The Power of Magic

Magic

7 Νοεμβρίου 1991. O Μάτζικ Τζόνσον, ο σούπερσταρ των Λος Άντζελες Λέικερς, και ένας απ’τους πλέον διάσημους αθλητές, όχι μόνο στον χώρο του μπάσκετ, αλλά και στον αθλητικό χώρο γενικότερα, ανεβαίνει στο βήμα της αίθουσας τύπου του The Forum, της τότε έδρας των Los Angeles Lakers. Επρόκειτο να ανακοινώσει δύο πράγματα τα οποία θα σοκάρουν πολύ κόσμο. “Λόγω της προσβολής μου από τον ιό HIV, είμαι αναγκασμένος σήμερα να ανακοινώσω την απόσυρσή μου από τους Λος Άντζελες Λέικερς . Θα ήθελα επίσης να πω ότι δεν έχω προσβληθεί απ’την αρρώστια του AIDS, επομένως σκοπεύω να ζήσω για πολύ καιρό ακόμα και να σας ενοχλώ, όπως κάνω πάντα. Ίσως ήρθε η ευκαιρία να αρχίσω να απολαμβάνω κάποιες απ’τις άλλες πλευρές της ζωής, που λόγω των υποχρεώσεων της σεζόν δεν μπορούσα.” ήταν τα πρώτα λόγια του Μάτζικ στην συνέντευξη τύπου.

Λίγες μέρες νωρίτερα, κατά τη διάρκεια ενός προγραμματισμένου τσεκ απ για προληπτικούς λόγους, ο οργανισμός του Τζόνσον βρέθηκε εκτεθειμένος στον ιό. Ο γιατρός του τον ειδοποίησε να αφήσει την Γιούτα, στην οποία ήταν η ομάδα του για να παίξει με τους Τζαζ, μιας και είχε κάτι να του πει που δεν γινόταν να λεχθεί απ’το τηλέφωνο. “Όταν έμαθα τα νέα έμεινα για δύο ώρες στο πάτωμα του γραφείου, γεμάτος σοκ και αποσβολωμένος” είπε σε συνέντευξή του στην Oprah Winfrey. “Όμως το χειρότερο ήταν πως η Cookie (η γυναίκα του, με την οποία είχαν παντρευτεί εκείνο το καλοκαίρι) ήταν έγκυος στον E.J. Με στήριζε τόσο καιρό και γω τώρα ξέρω ότι θα την πλήγωνα. Ο δρόμος προς το σπίτι ήταν το δυσκολότερο σημείο, μιας και έπρεπε να σκεφτώ πως θα της πω τα συνταρακτικά νέα”. Ευτυχώς για τον ίδιο και την οικογένειά του, τόσο η γυναίκα του όσο και ο αγέννητος γιος του βρέθηκαν αρνητικοί στα τεστ για τον ιό.

Από εκείνη τη στιγμή και μετά άρχισε ένα εντελώς καινούριο κεφάλαιο για τον Μάτζικ. Ο Τζόνσον εδώ και 23 χρόνια χαίρει άκρας υγείας, παίρνοντας τα φάρμακα που παίρνουν χιλιάδες άλλα άτομα που καταπολεμούν τον ιό, ακόμα και για περισσότερη χρονική διάρκεια απ’τον Μάτζικ. Αυτό δεν είναι το αξιοσημείωτο στην περίπτωσή του. Αυτό που είναι άξιο αναφοράς είναι ότι το γεγονός πως ο Τζόνσον κόλλησε τον ιό ίσως να είναι ένα πολύ καλό συμβάν για πολλούς ανθρώπους. Κάτι αρνητικό που οδηγεί σε πολλά ευρύτερα καλά. Η σημασία που είχε η κίνηση του να ανακοινώσει στο κοινό την ασθένειά του, να δείξει πως θα την παλέψει και να το κάνει, τόσο επιβιώνοντας ο ίδιος όσο και με το να γίνει μέρος μεγάλων πρωτοβουλιών κατά της ασθένειας, είναι τεράστια.

Την εποχή εκείνη, το ΑIDS ήταν μια ασθένεια σχετικά άγνωστη στο κοινό, ενώ ο στιγματισμός των φορέων της ήταν αρκετές φορές πολύ βαρύς για τους ίδιους. Ο Τζόνσον μάλλον αποτέλεσε το καλύτερο σημείο αναφοράς για να αλλάξει όλη η αντιμετώπιση του ιού από τον κόσμο. Οι άνθρωποι ενημερώθηκαν, προστατεύθηκαν και το σημαντικότερο,άρχισαν επιτέλους να πηγαίνουν σε κέντρα ελέγχου πιο μαζικά από ποτέ. Σύμφωνα με αναφορές, στη Νέα Υόρκη τον Δεκέμβριο του 1991 (ένα μήνα μετά την ανακοίνωση του Μάτζικ), χρειαζόταν τουλάχιστον 7ωρη αναμονή για να κλείσει κάποιος ραντεβού στα κέντρα εξετάσεων. Λίγους μήνες πριν, τα εξεταστικά κέντρα ήταν τόσο άδεια που πήγαινε κανείς για τεστ χωρίς καν να χρειαστεί να κλείσει ραντεβού.

Πολλοί μπορεί να πούνε ότι μόνο και μόνο ο πλούτος του Τζόνσον έφτανε για να τον σώσει,πως το πραγματικό πρόβλημα το έχουν οι άποροι, και οι μειονότητες που είναι αβοήθητες στο ιό. Ο Τζόνσον φυσικά και είχε τα καλύτερα φάρμακα, όμως οι προσπάθειες του ίδιου υπέρ αυτών των ομάδων ήταν και συνεχίζουν να είναι αρκετές. Έγινε ο ίδιος, το 1994, μέρος πειραματικής θεραπείας κατά του ιού, η οποία βγήκε επιτυχημένη και πέρασε το 1996 στην αγορά. Έγινε το 2003 το πρόσωπο της καμπάνιας (γυρνώντας διαφημίσεις και πηγαίνοντας σε ενημερωτικές ομιλίες σε όλη την χώρα) για το νέο φάρμακο που κυκλοφόρησε η φαρμακοβιομηχανία GlaxoSmithKline,η οποία απευθυνόταν στην αφροαμερικάνικη κοινότητα πολλών μεγάλων πόλεων των ΗΠΑ, κοινότητα που κινδύνευε από το νέο κύμα εξάπλωσης του ιού. Επίσης πήρε μέρος σε κρατικούς φορείς αλλά και διάφορα συνέδρια σχετικά με την ασθένεια.

Ο κόσμος βρήκε στο πρόσωπο του Μάτζικ ένα σημείο αναφοράς. Ο ίδιος έδινε και δίνει εκατομμύρια κάθε χρόνο στο ίδρυμα κατά του ιού που ο ίδιος έχει δημιουργήσει. Το 1992, όχι μόνο επέστρεψε στην ενεργό δράση (στο All-Star Game του Ορλάντο), αλλά μετά έγινε μέρος και της Dream Team της Βαρκελώνης, ενώ έπαιξε και με τους Lakers ως παίχτης προπονητής μέχρι το 1996. Έγινε επιτυχημένος επιχειρηματίας,αγόρασε της ομάδα μπέιζμπολ του L.A.,τους Dodgers, ενώ συχνά βγαίνει και ως σχολιαστής του ΝΒΑ στην τηλεόραση. Το φιλανθρωπικό του έργο έχει πια επεκταθεί και σε άλλους τομείς πλην της αντιμετώπισης του AIDS. Ήθελε να δείξει ότι η ζωή του δεν σταμάτησε με το HIV και τα κατάφερε. Το HIV δεν σημαίνει απαραίτητα και AIDS,αν περιοριστεί άμα τη εμφανίσει. Με τη σωστή φροντίδα, η ασθένεια ίσως και να μην εμφανιστεί ποτέ, ενώ το ποσοστό μεταβίβασης του ιού σε άλλον άνθρωπο πέφτει σε περιπτώσεις ακόμα και κατά 96%. Παράλληλα, το γεγονός ότι ποτέ δεν βγήκε από την προσοχή των μίντια τον βοήθησε να δώσει ενέργεια στο να αφυπνίσει τον κόσμο σχετικά με τον ιό.

Μέχρι τότε, ο ιός είχε συνδεθεί λανθασμένα με ναρκομανείς και ομοφυλόφιλους. Ο Τζόνσον πάλεψε δυναμικά για να το αλλάξει και αυτό.Τόσο γιατί έπρεπε να γίνει πια ξεκάθαρο ότι ο ιός δεν περιορίζεται σε αυτές τις δύο ομάδες, όσο και γιατί το να τίθενται ταμπέλες στους φορείς/ασθενείς ή ακόμα και να περιθωριοποιούνται εξαιτίας του AIDS,ήταν (και συνεχίζει να είναι) ίσως το χειρότερο “παρακλάδι” της ασθένειας, πέρα απ’τον αγώνα της καταπολέμησης του ιού. “Το στίγμα ακόμα υπάρχει, όλοι το ξέρουμε” δήλωσε πριν λίγους μήνες στο CNN “εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για να μάθουμε στον κόσμο ότι όλα είναι ΟΚ,ότι μπορείς να κάνεις high five με κάποιον που έχει HIV” συμπλήρωσε.

“Eίναι ΟΚ”.