H ποδοσφαιρική ιστορία μας δίδαξε έως σήμερα ότι είτε τερματοφύλακες, είτε αν πατούν από το πέναλτι και πίσω, άμα το λέει η καρδούλα τους οι Βραζιλιάνοι δεν αποσύρονται ούτε στα 35, ούτε στα 37, ούτε στα 40, ούτε στα… 43! Πόσα; Όσα ακριβώς πάτησε ο… “ακούραστος” Ζε Ρομπέρτο Ντα Σίλβα μέχρι να μας ανακοινώσει πριν από λίγες ημέρες την “παραίτησή” του. Η ιστορία κλασική εκ προοιμίου, το φινάλε όμως αν και έμοιαζε με γραφική Βραζιλιάνικη ποδοσφαιροσαπουνόπερα, του μεγάλου αστέρα που σάρωσε στην Ευρώπη και γύρισε στην πατρίδα του να συνταξιοδοτηθεί, μας διέψευσε. Ο μεγάλος μαχητής των γηπέδων, ο σύγχρονος χαρακτηρισμός του οποίου αποδίδεται με τον Ελληνικό όρο “Σκύλος”, αποφάσισε να κρεμάσει τα παπούτσια του, βάζοντας την ταφόπλακα της επαγγελματικής καριέρας του που πρόλαβε να στολίσει με φανέλες ομάδων όπως η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπάγερν Μονάχου, η Σάλκε και φυσικά με την πιο ξεχωριστή απ’όλες… εκείνη της Σελεσάο! Με δικαιολογία παραίτησης ότι το σώμα του δεν αντέχει άλλο στο επίπεδο αυτό, αφού χάρισε 1 κύπελλο και 1 πρωτάθλημα στην Παλμέιρας, συγκέντρωσε 21 τίτλους στο βιογραφικό του και μας απέδειξε μέχρι την τελευταία του στιγμή στα γήπεδα, πόσο… ορίτζιναλ Βραζιλιάνος παιχταράς είναι!
Kαι Βραζιλιάνος κανονικός, με τα όλα του! Από την 1η μέρα που μας συστήθηκε στα Ευρωπαϊκά γήπεδα και συγκεκριμένα στο Σ. Μπερναμπέου, όταν τον καμαρώσαμε χωρίς τις παραδοσιακές του τζίβες το μακρινό 1997. Ολοκληρώνεται η μεταγραφή του από την Πορτουγκέζα του Σάο Πάολο στη Ρεάλ Μαδρίτης και μάλιστα ως αριστερό μπακ παρακαλώ. Οι συμμετοχές του θα φτάσουν μόλις τις 15 και θα επιστρέψει στη Βραζιλία για τη Φλαμένγκο για ένα χρόνο. Επόμενος σταθμός του εντός Ευρωπαϊκών συνόρων θα αποτελέσει η Μπάγερ Λεβερκούζεν από το 1998 έως το 2002, όπου θα σαγηνεύσει τα πλήθη και θα σκοράρει 17 φορές και έπειτα, για τα επόεμνα 4 χρόνια, η Μπάγερν του Μονάχου. κοινώς, θα ξεπεράσει τις 200 συμμετοχές επί Γερμανικού εδάφους, έχοντας γίνει πανευρωπαϊκά δημοφιλής, ως αμυντικός μέσος πλέον.
Στα 32 του χρόνια θα απασχολήσει τα Ελληνικά άλλα και τα διεθνή media, αναγκάζοντας τον τύπο της χώρας του να γράψει για το έντονο ενδιαφέρον του Ολυμπιακού. Ακόμα και πιο σοβαρές ευρωπαϊκές εφημερίδες, όπως η Bild, τον στέλνουν στον Ολυμπιακό, ο οποίος φέρεται να προσφέρει γη και ύδωρ για να σταθεί στο πλευρό του μεγάλου Ριβάλντο. Αφού στολιστούν τα περίπτερα ανά τη χώρα μας με τα γραφικά cult πρωτοσέλιδα του στυλ “Χα-Ζε Ρομπέρτο”, καθώς ο Βραζιλιάνος είχε τον Ολυμπιακό για πολύ καιρό στο περίμενε, ο παίκτης αποφασίζει να ξαναπατήσει Βραζιλιάνικο έδαφος για να κλείσει στη Σάντος τελικά. Θα αγωνιστεί εκεί για 1 χρόνο, βλέποντας το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ 12 φορές.
“Χα-Ζε Ρομπέρτο” κραύγαζε ο Πρωταθλητής
Το πέρας του επόμενου χρόνου θα βρει τα διεθνή πρωτοσέλιδα αναγκασμένα να υποκλίνονται στο σκληροτράχηλο χαφ της Σελεσάο, ο οποίος φαίνεται όλο και πιο φορμαρισμένος παρά το γεγονός ότι μεγαλώνει. Για άλλη μία φορά ο Ολυμπιακός θα παίξει ως… μνηστήρας, σύμφωνα με τα διεθνή μέσα θα προσφέρει περισσότερα λεφτά ακόμα και απ’την Μίλαν για να τον δελεάσει, όμως το σίριαλ θα λάβει τέλος, όταν ο παίκτης αποφασίσει να παραλάβει ανά χείρας ξανά τα κλειδιά των αποδυτηρίων της Allianz Arena, υπογράφοντας διετές συμβόλαιο με τη Μπάγερν Μονάχου.
Κλείνοντας με άλλα 9 γκολ τη θητεία του αυτή τη φορά, θα υπογράψει για τα επόμενα 2 χρόνια στο Αμβούργο (αφού, όπως καλά καταλάβατε, ακουστεί ΑΛΛΗ ΜΙΑ φορά για τον Ολυμπιακό) και θα βοηθήσει εξίσου κι εκεί με 54 συμμετοχές και 7 τέρματα. Έχοντας πλέος πατήσει τα 37, ο ακούραστος “Ράστας” θα συμφωνήσει με την Αλ Γκαράφα, στην οποία όπως θα φανεί θα αντέξει μόλις 1 χρόνο, ζητώντας το 2012 να αποχωρήσει. Παρά την αρνητική προδιάθεση που είχε, όπως φαίνεται, ψυχολογικό αντίκτυπο στον ίδιο και την οικογένειά του η επιστροφή του κάθε φορά στην χώρα του, τελικά επέστρεψε ξανά στην Βραζιλία.
Ποδοσφαιρικό του σπίτι θα ήταν η Γκρέμιο για τα επόμενα 2 χρόνια και έπειτα για άλλα 2 η Παλμέιρας, που με τον καταλυτικό του ρόλο… παρηγόρησε την επί 2 δεκαετίες ανοβρία της με έναν τίτλο και τον έκανε να τερματίσει άλλη μία πίστα ως μαχητής και νικητής, όπως ακριβώς συστήθηκε στο ευρύ κοινό.
Ύστερα από σπουδαίες εμφανίσεις και με τα “κίτρινα” της χώρας του από το 1996 έως το 2005, πανηγυρίζοντας 2 Copa America (1997 και 1999) και το Confederations Cup του 1997 και του 2005, αποφάσισε να αφοσιωθεί στην ξεχωριστή Λουτσιάνα και τα 3 τους παιδιά.
