Mπορεί να είναι κοινώς αποδεκτό ότι οι ρυθμοί στο NBA πλέον είναι φρενήρεις σε σχέση με τα όσα γνωρίζαμε τις περασμένες δεκαετίες, με υψηλό pace επιθέσεων αλλά και την καθιέρωση του τριπόντου ως του “ενδεδειγμένου” τρόπου σκοραρίσματος, όμως ακόμα κι έτσι, πρέπει να γυρίσουμε πίσω 4 δεκαετίες για να βρούμε την ημέρα που το NBA έζησε το παιχνίδι με τους περισσότερους πόντους στην ιστορία του, όταν Ντιτρόιτ Πίστονς και Ντένβερ Νάγκετς σκόραραν μαζί 370 πόντους!
To ημερολόγιο έγραφε 13 Δεκεμβρίου του 1983, όταν οι Ντιτρόιτ Πίστονς του Αϊζέια Τόμας, λίγο πριν γίνουν τα “Bad Boys” του NBA ταξίδευαν στο Ντένβερ για να αντιμετωπίσουν τους Νάγκετς του Κίκι Βαντεβέγκε, του Άλεξ Ίνγκλις και του Νταν Ίσελ. Οι δύο ομάδες είχαν παρόμοιο ξεκίνημα στη σεζόν (11 νίκες και 12 ήττες) και το παιχνίδι αναμένονταν ντέρμπι. Αυτό που δεν περίμενε κανείς, είναι ότι στην πορεία θα έσπαγε και μερικά ρεκόρ τα οποία κρατάνε μέχρι και σήμερα!
? On December 13, 1983, the Detroit Pistons defeated the Denver Nuggets by a score of 186-184 in triple overtime in the highest-scoring game in the history of the @NBA pic.twitter.com/CG1akIl4hQ
— RetroNewsNow (@RetroNewsNow) December 13, 2019
Το παιχνίδι αυτό έφτασε τις τρεις παρατάσεις και είχε ως νικητές τους Πίστονς με το πολύ ισχνό 186 – 184, που μας φέρνει στο προαναφερθέν σύνολο των 370 πόντων, δηλαδή στο ρεκόρ συγκομιδής πόντων σε έναν αγώνα. Όμως τα ρεκόρ δεν σταματάνε εκεί. Το συγκεκριμένο παιχνίδι είναι το μοναδικό στο οποίο 4 διαφορετικοί παίκτες έχουν σκοράρει τουλάχιστον 40 πόντους. Από την πλευρά των νικητών αυτοί ήταν ο Αϊζέια Τόμας με 47 πόντους και ο Τζον Λονγκ με 41, ενώ για τους Νάγκετς πέτυχαν 51 πόντους ο Κίκι Βαντεβέγκε και 47 πόντους ο Άλεξ Ίνγκλις!
Όπως είναι λογικό, οι επιδόσεις των δύο ομάδων αποτέλεσαν all-time ρεκόρ, για τους δε Πίστονς ρεκόρ επιθετικής συγκομιδής οποιασδήποτε ομάδας σε αγώνα του ΝΒΑ, ενώ για τους δε Νάγκετς ρεκόρ επιθετικής συγκομιδής χαμένης ομάδας σε αγώνα του NBA. Επιπλέον, οι 247 (!) προσπάθειες των δύο ομάδων αποτέλεσαν ρεκόρ προσπαθειών σε έναν παιχνίδι, ενώ οι 93 ασίστ που δόθηκαν συνολικά (47 από το Ντιτρόιτ και 46 από το Ντένβερ) αποτελούν το ρεκόρ συνολικών ασίστ σε έναν αγώνα.
Bonus Fact: Σε όλη αυτήν την επιθετική παράνοια, οι δύο ομάδες σούταραν μόλις 4 τρίποντα, με τον Ρίτσαρντ Άντερσον και τον Αϊζέια Τόμας να πετυχαίνουν από ένα!
Το box score σε όλη του τη δόξα μπορείτε να το βρείτε ΕΔΩ
Ο παρεξηγημένος όρος του “game pace”
Στην αρχή του κειμένου μιλήσαμε για την αντίληψη ότι ο ρυθμός του παιχνίδιού στο NBA είναι απίστευτα γρήγορος πλέον, ο γρηγορότερος στη σύγχρονη εποχή του αθλήματος του μπάσκετ. Αυτό είναι αλήθεια, όμως εδώ, η λέξη κλειδί είναι το “σύγχρονη”. Το μπάσκετ έχει περάσει από πολλές φάσεις κατά τη διάρκεια της ζωής του, όμως όσο κι αν φαίνεται περίεργο, σε μία εποχή δίχως τρίποντο και δίχως το ρολόι της επίθεσης να “βιάζει” τις ομάδες, ο ρυθμός ήταν όχι απλώς πιο γρήγορος από σήμερα, αλλά ήταν πραγματική φρενήρης!
Συγκεκριμένα, τη σεζόν 1983-84, που έγινε το συγκεκριμένο παιχνίδι των ρεκόρ, οι Ντένβερ Νάγκετς είχαν την καλύτερη επίθεση με 123.7 πόντους ανά αγώνα και το καλύτερο pace, με 110.45 επιθέσεις ανά 48 λεπτά. Την ίδια στιγμή, οι Πίστονς ήταν η τρίτη καλύτερη επίθεση με 117.1 πόντους, ενώ ήταν 5οι στο Pace με 103.8 επιθέσεις ανά 48 λεπτά. Πως συγκρίνεται αυτό με το σήμερα; Ας πούμε απλά ότι το υψηλότερο pace της περασμένης δεκαετίας ανήκει στους Bucks της σεζόν 2019-20 με 105.51 επιθέσεις ανά 48 λεπτά, μία επίδοση που μοιάζει… υπερηχητική σε σχέση με τη “νόρμα”, καθώς ελάχιστες ομάδες ανά σεζόν καταφέρνουν να περάσουν το 100!
Το μπάσκετ μέχρι τα 90s ήταν πάρα πολύ γρήγορο, σε μερικές στιγμές και σε ομάδες όπως οι Νάγκετς των 80s ήταν οριακά άναρχο. Οι εκτελέσεις γίνονταν στα πρώτα δευτερόλεπτα μίας επίθεσης, ιδανικά μετά την πρώτη entry πάσα στον ψηλό. Και όσο πάμε πιο πίσω στον χρόνο, αυτό γίνεται ακόμα πιο εμφανές. Αν και το υψηλότερο pace από τη σεζόν 1973-74 και μετά ανήκει σε μία ομάδα των 90s, τους Νάγκετς του 1990-91, βλέπουμε ότι στην πρώτη 14άδα, σύμφωνα με το Stat Muse, οι κορυφαίες επιδόσεις έχουν γίνει από ομάδες από τη σεζόν 1983-84 και πίσω!
Αν πάμε ακόμα πιο πίσω, στη δεκαετία του 1960 και στην οποία φυσικά διαφέντευε ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν, o υπέρτατος stat padder στην ιστορία του NBA, ο ρυθμός είναι σοκαριστικός. Οι Ουόριορς για παράδειγμα έγραψαν το 1959-60 133.3 στο pace, το 1960-61 132 και το 131.1 “έπεσαν” στο 131.1! Φυσικά, ο Τσάμπερλεϊν έκανε Π-Α-Ρ-Τ-Ι. 37.6 πόντοι και 27 ριμπάουντ μέσοι όροι την πρώτη σεζόν, 38.4 πόντοι και 27.2 σεζόν την επόμενη και το ανεπανάληπτο 50.4 πόντοι και 25.7 ριμπάουντ ανά αγώνα τη σεζόν 1961-62!
Όπως μπορείτε να καταλάβετε, μπορεί η εποχή μας να θεωρείται – και δικαίως – η εποχή που το επιθετικό χάρισμα των παικτών έχει πάει σε άλλα επίπεδα και που οι ομάδες μπορούν να σκοράρουν από κάθε γωνιά του γηπέδου, όμως αν βλέπαμε απλά τους αριθμούς και τον… πληθωρισμό άλλων εποχών, χωρίς να σταθούμε στο πόσο έχει αλλάξει το παιχνίδι του μπάσκετ όλα αυτά τα χρόνια (άλλοι κανόνες, άλλη φυσική κατάσταση παικτών, άλλο game plan, άλλο επιθετικό/αμυντικό ταλέντο), όλη η κοσμοθεωρία μας θα ανατρέπονταν.
Αν κάτι μπορούμε να πάρουμε από την “ανάμνηση” αυτού εδώ του ιστορικού παιχνιδιού, είναι ότι η σύγκριση μεταξύ εποχών δεν μπορεί να αρχίζει και να τελειώνει στα νούμερα, γιατί σε αρκετές περιπτώσεις, stats do lie.
