Στον αγώνα με την Cagliari, το 19χρονο «διαμάντι» της Juventus, Moise Kean, δεχόταν συνεχείς ρατσιστικές επιθέσεις από οπαδούς της τοπικής ομάδας της Σαρδηνίας. Στο 85’ ήρθε η κατάλληλη ευκαιρία και ο Kean έστειλε την μπάλα στα δίχτυα. Τότε, επέλεξε να αντισταθεί στον ρατσισμό, με τον δικό του μοναδικό τρόπο: στάθηκε απέναντι τους, έχοντας ανοίξει διάπλατα τα χέρια του. Κι έτσι, χωρίς να αρθρώσει λέξη, φώναξε: «Δεν μπορείτε να με σταματήσετε».
Παρόλη την ψυχολογική βία που υπέστη για 90 ολόκληρα λεπτά, κάποιοι όχι απλά δεν στάθηκαν στο πλευρό του, αλλά τον κατηγόρησαν για την κίνηση του. Αυτοί οι «κάποιοι», όλοι θα περίμεναν να βρίσκονται στο στρατόπεδο των αντιπάλων. Όμως ο «εχθρός» ήταν εντός των τειχών. Ο προπονητής των Bianconeri, Massimiliano Alegri καταδίκασε τόσο τις επιθέσεις της κερκίδας, όσο την στάση του νεαρού ποδοσφαιριστή. Στο ίδιο μήκος κύματος, κινήθηκε και ο συμπαίκτης του, Leonardo Bonucci, ο οποίος ανέφερε: «Η ευθύνη είναι 50-50. Ο Moise δεν έπρεπε να το κάνει αυτό και οι οπαδοί δεν έπρεπε να αντιδράσουν έτσι. Είμαστε επαγγελματίες, πρέπει να δίνουμε το παράδειγμα και να μην προκαλούμε κανέναν».
Οι παραπάνω απόψεις, αποτελούν το κλασικό και εικονογραφημένο αφήγημα των λευκών προνομιούχων ανδρών, που μιλούν εκ του ασφαλούς για κάτι που δεν έχουν βιώσει -εξισώνοντας θύτη και θύμα-. Το αφήγημα, ότι το θύμα προκάλεσε τον θύτη του. Κι αν αναρωτιέστε πως ο Kean, προκάλεσε τους φίλους της Cagliari, η απάντηση είναι: επειδή είναι μαύρος. Τι το ήθελε κι αυτός, να γεννηθεί μαύρος;
Μπορεί, ο Bonucci να προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, αφού είχε προηγηθεί κατακραυγή εκ μέρους άλλων μαύρων αθλητών και όχι μόνο – Toure, Sterling, Pogba αλλά και ο ράπερ Stormzy – , ωστόσο δεν έπεισε κανέναν. Αντίθετα, θα μείνει στην μνήμη μας ως ένας ακόμη «Δεν είμαι ρατσιστής αλλά…» του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Ο νεαρός επιθετικός της Juve, δεν λυγίζει. Δεν μπορεί, αφού έχει ανδρωθεί στα δύσκολα και έχει πετύχει μόνος του, παραπάνω από όσα του ήταν εφικτό να ονειρευτεί. Μεγάλωσε στ‘ αγκάθια κι όμως άνθισε.
Ο Moise γεννήθηκε το 2000 στην ιταλική πόλη Vercelli, από Ιβοριανούς γονείς, τον Biorou και την Isabelle. Έχει έναν μεγαλύτερο αδερφό, τον Giovanni, ο οποίος ασχολείται και εκείνος με το ποδόσφαιρο.
Πριν γίνει όμως, ο πρώτος ποδοσφαιριστής που έπαιξε στην Serie A όντας γεννημένος τον 21ο αιώνα, εκείνος και η οικογένεια του ζούσαν με ελάχιστα χρήματα. Η Isabelle εργαζόταν σκληρά και πάλευε να μεγαλώσει τους γιούς της.
Πάντα πίστευε στις δυνατότητες του Moise και εκείνος δεν φρόντισε απλά να μην την απογοητεύσει αλλά και της άλλαξε ολοκληρωτικά την ζωή. Ένα πρωινό στις 05:30, καθώς πήγαινε στην δουλειά της, της τηλεφώνησε και της είπε πως της επιφυλάσσει μια μεγάλη έκπληξη: -«Μη μου πεις ότι δεν υπέγραψες στην Juventus», -«Ναι, το έκανα. Από σήμερα παραιτείσαι από την δουλειά σου και έρχεσαι να μείνεις μαζί μου στο Τορίνο».
Η μητέρα του συνήθιζε να τον αποκαλεί «Μωυσή», γιατί πάντα θεωρούσε πως η γέννηση του είναι ένα θαύμα. Μετά από την γέννηση του πρωτότοκου γιού της, οι γιατροί της ανακοίνωσαν πως θα ήταν αδύνατον να ξανακάνει παιδί. Η Isabelle, που επιθυμούσε διακαώς, να χαρίσει ένα αδερφάκι στο Giovanni, έκλαιγε και προσευχόταν στον Θεό. Ένα βράδυ, -όπως περιγράφει η ίδια- την επισκέφθηκε στον ύπνο της ο προφήτης Μωυσής, για να την βοηθήσει. Έπειτα από 4 μήνες ήταν ξανά έγκυος. And the rest, is history!
Με πληροφορίες από το Tuttosport
