«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

Σε λίγες ώρες θα αξιωθούμε να λέμε πως ζήσαμε έστω για ένα λεπτό σε μία νέα δεκαετία. Και σαν σκέψη ίσως μας «γεμίζει» περισσότερο. Κάθε φορά που ένας νέος χρόνος διαδέχεται τον προηγούμενο σκεφτόμαστε στιγμιότυπα από τις τελευταίες 365 μέρες. Άλλα ευχάριστα και άλλα όχι όμως πάντα όλα παίζουν στο παιχνίδι. Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για το κλείσιμο δέκα χρόνων.

Το Rabona αποχαιρετά το 2019 αλλά και την τωρινή δεκαετία αφιερώνοντας κάποιες γραμμές στις κορυφαίες στιγμές της δεκαετίας για το πρωτάθλημα της Premier League, το καλύτερο και πιο συναρπαστικό κατά τη γνώμη του γράφοντος πρωτάθλημα στον κόσμο. Οι περισσότερες δεν είναι δύσκολο να τις ξεχωρίσει και ο καθένας από εσάς που τις διαβάζετε ωστόσο η κάθε οπτική γωνία και η κάθε ατομική ξεχωριστή ανάμνηση έχουν πάντα αξία.

Το τέλος για Ferguson και Wenger

«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

Σίγουρα μιλάμε για τους δύο πιο εμβληματικούς προπονητές στην ιστορία της Premier League από καταβολής της το 1992. Ο Σκωτσέζος ήταν εκείνος που δημιούργησε την αυτοκρατορία της Manchester United και κάνοντας την την πιο επιτυχημένη ομάδα στην ιστορία του θεσμού. Τα χρόνια κυριαρχίας της ήταν αρκετά, οι αντίπαλοι που είχε να αντιμετωπίσει ανά τα έτη διαφορετικοί. Το αποτέλεσμα όμως ένα στο τέλος της γραφής. Επιτυχία. Το 2013 σήμανε το τέλος της διαδρομής για τον Sir και ούτε το φορτισμένο αντίο του στον κόσμο του Old Trafford ίσως δεν μπορούσε να προοικονομήσει ακριβώς το πόσο θα δυσκολευόταν να ζήσει η United από τότε έως και σήμερα χωρίς εκείνον. Χωρίς εκείνον έπαψε να υπάρχει το fear factor. H United εδώ και χρόνια δεν είναι ομάδα που ανήκει στο πάνω ράφι ενώ δεν μπόρεσε να διεκδικήσει και κανένα πρωτάθλημα στη μετά Ferguson εποχή. Όπως γίνεται εύκολα αντιληπτό, η αποχώρηση του δεν έμελε να αλλάξει μόνο της μέλλον της ίδιας του της ομάδας αλλά και των υπόλοιπων.

Από την άλλη μεριά ο Arsene Wenger. O άνθρωπος που σε σχέση με τον Alex Ferguson είχε πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο να αλλάξει η φυσιογνωμία του αγγλικού ποδοσφαίρου χρόνο με το χρόνο. Το ποδόσφαιρο που έφερε ο Αλσατός τεχνικός στο Νησί αποτέλεσε το εφαλτήριο για πολλούς να αλλάξουν ρότα. Επί ηγεσίας του η Arsenal αποτελούσε επί χρόνια αντίπαλον δέος της United στη μάχη για την πρώτη θέση, ενώ ήταν βέβαιο για πάρα πολλά χρόνια πως θα βρισκόταν στις τέσσερις καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος. Κάτι το οποίο μάλλον εκτιμάται τώρα,  που η Arsenal απέχει πολύ ακόμη και από αυτό το επίπεδο, πολύ περισσότερο. Μετά την αποχώρηση του Αλσατού πριν λίγο διάστημα, οι Gunners περνούν τη δική τους post-Ferguson era ευρισκόμενοι σε μία αγωνιστική τρικυμία. Δεν θα μπορούσαν άλλωστε να κάνουν και διαφορετικά μετά το τέλος της κοινής πορείας με έναν άνθρωπο που άλλαξε για τα καλά το DNA του συλλόγου εντός και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Και σε αυτή την περίπτωση σίγουρα μιλάμε για μία αποχώρηση που έβλαψε πολύ τον αμέσως ενδιαφερόμενο αλλά ωφέλησε ανάλογα πολύ τους εμμέσως ενδιαφερόμενους.

Το πρωτάθλημα της Leicester 

«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

Το 2016 επρόκειτο να ήταν μία σεζόν που παρακολούθησαν Premier League πολύ περισσότερο άνθρωποι που δεν το έκαναν έως τότε. Ο λόγος ήταν η πορεία της Leicester City. Ο Claudio Ranieri πέτυχε να γράψει από κοινού με τους ποδοσφαιριστές του με χρυσά γράμματο στο αθάνατο βιβλίο της ιστορίας πετυχαίνοντας κάτι εξωπραγματικό. Οι Foxes εκμεταλλευόμενοι την παρακμή της Chelsea στο δεύτερο τέλος του Jose Mourinho, τη μεταβατική σεζόν της Liverpool με την έλευση του Jurgen Klopp, την ανεπάρκεια των δύο ομάδων του Manchester, τη γεμάτη αυτοπεποίθηση εβδομάδα με την εβδομάδα ομάδα τους, την αδυναμία των αντιπάλων να αντιμετωπίσουν το ξεκάθαρο αγωνιστικό τους σχέδιο και την τύχη που πολλές φορές τους άνοιξε διάπλατα τις αγκάλες έκοψαν πρώτες το νήμα. Η Arsenal άντεξε στην κούρσα μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου στην ουσία ενώ η Tottenham άντεξε περισσότερο στο χρόνο αλλά ξεκάθαρα από σχέση ισχυρού outsider. Το πρωτάθλημα του Vardy, του Mahrez, του Kante, του Schmeichel, του Morgan και των λοιπών συμπαικτών τους αποτέλεσε μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου. Το ρητό «αν έχεις τύχη, διάβαινε» συνδυάστηκε άψογα από την άγνοια κινδύνου και πίεσης που προσφέρει το περίφημο «ποτέ δεν ξέρεις». Η χρονιά αυτή δεν μπορούμε να πούμε πως αποτελεί blueprint σχέδιο για άλλες ομάδες με αντίστοιχες κρυφές βλέψεις αλλά σίγουρα αποτέλεσε την καλύτερη διαφήμιση για την Premier League και για το ίδιο το ποδόσφαιρο. Γιατί μία στο τόσο συμβαίνουν και αυτά. Και όταν συμβούν είναι βέβαιο πως θα καθηλώσουν.

Το γλίστρημα του Steven Gerrard

«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

Ήταν 27 Απριλίου του 2014. Η Liverpool έρχεται από 11 διαδοχικές νίκες και τρεις στροφές πριν από το τέλος υποδέχεται την Chelsea , η οποία παρατάσσεται με πάρα πολλές αλλαγές λόγω του επαναληπτικού ημιτελικού με την Atletico μετά από λίγες μέρες στο UEFA Champions League. O Brendan Rodgers γνώριζε πως με 0-0 η ομάδα ήταν 180 λεπτά μακριά από το πρωτάθλημα. Ωστόσο, μέτρησε μέσα του περισσότερο η δίψα να νικήσει τον παλιό του γνώριμο και δάσκαλο Mourinho ποντάροντας ίσως υπερβολικά και στο μομέντουμ της ομάδας του. Το set up της Liverpool ενίοτε έμοιαζε λες και θα έπαιρνε πρωτάθλημα μόνο με νίκη και για αυτό δεν υπήρχε κανείς ως τελευταίος παίκτης πίσω από τον Steven Gerrard όταν εκείνος γλίστρησε. Ένας από τους λίγους παίκτες που έλεγες πως δεν γίνεται να μην πάρει  με αυτή την ομάδα έμελε να είναι εκείνος που του πιστώνουν αρκετοί την αποτυχία. Εσφαλμένως. Μόλαταυτα η καριέρα του Gerrard στη Liverpool θα συνοδεύεται πάντα και από αυτή τη στιγμή που έγινε και τραγούδι στα χείλη φίλων αντίπαλων των Reds ομάδων. Τα παιχνίδια της μοίρας είναι ενίοτε πολύ σκληρά και ο Stevie G βρέθηκε στη λάθος άκρη της ιστορίας σε αυτή την περίπτωση.

Το γκολ του Jonas Gutierrez 

«Wish we could turn back time» : Οι κορυφαίες στιγμές των 10s στην Premier League

Eίναι δύσκολο για έναν εν ενεργεία ποδοσφαιριστή να μαθαίνει πως πρέπει να σταματήσει να παίζει ποδόσφαιρο. Πόσο μάλλον όταν δεν ξέρει και αν θα μπορέσει να επιστρέψει στην ενεργό δράση. Ο Gutierrez έμαθε πως έπρεπε να σταματήσει για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο. Βγήκε νικητής. Και πολλές φορές μίλησε για τη συμβολή των φίλων της Newcastle στην έκβαση αυτής της μάχης. Η ανταμοιβή του ήταν η καλύτερη. Τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος το Μάιο του 2015, η Newcastle των 9 ηττών στα τελευταία 11 παιχνίδια υποδεχόταν τη West Ham και χρειαζόταν τουλάχιστον το ίδιο αποτέλεσμα με τη Hull για να μείνει στην κατηγορία. Ο Αργεντινός σκόραρε για το 2-0 επί των Hammers που σφράγισε την παραμονή των Magpies και η αντίδραση του έφερε μόνο χαμόγελα. Μέχρι πριν δύο μήνες που επέστρεψε στις προπονήσεις ζούσε την κόλαση και ανταμείφθηκε την πιο κρίσιμη στιγμή. Ειρωνεία είναι πως αυτό το παιχνίδι ήταν και το τελευταίο του για το σύλλογο δίνοντας το δικαίωμα σε κάποιον να πει πως το club θα έπρεπε να επιλέξει διαφορετική αντιμετώπιση της κατάστασης. Η στιγμή όμως αυτή σίγουρα ξεχωρίζει για μία νίκη του ανθρώπινου παράγοντα κόντρα στις δυσκολίες οποιασδήποτε φύσης.

Το παιχνίδι της δεκαετίας

https://www.youtube.com/watch?v=Vmdl-oadpqo

Πολλοί παράγοντες μας κάνουν να αγαπήσουμε ένα παιχνίδι ή να το εντάξουμε στη λίστα των αγαπημένων μας.  Ήμουν ανάμεσα σε τρία τέσσερα ωστόσο εν τέλει μάλλον κατέληξα εύκολα στο ένα. Φεβρουάριος του 2011 και η Arsenal πάει στο St James Park ούσα μέσα στη διεκδίκηση του τίτλου. Μετά από 10 λεπτά αγώνα προηγείται ήδη με 0-3 της Newcastle ενώ μέχρι το 67ο λεπτό το σκορ ήταν στο 0-4. Τότε ο Joey Barton δίνει στη Newcastle το γκολ της τιμής προς το παρόν για το 1-4. Στο 2-4 του Leon Best στο 75 κάποιοι πίστεψαν πως ίσως η Arsenal ιδρώσει λίγο. Να όμως που όχι ίδρωσε αλλά εν τέλει δεν πήρε ούτε τη νίκη! Ο Barton από την άσπρη βούλα έκανε το 3-4 προτού ο μετά από κάποια έτη αποθανών Tiote με ένα ασύλληπτο βολέ έξω από την περιοχή κάνει το 4-4.  Το αποτέλεσμα αυτό δικαίωσε όσους φίλους της ομάδας παρέμειναν στις κερκίδες καθώς διακρίνει εύκολα κανείς αν δει εικόνες και βίντεο από το παιχνίδι πόσοι  φίλοι της ομάδας αποχώρησαν στο ημίχρονο.

Το γκολ του Aguero 

Υπάρχουν στιγμές που πράγματα που τα βλέπεις στην Premier League σκέφτεσαι πως δεν μπορείς να τα δεις σε άλλο πρωτάθλημα. Ή σκέφτεσαι ότι δεν μπορείς να τα δεις σε άλλο άθλημα. Και τα δύο ακούγονται λογικά. Ειδικά για όποιους παρακολουθούσαν ζωντανά το Manchester City – Queens Park Rangers το 2012. Τελευταία αγωνιστική , η United κέρδισε στο Sunderland με 0-1 και βλέπει τη City να ισοφαρίζει στις καθυστερήσεις με τον Dzeko σε 2-2. Και εκείνη τη στιγμή ακόμη ήταν πρωταθλήτρια. Ωστόσο, βαθιά στις καθυστερήσεις ο Kun Aguero σκόραρε το γκολ της δεκαετίας, κατά τη δική μας γνώμη, και με έναν τέτοιο ακραίο τρόπο έσπασε το ρολόι των 44 ετών χωρίς πρωτάθλημα για τη City. Η περιγραφή του Martin Tyler για το Skysports θα μείνει για πάντα στο αρχείο κορυφαίων στιγμών της Premier League. Το «Σας ορκίζομαι πως δεν θα δείτε ξανά κάτι τέτοιο» που είπε ίσως είναι αληθές. Τουλάχιστον έτσι κρίνω από την ανατριχίλα που νιώθω κάθε στιγμή που το ακούω ακόμη και επτά χρόνια μετά. Για κάτι τέτοιες στιγμές δικαιώνεται το κλισέ πως τίποτα δεν λήγει οριστικά αν δεν ακουστεί σφύριγμα. Αλήθεια, υπήρχε καλύτερος τρόπος από εκείνον για να σηκώσει πρωτάθλημα μία ομάδα;