Μετά τα δύο παιχνίδια της χθεσινής βραδιάς, τον διασυρμό του Παναθηναϊκού στη Μόσχα από τη ΤΣΣΚΑ και την νίκη της Φενέρμπαχτσε επί της Μακάμπι, ήρθε η ώρα για τα επόμενα δύο ζευγάρια. Στο ένα φυσικά είναι ο Ολυμπιακός που καλείται να ξεπεράσει την Μπαρτσελόνα, ενώ στο άλλο, η Ρεάλ Μαδρίτης με πλεονέκτημα έδρας αντιμετωπίζει την Εφές Αναντολού των δικών μας Ντούντα Ίβκοβιτς και Στράτου Περπέρογλου.
Μπαρτσελόνα (2) – Ολυμπιακός (3)
To πρώτο χρονικά ζευγάρι της σημερινής βραδιάς είναι ίσως και το πιο αμφίρροπο των φετινών πλέιοφ. Μπαρτσελόνα και Ολυμπιακός κοντράρονται σε μία σειρά όπου και οι δύο μονομάχοι είναι πάνω κάτω στο ίδιο επίπεδο δυναμικότητας και είναι ομάδες ικανές να κάνουν τη ζημιά στον αντίπαλο οποτεδήποτε. Και σε τέτοιες σειρές το ελάχιστο προβάδισμα (χωρίς να λέει και πολλά βέβαια όπως είπαμε) το έχει αυτός με το πλεονέκτημα έδρας, δηλαδή η Μπαρτσελόνα. Η ομάδα του Τσάβι Πασκουάλ είναι φυσικά μια απ’τις υπερδυνάμεις του Ευρωπαϊκού μπάσκετ, όμως τη φετινή σεζόν δείχνει πιο “ανθρώπινη” όσο λίγες φορές τα τελευταία χρόνια. Πολλά προβλήματα χημείας και σταθερότητας για τους Καταλανούς, οι οποίοι από την άλλη το αντισταθμίζουν με τις τεράστιες προσωπικότητες του ρόστερ της: Χουαν Κάρλος Ναβάρο, Μαρσελίνιο Χουέρτας, Μπραντ Όλεσον και Άντε Τόμιτς έχουν την εμπειρία και την δυνατότητα να πάρουν την ευθύνη στις πλάτες τους όταν η μπάλα καίει. Από την άλλη, η νέα φρουρά της Ισπανικής ομάδας δεν πάει πίσω: Άλεξ Αμπρίνες και Μάριο Χεζόνια δείχνουν ότι μπορούν όχι μόνο να κάνουν την ζημιά, αλλά (ειδικά ο Ισπανός) να πάρουν και μεγάλες φάσεις στα χέρια τους. Συνδυάστε το υλικό με πολύ καλά συμπληρώματα (Πλάις, Λάμπε, Σατοράνσκι κλπ) και μιλάμε για μία ομάδα που με βάση την ποιότητα και την πληρότητά της κοιτάει μόνο τον τίτλο.
Το σημαντικό πρόβλημα της όμως (πέρα από τα μικροπροβλήματα χημείας) είναι κάτι το οποίο μπορεί να εκμεταλλευτεί ο Ολυμπιακός. Και αυτό δεν είναι άλλο από την “μαλθακότητα” της συγκεκριμένης ομάδας. Η Μπαρτσελόνα είναι μία ομάδα πολύ ποιοτική, όμως αυτό έχει ένα τίμημα. Δεν είναι μια ομάδα που θα μπορέσει να ακολουθήσει εύκολα αν το παιχνίδι γίνει physical και όχι ελεύθερο, όπως της αρέσει. Αυτό μπορεί να εκμεταλλευτεί η ομάδα του Γιάννη Σφαιρόπουλου, γιατί είναι και ένα από τα αγαπημένα στοιχεία του φετινού Ολυμπιακού. Όντας μια ομάδα με πολλές ατυχίες τραυματισμών κατά τη διάρκεια της σεζόν, ο Ολυμπιακός έχει χρειαστεί να θυσιάσει το ελεύθερο μπάσκετ για κάτι λιγότερο “ντελικάτο” και περισσότερο κλειστό. Από τη μία είναι ένα τεράστιο πλήγμα για τον Ολυμπιακό το ότι δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα να δούμε τις πλήρες δυνατότητες της ομάδας, όμως από την άλλη, το γεγονός ότι πέρασε με επιτυχία τις όποιες δυσκολίες του μπήκαν εμπόδιο (ακόμα κι όταν αυτές γίναν υπερβολικά πολλές το τελευταίο δίμηνο, με την απώλεια του Σπανούλη), τον σκληραγώγησε και του διαμόρφωσε ένα μαχητικό πνεύμα που τον αφήνει να ελπίζει ότι μπορεί την ζημιά. Ο καταλυτικός παράγοντας βέβαια είναι και θα είναι καθ’ όλη τη διάρκεια της σειράς η κατάσταση του Βασίλη Σπανούλη. Ο τραυματισμός του στον γόνατο τον άφησε εκτός για ένα σημαντικό διάστημα και γίνονται προσπάθειες να παίξει στο αποψινό πρώτο παιχνίδι στη Βαρκελώνη. Χωρίς τον Σπανούλη στα καλά του, ο Ολυμπιακός χάνει τον βασικό “closer” της ομάδας, αυτόν που μπορεί να πάρει τα μεγάλα σουτ όταν η μπάλα καίει, όπως δηλαδή οι Ναβάρο και Μαρσελίνιο για τους Καταλανούς.
Κλειδί της σειράς για τον Ολυμπιακό είναι το πως θα καταφέρει να επιβάλει το παιχνίδι του. Πρέπει να χρησιμοποιήσει την κλασική δυναμική του άμυνα για να απορυθμίσει την επιθετική ροή των Καταλανών, οι οποίοι είναι περισσότερο επικίνδυνοι από ποτέ όταν καταφέρουν να γυρίσουν σωστά την μπάλα, με πικ εν ρολ ψηλά και γρήγορες εναλλαγές στην επίθεση, εκμεταλλευόμενοι την εξαιρετική ποιότητα των “πύργων” της ρακέτας τους, ειδικά στο παιχνίδι από τη μέση απόσταση. Από την άλλη, επιθετικά ο Ολυμπιακός καλείται να εκμεταλλευτεί την φυσική δύναμη των παικτών του στη ρακέτα (μιας και υστερούν σε ποιότητα), ώστε μέσα από την ζημιά στο ζωγραφιστό να ανοιχτούν χώροι για τους πολύ καλούς περιφερειακούς σουτέρ του, οι, ειδικά τον Σπανούλη και τον Λοτζέσκι.
Στατιστικό του ζευγαριού: Η Μπαρτσελόνα είναι εξαιρετική επιθετική ομάδα ( 82 πόντοι μ.ο), όμως στην άμυνα οι 75 πόντοι ανά παιχνίδι μαρτυρούν τα περι μαλθακής ομάδας. Από την άλλη ο Ολυμπιακός αντιπαραθέτει στην μέτρια επιθετική επίδοση (76.8 πόντοι) την σφιχτή άμυνα (71.9), μία απ’ τις καλύτερες στην Ευρωλίγκα.
Εκτίμηση: Αν δεν έχουμε εκπλήξεις, η σειρά είναι κομμένη και ραμμένη για 5 παιχνίδια. Ο Ολυμπιακός μπορεί να σπάσει την έδρα και να περάσει με ένα δύσκολο 1-3 στο ΣΕΦ, ή ακόμα πιο δύσκολα με ένα 2-3 στην Βαρκελώνη. Όπως και να χει η σειρά ξεκινάει από το 2-2 και βλέπουμε. Ο Ολυμπιακός με ένα υγιές ρόστερ χτυπάει στα ίσια την πρόκριση.
Ρεάλ Μαδρίτης (1) – Αναντολού Εφές (4)
Δεύτερο αποψινό ζευγάρι και τελευταίο των προημιτελικών είναι αυτό της Ρεάλ και της Εφές. Kαι εδώ μιλάμε μάλλον για ένα ζευγάρι με ένα ξεκάθαρο φαβορί και ένα αουτσάιντερ. Για πολλούς λόγους η Ρεάλ Μαδρίτης είναι η ομάδα που πρέπει να κατακτήσει το φετινό τρόπαιο. Το Φάιναλ 4 γίνεται στο σπίτι της, το ρόστερ της είναι υπερπλήρες, και μετά από δύο σερί φορές που πήγε στην πηγή αλλά δεν ήπιε νερό, καθώς την πλήγωσαν Ολυμπιακός και Μακάμπι, όλοι θέλουν να πιστεύουν πως η τρίτη θα είναι και η φαρμακερή. Η ομάδα του Πάμπλο Λάσο στηρίζεται στην πληρότητά της. Δεν της λείπει τίποτα. Διαθέτει παίχτες με επιθετικές αρετές στην περιφέρεια ( Ρούντι Φερνάντες, Σέρχι Ροντρίγκες, Τζέι Σι Κάρολ, Σέρχιο Γιουλ, Ρίβερς), τρομερούς αμυντικούς (Νοτσιόνι, Μασιούλης), και μία φρόντ λάιν γεμάτη λύσεις (Μπουρούσης, Μεϊρί, Σλότερ, Αγιόν, Ρέγιες ). Είναι χωρίς υπερβολή η πληρέστερη ομάδα στην Ευρώπη. Μπορεί να σε κερδίσει με κάθε τρόπο. Με δυναμικό παιχνίδι, με τεχνικό παιχνίδι, αμυντικά και επιθετικά. Έχει τεράστιες προσωπικότητες στο παρκέ. Βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση.
Το μεγάλο της πρόβλημα όμως μάλλον βρίσκεται στον πάγκο. Ο Λάσο δεν πείθει κανέναν ότι είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τη δουλειά. Οξύθυμος και νευρικός, αφήνει πάρα πολλές φορές το ταμπεραμέντο του να επηρεάσει το κοουτσάρισμα του. Δεν είναι τυχαίο ότι σε ένα παιχνίδι που κανονικά έπρεπε να ελέγχει από την αρχή μέχρι το τέλος η Ρεάλ, τον περσινό τελικό με την Μακάμπι, ο Ντέιβιντ Μπλατ του πήρε την προπονητική ταυτότητα. Δεν αντιλέγει κανείς ότι αγαπάει το μπάσκετ και ξέρει από μπάσκετ. Όμως πολύ εύκολα “χάνεται” στο παιχνίδι, και από τακτικής άποψης, μάλλον του λείπει αυτό το κάτι που θα κάνει τη διαφορά μεταξύ θριάμβου και αποτυχίας.
Αυτό το κάτι είναι που θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί η Εφές. Γιατί έχει τον πιο έμπειρο προπονητή αυτήν την στιγμή στην Ευρωλίγκα, τον Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο “Σοφός”, μετά από πολλά χρόνια στους πάγκους και μεγάλες επιτυχίες, πήρε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ, το οποίο σιγά σιγά αρχίζει και παίρνει μορφή. Η Εφές είναι η ομάδα με το χειρότερο ρεκόρ από τις 8, και αυτό ίσως να ναι και το γεγονός που αποτινάσσει όλο το βάρος από τις πλάτες της. Ως αουτσάιντερ, θα πάει με ένα αρκετά καλό ρόστερ, στο οποίο ξεχωρίζουν ο τρομερός Γάλλος Τόμας Ερτέλ, το πολυεργαλείο Στράτος Περπέρογλου, ο εξαιρετικός δημιουργός Ντάντε Ντρέιπερ, ο Νέναντ Κρίστιτς, ο Στέφαν Λάσμε και φυσικα το μεγαλύτερο Ευρωπαϊκό ταλέντο στην ηλικία του, ο Κροάτης Ντάριο Σάριτς. Κάτω από τις οδηγίες του Ίβκοβιτς είναι ένα σύνολο που μπορεί να μην διαθέτει ακόμα την συνοχή που θα ήθελαν οι φίλοι του, αλλά έχει το ταλέντο, το βάθος και την διάθεση να κάνει τη ζημιά. Ζήτημα για τον Ντούντα είναι να μπλοκάρει την δημιουργικότητα των πολυτάλαντων Ισπανών και να βάλει χειροπέδες στον Λάσο. Αν το καταφέρει αυτό, ίσως έχει ευκαιρία να παλέψει, αν όχι για την πρόκριση, για έναν πολύ δύσκολο αποκλεισμό.
Στατιστικό του ζευγαριού: H Εφές είναι η μόνη ομάδα που μπήκε με αρνητικό ρεκόρ (6-8) στα νοκ άουτ. Από την άλλη η Ρεάλ είχε 11-3
Εκτίμηση: Εύκολα ή δύσκολα πρόκριση για την Ρεάλ. Αρκετά πιθανό το 3-1.
