφέρον των μεγάλων της Αθήνας. Ο παίκτης δήλωνε “άρρωστος οπαδός του Παναθηναϊκού” τότε όμως μετά από διαπραγματεύσεις-θρίλερ ο Ολυμπιακός κέρδισε στο νήμα τον ΠΑΟ αλλά και την ΑΕΚ που προσπάθησε να μπει σφήνα και πήρε “πακέτο” το Γιαννακόπουλο μαζί με τον Τζόλε. Η κίνηση αυτή έμελλε να αλλάξει το ρου της ιστορίας του ελληνικού πρωταθλήματος κάνοντας τους Πειραιώτες κυρίαρχους. Στον Ολυμπιακό ο Γιαννακόπουλος αγωνίστηκε 7 χρόνια (1996-2003) και βίωσε μεγάλες στιγμές μετρώντας συνολικά 190 συμμετοχές και 64 γκολ! Ήταν ο πρώτος παίκτης των ερυθρόλευκων που σκόραρε στο Champions League με εκείνο το σουτ-τηλεφώνημα στο ΟΑΚΑ κόντρα στην Πόρτο. Ήταν επίσης αυτός που έδωσε την πρόκριση στα προημιτελικά της διοργάνωσης τη σεζόν 1998-99 τρώγοντας στην κυριολεξία χώμα για να πιάσει μια κεφαλιά-ψαράκι στο παγοδρόμιο του Ζάγκρεμπ κόντρα στην Κροάσια. Την τελευταία σεζόν πριν αποχωρήσει συνέβαλε καθοριστικά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος σκοράροντας 2 γκολ στο περίφημο “ντέρμπι της Ριζούπολης” με τον ΠΑΟ. Στο τέλος της σεζόν πήρε μια σπουδαία μεταγραφή στην Premier League και την Μπόλτον. Στο Μπόλτον θα γινόταν γνωστός ως “Stelios” παίζοντας βασικός στα 3 πρώτα του χρόνια στην ομάδα. O Γιαννακόπουλος εξελίχθηκε σε cult ήρωα των οπαδών της Μπόλτον σημειώνοντας 139 εμφανίσεις (2ος Έλληνας στην ιστορία της Premier League πίσω από τον Νταμπίζα) και 20 τέρματα (1ος Έλληνας). Κάποια από τα γκολ του που είναι άξια αναφοράς είναι το η ισοφάριση του σκορ κόντρα στην Τότεναμ το 2008 που έσωσε την ομάδα από τον υποβιβασμό αλλά κι αυτό κόντρα στον Άρη γιατί απλά έπρεπε να είναι αυτός που θα σκόραρε κόντρα στην μοναδική ελληνική ομάδα που αντιμετώπισε αυτά τα 5 χρόνια. Το καλοκαίρι του 2008 έμεινε ελεύθερος κι ενώ οι φήμες οργίαζαν για την επιστροφή του στον Πειραιά εν τέλει “ψάχτηκε” για να παραμείνει στην Premier League καταλήγοντας στην Χαλ! Ο προπονητής Φιλ Μπράουν δεν τον εκτιμούσε ιδιαίτερα κι έτσι μετά από μόλις 2 εμφανίσεις ο Γιαννακόπουλος έσπασε το συμβόλαιο του και γύρισε στην Ελλάδα όχι όμως για τον Ολυμπιακό αλλά για την Λάρισα τον Ιανουάριο του 2009. Μετά από ένα εξαιρετικό ξεκίνημα με 3 γκολ σε 4 ματς φάνηκε ότι θα μπορούσε να γίνει ο ηγέτης της ΑΕΛ όμως η συνεργασία τους τερματίστηκε άδοξα έναν χρόνο αργότερα κι οδήγησε στην απόσυρση του από το ποδόσφαιρο. Με την εθνική ομάδα ο Γιαννακόπουλος έκανε ντεμπούτο το 1997, υπήρξε βασικό μέλος της χρυσής φουρνιάς του 2004 και αποχώρησε μετά το δεύτερο Euro που συμμετείχε το 2008. Ο Γιαννακόπουλος ήταν ένα από τα ελάχιστα αυθεντικά εξτρέμ που έχει βγάλει το ελληνικό ποδόσφαιρο τα τελευταία χρόνια και λατρεύτηκε από τους οπαδούς του Ολυμπιακού κυρίως γιατί ήταν ο άνθρωπος των ντέρμπι και των μεγάλων στιγμών!

Βασίλης Λάκης

Ο Βασίλης Λάκης ξεκίνησε την καριέρα του στη Νάουσα έχοντας για λίγο συμπαίκτη του τον Βασίλη Τσιάρτα και ήδη από τα 17 του ήταν βασικό στέλεχος σε ομάδα Α’ εθνικής! Στα παιδικά του χρόνια αγωνιζόταν ως αμυντικός (!) όμως ευτυχώς οι προπονητές του διέκριναν το ταλέντο του με την μπάλα στα πόδια και τον προώθησαν στα άκρα της επίθεσης. Σε αντίθεση με τον Τσιάρτα, ο Λάκης δεν έκανε απευθείας το βήμα στην ΑΕΚ αλλά χρειάστηκε να κάνει το “αγροτικό” του στον Πανηλειακό. Η εμφανιση του σε ιστορικό διπλό που πέτυχε ο Πανηλειακός στη Νέα Φιλαδέλφεια τον έβαλαν για τα καλά στα ραντάρ της Ένωσης που αποφάσισε να τον εντάξει στο δυναμικό της το 1998. Μετά από μια επεισοδιακή διαπραγμάτευση με την ομάδα του Πύργου ο Λάκης κατέφθασε στην Αθήνα ως ο παίκτης που θα έκανε τη διαφορά στα άκρα με το καλημέρα. Στο Δικέφαλο πέρασε 5 όμορφα χρόνια αγωνιζόμενος κυρίως ως βασικός, έπαιξε στο Champions League ενώ κατέκτησε και δύο Κύπελλα.Ο Λάκης είχε μια ιδιαίτερη… συμπάθεια στον Ολυμπιακό έχοντας πετύχει εναντίον του γκολάρες όπως η κούρσα 60-70 μέτρων το 2000 ή το γκολ στο 85’ μέσα στη Ριζούπολη το 2003. Οι φίλοι της ΑΕΚ θα θυμούνται επίσης και μια τρομερή γκολάρα στο Champions League με την Γκενκ. Μετά το Euro 2004 αν και αγωνιστηκε ελάχιστα στα γήπεδα της Πορτογαλίας (μπήκε δύο φορές ως αλλαγή), ο Λάκης εξαργύρωσε την πορεία της εθνικής ομάδας με μια μεγάλη μεταγραφή στην Premier League και την Κρίσταλ Πάλας. Τα πράγματα στην Αγγλία δεν πήγαν όπως θα ήθελε καθώς έμεινε στην μνήμη των οπαδών της Πάλας για όλους τους λάθος λόγους (κόκκινη κάρτα σε ματς με την Γιουνάιτεντ, έχασε το άχαστο σε αγώνα με την Άρσεναλ). Στο τέλος της σεζόν αποφάσισε να επιστρέψει στην ΑΕΚ όπου και πάλι θα ήταν βασικός! Συμμετείχε για μια ακόμη φορά σε ομίλους του Champions League με την Ένωση, πετυχαίνοντας μάλιστα κι ένα γκολ κόντρα στην Άντερλεχτ. Μετά από δύο χρόνια ο Λάκης αποχώρησε μετρώντας συνολικά 280 συμμετοχές και 64 γκολ με την κιτρινόμαυρη φανέλα! Από τον ένα δικέφαλο μεταπήδησε στον άλλον, αυτό του Βορρά. Στον ΠΑΟΚ ο χρόνος συμμετοχής του άρχισε να μειώνεται και ειδικά την δύτερη σεζόν του ερχόταν κυρίως από τον πάγκο. Τη σεζόν 2009-10 είχε μια τελευταία περιπέτεια με την νεοφώτιστη ομάδα της Καβάλας πριν αποφασίσει να ολοκληρώσει την καριέρα του.
Με την εθνική ομάδα έκανε το ντεμπούτο του το 1999 όντας ένας ακόμη παίκτης της σπουδαίας φουρνιάς του 1974-76 που έφτασε μέχρι τον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος Κ21 το 1998! Όταν ο Ρεχάγκελ ήρθε στην Ελλάδα εκτίμησε τον Λάκη έχοντας τον σταθερά στις κλήσεις του με τον ποδοσφαιριστή να είναι στην τελική επιλογή τόσο του Euro 2004 όσο και του Κυπέλλου Συνομοσπονδιών 2005. Η καριέρα του με τα γαλανόλευκα ολοκληρώθηκε με 35 συμμετοχές και 3 γκολ.
Ο Λάκης υπήρξε ένας καθαρός δεξιός χαφ-εξτρέμ (αναλόγως το σύστημα), ο παίκτης που λέμε ότι παίζει πάνω στον “ασβέστη”. Είχε το παρατσούκλι “τούρμπο” λόγω της ταχύτητας και της έκρηξης του. Ήταν ένας ήσυχος, μαζεμένος χαρακτήρας εντός κι εκτός γηπέδου και είχε κερδίσει την εκτίμηση των ΑΕΚτζήδων.

Δημήτρης Σαλπιγγίδης

Γέννημα-θρέμμα Σαλονικιός ο Δημήτρης Σαλπιγγίδης ασχολήθηκε πρώτα με την ελληνορωμαϊκή πάλη (!) πριν αποφασίσει ότι (ευτυχώς γι’ αυτόν και εμάς) του ταιριάζει περισσότερο το ποδόσφαιρο. Ξεκινώντας από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ ο “Σάλπι” γρήγορα έδειξε ότι θα πρωταγωνιστήσει με την ομάδα να τον παραχωρεί δανεικό σε Λάρισα και Καβάλα για να πάρει εμπειρίες. Ο Άγγελος Αναστασιάδης ήταν ο πρώτος προπονητής που τον πίστεψε φέρνοντας τον πίσω στην ομάδα αφού ο Σαλπιγγίδης είχε αναδειχθεί ως πρώτος σκόρερ της Β’ Εθνικής με την Καβάλα. Γρήγορα ο παίκτης έδειξε τις ικανότητες του και κέρδισε μια θέση στην βασική ενδεκάδα. Στα 21 του ήταν τόσο σημαντικός για την ομάδα που φορούσε ήδη το περιβραχιόνιο του αρχηγού! Με τον ΠΑΟΚ κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδας το 2003 χωρίς να αγωνιστεί στον τελικό ενώ ήταν ο πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος της σεζόν 2005-06. Το καλοκαίρι του 2006 ο ΠΑΟΚ αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα και η διοίκηση Γούμενου έψαχνε εναγωνίως ανάσα από πωλήσεις παικτών μεταξύ αυτών και του Σαλπιγγίδη. Ο παίκτης μεταγράφηκε τελικά στον Παναθηναϊκό για 1,8 εκ. € αλλά και έμψυχα ανταλλάγματα (Τόργκελε, Χαραλαμπίδης, Τσίγκας) ενώ αρχικά στην ανταλλαγή είχε εμπλακεί το όνομα του Φάνη Γκέκα ο οποίος όμως αρνήθηκε να συνεχίσει την καριέρα του στον ΠΑΟΚ. Οι οπαδοί του Δικεφάλου του Βορρά ανακήρυξαν τον Σαλπιγγίδη persona non grata και τον αποδοκίμασαν σε κάθε επίσκεψη του στην Τούμπα ως “προδότη”. Με τον Παναθηναϊκό ο “Σάλπι” ήταν σταθερά στην πρώτη τριάδα των σκόρερ της Superleague κάθε χρόνο και την τελευταία σεζόν του στο “τριφύλλι” κατόρθωσε να κατακτήσει το νταμπλ! Η ώρα της επιστροφής είχε φτάσει και το καλοκαίρι του 2010 ο Σαλπιγγίδης έπαιρνε μια γενναία απόφαση να γυρίσει στη Θεσσαλονίκη. Οι οπαδοί του ΠΑΟΚ δεν πήραν με καλό μάτι την επιστροφή γιουχάροντας τον στα πρώτα ματς ενώ τον αποκαλούσαν με το νούμερο του, “ο 14”. Το 2012 μετά τις πολύ καλές εμφανίσεις του στο Euro 2012 προκάλεσε το ενδιαφέρον της Φορτούνα Ντίσελντορφ και μια μεταγραφή στην Bundesliga φάνταζε πιθανή όμως τελικά η συμφωνία δεν προχώρησε. Ο Σαλπιγγίδης ολοκλήρωσε την καριέρα του το 2015 με την διοίκηση Σαββίδη να αρνείται να ανανεώσει το συμβόλαιο του και να τον θέτει εκτός ομάδας ωθώντας τον να κρεμάσει τα παπούτσια του.
Ο Σαλπιγγίδης μπορεί στο πρώτο κομμάτι της καριέρας του να διακρίθηκε ως καθαρός φορ, στη συνέχεια όμως πέρασε στο δεξί άκρο της επίθεσης σαν εξτρεμ. Η μετακίνηση αυτή έγινε από τον Χενκ τεν Κάτε και παγιώθηκε από τον Νίκο Νιόπλια. Οι δύο προπονητές ήθελαν τον Τζιμπρίλ Σισέ στην κορυφή της επίθεσης του Παναθηναϊκού και τον Σαλπιγγίδη στο δεξί άκρο της. Αυτή θα ήταν κι η μοίρα του παίκτη τα επόμενα χρόνια με την μόδα του 4-3-3 να παρασέρνει τα πάντα στο διάβα της και τον “Σάλπι” να πηγαίνει στον “ασβέστη” για να παίζουν πιο βαριά κορμιά στο “9” όπως οι Μουσλίμοβιτς, Αθανασιάδης στον ΠΑΟΚ κι αργότερα ο Μήτρογλου στην εθνική ομάδα. Ο ίδιος πάντως δεν παραπονέθηκε ποτέ, προσαρμόστηκε και μπορεί να μην έγινε ποτέ ο “μπουκαδόρος” με την εξεζητημένη ντρίμπλα αλλά συνέχισε να προσφέρει στο σκοράρισμα στις ομάδες του. Με την εθνική ομάδα ο Σαλπιγγίδης θα αναδεικνύεται στον άνθρωπο των μεγάλων στιγμών. To 2010 σκοράρει το γκολ της πρόκρισης στα μπαράζ με την Ουκρανία και στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής θα πετύχει το πρώτο ελληνικό γκολ στην ιστορία των Μουντιάλ! Ο “Σάλπι” είναι καθοριστικός και στην επόμενη μεγάλη διοργάνωση, το Euro 2012 όπου θα βρει δίχτυα στην πρεμιέρα με την Πολωνία αλλά και στον προημιτελικό με την Γερμανία. Στο δρόμο για το Μουντιάλ του 2014 θα “καθαρίσει” μόνος του δύο δύσκολα ματς με Σλοβακία και Λετονία ενώ το τελευταίο του γκολ θα έρθει στα μπαράζ με την Ρουμανία. Μετά από 9 χρόνια, 82 συμμετοχές και 13 γκολ θα πει οριστικά το αντίο στα εθνικά χρώματα το φθινόπωρο του 2014!

Επιλογές που έμειναν εκτός τριάδας:

ΓΧ Γεωργιάδης: Αποφασίσαμε να τον κόψουμε διότι τον θεωρήσαμε περισσότερο παίκτη των 90s. Ο ΓΧ το2000 είχε ήδη 8 χρόνια καριέρας σε πολύ υψηλό επίπεδο, 6 από αυτά στον Παναθηναϊκό, είχε ήδη πάει και γυρίσει από την Premier League κι είχε κάνει ντεμπούτο με την εθνική ομάδα το 1993! Στην θέση του 10ριου κάναμε την εξαίρεση για τον Τσιάρτα ελλείψει άλλων ποιοτικών λύσεων αλλά εδώ θα αδικούσαμε άλλους παίκτες.

Γιάννης Αμανατίδης: Ελλείψει άλλων λύσεων επιλέχθηκε ως αριστερό εξτρεμ

Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος: Ελλείψει άλλων λύσεων επιλέχθηκε ως αριστερό εξτρεμ

Γιάννης Φετφατζίδης: Είχε την προοπτική για μεγάλη καριέρα όμως κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Προτίμησε δύο φορές τα πετροδόλαρα της Ασίας παρά να παλέψει λίγο περισσότερο στην Ελλάδα ή την Ευρώπη. Αγνώριστος στην δεύτερη θητεία του στον Ολυμπιακό, βελτιώθηκε σημαντικά με τον Άρη όμως δεν θεωρούμε ότι θα μπορούσε να πετάξει κάποιον παίκτη εκτός τριάδας.