Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Μιλάνο

Μπορεί το Μιλάνο να είναι χωρισμένο στα δύο αλλά το Rabona γουστάρει και τις δύο πλευρές του Σαν Σίρο. Η Μίλαν και η Ίντερ, η Ίντερ και η Μίλαν. Βάλτε όποια θέλετε πρώτη, η ουσία δεν αλλάζει: δύο τεράστιες ομάδες με ιστορία που σε κάνει να τρέμεις από ρίγος και παρ’ όλο που τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε πτώση υποχωρώντας μπροστά στην επέλαση της Γιουβέντους, δεν μπορείς ποτέ να αδιαφορήσεις για αυτές.

Έκλεισα τα αεροπορικά εισιτήρια για Μιλάνο την Black Friday, επομένως οι τιμές ήταν αρκετά χαμηλές. Ήθελα να μείνω τουλάχιστον 5 ημέρες στην Ιταλία για να έχω τη δυνατότητα να κάνω πολύ περισσότερα (τα κατορθώματα μου τα είδατε ήδη στο Part I και Part ΙΙ ) από μια απλή βόλτα για ψώνια στο Μιλάνο.  Τα διαθέσιμα πενταήμερα της αεροπορικής εταιρίας όμως ήταν μόλις δύο. Διάλεξα στην τύχη το πιο κοντινό χρονικά και έκλεισα τα εισιτήρια χωρίς να κοιτάξω επίτηδες τι παιχνίδι θα διεξαγόταν στο Σαν Σίρο εκείνη την αγωνιστική ώστε να είναι έκπληξη. Ο αγώνας έμελλε να είναι το Ίντερ – Σαμπντόρια. Εντάξει, όχι το μεγάλο ντέρμπι αλλά ούτε και αδιάφορος αγώνας. Η Σαμπντόρια άλλωστε, μόνο αμελητέα ποσότητα δεν είναι έχοντας ένα πρωτάθλημα (1991), παρουσία σε τελικό Κυπέλλου Πρωταθλητριών την επόμενη χρονιά και φανατικό κοινό να την ακολουθεί! Φέτος, η «Ντόρια» αποτέλεσε μέρος μιας όμορφης ιστορίας αναγέννησης, αυτής του Φάμπιο Κουαλιαρέλα, που στα 36 του βρήκε δίχτυα για 11 συνεχόμενα παιχνίδια της Serie A, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Γκάμπριελ Μπατιστούτα.

Η nerazzuro εμπειρία του «Σαν Σίρο»

Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Game day στο Μιλάνο

Τα εισιτήρια που κλείσαμε μέσω διαδικτύου με την βοήθεια του Ιταλού φίλου μου και οπαδού της Ίντερ, ήταν στα 30€ έκαστο και μάλιστα ήταν η πιο φθηνή κατηγορία, που μπορούσε κάποιος να βρει. Εισιτήρια αξίας 10€, 15€ φαίνεται ότι είναι σύντομο ανέκδοτο στη δυτική Ευρώπη. Τα μεγέθη των ομάδων είναι δυσθεώρητα σε σχέση με αυτά των ελληνικών συνεπώς ό,τι πληρώνεις, παίρνεις. Γι’ αυτό άλλωστε βλέπουμε συνέχεια διαμαρτυρίες από τους φιλάθλους σε Αγγλία και Γερμανία καθώς οι τιμές έχουν φτάσει σε σημείο αισχροκέρδειας. Το τριαντάρι μας ήταν στο δεύτερο διάζωμα πίσω από το τέρμα και απέναντι από την Curva Nord.

Το «Τζουζέπε Μεάτσα», όπως είναι η επίσημη ονομασία του γηπέδου από τον Ιταλό θρύλο- ποδοσφαιριστή που έχει αγωνιστεί και στις δύο ομάδες, βρίσκεται στο δυτικό Μιλάνο σχεδόν έξω από την πόλη, σε μια περιοχή που ονομάζεται San Siro, εξ’ ου και το δεύτερο όνομα του σταδίου, που έχει επικρατήσει περισσότερο. Αν βρεθείτε ποτέ στο Μιλάνο να ξέρετε ότι παίρνετε τη μωβ γραμμή του μετρό και κατεβαίνετε στην τελευταία στάση.

Μόνο η διαδικασία εισόδου στο γήπεδο σε προετοιμάζει για το μέγεθος του θεάματος που θα ακολουθήσει. Διεξάγονται δύο έλεγχοι από υπαλλήλους ασφαλείας με ταυτόχρονη επίδειξη εισιτηρίου ΚΑΙ ταυτότητας ή διαβατηρίου. Οι διαδικασίες δεν γίνονται τυπικά όπως σας έχει συμβεί στην Ελλάδα όπου ο υπάλληλος περνάει απλά τα χέρια του πάνω από το μπουφάν αλλά είδα να ανοίγονται τσέπες και τσάντες μπροστά στα μάτια μου. Αφού περάσαμε την ουρά του ελέγχου μετά από σχεδόν είκοσι λεπτά, ξεκινήσαμε την «ανάβαση» στον εξωτερικό χώρο του «Σαν Σίρο» με την αίσθηση ότι οι σκάλες δεν θα τελείωναν ποτέ! Όμως το θεάμα με το που μπήκαμε μέσα στην κερκίδα αποζημίωσε την όποια ταλαιπωρία μας. Η αύρα του «Σαν Σίρο» σε κατακλύζει από την πρώτη στιγμή. Οι 4 χαρακτηριστικοί πύργοι του σταδίου σου δίνουν την αίσθηση ρωμαϊκής αρένας. Μεγάλη εντύπωση δημιουργεί το γεγονός πως οι φανατικοί της Ίντερ κάθονται στο δεύτερο διάζωμα του σταδίου κι όχι στο πρώτο δηλαδή κοντά στο γήπεδο. Προσωπικά μου άρεσε αυτό αν και έχοντας την ελληνική νοοτροπία αγχώθηκα λίγο όταν διαπίστωσα ότι οι φιλοξενούμενοι φωνακλάδες οπαδοί της Σαμπντόρια, οι οποίοι σημειωτέον πήραν την μάχη της εξέδρας απέναντι σε μια βαριεστημένη και εκνευρισμένη Curva Nord, ήταν ακριβώς πάνω από τα κεφάλια μας, στο τρίτο διάζωμα. Οι φανατικοί της Ίντερ είχαν κρεμασμένα τα πανό τους ανάποδα σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον αποκλεισμό τους από τα προσεχή εκτός έδρας παιχνίδια λόγω των ρατσιστικών χαρακτηρισμών που «εκτόξευσε» μερίδα τους προς τον αμυντικό της Νάπολι, Κουλιμπαλί.

Η είσοδος των ομάδων ήταν εντυπωσιακή ενώ όλο το γήπεδο τραγουδούσε τον ύμνο της Ίντερ, το Pazza Inter Amala (τρελή Ίντερ σε αγαπάω), ένα πιασάρικο ποπ τραγούδι, που παίζει να έπαιξα στο YouTube καμιά 50ρια φορές από τη στιγμή που γύρισα Αθήνα!

Το θέμα του τελευταίου μήνα είναι η ανανέωση συμβολαίου του μέχρι πρότινος αρχηγού και αρχισκόρερ της Ίντερ, Μάουρο Ικάρντι, ο οποίος μέσω της συζύγου και ατζέντη του, Γούαντα Νάρα, πιέζει για ένα μεγαλύτερο συμβόλαιο. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο σύλλογος αντιμετωπίζει πρόβλημα με την συμπεριφορά του ζευγαριού, το οποίο απεχθάνεται η Curva Nord. Μπορείτε να καταλάβετε τι συνέβη όταν τα πρόσωπα τους φάνηκαν στην γιγαντοοθόνη του Σαν Σίρο για σχεδόν δύο λεπτά. Ήταν η πρώτη φορά που βρέθηκα σε γήπεδο και αποδοκιμάστηκε τόσο έντονα και τόσο συντονισμένα ο αρχηγός της γηπεδούχου!

Η αλήθεια είναι ότι πήγα προκατειλημμένος για το ποδοσφαιρικό θέαμα που θα αντίκριζα. Πίστευα ότι θα δω βαρετό κατενάτσιο και χωρίς τον Ικάρντι στην αρχική ενδεκάδα η αλήθεια είναι ότι χανόταν σημαντικό μέρος του ενδιαφέροντος. Ρίξτε μια ματιά στο ρόστερ της Ίντερ στο τρεμπλ του 2010 και στο φετινό και θα σας πιάσει θλίψη ακόμα κι αν δεν την υποστηρίζετε. Παρ’ όλα αυτά ακόμα κι αυτό το αισθητά παρηκμασμένο ιταλικό πρωτάθλημα, απέχει μίλια από το δικό μας.

Στο «χαλί» (δεν έχω ξαναδει αγωνιστικό χώρο σε καλύτερη κατάσταση)  του Σαν Σίρο λοιπόν, είδα να ξεδιπλώνονται δύο ομάδες με προσωπικότητα κι αρχές. Η Ίντερ έπαιζε με την στόφα μεγάλης ομάδας, ένιωθες αυτή την αίσθηση του «πρέπει» σε κάθε επαφή ποδοσφαιριστή της. Ο Ράτζα Ναιναγκολάν είναι πραγματικά ένας από τους κορυφαίους box to box μέσους της γενιάς του κι απλά αδικεί τον εαυτό του με τις αλλοπρόσαλλες συμπεριφορές του. Με εντυπωσίασε επίσης ο Ιβάν Πέρισιτς, ο τύπος είναι πραγματικό μηχανάκι στα άκρα. H Σαμπντόρια κέρδισε το σεβασμό μου. Οι Γενοβέζοι δεν είχαν έρθει για να κλειστούν πίσω και ανά διαστήματα κυκλοφορούσαν εξαιρετικά την μπάλα ενώ έψαχναν κυρίως τις αντεπιθέσεις. Η ποιότητα και η φόρμα του Κουαλιαρέλα ήταν ευδιάκριτη καθώς έψαχνε να κάνει κάτι εξεζητημένο κάθε φορά που είχε την μπάλα στα πόδια χωρίς όμως να την κουράζει. Η Ίντερ άνοιξε το σκορ με τον Ντ’Αμπρόσιο, η «Σαμπ» απάντησε αλλά ο Ράτζα Ναιναγκολάν είπε την τελευταία λέξη με δυνατό σουτ έξω από την περιοχή. Τίποτα δεν άλλαξε μέχρι τη λήξη που βρήκε την Ίντερ νικήτρια με 2-1.

Με εξέπληξε θετικά η γηπεδική συμπεριφορά του ιταλικού κοινού. Οι interistas έδειξαν φίλαθλο πνεύμα χωρίς ακρότητες καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού. Οι Ιταλοί είναι ένας λαός που από την φύση του μιλάει και χειρονομεί έντονα ωστόσο επιλέγει να μην γίνεται χυδαίος. Τα υβριστικά συνθήματα που ακούστηκαν ήταν ελάχιστα, οι μάνες και τα σπίτια των παικτών αφέθηκαν στην ησυχία τους ενώ ο διαιτητής είχε να αντιμετωπίσει μόνο μια χαλαρή γκρίνια και καμιά φορά τη κραυγή cego=χαζός, αυτος που δεν βλέπει, που δεν ξέρει τι του γίνεται. Οι Ιταλοί έχοντας παρακολουθήσει τεράστιους παίκτες και τρομερές ομάδες, δεν ανέχονται να παίζει άσχημα η ομάδα τους. Χαρακτηριστικά τα νεύρα των οπαδών της Ίντερ κάθε φορά που η μπάλα γύριζε πίσω στον Χαντάνοβιτς.

Τελικά, η Ίντερ νίκησε και χωρίς τον Ικάρντι και όλοι φύγαμε ευχαριστημένοι. Αφού κάναμε την απαραίτητη στάση στους πάγκους των πλανόδιων για αναμνηστική κούπα του καφέ με το σήμα της Ίντερ ( είχε προηγηθεί η αγορά κασκόλ πριν μπούμε γήπεδο) κατευθυνθήκαμε προς το μετρό. Εκεί με περίμενε μια πολιτισμική έκπληξη καθώς οι Ιταλοί είχαν προνοήσει για το πόσα άτομα μπορούν να επιβιβαστούν σε μια αμαξοστοιχία (400 τη φορά) και κάθε φορά που ο μετρητής της εισόδου του μετρό έφθανε σε αυτό το ρυθμό, οι πόρτες κλείδωναν. Έτσι, αποφευγόταν αυτό το κομφούζιο σε βαθμό ασφυξίας μέσα στα βαγόνια που παρατηρεί κάποιος κάθε φορά που φεύγει από ένα αθηναϊκό γήπεδο.

Η εμπειρία ήταν πολύ δυνατή, τόσο που παραλίγο στα 24 μου να γινόμουν Ίντερ! Το Σαν Σίρο είναι ένα από τα πιο επιβλητικά στάδια στην Ευρώπη, ένα από αυτά που αν είσαι ποδοσφαιρόφιλος πρέπει να επισκεφθείς τουλάχιστον μία φορά είτε για την Μίλαν είτε για την Ιντερ, κι αν είσαι σούπερ τυχερός και για τις δύο σε ένα derby della Madonnina!

Η rossonero εμπειρία του Casa Milan

Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Στο εσωτερικό του «Σαν Σίρο» βρίσκεται ένα μουσείο, το οποίο αφορά τόσο το ίδιο το γήπεδο, όσο και τις ομάδες που αγωνίζονται σε αυτό. Η Μίλαν και η Ίντερ δηλαδή μοιράζονται εκτός από το στάδιο και το μουσείο του! Η οικογένεια Μπερλουσκόνι οροματίστηκε έναν χώρο που θα είναι αφιερωμένος μόνο στην Μίλαν και η κόρη του Σίλβιο και τέως πρόεδρος της Μίλαν, Μπάρμπαρα Μπερλουσκόνι ανέλαβε την υλοποίηση του. Στη βιομηχανική περιοχή του δυτικού Μιλάνου, το Portello ανεγέρθηκε το Casa Milan, το «Σπίτι της Μίλαν». Πρόκειται για ένα υπέροχο μεταμοντέρνο κτήριο το οποίο φιλοξενεί ένα μέρος της τεράστιας ιστορίας των «διαβόλων» και φυσικά official store των Μιλανέζων. Η κατασκευή του κόστισε περίπου 10 εκατομμύρια και εγκαινιάστηκε τον Απρίλιο του 2014.

Ύστερα από την επίσκεψη μου στο Casa Milan μπορώ να πω με ασφάλεια πως ακόμα δεν έχει πιάσει ούτε κατά διανοια το maximum των δυνατοτήτων που προσφέρει ο χώρος. Το «Σπίτι της Μίλαν» αποτελείται μόνο από 3 δωμάτια και τα 15€ της τιμής του εισιτηρίου είναι αρκετά τσιμπημένα. Έχοντας επισκεφθεί με την ίδια τιμή το αντίστοιχο της Μπενφίκα (συμπεριλαμβανομένου και tour στο Da Luz παρακαλώ) μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι οι Ιταλοί έχουν να κάνουν ακόμα πολλή δουλειά. Οι υπάλληλοι μας επισήμαναν πάντως ότι το μουσείο στοχεύει στο μέλλον σε σοβαρό expansion με τουλάχιστον δύο ακόμα δωμάτια να ετοιμάζονται. Ο χώρος, λοιπόν, ναι μεν είναι μικρός ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι εντυπωσιακός. Η πρώτη αίθουσα είναι δομημένη σε μορφή χρονοδιαγράμματος από την ίδρυση της ομάδας μέχρι σήμερα. Καθώς προχωράς στο δωμάτιο δεξιά κι αριστερά σου υπάρχουν οθόνες που παίζουν παιχνίδια της εκάστοτε εποχής μαζί με συνεντεύξεις θρύλων. Ακόμα, θα δεις μπόλικες φανέλες, μπάλες και αναμνηστικά αγώνων που θα σου δημιουργήσουν μια αίσθηση προσέγγισης της ιστορίας της Μίλαν.

Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Η ιδρυτική διακύρηξη των Μιλανέζων

Το δεύτερο δωμάτιο είναι αυτό των τροπαίων. Τα 7 Champions League των ροσονέρι βρίσκονται εκεί παρατεταγμένα μαζί με ΟΛΑ τα υπόλοιπα τρόπαια τους από Scudetto μέχρι το Trofeo Berlusconi. Στην αίθουσα βρίσκονται ακόμα οι φανέλες των τωρινών αστεριών της Μίλαν, όπως του Ντοναρούμα, του Κουτρόνε και του Πιοντέκ. Κάθε πέντε λεπτά το δωμάτιο σκοτεινιάζει και προβάλλεται σε 3D ένα βίντεο με θρύλους της Μίλαν όπως οι Μπαρέζι, Μαλντίνι και Σεφτσένκο που εξηγούν ποια ιδανικά πρεσβεύει η Μίλαν.

Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Η τελευταία αίθουσα είναι αφιερωμένη στους «γίγαντες» της Μίλαν, τους ποδοσφαιριστές αυτούς που κατέκτησαν την Χρυσή Μπάλα φορώντας το κόκκινο και το μαύρο. Από τον Ριβέρα και τον Φαν Μπάστεν μέχρι τον Σεφτσένκο και τον Κακά. Με έπιασε ρίγος βλέποντας όλες αυτές τις φανέλες των παικταράδων την μία δίπλα στην άλλη και σκέφτηκα πόσο τρομακτικό θα ήταν αν υπήρχε μηχανή του χρόνου και οι παίκτες αυτοί συνυπήρχαν στην ίδια ομάδα!

Rabona on Tour: Οι δύο πλευρές του Σαν Σίρο, Italia Part III

Το δωμάτιο των… “γιγάντων”

Για το τέλος επισκεφθήκαμε το AC Milan store, το οποίο αν και μεγάλος χώρος δεν είχε την ποικιλία προϊόντων που περίμενα, οπότε η επιλογή μου ήταν η κλασική αξία του κασκόλ.

Κάπως έτσι ολοκληρώνεται το sports tour του Rabona στην Ιταλία. Παράπονο δεν έχετε : και Μπέργκαμο με Αταλάντα και Βερόνα με Ελλάς σας δείξαμε και στο μουσείο της Φεράρι περιηγηθήκατε και γεύση από τι εστί Ίντερ και Μίλαν πήρατε. Στο μέλλον ελπίζουμε να μπορέσουμε να σας μεταφέρουμε ακόμα περισσότερες και σπουδαιότερες αθλητικές εμπειρίες.