Σε λίγες ώρες από τώρα, ξεκινάει το πρώτο εκ των επτά (πιθανώς) επεισοδίων της τελευταίας σειράς των φετινών play offs: Denver Nuggets και Miami Heat κοντράρονται με στόχο το Larry O’Brien και το κλείσιμο μίας θέσης στα βιβλία της ιστορίας, με το κάθε franchise να βρίσκεται μόλςι 4 νίκες μακριά από ένα πρωτάθλημα που για αμφότερους θα χαρακτηριστεί όντως «ιστορικό».
Από τη μία πλευρά, έχουμε το Denver. Oι Nuggets κατά κοινή ομολογία αποτελούν την καλύτερη ομάδα που είδαμε στα παρκέ του ΝΒΑ φέτος. Πιο ώριμοι και πιο πλήρεις από κάθε άλλη χρονιά, το σύνολο του Mike Malone φέτος διαχειρίστηκε με τον κλασικό του επαγγελματισμό τη regular season, φτάνοντας εύκολα σε ακόμη ένα εξαιρετικό ρεκόρ, όμως την ίδια ώρα, έδειξε πως ήταν ένα βήμα πάνω από κάθε αντίπαλο που αντιμετώπισε και στην post-season.
Συγκεκριμένα, οι Nuggets έδειξαν μια εκνευριστική – για τους αντιπάλους τους – πληρότητα επιλογών και νηφαλιότητα αποφάσεων σε κάθε συνθήκη που βρέθηκε μπροστά τους. O Jokic μπορεί να είναι αυτός που όλοι γνωρίζουμε τόσα χρόνια, ακόμη ωριμότερος φυσικά, όμως φέτος οι γύρω καταστάσεις του είναι στην καλύτερη φάση που έχουν βρεθεί ποτέ. Από τη μία, ο Jamal Murray έχει συνέλθει επιτέλους κι από το ψυχολογικό φραγμό που του έβαλε ο σοβαρός τραυματισμός του και προσφέρει ένα εξίσου επικίνδυνο επιθετικό όπλο με τον Jokic στην περιφέρεια και από την άλλη, οι προσθήκες της φετινής σεζόν δείχνουν πως μιλάμε για μία ομάδα που επιτέλους μπορεί να διαχειριστεί με εξαιρετική συνέπεια τα non-Jokic λεπτά. Όσα και αν είναι αυτά. Η παρουσία του Murray φάνηκε ιδιαίτερα στη σειρά με τους Lakers, ενώ η πληρότητα των role players ήταν ιδιαίτερα χρήσιμη στο duel απέναντι στους Suns.
Από την άλλη, οι Heat πήγαν να βγάλουν τα ματάκια τους στο play-in και εν τέλει έχουν μετατρέψει τη σεζόν σε ένα τεράστιο θρίαμβο, μία ανατροπή κάθε πρόβλεψης. Ήταν κάτι λιγότερο από τρία λεπτά μακριά από τον αποκλεισμό τους από τους Chicago Bulls, και εν τέλει επιβίωσαν. Και από εκεί και έπειτα, έχει ξεκινήσει ένας σκληρός δρόμος απέναντι στα μεγάλα εμπόδια της Ανατολής. Κάθε μία από τις τρεις σειρές τους στα πλέιοφς συνοψίζεται στη φράση «αίμα και άμμος». Οι Heat υιοθέτησαν και στήριξαν τον χαρακτηρισμό «οι σκληροί του Miami» σε κάθε στροφή και αυτό τους έφερε εδώ.
Συζητούσαν όλοι ότι όποιον και αν αντιμετωπίσουν στον πρώτο γύρο θα τον φθείρουν προτού αποκλειστούν, και εν τέλει κατάφεραν να επιβιώσουν απέναντι στους πρώτους Bucks, παρά τον σοβαρό τραυματισμό του Herro και το θέμα του Butler με τη μέση. Φάνταζαν ως ένα απαιτητικό εμπόδιο που χώριζε τους Knicks από τη μεγάλη τους ευκαιρία, αλλά δε θα ήταν αρκετό να τους τη στερήσει, και εν τέλει τους πέταξαν έξω κι αυτούς, παρά το γεγονός ότι ο Butler γύρισε άσχημα τον αστράγαλό του στην αρχή της σειράς στη Νέα Υόρκη. Θα πουλούσαν ακριβά το τομάρι τους απέναντι στους Celtics πριν αποκλειστούν, αλλά τελικά έγινε το αντίθετο, σε μία σειρά που το Miami έφτασε μέχρι τέλους, κόντεψε να χάσει ένα προβάδισμα 3-0, αλλά εν τέλει την έκανε δικιά της.
Το Miami είναι μία ομάδα που ξέρει από playoffs, όσο κι αν φαντάζει ένα underrated σύνολο. O πυρήνας του ήταν στους Τελικούς πριν από 3 χρόνια, έφτασε ένα σουτ μακριά από την επιστροφή του εκεί πέρυσι, έχει παίξει αμέτρητα παιχνίδια σε τέτοιες συνθήκες και έχει και έναν πρώην πρωταθλητή του NBA ως point guard. Το ότι η regular season πήγε τραγικά, με τραυματισμούς και απουσίες, δεν τους κάνει τόσο μεγάλο αουτσάιντερ όσο πίστευαν(-αμε) όλοι στην αρχή της post-season.
Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι ο θεσμός των playoffs σημαίνει ότι πρέπει να παίξεις το καλύτερο μπάσκετ της χρονιάς σου για ενάμιση μήνα, από μέσα Απριλίου μέχρι και τον Ιούνιο. Και οι Heat έχουν κάνει ακριβώς αυτό.
Το ραντεβού με την ιστορία
Κερδίζει το Denver, σηκώνει το πρώτο τρόπαιο της ιστορίας του στην πρώτη του συμμετοχή στους Τελικούς. Ρεκόρ 100% σε Τελικούς η ομάδα του Κολοράντο και η καριέρα του Jokic, με 2 MVPs και ένα δαχτυλίδι πάει ολοταχώς προς το πάνθεον του NBA. Ο Mike Malone σφραγίζει ένα εξαιρετικά υπομονετικό project και στοίχημα που έχει πάρει με τη δουλειά του όλα αυτά τα χρόνια και αποδίδεται μπασκετική “δικαιοσύνη”.
Κερδίζει το Miami, οι Heat γίνονται το πρώτο 8ο seed που κερδίζει τον τίτλο. Κανένα άλλο, πλην ενός, δεν είχε φτάσει καν στους Τελικούς. Ο Jimmy Butler ολοκληρώνει ένα ηγετικό κουβάλημα που κάνουν μόνο οι πραγματικά κορυφαίοι. Πλέον, δεν θα υπάρχει ούτε ένας που να μην τον λογίζει ως τέτοιο. Ο Erik Spoelstra δείχνει γιατί είναι ίσως ο καλύτερος προπονητής στη λίγκα αυτή τη στιγμή (Pop εξαιρουμένου, καθώς είναι σε άλλη λίστα) και ο Pat Riley γιατί έχει το άγγιγμα του Μίδα ως executive.
Και μία πρόβλεψη;
Ας είμαστε ειλικρινείς. Κανείς δεν πρόκειται να δώσει στους Heat τον τίτλο του φαβορί και όσο και να θέλω να δω τον αγαπημένο μου Jimmy Butler να θριαμβεύει against all odds (όπως έχει ήδη κάνει τόσους γύρους δηλαδή), ο κόσμος του μπάσκετ θα είναι λίγο πιο όμορφος με την προσθήκη της συγκεκριμένης εκδοχής των Nuggets ως first time champions. Τα έξι παιχνίδια αποτελούν εξαιρετικό sweet spot για θέμα ενδιαφέροντος και τηλεοπτικού υλικού, όμως το Nuggets σε πέντε παιχνίδια είναι ένα εξαιρετικά δημοφιλές σενάριο. Οι Heat δε σκουπίζονται, αλλά και στο Denver κατακτάνε το πρώτο πρωτάθλημα στην ιστορία τους εντός έδρας. Δίκαιο.
