Tην Παρασκευή το απόγευμα στο Βύρωνα έλαβε χώρα μια ξεχωριστή για τα δεδομένα συνοικιακού συλλόγου του Αστέρα Βύρωνα εκδήλωση με παρευρισκόμενους και βασικούς ομιλιτές ανθρώπους που σχετίζονται με διαφορετικά πόστα γύρω από τον αθλητισμό. Η εν λόγω ομιλία είχε στόχο να ενημερώσει τόσο τους ίδιους τους αθλητές του Αστέρα – καθώς διοργανώθηκε από το ίδιο το σωματείο- όσο και τους γονείς των παιδιών αυτών.
Σε ένα μικρό «πάνελ» που συντόνισε η, άκρως ενημερωμένη για τα του ποδοσφαίρου και του αθλητισμού συνολικότερα σε σχέση με την εμπορευματοποίηση του, δημοσιογράφος Αλέκα Ζουμή, με χρόνια εμπειρία τόσο στον Sentra fm, όσο και στην δική της εκπομπή πια «σκορ στο κόκκινο» στους 105,5 η εν λόγω κυρία αποτέλεσε τον μαέστρο μιας κουβέντας που χώραγε τις ιδέες της Ιωάννας Μαστρολέων που είναι διαιτολόγος, της κυρίας Ειρήνης Χατζησωτηράκη από το πόστο της ψυχολόγου, του αγαπημένου δημοσιογράφου και συγγραφέα, Θάνου Σαρρή, του Γιώργου Λέντζα που κάνοντας το γύρο του κόσμου μέσα από το ‘’Football Stories” γέμισε παραστάσεις σε σχέση με τις κακές εκφάνσεις του οπαδισμού και τον Κώστα τον Κατσουράνη, που δεν χάνει ευκαιρία να γυρνά τα γήπεδα και τις ημερίδες ανά την Ελλάδα, επιδιώκοντας να καταφέρει το ιδεατό και η επόμενη γενιά αθλητών να είναι απλά παιδιά που παίζουν μπάλα για να χαμογελάνε.
Αστέρας Βύρωνα, ο «Αιρετικός»
Για να αντιληφθεί κανείς με δυο κουβέντες τι πραγματικά ξεχωρίζει στον «Αστέρα Βύρωνα», για τον οποίο δε γνώριζα τίποτα μέχρις ότου επισκεφθώ την ημερίδα, πρόκειται για μια ομάδα νέα που ιδρύθηκε μόλις το 2014. Δε χρειάζεται να ψάξεις πολλά στοιχεία για τον σύλλογο, αφού η εικόνα μιλούσε μοναχή της. Παιδιά έως το πολύ 15 χρόνων που καρτερικά έδειχναν σεβασμό να ολοκληρώσουν οι καλεσμένοι όσα είχαν να πουν, που συνέτασσαν ερωτήσεις ενδαφέρουσες και πλήρους περιεχομένου και που ήταν χαρούμενα. Το ξανά λέω, δεν περιφερόταν κανένα έτσι άσκοπα, περιμένοντας να τελειώσει αυτό που γίνεται. Τα παιδιά χαμογελούσαν. Με άγγιξαν!
Φαίνεται να είχε ήδη γίνει σωστή προεργασία, να τους είχαν μπολιάσει με όμορφες αντιλήψεις σε σχέση με τον σεβασμό κερκίδας και αντιπάλου, με την πρόοδο του νου και όχι μόνο του σώματος, με την έννοια της παρέας και του χαμόγελου και τελοσπάντων με την πληρέστερης και κατά το δυνατόν πιο υγιούς κοινωνικοποίησης ενός νέου ανθρώπου. Ό,τι ονειρευόμαστε για την εξέλιξη του ποδοσφαίρου, κοινώς. Ό,τι ακριβώς θέλει να πρεσβεύει αυτή η παρέα που έστησε αυτό το εγχείρημα το καλοκαίρι του 2014 , με άλλα λόγια. Από την εικόνα των αθλητών της φαίνεται να το κάνει ισορροπημένα πάντως.
Στο κυρίως…
Σε ό,τι αφορά τα τεκτενόμενα της συζήτησης , μόνο σοφότερος έφυγα. Δεν ήταν μια ακόμα παράσταση για τον ρόλο του σημερινού χουλιγκανισμού μακριά από την ιδέα του οπαδού, ούτε μια μέση αγιοποίηση του προτύπου «ρομπότ», κατά το οποίο το παιδί πρέπει να τα κάνει όλα άψογα, χωρίς να καλλιεργεί την δική του μοναδικότητα, από την διατροφή του έως τους βαθμούς επίδοσης του στο σχολείο. Ήταν μια κουβέντα που ολοφάνερα στήθηκε από μεράκι για τον αυριανό καλύτερο άνθρωπο μέσα από τον αθλητισμό και κυρίως προς διδασκαλία του γονέα. Είχαν όλοι την ευκαιρία να κάνουν ερωτήσεις σε όποιον ήθελαν από το «πάνελ» και από την άλλη πλευρά οι καλεσμένοι αφουγκραζόμενοι τις ανησυχίες των γονέων και το πάθος των μικρών παρευρισκόμενων, ξετύλιγαν και μια νέα ιστορία γεμάτη χαμόγελο είτε απ’ τα μεγάλα γήπεδα της Ευρώπης , είτε απ’ τις ξεχωριστές ιστορίες βιαιότητας και οπαδισμού από την Λατινική Αμερική έως τα Βαλκάνια.
Μα αυτό σημαίνει εξέλιξη! Έτσι έρχεται η πρόοδος. Με την ενημέρωση, με την πρόληψη καταστάσεων που -ειδικά στον αθλητισμό της Χώρας μας -αμαύρωσαν ουκ ολίγες φορές τα σημαντικά και μη αθλητικά συμβάντα. Κανείς Κατσουράνης δεν έκρυψε πόσα λείπουν σε σχέση με υποδομές και εκπαίδευση , ήδη σε επίπεδο προπονητών, όχι απλά εγκαταστάσεων και σεβασμού , κανείς δε χαμογέλασε ψεύτικα πεπεισμένος ότι όλα αλλάζουν με το πάτημα ενός κουμπιού, κανείς δεν έψαξε την αυτοπροβολή του μπροστά σε τηλεοπτικούς φακούς. Υπήρξαν όλοι αφοπλιστικά ειλικρινείς και περιγραφικοί, αφήνοντας με την εντύπωση ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν θα αλλάξει μόνο όταν απομακρύνει τα συμφέροντα του κάθε μεγαλοπαράγοντα απ’ το προσκήνιο, ίσως τροποποιηθεί όσο αυξάνουν οι άνθρωποι που ενδιαφέρονται να εξελίσσουν τις τεχνικές και τις μεθόδους προπόνησης, τόσο του αθλήματος όσο και του χαρακτήρα που διαχειρίζονται.
Κι αυτό πιστοποιήθηκε ότι απαιτεί μπόλικη αγάπη…
