Times square- πλατεία Taksim ένα… πραξικόπημα δρόμος

ενές καντέρ

Πολιτική και αθλητισμός τείνουν να συναντηθούν ξανά, από το κατώφλι ήδη του νέου έτους, με αφορμή τον Τούρκο Ενές Καντέρ.  Με την άφιξη του, το “κοινωνικό ρεπορτάζ” μας έδωσε μπόλικη τροφή για σκέψη και έμπνευση σε τομείς που για ακόμα μια φορά αγγίζουν τις κατηγορίες “Παιδεία”, “Εκπαίδευση”, “Αθλητισμός” , “Θρησκεία” , “Τέχνες”. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι και τα αρμόδια Υπουργεία στις περισσότερες χώρες της Υφηλείου είναι κοινά στους ανωτέρω τομείς, ή τουλάχιστόν απαρτίζονται από τις αρμόδιες Γραμματείες με τα αντίστοιχα ονόματα στο σχετικό οργανόγραμμα.

5/1/19  έγραφε το ημερολόγιο την ώρα που ο Ενές Καντέρ δήλωνε δημοσίως την κοινή απόφαση του ίδιου και της ομάδας του να μην συμμετέχει στα Global Games του NBA.

Την ίδια μέρα πριν από 20 ακριβώς χρόνια ερχόταν στη ζωή ένα άλλο παιδί που το πεπρωμένο του τον περίμενε στα ουράνια με το που συμπληρώσει 15 χρόνια ζωής. Ήταν ο Μπερκίν Ελβάν…

Στις 17 Γενάρη στο Λονδίνο, θα διεξαχθεί ένα από τα ματς των ομάδων του θεαματικότερου πρωταθλήματος καλαθοσφαίρισης, ώστε να αποθεωθούν και επί ευρωπαικού εδάφους αστέρες οι οποίοι υπό άλλες συνθήκες δεν θα μπορούσαν να δώσουν δείγματα επιπέδου NBA, στο εκτός ΗΠΑ,κοινό τους.

Διακίνηση ιδεών, προτύπων, αξιών, αναγνώριση άλλου τρόπου δουλειάς και σκέψης…

Όμορφα καλλοπισμένοι όροι που θα είχαν και αληθινό νόημα αν μπορούσαμε να τους εφαρμόσουμε κι όλας στην πράξη. Από το ματς του Λονδίνου, ο Τούρκος άσσος των Knicks λοιπόν θα απουσιάζει από τη συνάντηση με τους Warriors, διότι τρέμει για τη ζωή του. Φοβάται πως εάν ταξιδέψει στην Ευρώπη, η κυβέρνηση Ερντογάν θα καταφέρει να τον εντοπίσει και να του αφαιρέσει τη ζωή. Έχουν μπόλικα προηγουμένα ξέρετε…δεν έφτανε το πρόστιμο που εξεδόθη εις βάρος του, αφού του αφαιρέθηκαν τα πολιτικά του δικαιώματα, τον Μάιο που μας πέρασε προέκυψε και ένταλμα σύλληψης με το όνομά του. Η αφαίρεση διαβατηρίου και η ποινή φυλάκισης δεν αρκούσαν ως επίπληξη στην ανεξάρτητη, κατά τα άλλα, δικαστική αρχή μια χώρας που διαπραγματευόταν καπηλευόμενη το μεταναστευτικό ζήτημα μέχρι πριν κάποιους μήνες , ακόμα και την ένταξή της στην ΕΕ. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, η ίδια του η οικογένεια, με την απειλή φυλάκισης αλλά και απόλυσης του πατέρα του από την θέση του ως καθηγητή γενετικής στο Πανεπιστήμιο της Ανδριανούπολης, αναγκάστηκε να αποκληρώσει τον Enes με δημόσια επιστολή της στα Τουρκικά μέσα.

Κοινώς στην διαρκώς εξελισσόμενη Ευρώπη της ασφάλειας και του σεβασμού, που ο μόνος φόβος και τρόμος δήθεν, των ιθινόντων μέχρι και πέρσι ήταν τα τρομοκρατικά χτυπήματα των εξτρεμιστών του Ισλάμ, εν έτει 2019 πλέον, υπάρχει άνθρωπος που φοβάται για τη ζωή του και μάλιστα από κράτος μη μέλος της Ένωσης , ένα επισκεφθεί τη Γηραιά Ήπειριο…

Και ξέρετε ε, όπου να ναι θα σπεύσει και η διεθνής κοινή γνώμη της Δύσης να επικρίνει τα μη δημοκρατικά στοιχεία της Τουρκικής κυβέρνησης και τον τρόπο συμπεριφοράς της προς τα ανθρώπινα δικαιώματα των υπηκόων. Το ίδιο ακριβώς που είχε γίνει και τον Μάιο που ο Μπεργκίν είχε πέσει νεκρός. Και δεν ήταν ούτε Κούρδος, ούτε μη καλός μουσουλμάνος, ούτε οικολόγος…ήταν ένα πιτσιρικάκι 15 χρονών που τον έστειλε η μάνα του να πάρει ψωμί. Το ίδιο έγινε ύστερα κι από εκείνο το πολυσυζητημένο πραξικόπημα. Πάλι η κυβερνητική και μη κοινή γνώμη, στηλίτευε την τακτική Ερντογάν να αφήσει χωρίς δουλειά κόσμο και κοσμάκη, να φημώσει τα μίντια που δήθεν έκρινε ύποπτα, να σαπίσει λαός και λαός στη φυλακή γιατί διαφωνούσε με τις απόψεις του Σουλτάνου.

Times square- πλατεία Taksim ένα... πραξικόπημα δρόμος

Ας πάρουμε όμως τα γεγονότα από την αρχή, μήπως και διαπιστώσουμε, όλως τυχαίως, συμπτώσεις σε όλα αυτά τα περιστατικά τα τελευταία χρόνια που μετράμε διαρκώς τα όλο και πιο δημοκρατικά επιτεύγματα των γειτόνων κυβερνητικών. Ήταν τέλη Μάη του 2013 όταν ξεκινούσε στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης, η αντικυβερνητική διαμαρτυρία των οικολόγων που γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την επικράτεια ,αφού όσο εξελισσόταν , η Αστυνομία βρήκε αφορμή να επιτεθεί σε διαδηλωτές με δακρυγόνα και σπρει πιπεριού. Μάλιστα, όπως τα ακούτε, όσοι δεν τα θυμάστε! Τότε που ακολούθησαν οι φοιτητές του ΜΕΤU στους δρόμους της Πόλης, τότε που κάθε δημοκρατική φύση ξεσηκώθηκε και φώναζε στους δρόμους οργανωμένα, τότε που τόσοι νέοι υγειώς σκεπτόμενοι άνθρωποι κρίθηκαν πάλι επικίνδυνοι από το καθεστώς, εξτρεμιστές και «πλιατσικολόγοι». Έκανε τότε ο τούρκος Πρόεδρος πως συνεκινήθη, τονίζοντας ότι τα σπρει πιπεριού ήταν υπερβολικά, αλλά « τα ‘θελαν και τα ‘παθαν» κατά την άποψή του. Εκεί ανάμεσα, κατά λάθος πάλι, ο πιτσιρικάς Ελβαν βρήκε τραγικό θάνατο με δακρυγόνο που βρέθηκε στο μάτι του. Και δεν έχουμε καν να συζητάμε για ηλικιακές περιπτώσεις τύπου Αλέξη, το παιδί βγήκε να πάρει ψωμί, ξανατονίζω ε! Το “καρντάσι από τα μέρη του Νazim” λοιπόν αποχαιρετώντας, από σφάλμα βέβαια τον τουρκικό λαό, άφησε χωρίς να το θέλει κύμα ζωντανών ψυχών πίσω του που και οικολόγοι να μην ήταν βγήκαν να υπερασπιστούν τις ανθρώπινες ελευθερίες και το ανελέητα φασιστικό πια καθεστώς της κυβέρνησης.

Η περίπωση του πραξικοπήματος, παρά τις κατακριταίες  διαστάσεις που έλαβε στα διεθνή fora, δεν κατάφερε να αποτρέψει τον ξεριζωμό υπαλλήλων , κατά βούληση σαφώς, από εργαζόμενους σε ΜΚΟ μέχρι…οδοκαθαριστές ως “πιθανούς υπόπτους”. 131  στο σύνολο τα μέσα ενημέρωσης που έκλεισαν, 1700 οι αξιωματικοί που έχασαν τη θέση τους, 16.000 οι φυλακισμένοι, ανάμεσα στους οποίους σημαντικός αριθμός δημοσιογράφων… η κατηγορία σαφής, έκαναν προπαγάνδα κατά του κρατικού ελέγχου, έμοιαζαν επικίνδυνοι. “Δεν επιβάλλεις δικτατορία για να περιφρουρήσεις την επανάσταση, κάνεις επανάσταση για να επιβάλλεις δικτατορία“, έγραφε ο μέγαλος Βρετανός Τζωρτζ Όργουελ, ήδη από τα πρώτα μισά του 1900 και κάθε κίνηση Ερντογάν μέσα από το φιάσκο του πραξικοπήματος, ήρθε να τον βγάλει σοφό και σε αυτή την περίπτωση.

Κάπως έτσι, όλο και περισσότεροι νέοι διαλέγουν να αφήσουν τη σημερινή Τουρκία για ένα πιο δίκαιο ίσως μέλλον “ευρωπαικων δεδομένων”, η Εθνική ομάδα μπάσκετ και το κοινό της χάνουν ένα καθόλα άξιο σέντερ όπως ο Καντέρ και οι έννοιες Παιδεία, Εκπαίδευση, Αθλητισμός, Τέχνη δυσκολεύονται να σπάσουν την αλυσίδα…είναι το ίδιο παχιά, βλέπεις, με εκείνη που κλείδωσε τα ”γκιουλενικά” σχολεία, καθώς “η περιουσία τους έπρεπε να περάσει στο Δημόσιο”. Ήταν τόσο επικίνδυνη και η σέχτα του Γκιουλέν από το πραξικόπημα και έπειτα, μιας και ο τότε πρωθυπουργός σε απάντηση προς τον πρόεδρο Ερντογάν σχετικά με τα σπρει πιπεριού δήλωνε ότι η διαδήλωση είναι αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών…πιθανός τρομοκράτης πια και ο ίδιος και οι υποστηρικτές του!

Για μένα το λοιπόν,πιο εκπληκτικό και πιο επιβλητικό και πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον εμποδίζουν να βαδίζει,είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουν” έγραφε ο συμπατριώτης τους Χικμέτ, μα ο σπουδαίος Ναζίμ όσο κι αν δοξάζεται διεθνώς πλέον, τα καρντάσια του ψάχνουν τη λύση εκτός συνόρων όπως και ο ίδιος τότε…