Στη Ξάνθη ένα από τα θέματα που συζητείται πάντα όταν γίνεται λόγος για την τοπική ομάδα είναι γιατί ο κόσμος δεν πηγαίνει στο γήπεδο και γενικά γιατί η ομάδα δεν έχει τόσο αισθητή παρουσία στην πόλη παρά τις κατά καιρούς επιτυχίες του συλλόγου. Ο σύνδεσμος φιλάθλων Xanthi fans τα τελευταία χρόνια προσπαθεί με τις ενέργειες του να αλλάξει τα δεδομένα και να φέρει πιο κοντά τους Ξανθιώτες με την ομάδα του τόπου τους.
To Rabona μίλησε με το Στέφανο Παϊτάρη, πρώην αντιπρόεδρο κι ενεργό μέλος του συνδέσμου σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη. Ο κ. Παϊτάρης, ένας άνθρωπος με άδολη αγάπη για τον ΑΟΞ, με βοήθησε από την αρχή της παρουσίας μου στη Ξάνθη δίνοντας μου οδηγίες για να προμηθευτώ το εισιτήριο διαρκείας του ΑΟΞ καθώς και για τη μεταφορά μου στο γήπεδο στα εντός έδρας παιχνίδια της ομάδας. Στη συνέντευξη που μου παραχώρησε, μίλησε για το ιστορικό παρελθόν της ομάδας, τους λόγους που ο κόσμος της πόλης έχει απομακρυνθεί από το γήπεδο αλλά και τις ελπίδες του για το μέλλον του συλλόγου. Είναι πραγματικά πολύ διαφορετικό να ακούς ένα φανατικό οπαδό μιας επαρχιακής ομάδας και πόσο απέχει η σκέψη του από έναν οπαδό του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ, του Παναθηναϊκού δηλαδή οπαδών που έχουν συνηθίσει σε τίτλους, μεγαλεία, εντυπωσιακές ατμόσφαιρες και μεγάλους ευρωπαϊκούς αντιπάλους στα γήπεδα τους.
Η συνάντηση έγινε στον όμορφο χώρο των Xanthi fans. Η σημαία του ΑΟΞ κυμάτιζε περήφανα από μακριά και το κτήριο «φώναζε» από παντού ότι είναι ποδοσφαιρικός σύνδεσμος. Μπαίνοντας στο σύνδεσμο το πρώτο πράγμα που είδα ήταν το πανό: «Είμαστε τα αφεντικά της Θράκης», που δεν αφήνει περιθώριο για παρερμηνείες για το ποιος κάνει κουμάντο στην ακριτική περιοχή της Ελλάδας. Ο χώρος είναι πολύ προσεγμένος και εξαιρετικά διακοσμημένος με φανέλες σπουδαίων παικτών που πέρασαν από την Ξάνθη όπως του Τοροσίδη και του Λουτσιάνο ενώ ξεχωρίζει ο ευρωπαϊκός χάρτης με τα πέντε ταξίδια που έχει πραγματοποιήσει η ομάδα για τα προκριματικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ/ Γιουρόπα Λιγκ.
Κ. Παϊτάρη, καλησπέρα σας. Ας ξεκινήσουμε με λίγα λόγια για το σύνδεσμο. Πότε και πως ιδρύθηκε και ποια η πορεία του στο χρόνο;
Ο σύνδεσμος ιδρύθηκε το 2002 μέσω του διαδικτύου. Υπήρχε ένα forum στο οποίο έγραφαν φίλοι της Ξάνθης σχολιάζοντας τους αγώνες και την επικαιρότητα της ομάδας. Στο forum αυτό συμμετείχαν οργανωμένοι των παλιότερων συνδέσμων της ομάδας, «Rebels» και «Θράκες», οι οποίοι μαζί με νέους οπαδούς σκέφτηκαν γιατί να μην αποκτήσουμε κι ένα χώρο για γραφείο ώστε να μην τα λέμε μόνο διαδικτυακά και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Xanthi fans. Ο σύνδεσμος λειτουργεί κανονικότατα με δικό του χώρο, γραφεία και καταστατικό. Το 2008 φτιάξαμε τα πρώτα γραφεία στην οδό Χατζησταύρου, τα οποία όμως λόγω της αρχικής οικονομικής δυσχέρειας ήταν αρκετά μικρά. Αυτό σε συνδυασμό με τον κόσμο που αγκάλιασε την προσπάθεια μας δημιουργούσε συνωστισμό στον χώρο κι έτσι το 2010 πήγαμε σε μεγαλύτερο χώρο ενώ πέρυσι πήραμε την απόφαση να μεταφερθούμε στην Μπρωκούμη, δηλαδή κοντά στο κέντρο της πόλης ώστε να φαίνονται και τα διακριτικά της ομάδας που δυστυχώς δεν υπάρχουν πουθενά αλλού στην Ξάνθη.
Ποια είναι η σχέση του συνδέσμου με την διοίκηση της ομάδας διαχρονικά;
Οι σχέσεις μας έχουν περάσει από πολλά κύματα, υπήρξαν καλές αλλά κι άσχημες περίοδοι που δεν είχαμε καλή επικοινωνία. Αυτό που θέλαμε εμείς να καταλάβει η διοίκηση είναι πως υπάρχουν όρια, δηλαδή δεν θέλουμε να ασκήσουμε διοίκηση στον ΑΟΞ αλλά ούτε κι αυτοί να ανακατεύονται στα εσωτερικά μας. Αυτή την περίοδο οι σχέσεις μας είναι καλές αλλά θα μπορούσαν να είναι και καλύτερες αν γινόντουσαν κάποιες προσπάθειες από την ΠΑΕ.
Παρά την παρουσία των Xanthi fans βλέπουμε ότι το γήπεδο είναι μισοάδειο, ιδιαίτερα με τις μικρομεσαίες ομάδες. Ποιος είναι ο λόγος που οι Ξανθιώτες δεν στηρίζουν από κοντά τον ΑΟΞ;
Οι λόγοι είναι διάφοροι. Η υπόλοιπη Ελλάδα βλέπει ένα σύγχρονο γήπεδο με ανέσεις σχετικά άδειο και ρίχνει το φταίξιμο στους ντόπιους. Για εμάς όμως που ζούμε από κοντά την ιστορία της ομάδας ανά τα χρόνια τα πράγματα είναι κάπως διαφορετικά. ¨Έχουν γίνει πάρα πολλά λάθη κι από την πλευρά της ΠΑΕ αλλά και από την πλευρά των φιλάθλων. Έχουμε δει κάμποσες φορές τον μεγαλομέτοχο κ. Πανόπουλο να κάνει υποτιμητικές δηλώσεις για τον κόσμο της Ξάνθης κάτι που δυσαρέστησε τους Ξανθιώτες. Επίσης, δεν υπάρχουν πουθενά στην πόλη τα διακριτικά της ομάδας πέρα από το σύνδεσμο μας, ούτε καν μπουτίκ με ρούχα και αντικείμενα της ομάδας. Ένα μικρό παιδί 9-10 ετών που δεν γνωρίζει ακόμα καλά καλά τι εστί ποδόσφαιρο, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ κτλ. χρειάζεται να βλέπει τα διακριτικά της ομάδας, να μπορεί να προμηθευτεί τη φανέλα της. Αν δεν μπορεί να τα δει πουθενά, δεν μπορεί να αγαπήσει και την ομάδα και ότι αυτή πρεσβεύει. Και σε αυτό έχει πάλι μεγάλες ευθύνες οι ΠΑΕ, η οποία ναι μεν λέει ότι το μότο μας είναι «Μια πόλη, μια ομάδα» ή αν θες μια πόλη, μια ολόκληρη περιοχή όντας η σημαντικότερη ομάδα της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, ωστόσο δεν έχει προβεί σε ενέργειες να ενισχύσει την παρουσία της εντός πόλης. Είναι αυτό που έχω πει κατά καιρούς στις συναντήσεις μας εδώ στο σύνδεσμο: αν η ΠΑΕ κάνει 6 βήματα κι ο κόσμος 3 βήματα τότε θα συναντηθούν στη μέση.
Ίσως φταίει και το γεγονός ότι το νέο γήπεδο χτίστηκε εκτός πόλης.
Ισχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό που λες. Ο κόσμος εδώ όταν είναι να πάει στο γήπεδο ακριβώς επειδή είναι 15χλμ έξω από αυτήν το σκέφτεται σαν ολόκληρο…ταξίδι. Δεν είναι συνηθισμένος σε τέτοιες αποστάσεις όπως εσείς στην Αθήνα. Κατά καιρούς όμως είναι κι η δυσαρέσκεια του κόσμου για κάποιες κινήσεις της ΠΑΕ όπως η είσοδος του χορηγού με την αλλαγή ονόματος και χρωμάτων της ομάδας για κάποια χρόνια από το παραδοσιακό κόκκινο – άσπρο στο πράσινο ή οι δηλώσεις του κ. Πανόπουλου που λέγαμε νωρίτερα. Πιστεύω όμως, πως το φαινόμενο να μην πηγαίνει ο κόσμος το γήπεδο είναι ελληνικό και δεν έχει να κάνει μόνο με την περιοχή μας. Ύστερα ο νομός μας δεν είναι και κανένας τεράστιος νομός για να απαιτήσουμε να γεμίζει το γήπεδο.
Σκεφτόμουν σχετικά με αυτό που αναφέρατε πριν για τα διακριτικά πως ούτε καν στις εγκαταστάσεις της ομάδας δίπλα στο γήπεδο, το περίφημο ξενοδοχείο “Le Chalet”, δεν υπάρχει μπουτίκ παρά μόνο ένας πολύ μικρός χώρος με ελάχιστα προϊόντα προς διάθεση.
Εάν η δικαιολογία είναι η οικονομική κρίση κι ότι το άνοιγμα ενός τέτοιου χώρου χρειάζεται αρκετά χρήματα τουλάχιστον θα μπορούσε η ομάδα να κινηθεί μέσω του ίντερνετ και να ακολουθήσει μα διαδικτυακή πολιτική. Γι’ αυτό κι έχει αναγκαστεί ο σύνδεσμος να βγάζει ο ίδιος ρούχα κι αντικείμενα για την ομάδα. Φυσικά οι δυνατότητες μας είναι περιορισμένες οικονομικά με αποτέλεσμα το κόστος να ανεβαίνει αλλά τουλάχιστον τα προϊόντα μας πωλούνται με σχετική ευκολία ακόμα και στο εξωτερικό! Πρόσφατα έχουμε στείλει κασκόλ, σκουφάκια και μπλούζες σαν δώρο σε ένα ζευγάρι τουριστών από τη Γαλλία που έμεινε στο “Le Chalet” και αγάπησε την ομάδα παρακολουθώντας την από κοντά. Απευθύνθηκαν στη διοίκηση για να αγοράσουν οτιδήποτε με διακριτικά της ομάδας κι η διοίκηση δεν είχε να τους δώσει κάτι!
Ο ΑΟΞ όπως λέει και το πανό σας στην είσοδο διατείνεται ότι είναι το «αφεντικό της Θράκης». Πως το εκμεταλλεύεται αυτό η ομάδα όσο αφορά την στελέχωση των ακαδημιών αλλά και την προσέλκυση φιλάθλων από τις γειτονικές περιοχές (Καβάλα, Κομοτηνή, Έβρος);
Η οικονομική κρίση των τελευταίων ετών έχει δυσκολέψει τους εκτός νομού φίλους της Ξάνθης να έρχονται στο γήπεδο. Θυμάμαι τα παλιότερα χρόνια ότι πάντα είχαμε φίλους του ΑΟΞ από τις γύρω περιοχές, πλέον όμως το γήπεδο έχει γίνει μια πολυτέλεια για το μέσο Έλληνα.
Για τα ταλέντα που λες προφανώς κι όταν προκύψει κάποιο ταλέντο από την γύρω περιοχή ο ΑΟΞ κινείται άμεσα για την απόκτηση του. Η ομάδα μας έχει αποδείξει επανειλημμένα ότι δίνει ευκαιρίες σε νεαρούς ποδοσφαιριστές άλλωστε έχει τροφοδοτήσει κατά καιρούς τις μεγάλες ελληνικές ομάδες αλλά και του εξωτερικού με σημαντικούς ποδοσφαιριστές.
Πιστεύετε ότι έχει κάνει κακό στον ΑΟΞ η απουσία ενός ισχυρού αντιπάλου από τη γειτονική περιοχή με τον Πανθρακικό ουσιαστικά διαλυμένο και την Καβάλα να βολοδέρνει στη Γ’ Εθνική; Δηλαδή η απουσία πίεσης στον τοπικό χώρο μήπως έχει επαναπαύσει τον ΑΟΞ ώστε να μην απαιτεί το βήμα παραπάνω;
Δεν νομίζω ότι ο ανταγωνισμός του ΑΟΞ είχε ποτέ να κάνει με την απόσταση που βρίσκονται οι αντίπαλοι. Υποτίθεται ότι υπάρχει ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα είτε οι αντίπαλοι προέρχονται από τη διπλανή πόλη είτε από αλλού. Για εμένα το πρόβλημα ανταγωνισμού είναι πρόβλημα συνολικά του ελληνικού ποδοσφαίρου με το άνοιγμα της ψαλίδας ανάμεσα στους μεγάλους και τους μικρομεσαίους. Είναι κι ένας λόγος για τον οποίο οι φίλαθλοι έχουν χάσει τη διάθεση τους να πηγαίνουν στο γήπεδο για να δουν παιχνίδια μεταξύ των μικρότερων ομάδων δηλαδή λόγω της έλλειψης ποιότητας.
Παρ’ όλα αυτά δεν σας λείπει ένα τοπικό ντέρμπι, η ατμόσφαιρα του;
Όντας πιο παλιός έχω ζήσει ντέρμπι στην Α’ Εθνική με τους γείτονες, πιο πολύ με την Καβάλα και την Δόξα Δράμας κι όχι τόσο με τον Πανθρακικό. Με τον Πανθρακικό τα μεγαλα ντέρμπι έγιναν πριν ανέβουν οι δύο ομάδες στην Α’. Τα τελευταία χρόνια δεν μπορώ να πω πως είχαν κάποια αίγλη τα παιχνίδια με τον Πανθρακικό λόγω της χαμηλής δυναμικότητας του. Σαν τελευταία δυνατά ντέρμπι θυμάμαι τα ματς με την Καβάλα που έφερνε και κόσμο πριν υποβιβαστεί για την υπόθεση των στημένων αγώνων.
Πάμε τώρα να κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν. Ποια πιστεύεται ότι είναι η μεγαλύτερη επιτυχία της ομάδας και ποια η πιο δύσκολη στιγμή της μέχρι σήμερα;
Για μας που είμαστε πιο παλιοί η μεγαλύτερη επιτυχία ήταν η άνοδος στην πρώτη κατηγορία. Για πολλά χρόνια στην Β’ Εθνική όλο κάτι γινόταν τις τελευταίες αγωνιστικές και χάναμε την άνοδο για λίγους βαθμούς. Θυμάμαι που λέγαμε ας ανεβούμε μια χρονιά κι ας πέσουμε κατευθείαν, δεν πειράζει, αρκεί να πάρουμε μια γεύση.
Και τελικά ανέβηκε και δεν έπεσε ποτέ!
Ακριβώς! Την πρώτη μας χρονιά το αλλάξαμε και λέγαμε ας κάτσουμε άλλη μια και πέφτουμε του χρόνου. Τελικά κάτσαμε 30 χρόνια και συνεχίζουμε…Σε αυτό φυσικά συνέβαλε καθοριστικά η οικονομική επιφάνεια του κύριου Πανόπουλου που τακτοποίησε την ομάδα και την κατέστησε φερέγγυα, πληρώνοντας πάντα τους ποδοσφαιριστές στην ώρα τους ενώ δημιούργησε και σπουδαίες εγκαταστάσεις. Είπαμε πριν κάποια αρνητικά για τη διοίκηση αλλά να τονίσουμε φυσικά και τα προτερήματα της καθώς δεν εθελοτυφλούμε.
Ο κ. Παϊτάρης σε παλιότερη κοπή βασιλόπιτας των Xanthi Fans
Και η πιο δύσκολη στιγμή;
Οπωσδήποτε το μπαράζ με τον Ολυμπιακό Βόλου στο Χαριλάου όταν η ομάδα πήγε να πέσει κατηγορία. Για εμένα προσωπικά που έζησα και τις παλιότερες εποχές ήταν κι ο υποβιβασμός στην Γ’ το 1985. Όμως το μπαράζ μου έχει μείνει περισσότερο.
Κεφάλαιο Ευρώπη. Πως ζήσατε τις ιστορικές αυτές στιγμές με τον ΑΟΞ;
Πολύ ωραία εμπειρία που ξεκίνησε το 2002 με τα διπλά παιχνίδια με την Λάτσιο. Δεν φανταζόμασταν ποτέ ότι θα κατάφερνε η ομάδα να βγει και στην Ευρώπη συνεπώς οι στιγμές ήταν ξεχωριστές. Μάλιστα, όντας φίλαθλοι που δεν είχαν σκοπό να δημιουργήσουν φασαρίες στα εκτός έδρας παιχνίδια επιδιώκαμε την επαφή με τους οπαδούς της άλλης ομάδας, πίναμε μπύρες μαζί τους και πηγαίναμε στα στέκια τους. Αντίστοιχα όταν έρχονταν στη Ξάνθη τους παίρναμε από τα ξενοδοχεία τους και τους βγάζαμε βόλτα στην πόλη.
Μπορεί με τα τωρινά δεδομένα η Ξάνθη να επιστρέψει στην Ευρώπη; Οι μεγάλοι δείχνουν να έχουν δυναμώσει πολύ και να μην κοντράρονται.
Η Ξάνθη είναι μια σταθερή δύναμη ανεξαρτήτως της δύναμης των μεγάλων. Είδαμε πέρυσι ότι η Ευρώπη χάθηκε στην ισοβαθμία με τον Αστέρα Τρίπολης λόγω της αλλαγής στο καταστατικό της Superleague για τα κριτήρια των ισοβαθμιών. Το μέλλον δεν ξέρεις ποτέ τι σου επιφυλάσσει οπότε γιατί να μην επιστρέψουμε και να πάμε ξανά ταξιδάκι;
Τα ευρωπαϊκά… λάφυρα των Xanthi Fans
Φέτος ο ΑΟΞ είναι πιο κοντά στα πάνω ή στα κάτω στρώματα της βαθμολογίας;
Όπως λένε κι οι διοικούντες κάθε χρόνο στόχος είναι η πρώτη 8δα. Τώρα αν θα είμαστε 6οι, 7οι ή και μακάρι 5οι θα δείξει. Καμιά φορά είναι και θέμα συγκυριών και τύχης όπως πέρυσι.
Ήθελα να σας ρωτήσω και σχετικά με το ποδόσφαιρο του νομού συνολικά. Είδαμε φέτος μια σπουδαία επιτυχία από τον Άρη Αβάτου με τη συμμετοχή του στους ομίλους του Κυπέλλου Ελλάδας έστω κι αν δεν είχε δύσκολους αντιπάλους στην πορεία του. Επίσης στη Γ’ Εθνική αγωνίζονται τρεις ομάδες από το Νομό εκτός από τον Άρη υπάρχει ο Ορφέας κι η Ασπίδα Ξάνθης. Μπορεί να ανέβει κι άλλο το ξανθιώτικο ποδόσφαιρο;
Είναι σίγουρα ευχάριστο νέο η ύπαρξη τριών ομάδων του νομού στη Γ’ Εθνική. Βέβαια, για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους η σημερινή Γ’ είναι υποβαθμισμένη σε σχέση με τα παλιότερα χρόνια δεν υπάρχουν σήμερα η παλιά Β’ και Γ’ με το κύρος μεγάλων ομάδων, ωστόσο, οι άνθρωποι κάνουν μια αξιοσέβαστη προσπάθεια. Γνώμη μου είναι πως ο νομός είναι μικρός για να χωρέσει πολλές ομάδες. Το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο έχει περάσει κι αυτό σε μια φάση όπου το οικονομικό κριτήριο παίζει μεγάλο ρόλο. Στα δικά μας χρόνια θεωρούσαμε τιμή να αγωνιζόμαστε για ένα ερασιτεχνικό σωματείο. Σήμερα οι ερασιτέχνες παίκτες ζητούν κι αυτοί χρήματα γι’ αυτό και είναι συχνό φαινόμενο ποδοσφαιριστές από το νομό μας να παίζουν μπάλα σε γειτονικούς νομούς γιατί πληρώνουν καλύτερα. Για εμένα είναι ήρωες όσοι ασχολούνται διοικητικά με το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο γιατί ματώνουν οικονομικά χωρίς ανταπόδοση. Αν λοιπόν, το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο επιθυμεί πια να βαδίσει στα χνάρια του επαγγελματικού χρειάζεται μια συνολική προσπάθεια πολλών συλλόγων με βελτίωση γηπέδων, δημιουργία ακαδημιών και γενικότερα μια πιο προσεγμένη εικόνα των ομάδων.
Μην ξεχνάμε κιόλας ότι ο ΑΟΞ προήλθε από τη συνένωση δύο ερασιτεχνικών σωματείων της Ασπίδας και του Ορφέα που αργότερα επανιδρύθηκαν. Είδαμε πρόσφατα τον ΑΟΞ να εκδίδει μια συγχαρητήρια ανακοίνωση προς τον Άρη Αβάτου και να ακολουθούν το παράδειγμα πολλές θρακιώτικες ομάδες. Δεν υπάρχει δηλαδή τόση αντιπαλότητα και φανατισμός στην περιοχή όπως συναντάμε σε άλλες ΕΠΣ;
Μα αυτή είναι κι η όλη μαγεία του αθλητισμού, για ποιο λόγο να μαλώσεις με τον άλλο; Ειδικά τα ερασιτεχνικά σωματεία δεν έχουν να χωρίσουν κάτι, κυρίως όταν δεν μπαίνει το οικονομικό στη μέση. Μόλις τελειώσει ο αγώνας οι αντίπαλοι παίκτες θα βρεθούν στις ίδιες καφετέριες και θα τα πούνε.
Μιας και έχετε ζήσει σχεδόν όλη την ιστορία της ομάδας θα ήθελα να μάθω για τις προτιμήσεις σας. Για παράδειγμα ποιος είναι ο αγαπημένος σας ξένος παίκτης που φόρεσε τη φανέλα της ομάδας και ποιος ο πιο αγαπημένος σας Έλληνας;
Από ξένους ο Γιανότσκο. Σλοβάκος ποδοσφαιριστής που μετά από μια γεμάτη παρουσία στη Ξάνθη πωλήθηκε για πολλά λεφτά στην Αυστρία.
Ομολογώ πως δεν τον γνώριζα. Κάτι σαν πρόγονος του Γέντρισεκ δηλαδή! Περίμενα να μου πείτε κάποιον από τους Βραζιλιάνους, τον Μαρσέλο ή το Λουτσιάνο!
Σπουδαίοι κι αυτοί αλλά κι άλλοι ποδοσφαιριστές που έχουν φορέσει τη φανέλα της ομάδας όπως ο Σάντρο, ο Έμερσον ή ο Ραντζίσκι. Αλλά για εμένα ξεχωρίζει ο Γιανότσκο.
Κι από Έλληνες;
Η αλήθεια είναι πως δεν είχα μάθει να ξεχωρίζω τους ποδοσφαιριστές δηλαδή από τους Έλληνες έχω πάρα πολλούς που εκτιμάω, δεν μπορώ να πω κάποιον συγκεκριμένα.
Τουλάχιστον πείτε μας ποιος υπήρξε μεγαλύτερος ηγέτης;
Ηγέτης στο γήπεδο με αρχοντικό στυλ για εμένα ήταν ο Πάρης ο Άντζας.
Μιλώντας με τον γιό σας, μου ανέφερε και τον Σερζ Ντιέ!
Α ο Ντιέ ήταν μια άλλη σπουδαία περίπτωση, καθώς εκτός από καλός παίκτης είχε και τη σύνδεση με την κερκίδα. Όταν τελείωνε ο αγώνας ερχόταν σε εμάς κι έκανε τα δικά του!
Ποια η αγαπημένη σας σεζόν και έκδοση της Ξάνθης; Όχι απαραίτητα σεζόν επιτυχιών αλλά πότε θεωρείται ότι ο ΑΟΞ έπαιξε το πιο ελκυστικό ποδόσφαιρο;
Θεωρώ τη χρονιά που ήρθε ο Έμερσον, το 2005-06 όταν είχαμε παίξει και Ευρώπη κόντρα στη Μίντλεσμπρο με μια σπουδαία εκτός έδρας εμφάνιση.
Ποιους αγώνες θυμάστε χαρακτηριστικά; Πείτε μου ένα Τοπ 3.
Ένας που θυμάμαι χαρακτηριστικά γιατί είχε το χαρακτήρα της σωτηρίας από τον υποβιβασμό είναι κόντρα στη Βέροια, ένα 3-2 με μαγικά του Λουτσιάνο.
Οπωσδήποτε το 5-2 επί του Ολυμπιακού με το χατ τρικ του Μαρσέλο Βεριντιάνο με κυριαρχικό ποδόσφαιρο της Ξάνθης στην πρώτη ή δεύτερη σεζόν της στην Α’ εθνική.
Φυσικά και το μπαράζ με τον Ολυμπιακό Βόλου.
Αλλά όχι τον τελικό Κυπέλλου Ελλάδος ε;
Σίγουρα κι ο τελικός ήταν ένα ιστορικό ματς αλλά από τη στιγμή που δεν ήρθε ο τίτλος το αφήνω σε δεύτερη μοίρα. Τα γκολ που μπήκαν στο 5-2 με Ολυμπιακό που σου είπα πιο πάνω ήταν τόσο εντυπωσιακά που θα μου μείνουν για πάντα ενώ τα άλλα δύο ματς είχαν έντονα συναισθήματα γιατί είχαν σχέση με σωτηρία. Αν και είναι υποτιμητικό για τη Ξάνθη να λέμε πως οι κορυφαίες στιγμές της έχουν να κάνουν με την παραμονή στην κατηγορία. Όμως ειδικά για το μπαράζ που το ζήσαμε έντονα με το σύνδεσμο να «τρέχει» πάρα πολύ γι’ αυτό το ματς για να συσπειρώσει τον κόσμο της Ξάνθης, τα συναισθήματα έμειναν στη μνήμη.
Η μεγαλύτερη εκδρομή που έχει κάνει ο ΑΟΞ ήταν στο ΟΑΚΑ ή στο μπαράζ;
Θεωρώ πως πάνω κάτω ήταν τα ίδια αλλά στο ΟΑΚΑ ήταν σαφώς πιο δύσκολη αν σκεφτείς τα 1500χλμ πήγαινε-έλα.
Κάτι που βλέπω εδώ στις σημειώσεις μου και ξέχασα να ρωτήσω στην αρχή: Ποιες αξίες αντιπροσωπεύει σαν σύλλογος ο ΑΟΞ; Για παράδειγμα ο Ολυμπιακός ξεκινώντας εκπροσωπούσε τα λαϊκά στρώματα του Πειραιά και διαχρονικά εκφράζει το πάθος για τίτλους, ο Παναθηναϊκός με την μαχητική ψυχή που δεν τα παρατάει, η ΑΕΚ κι ο Πανιώνιος με την εκπροσώπηση της προσφυγιάς στον ελλαδικό χώρο κτλ. Η Ξάνθη τι ιδανικά ακριβώς πρεσβεύει λοιπόν;
Η Ξάνθη αντιπροσωπεύει μια ολόκληρη περιοχή, την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη. Πρόκειται για μια πολύ ευαίσθητη περιοχή. Δυστυχώς έχουν εισχωρήσει πολλά πολιτικά μηνύματα εντός Ξάνθης αλλά και Θράκης γενικότερα, οπότε ο ΑΟΞ λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος των κοινοτήτων που απαρτίζουν την περιοχή. Διαφημίζει την πόλη και το νομό κι αποτελεί ένα οικονομικό πνεύμονα για την περιοχή γιατί προσφέρει θέσεις εργασίας αλλά και γιατί οι ομάδες που έρχονται εδώ κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο να αντιμετωπίσουν την Ξάνθη αφήνουν κάποια λεφτά στην πόλη. Προσωπική μου άποψη είναι ότι πρεσβεύει την ενότητα της περιοχής.
Διαχρονικά δηλαδή έχουμε δει μουσουλμάνους ή Πομάκους να αγωνίζονται στην ομάδα όπως φέτος ο νεαρός Οκάν Σουλεϊμάν;
Ναι, υπήρξαν παίκτες όπως ο Ντενίζ Μπαϊκαρά που ήρθε σε μικρή ηλικία από την Τουρκία και παντρεύτηκε Ελληνίδα. Πρόχειρα μου έρχονται κι άλλα ονόματα στο μυαλό όπως ο Ορχάν Αϊνάκ, ο Τουργκάι, ο Μουφίτ. Νομίζω ότι όταν είσαι μια σοβαρή εταιρεία κι ομάδα το ποιος θα παίξει ή όχι δεν έχει να κάνει με την καταγωγή και τη θρησκεία του, αν είναι χριστιανός ή μουσουλμάνος αλλά με το ταλέντο του. Άλλωστε, εμείς δεν θεωρούμε τους μουσουλμάνους σαν κάτι το ξεχωριστό, μαζί μεγαλώσαμε, αδέρφια μας είναι.
Ποιο είναι το πιο μεγάλο όνειρο σας για την ομάδα και ποια ήταν η μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία για κάτι σπουδαίο στο παρελθόν;
Το μεγαλύτερο όνειρο σαφώς είναι ένας τίτλος είτε Κύπελλο είτε Πρωτάθλημα. Ασφαλώς το Πρωτάθλημα είναι απίστευτα δύσκολο για μια επαρχιακή ομάδα και θεωρώ πως αν υπήρχαν και τα παλιά χρόνια τα χρήματα του Champions League ούτε τη Λάρισα θα άφηναν να το κατακτήσει. Επίσης, να μείνουμε πάρα πολλά χρόνια στην Α’ εθνική και μετά τα 30 χρόνια να φτάσουμε τα 50 και τα 100 κι ας μην είμαστε εμείς εδώ ας είναι τα παιδιά και τα εγγόνια μας.
Τώρα σαν μεγαλύτερη χαμένη ευκαιρία θα πάρω τον τελικό του 2015 κόντρα στον Ολυμπιακό, όπου είχαμε σταθεί πολύ καλά και μέχρι να σκοράρει ο Ολυμπιακός είχαμε δημιουργήσει τις δικές μας ευκαιρίες. Όταν όμως δέχεσαι ένα γκολ στο 45+’ από δικό σου δώρο τότε πέφτεις ψυχολογικά. Άλλη μια χαμένη ευκαιρία ήταν το 2005 και ο ημιτελικός Κυπέλλου με τον Άρη, όταν είχαμε κερδίσει 0-1 στο Χαριλάου αλλά χάσαμε στην Ξάνθη με 0-2 και μαζί χάθηκε η ευκαιρία για τον πρώτο μας τελικό.
Τέλος, τι πιστεύετε ότι επιφυλάσσει το μέλλον για την Ξάνθη διοικητικά όταν τελειώσει η εποχή Πανόπουλου στο σύλλογο;
Για το μέλλον δεν μπορούμε ποτέ να είμαστε σίγουροι. Ο μεγαλομέτοχος πολλάκις έχει πει πως αν βρεθεί σοβαρός επενδυτής τότε πουλάει την ομάδα…χθες. Αν θα βρεθεί κάποιος και τι θα κάνει με την ομάδα είναι άγνωστο. Προσωπική μου εκτίμηση είναι πως αν φτάσουμε σε αυτό το σημείο ο Πανόπουλος θα τα βάλει κάτω και θα τα ζυγίσει πολύ καλά ώστε να αφήσει την ομάδα σε σίγουρα χέρια καθώς την «πονάει» και δεν θέλει να την δει να καταστρέφεται.
Είναι σίγουρα μεγάλη υπόθεση, τη στιγμή που ομάδες όπως η ΑΕΚ κι ο Παναθηναϊκός βρέθηκαν στο χείλος του γκρεμού τα τελευταία χρόνια, εσύ σαν επαρχιακή ομάδα να διαθέτεις μια τέτοια οικονομική σταθερότητα και να ατενίζεις αισιόδοξα το μέλλον.
Ναι αλλά σε πιάνει το παράπονο και σκέφτεσαι γιατί εγώ που πληρώνω στην ώρα μου κι είμαι φερέγγυος οικονομικά να μην μπορώ να κάνω το βήμα παραπάνω; Η Ξάνθη προτιμάει να μην χρωστάει σε κανένα είτε αυτό είναι το δημόσιο είτε ιδιώτης, τη στιγμή που ανταγωνίστριες ομάδες αφήνουν αυτές τις υποχρεώσεις τους ακάλυπτες και ρίχνουν χρήματα σε μεταγραφές καλύτερων ποδοσφαιριστών. Έτσι δημιουργείται ένας αθέμιτος ανταγωνισμός στο πρωτάθλημα, που αδικεί ομάδες όπως η Ξάνθη.
Σας ευχαριστώ πολύ όχι μόνο για την παραχώρηση της συνέντευξης αλλά και για όλη τη βοήθεια σας μέχρι σήμερα.
Ευχαριστώ κι εγώ κι οτιδήποτε θελήσεις εδώ είμαστε.
