Ο Τάσος Τασιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 25 Απριλίου 1968. Ο πρώτος σταθμός της ποδοσφαιρικής καριέρας του ήταν ο Χαραυγιακός. Το 1997 βρέθηκε με την φανέλα του ΠΑΟΚ να παίρνει ιστορική πρόκριση επί της Άρσεναλ μέσα στο Χάιμπουρι και μετά από κάποια χρόνια, να ταξιδεύει ως την Αργεντινή ώστε να ανακαλύψει τον επόμενο αστέρα της μπάλας, για λογαριασμό της ΑΕΚ.
Σήμερα, έχει δημιουργήσει το “Elevation”, έναν εσωτερικό χώρο προπόνησης ποδοσφαίρου, που όμοιος του δεν υπάρχει στην χώρα μας. Η «Μέθοδος Τασιόπουλου», -όπως λέγεται το μοντέλο με το οποίο προπονεί παιδιά αλλά και επαγγελματίες ποδοσφαιριστές, που θέλουν να εξελιχθούν περαιτέρω-, ξεχωρίζει λόγω της μοναδικότητας της. Ο Τάσος Τασιόπουλος μιλάει στο rabona.gr για το εγχείρημα του “Elevation”, την σημασία της αθλητικής ψυχολογίας, τους Έλληνες παίκτες που δεν τριπλάρουν, τα επόμενα σχέδια του και το αληθινό πρότυπο ομάδας, που πρέπει να έχουν οι νέοι.
-Πως ήταν το πέρασμα από το ποδόσφαιρο(εκτελώ εντολές), στην προπονητική(καθοδηγώ εγώ);
«Στην αρχή είναι λίγο δύσκολο αλλά με την εμπειρία, με τον χρόνο, με τις σπουδές, με όλα τα πτυχία που απέκτησα πάνω σ’ αυτό το αντικείμενο, σιγά-σιγά άρχισε να απλοποιείται η όλη διαδικασία. Πάντα είναι δύσκολο από παίκτης, δηλαδή από το να εκτελείς οδηγίες, να δίνεις εσύ. Θέλει έναν χρόνο προσαρμογής».
-Μας μιλήσατε για τα πτυχία που διαθέτετε στην προπονητική αλλά έχετε ασχοληθεί και με την αθλητική ψυχολογία. Δυστυχώς, δεν ακούμε συχνά από Έλληνες προπονητές να δίνουν τόση βάση στην ψυχολογία των αθλητών, όσο στα τεχνικά συστήματα. Πόσο σημαντικό θεωρείτε τον παράγοντα ψυχολογία για την απόδοση των ποδοσφαιριστών;
«Είναι εξαιρετικά σημαντικός και ακόμη πιο σημαντικός όταν εκπαιδεύεις παιδιά και διαπλάθεις χαρακτήρες κι αθλητές. Στην μικρή ηλικία έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από ότι στους ενήλικες ποδοσφαιριστές. Ωστόσο, πάντα ο παράγοντας ψυχολογία είναι παρά πολύ σοβαρός».
-Ποια ήταν αφορμή, η οποία σας οδήγησε να δημιουργήσετε το elevation;
«Η αφορμή δημιουργήθηκε μέσα από τις εικόνες που είχα ως ποδοσφαιριστής και ως προπονητής, στην συνέχεια. Αλλά αυτό που καθόρισε πραγματικά την απόφαση μου ήταν την εποχή που εργάστηκα ως σκάουτερ στην ΑΕΚ και ταξίδεψα σε όλο τον πλανήτη. Είδα πως πραγματικά δουλεύουν τα κλάμπς σε μικρές και πιο μεγάλες ηλικίες. Επίσης, διετέλεσα τεχνικός διευθυντής σε πολλές ακαδημίες. Εκεί ήταν που συνειδητοποίησα την χαώδη διαφορά που έχουμε με το εξωτερικό και προσπάθησα με το συγκεκριμένο εγχείρημα να βάλω ένα μικρό «σκαλί». Να γεφυρώσω λίγο το χάσμα!».
-Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που θυμάστε από την εποχή, που ήσασταν σκάουτερ στην ΑΕΚ;
«Το εκπληκτικό κλίμα που υπάρχει σε όλο τον κόσμο στα γήπεδα αλλά ιδιαίτερα στην Αργεντινή. Μια χώρα που ζει για το ποδόσφαιρο και έχει αληθινούς ποδοσφαιριστές. Χαίρεσαι τους αγώνες μέσα από τον ρυθμό και την ατμόσφαιρα που υπάρχει».
-Είχατε ταξιδέψει στην Αργεντινή προκείμενου να ανακαλύψετε παίκτες για την ΑΕΚ;
«Ναι, ναι».
-Είχατε βρει κάποιο ταλέντο;
-«Ναι, πολλά. Τον Μπλάνκο, τον Σκόκο, τον Σάχα και άλλους».
-Τι είναι και τι θέλει να πετύχει το Elevation;
«Το elevation ουσιαστικά είναι ένα φροντιστήριο ποδοσφαίρου, ένα σχολείο. Όπου οι μαθητές από 5 ετών μέχρι και επαγγελματίες μπορούν ανάλογα με τις ανάγκες τους και την ηλικία τους, να έρθουν να δουλέψουμε. Για παράδειγμα, όταν είναι μικρό το παιδί σε πιο παιγνιώδεις μορφές, στο να μάθει να ελέγχει το σώμα του ως και τον επαγγελματία που θέλει να δουλέψει πάνω σε κάτι συγκεκριμένο».
-Ποιο είναι το συστατικό που κάνει την μέθοδο «Τασιόπουλου» ξεχωριστή και επιτυχημένη;
«Καταρχάς, η μοναδικότητα της. Δεύτερον, κάθε άσκηση και προπόνηση είναι διαφορετική. Υπάρχουν πάνω από 300 διαφορετικά πρωτόκολλα άσκησης, οπότε οι αθλητές πάντα βλέπουν κάτι νέο. Κάτι, το οποίο δεν έχουν ξανακάνει. Όμως, ο ακρογωνιαίος λίθος είναι πως οτιδήποτε κάνουμε γίνεται σε συνθήκες αγώνα, υπό μεγάλη πίεση. Κάθε άσκηση έχει έναν στόχο. Ο παίκτης ο,τι κίνηση και να κάνει, είτε αμυντική είτε επιθετική, πάντα έχει έναν σκοπό».
-Δηλαδή, πως αλλάζει κάθε φορά η προπόνηση;
«Σήμερα μπορεί να έχουμε το πρωτόκολλο 73, αύριο το 80. Υπάρχουν πρωτόκολλα προπόνησης σχεδιασμένα από πριν. Οι ασκήσεις πάντα αλλάζουν. Δεν είναι ποτέ ίδιες! Ο στόχοι είναι παραπλήσιοι, όμως ο τρόπος είναι διαφορετικός».
-Αρκετοί γονείς πηγαίνουν τα παιδιά τους στις ακαδημίες ποδοσφαίρου προκειμένου να γίνουν επαγγελματίες ποδοσφαιριστές και όχι για να τους προσφέρουν την χαρά του παιχνιδιού. Εσάς, τι σας λένε οι γονείς των μαθητών σας;
«Ο κάθε γονέας έχει διάφορους σκοπούς. Το ζήτημα δεν είναι τι θέλει ο γονέας, αλλά εσύ να τον καθοδηγείς για το προς τα πού πρέπει να στοχεύει. Κάθε γονέας οφείλει για το παιδί του να έχει ως στόχο του την χαρά του παιχνιδιού και -ακόμη κι αν δεν γίνει επαγγελματίας-, στο να αποκτήσει την γνώση για το πώς παίζεται σωστά το ποδόσφαιρο. Οπότε, οπουδήποτε αγωνίζεται, είτε ερασιτεχνικά, είτε επαγγελματικά, είτε με τους φίλους του, να γνωρίζει τον ορθό τρόπο. Ποτέ δεν ξέρεις αν θα γίνεις επαγγελματίας ή όχι! Το ουσιώδες είναι να μάθουν να παίζουν κατάλληλα και να γίνουν καλοί φίλαθλοι. Γιατί εάν γνωρίζεις έχεις την δυνατότητα να δεις διαφορετικά τα ματς και να αγαπήσεις με άλλο τρόπο το άθλημα. Πάντως, υπάρχουν πολλοί τύποι γονέων. Εκείνος που αναφέρατε, εκείνος που επιθυμεί το παιδί απλά να περνάει καλά, εκείνος που ενδιαφέρεται να του δώσει την ευκαιρία να ασχοληθεί με κάτι, πετύχει-δεν πετύχει. Ποικίλλουν τα είδη των γονέων και το πώς σκέφτονται για το παιδί τους..».
-Είναι ίδια η προπόνηση σε εσωτερικό χώρο με αυτή σε γήπεδο;
«Έχει μερικές παραλλαγές, βέβαια το ποδόσφαιρο είναι ένα. Παρ’ ολ’ αυτά προσφέρει πολλές ευκολίες, όπως: οι σταθερές θερμοκρασίες και η αποφυγή ακραίων καιρικών φαινομένων. Παράλληλα, βοηθάει την πιο επαγγελματική προπόνηση καθώς υπάρχουν πιο εξειδικευμένες επιδιώξεις μέσα στον κλειστό χώρο, μηχανήματα που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο εξωτερικό περιβάλλον και ο έλεγχος του γηπέδου. Όταν κάνεις σ’ ένα παιδί ή σε μια ομάδα 6 παιδιών μια προπόνηση, οι επαναλήψεις είναι πολύ περισσότερες. Μάλιστα, έχουμε και την δυνατότητα να παραδώσουμε ένα μικρό δεκαπεντάλεπτο μάθημα ατομικής τακτικής μέσω τηλεόρασης. Υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα».
-Υπάρχουν περιορισμοί στον εσωτερικό χώρο;
«Όχι, δεν υπάρχει κάποιος ιδιαίτερος περιορισμός. Τα πρωτόκολλα βασίζονται πάνω στο χώρο και στον τρόπο με τον οποίο θα διαμορφωθεί».
-Οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, δεν τα καταφέρνουν ιδιαίτερα καλά στο εξωτερικό. Τι πιστεύετε ότι φταίει;
«Αν εξαιρέσουμε τους αμυντικογενείς, φταίει η δομή και το πώς αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο από την παιδική τους ηλικία. Δηλαδή, στα 8-12 έτη που είναι καθοριστικά-η λεγόμενη «χρυσή περίοδος»- και δεν παίζουν κανένα ρόλο το σκορ και η πρώτη θέση, το παιδί πρέπει να διδαχθεί τα πάντα όσον αφορά την τεχνική. Ωστόσο, συμβαίνει το αντίθετο! Θα ακούσετε συχνά σε γήπεδα να λένε στα παιδιά: «Διώξε την μπάλα», «Μην παίζεις από πίσω», «Μην τριπλάρεις». Όλα αυτά του στερούν το ταλέντο, ενώ σε αυτή την ηλικία πρέπει να επιμένουμε να τριπλάρουν, να έχουν φαντασία, να κάνουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους. Σε συζητήσεις με ανθρώπους του ποδοσφαίρου ρωτάω να μου πουν έναν Έλληνα παίκτη που τριπλάρει. Ρωτάω κι εσάς.. Ξέρετε κανέναν ποδοσφαιριστή που να κάνει ωραίες τρίπλες; Επιπλέον, ένας άλλος λόγος είναι ότι οι προπονητικές εντάσεις είναι πολύ μεγαλύτερες συγκριτικά με την Ελλάδα. Δεν έχει καμία σχέση η ένταση των προπονήσεων και των αγώνων στο εξωτερικό. Η πίεση είναι απείρως ισχυρότερη».
-Τι πρέπει να αλλάξει στο ελληνικό ποδόσφαιρο;
«Πρέπει να αποκτήσει το δικό του DNA και να αλλάξει την φιλοσοφία του. Όλοι να έχουν μια «κοινή γραμμή», ώστε κανένας να μην κάνει ό,τι θέλει. Να καταργηθούν οι βαθμολογίες και τα σκορ στις παιδικές διοργανώσεις. Στις ακαδημίες εξωτερικού συνηθίζουν να λένε: «Εμείς παίρνουμε πρωτάθλημα, όταν ένας παίκτης μας υπογράφει συμβόλαιο στην 1η ομάδα». Αντίθετα εδώ, πανηγυρίζουμε τους τίτλους της Κ12, το οποίο δεν έχει κανένα νόημα».
-Υπάρχει κάποια ελληνική ή ξένη ομάδα που τα νέα παιδιά, θα πρέπει να έχουν ως πρότυπο προπονητικά;
«Το πρότυπο δεν πρέπει να το καθορίζουμε σε σχέση με τον τρόπο που γίνεται η προπόνηση. Αυτό κρίνεται εκ του αποτελέσματος! Πρότυπα είναι ο Άγιαξ που έχει δέκα παιδιά από τις ακαδημίες στο ρόστερ του και η Barcelona, που κάποτε κατακτούσε το πρωτάθλημα με τους μίσους παίκτες της να προέρχονται από την Μασία. Υπόδειγμα είναι η ομάδα, η οποία πραγματικά αξιοποιεί τους ποδοσφαιριστές των ακαδημιών της κι όχι εκείνη που παίρνει πρωτάθλημα. Οι νέοι δεν πρέπει να θεωρούν ως πρότυπο τον σύλλογο που έχει όνομα και κόσμο, αλλά αυτόν που σέβεται τα «παιδιά» του».
-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια σας για το Elevation;
«Επειδή όπως στο ποδόσφαιρο έτσι και στην ζωή, όταν πιστεύεις ότι τα έχεις κάνει όλα και ότι τα ξέρεις όλα, κι αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορεί να κάνεις, στοχεύω στο να βελτιώνομαι καθημερινά. Να φέρνουμε μια καινούρια μέθοδο, η οποία θα βοηθήσει τα παιδιά και να τα αφουγκραζόμαστε. Ούτως ή άλλως η επαφή μαζί τους σε εξελίσσει».
Ευχαριστούμε τον κ. Τασιόπουλο για την συνέντευξη που μας παραχώρησε και την φιλοξενία του στον χώρο του Elevation!
