Milos Degenek: «Παραμύθι» με ονοματεπώνυμο και προσωπικότητα

degenek

«Ήταν ένας πόλεμος δύο θρησκειών, δύο λαών, χωρίς λόγο» είπε ο αμυντικός του Ερυθρού Αστέρα, Milos Degenek για τον εμφύλιο πόλεμο της Γιουγκοσλαβίας. Η προσωπική ιστορία του Degenek θυμίζει ταινία ή παραμύθι, αλλά ο ακραίος ρεαλισμός της σε πείθει για του λόγου το αληθές.  Υπόγεια καταφύγια, ξεριζωμός, διαφυγή με τρακτέρ, Αυστραλία, Μόναχο, Ιαπωνία και ένα παιδικό όνειρο που δεν θα έμενε για πολύ στα «χαρτιά», συνθέτουν το σενάριο και τις σκηνές.

Γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της Κροατίας το Knin, το οποίο τότε αποτελούσε κομμάτι της Σερβικής Δημοκρατίας της Krajina (μη αναγνωρισμένο κρατίδιο). Οι κάτοικοι του αυτοπροσδιορίζονταν ως Σέρβοι και αισθάνονταν Σέρβοι. Μάλιστα η πλειοψηφία τους υποστήριζε ένθερμα τον Ερυθρό Αστέρα.

Όμως όταν ο Milos, δεν ήταν ούτε 2 ετών, η οικογένεια του αναγκάστηκε να «ξεριζωθεί» αφού οι Κροάτες πήραν τον έλεγχο της περιοχής. Ταξίδευαν 2 ολόκληρες μέρες πάνω σ’ ένα τρακτέρ για να φτάσουν στην Arandelovac της Γιουγκοσλαβίας, με μοναδικές προμήθειες λίγο ψωμί και γάλα. Μετά από 4 χρόνια, στα 6 του χρόνια ,το ΝΑΤΟ βομβάρδιζε τη Γιουγκοσλαβία και εκείνος μαζί με τους γονείς του και τα αδέρφια του βρέθηκαν σ’ ένα υπόγειο καταφύγιο προκειμένου να προστατευθούν.  Όλα όσα έζησε ήταν αρκετά για να το κάνουν να κατανοήσει από «πρώτο χέρι» τον όλεθρο του εμφυλίου πολέμου: «Πολλοί άνθρωποι έχασαν την ζωή τους, τα σπίτια τους. Κροάτες, Σέρβοι, Μουσουλμάνοι όλοι έχασαν την ζωή τους. Το 1995 έπρεπε να αφήσουμε την πόλη μας, το σπίτι μας και να καταφύγουμε στην Σερβία».  Η οικογένεια του δεν συνήθιζε να μιλάει για το «σκοτεινό» παρελθόν, ήθελε απλά να προσφέρει μια ευτυχισμένη ζωή στα παιδιά της σ’ ένα ειρηνικό περιβάλλον, γι ’αυτόν το λόγο και εγκαταστάθηκε στην Αυστραλία.

Ο πρώτος καιρός για τους μικρούς Degenek στην Ωκεανία ήταν αντίξοος, δεν γνώριζαν λέξη στα αγγλικά και αδυνατούσαν να συνηθίσουν την απουσία των παππούδων τους. Ο Milos μάλιστα,  κάθε βράδυ έκλαιγε ρωτώντας τους γονείς του: «Που μας φέρατε;».

Τα πράγματα πήγαν καλύτερα στο μέλλον και το ποδόσφαιρο έγινε για εκείνον μια «έξοδος διαφυγής». Ξεκίνησε να παίζει σε μια σερβική ομάδα, αλλά απογοητεύτηκε βλέποντας τους προπονητές του να επιλέγουν για την ενδεκάδα τους γιους τους, έτσι αποφάσισε να ενταχθεί σε μια αυστραλέζικη.  Στα 17 του μετακόμισε στην Στουγκάρδη για να αγωνιστεί στην τοπική ομάδα νέων.  Πριν τον «βγάλει» ο δρόμος στην μακρινή Ιαπωνία για τους Yokohama F Marinos, όπου του έλειπε η οικογένεια του, ωστόσο επιθυμούσε να πραγματοποιήσει τα όνειρα του με κάθε κόστος, πήρε μεταγραφή στην Μόναχο 1860 για 2 σεζόν και συμμετείχε σε 33 ματς.

Παρόλο που είναι σερβικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Κροατία, νιώθει και είναι πολίτης της Αυστραλίας, καθώς επίσης και μέλος της Εθνικής Αυστραλίας (πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 2016 κόντρα στην Αγγλία), διότι όπως υποστηρίζει ευγνωμονεί την χώρα που τον φιλοξένησε για όλα όσα του προσέφερε και της χρωστάει πολλά.  Πάντως δεν ξέχασε ποτέ τις «ρίζες» του και ιδιαίτερα την μεγάλη του αγάπη, τον Ερυθρό Αστέρα.  Δεν τον παρακολούθησε μόνο από κοντά το 2002 στο Σίδνεϊ, αλλά καθημερινά επισκεπτόταν την ιστοσελίδα του για να ενημερώνεται για ό,τι συμβαίνει στις προπονήσεις, στα αποδυτήρια και στις αναμετρήσεις. Με αυτό τον τρόπο ήταν πάντα δίπλα του!

degenek

Πλέον ο Σερβοαυστραλός αμυντικός είναι κάτι παραπάνω από ευτυχισμένος στην πατρίδα του, δίνοντας το «είναι» του αγωνιζόμενος με την φανέλα, του αγαπημένου του Ερυθρού Αστέρα, ο οποίος επέστρεψε στο Champions League μετά από 26 ολόκληρα χρόνια σ’ έναν «σκληρό» όμιλο με Paris Saint Germain, Liverpool και Napoli. Ο Milos όμως πιστεύει στην ιστορία του Ερυθρού και τονίζει ότι η ψυχή παίζει μπάλα και όχι τα χρήματα: «Αισθάνεσαι την ιστορία του. Έχει κερδίσει το Ευρωπαϊκό κύπελλο. Δεν μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε ομάδα αυτό. Η Napoli και η PSG δεν το έχουν καταφέρει. Όλες αυτές οι ομάδες έχουν τεράστια οικονομική δυνατότητα να κερδίζουν ό,τι επιθυμούν, όποτε το επιθυμούν. Ένας παίκτης της Napoli κοστίζει 60.00.000 ευρώ, ενώ όλο μας το ρόστερ 44.000.000. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία, όταν υπολογίζεις την ιστορία μας, τους οπαδούς μας, τι πρεσβεύει και τι έχει κάνει ο σύλλογος μας. Παίζουμε με την καρδιά μας, παίζουμε για τον σεβασμό και όχι για τα χρήματα. Όταν βγαίνω έξω στο δρόμο εισπράττω από τον κόσμο μόνο θετικά συναισθήματα».

Είναι σχεδόν βέβαιο ότι με τέτοια προσωπικότητα,  δύναμη και αξίες , έχει χαλυβδωθεί για να φθάσει μακριά. Και όχι απλά μακριά, αλλά εκεί που πραγματικά θέλει. Το παιδικό του όνειρο που έγινε πραγματικότητα, ήταν μόνο η αρχή, ένα μικρό κεφάλαιο στο βιβλίο της ζωής του. Το μέλλον του ανήκει!

*με στοιχεία από BBC Sport