Όπως όλες οι μεγάλες ομάδες χρειάζονται τους ποδοσφαιριστές, έτσι απαραίτητος είναι και ο στρατηγός, αυτός που από τον πάγκο θα τους οδηγήσει σε επιτυχίες. Έτσι, μέσα από μία πλειάδα διαθέσιμων αξιόλογων επιλογών, σε μία χώρα με τεράστια ποδοσφαιρική κληρονομιά όπως είναι η Ιταλία, καταλήξαμε στους έξι σημαντικότερους Ιταλούς προπονητές της ιστορίας:
Arrigo Sacchi
Ο ερχομός του στη Μίλαν άλλαξε τη ροή του ιταλικού ποδοσφαίρου. Αν και πριν την έναρξη της προπονητικής του καριέρας δούλευε ως πωλητής παπουτσιών, ο Αρίγκο Σάκι έδειξε πως το όνομά σου το χτίζεις, ανεξάρτητα του background σου. Ο Ιταλός προπονητής μπήκε στα βαθιά χωρίς να φοβηθεί να αμφισβητήσει το… κατεστημένο του κατενάτσιο και του σφιχτού ποδοσφαίρου που αποτελούσε θέσφατο για την ιταλική ποδοσφαιρική νοοτροπία. Απέταξε το 3-5-2 για το 4-4-2, έδωσε ρόλο και νόημα στην επιθετική δημιουργία και βρέθηκε δέκα και δεκαπέντε χρόνια μπροστά από την εποχή του, μαζί με άλλους μεγάλους “δασκάλους” εκείνης της εποχής. Έχοντας ως όπλα στη φαρέτρα του τους φοβερούς και τρομερούς, ειδικά για αυτό που ήθελε να καταφέρει, Ολλανδούς, ο Σάκι κέρδισε το σκουντέτο το 1989, δύο Πρωταθλητριών, δύο Σούπερ Καπ Ευρώπης και ενα Διηπειρωτικό, ενώ ως προπονητής της Εθνικής ομάδας της Ιταλίας, έφτασε μέχρι τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου των ΗΠΑ το 1994. Η τεράστια σημασία του για το ποδόσφαιρο αναγνωρίστηκε από την ψήφισή του ως ένας εκ των 5 κορυφαίων κόουτς στην ιστορία του ποδοσφαίρου, αποτέλεσμα του συνδυασμού των all-time λιστών των ESPN, France Football και World Soccer.
Είπε, ερωτώμενος για το γεγονός ότι δεν είχε καριέρα ποδοσφαιριστή πριν γίνει προπονητής: “Δεν ήξερα πως για να γίνεις καλός αναβάτης θα πρέπει πρώτα να έχεις υπάρξει άλογο“
Giovanni Trapattoni
Η “γρια αλεπού” των τίτλων. Η καριέρα του Τζιοβάνι Τραπατόνι είναι γεμάτη επιτυχίες, καθώς αποτελεί έναν προπονητή που έχει κερδίσει κάποιον τίτλο σχεδόν σε κάθε σύλλογο που έχει βρεθεί. Ξεκίνησε την καριέρα του το 1974 ως προπονητής της ομάδας στην οποία έλαμψε ως παίκτης, στη Μίλαν, και αν και δεν είχε την ίδια επιτυχία προπονητικά όπως είχε ως παίκτης, αποτέλεσε το πρώτο βήμα για την μετακίνησή του στη Γιουβέντους και την απόλυτη κυριαρχία του με τους Μπιανκονέρι σε Ιταλία και Ευρώπη για μία δεκαετία (1976-86), στην οποία κέρδισε 6 πρωταθλήματα, 2 Κύπελλα Ουέφα, 1 Κύπελλο Ευρώπης, 1 Ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ και 1 Διηπειρωτικό, ενώ τίτλους κέρδισε και στα περάσματά του από την Ίντερ, τη Μπάγερν, τη Μπενφίκα και τη Ρεντ Μπουλ Σάλτζμπουργκ. Η παρουσία πάντως δεν περιορίστηκε μόνο στους συλλόγους, καθώς ο “Τραπ” έχει να λέει για ένα επεισοδιακό πέρασμα από τη Σκουάντρα Ατζούρα από το 2000 ως το 2004, στο οποίο συμμετείχε στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Ιαπωνίας και της Κορέας και την αξέχαστη “σφαγή” στον αποκλεισμό από τους Νοτιοκορεάτες, αλλά και ένα άκρως πετυχημένο πέρασμα από τον Ιρλανδικό πάγκο, από το 2008 μέχρι το 2013. Σε ό,τι έχει να κάνει με το στυλ του, ο Τραπατόνι αποτελούσε μεγάλο θιασώτη του κλασικού ιταλικού Κατενάτσιο, το οποίο εξέλιξε ακόμα περισσότερο και έκανε βασικό όπλο των επιτυχιών του.
Έχει πει ο ίδιος: “Το ποδόσφαιρό μου είναι πεζογράφημα, δεν είναι ποίηση”
Marcelo Lippi
Είναι ο προπονητής της μεγάλης Γιουβέντους που κυριάρχησε στα 90s και τις αρχές των 00s, πριν την εκθρονίσει το σκάνδαλο Καλτσιόπολις, αλλά και της Ιταλίας που γεννήθηκε από τις στάχτες αυτού του σκανδάλου για να καταλήξει στην κορυφή του κόσμου. Ο Μαρτσέλο Λίπι μπορεί να άργησε να δει την προπονητική του καριέρα να παίρνει τα πάνω της, αλλά έπιασε κάποιες κορυφές που ελάχιστοι είχαν κατακτήσει. Χάρη στο εξαιρετικά επιτυχημένο διπλό πέρασμά του από τη Γιουβέντους, ο Λίπι έγινε ο πρώτος προπονητής που κατέκτησε Champions League και Παγκόσμιο Κύπελλο αλλά και ο πρώτους που κατακτάει τόσο το Champions League της Ευρώπης όσο και αυτό της Ασίας (με την Γκουανχτζού Εβεργκράντε). Επιπλέον, ο Λίπι είναι ο δεύτερος πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της Σέριε Α με 5 κατακτήσεις αλλά και ο μακροβιότερος προπονητής της Γιουβέντους αλλά και σε μία ομάδα στο Ιταλικό πρωτάθλημα γενικότερα, καθώς έγραψε 405 αναμετρήσεις στον πάγκο της Γιουβέντους. Προπονητικά, ο Λίπι πέρα από ένας εξαιρετικός κόουτς ήταν ένας κορυφαίος διαχειριστής προσωπικοτήτων, συναισθημάτων και ψυχολογίας. Από τον ερχομό του στη Γιουβέντους μέχρι και την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου με την Ιταλία το 2006, ο Ιταλός τεχνικός φρόντιζε να έχει ομάδες εμπνευσμένες, με το κεφάλι τους στο σωστό… σημείο, ώστε να έχουν το μεγαλύτερο κίνητρο για επιτυχία. Σίγουρα το κατάφερε σε μεγάλο βαθμό.
Έχει πει ο ίδιος: “Δεν πρέπει να υπάρχουν πριμαντόνες σε μία ομάδα. Όλοι πρέπει να νιώθουν σημαντικοί, από τον μεγαλύτερο στο νεαρότερο παίκτη.”
Fabio Capello
Ένας ποδοσφαιριστής με μία αξιολογότατη πορεία στα γήπεδα της Ιταλίας με μεγάλες ομάδες της χώρας, ο Fabio Capello ακολούθησε ανάλογη, ή μάλλον αρκετά καλύτερη, πορεία και στην παρουσία του στην άκρη των πάγκων, από την απόσυρσή του από τους αγωνιστικούς χώρους και έπειτα. Η πρώτη του πρόκληση ήρθε το 1991, όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον τεράστιο Arrigho Sacchi στον πάγκο των Μιλανέζων, καταφέρνοντας τα εν τέλει περίφημα. Και πως να μην ήταν περίφημα, όταν κέρδισε στην πρώτη του σεζόν αήττητος το πρωτάθλημα και εν τέλει το κατέκτησε τέσσερις φορές στα πέντε πρώτα του χρόννια στον ροσονέρο πάγκο! Ο Capello κατάφερε να πάρει την ομάδα του Sacchi και να την πάει ένα βήμα πιο πέρα, κερδίζοντας πέρα από τους μαζεμένους εγχώριους τίτλους και ένα Champions League, το 1994! Από κει και έπειτα, η πορεία του ήταν γεμάτη σημαντικά πόστα. Από τη Μίλαν βρέθηκε στη Ρεάλ Μαδρίτης, επέστρεψε στο Μιιλάνο για τους Ροσονέρι, ενώ έπειτα ο δρόμος του τον έφερε στη Ρώμη και τη Ρόμα, όπου κέρδισε το τελευταίο σκουντέτο που κατέληξε εκτός Μιλάνου και Τορίνου! Η μετάβασή του στη Γιουβέντους ήταν σίγουρα επεισοδιακή, καθώς εν μέσω της θητείας τους έσκασε το σκάνδαλο καλτσιόπολι, ενώ το δεύτερο πέρασμά του από την Ρεάλ ήταν ουσιαστικά και το τελευταίο από πάγκο συλλόγου. Ένα αποτυχημένο πέρασμα από την Εθνική Αγγλίας και ένα πέρασμα από τη Ρωσία του έδωσαν και μία απαραίτητη γεύση… εθνικών ομάδων, πριν έρθει το τέλος της πορείας του.
Carlo Ancelotti
O Carletto είναι κεφάλαιο για το ιταλικό ποδόσφαιρο. Μιλάμε για έναν εκ των κορυφαίων αμυντικών χαφ (τον είχαμε συμπεριλάβει και στην αντίστοιχη ψηφοφορία) στα χρονικά της Ιταλίας, που εξελίχθηκε σε έναν top class προπονητή που έχει κατακτήσει τα πάντα. Ο ευπαθής στους τραυματισμούς Ancelotti αναγκάστηκε να κόψει τη μπάλα στα 33 του και από την επόμενη μέρα κιόλας ξεκίνησε το επόμενο κεφάλαιο της ποδοσφαιρικής του ζωής. Θήτευσε για 3 χρόνια δίπλα στον Arrigo Sacchi ως βοηθός προπονητή στην εθνική ομάδα της Ιταλίας για να “μάθει τη δουλειά” και μετά από ένα σύντομο “αγροτικό” στη Ρετζιάνα, την οποία ανέβασε στη Serie A ξεκίνησε η εκτόξευση! Τα πρώτα χρόνια βέβαια ήταν δύσκολα. Το 1996 παρέλαβε μια ήδη επιτυχημένη Πάρμα, την οποία δεν μπόρεσε να οδηγήσει στο επόμενο επίπεδο της κατάκτησης του πρωταθλήματος ενώ φέρει και το παράσημο ότι απέρριψε τη μεταγραφή του Roberto Baggio. Στη Γιουβέντους τα πράγματα δεν πήγαν πολύ καλύτερα και μετά από δύο πολύ μέτριες σεζόν έφυγε ως άτιτλος! Ήταν στο σπίτι του, τη Μίλαν που μπόρεσε επιτέλους να ξεδιπλώσει τη φιλοσοφία του κατακτώντας και 2 Champions League με μια πολύ σπουδαία φουρνιά ποδοσφαιριστών. Μετά από 8 χρόνια στο Μιλάνο, ο περιζήτητος Ancelotti ξεκίνησε το γύρο της Ευρώπης περνώντας από όλα τα κορυφαία πρωταθλήματα από όπου έφευγε πάντα σαν πρωταθλητής με εξαίρεση την Ρεάλ με την οποία πήρε όμως το Champions League! Τσέλσι, Παρί, Ρεάλ Μαδρίτης και Μπάγερν Μονάχου προστέθηκαν στο βαρύ βιογραφικό του με τον Carletto να βγάζει την κάθε αποστολή με μεγάλη επιτυχία. Στη συνέχεια ανέλαβε να χτίσει υποσχόμενα projects σε Νάπολι και Έβερτον χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Το κάλεσμα της Ρεάλ Μαδρίτης για δεύτερη φορά παραήταν δελεαστικό για να το αρνηθεί. Μάλιστα, οδεύει σύντομα προς αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα από κάθε άλλον: σε μια ακόμη κατάκτηση Πρωταθλήματος, που θα τον κάνει το μόνο προπονητή στην ιστορία που θα το έχει καταφέρει και στις πέντε κορυφαίες λίγκες!
Έχει πει ο ίδιος: “Το ποδόσφαιρο είναι το πιο σημαντικό από τα λιγότερο σημαντικά πράγματα στον κόσμο”.
Massimiliano Allegri
Μετά από μια μάλλον μέτρια καριέρα ως ποδοσφαιριστής ο Massimiliano Allegri στράφηκε στην προπονητική όπου αποδείχθηκε πολύ, πολύ καλύτερος. Έκανε τα πρώτα του βήματα στους πάγκους στη Serie C με την Αλιανέσε, την ομάδα στην οποία κρέμασε τα παπούτσια του. Ακολούθησαν οι ΣΠΑΛ, Γκροσέτο και Σασουόλο, η οποία τότε ήταν μια φιλόξοδη ομάδα της Serie C. Ο Allegri την ανέβασε κατηγορία το 2008 κι ήταν αυτή ακριβώς η επιτυχία που θα του έδινε το εισιτήριο για τη μεγάλη κατηγορία. Πρώτος σταθμός η Σαρδηνία και η Κάλιαρι, όπου ο Allegri εντυπωσίασε ήδη από την πρώτη του χρονιά τερματίζοντας στην 9η θέση κι οδηγώντας 3 παίκτες του στην πόρτα της εθνικής Ιταλίας! Η Μίλαν πήρε το ρίσκο το 2010 να δοκιμάσει τον ανερχόμενο τεχνικό και πέτυχε διάνα. Στην παρθενική του σεζόν σε τόσο υψηλό επίπεδο, ο Allegri έφερε το Scudetto ξανά στη ροσονέρι πλευρά του Μιλάνου. Μάλιστα, αυτή είναι και η τελευταία κατάκτηση του Καμπιονάτο από τη Μίλαν μέχρι σήμερα. Τα επόμενα χρόνια δεν κύλησαν εξίσου επιτυχημένα, μάλιστα στο τέλος της σχεδόν τετραετούς θητείας του στο Σαν Σίρο, ο Allegri “τα έσπασε” με το Berlusconi και αποχώρησε στη μέση της σεζόν. Το καλοκαίρι όμως του 2014 έγινε η πρόσληψη που θα άλλαζε όλη του τη ζωή από τη Γιουβέντους! Αντικαθιστώντας τον αδιανόητα επιτυχημένο Αντόνιο Κόντε που είχε κατακτήσει το Scudetto της περασμένης σεζόν με περισσότερους από 100 (!) βαθμούς, ο Allegri είχε αδιαμφισβήτητα δύσκολο έργο όμως όχι απλά σήκωσε το βάρος αλλά έφυγε το 2019 όντας ο μόνος προπονητής στη Serie A με 5 σερί τίτλους ενώ έφτασε δύο φορές στον τελικό του Champions League. Μετά από ένα διάλειμμα 2 ετών από τους πάγκους φάνηκε να κλείνει στη Ρεάλ Μαδρίτης το καλοκαίρι του 2021, όμως το κάλεσμα της Μεγάλης Κυρίας την ύστατη στιγμή είχε ως αποτέλεσμα να επιστρέψει στο Τορίνο! Μπορεί να μην γεμίζει το μάτι αλλά ο Max Allegri έχει όλο το χρόνο μπροστά του να γίνει ο πιο επιτυχημένος προπονητής όλων των εποχών στην Ιταλία σε αριθμό πρωταθλημάτων (έχει 6 και απέχει ένα από τον πρώτο της λίστας Giovanni Trapattoni!
Έχει πει ο ίδιος: “Απέρριψα την πρόταση της Ρεάλ Μαδρίτης να γίνω ο νέος της προπονητής, ναι. Θέλω να πω ευχαριστώ για την ευκαιρία, αλλά αγαπώ τη Γιουβέντους”.
