Στο τρίτο επεισόδιο μας φιλοξενούμε τον τριαθλητή και Ironman, Θέμη Πολλάλη!
Μια αφίσα έξω από ένα κλαμπ στο Λονδίνο αρκούσε για να αλλάξει τη ζωή του Θέμη προς το καλύτερο. Πριν περίπου 6 χρόνια πήρε την απόφαση να ασχοληθεί με το τρίαθλο και δεν κοίταξε ξανά πίσω!
Έκτοτε ακολούθησαν πολλοί αγώνες φοβερής δυσκολίας, έγινε Ironman και τελικά ο πρώτος Έλληνας Patagonman!
Ένας τυπικός αγώνας του Θέμη περιλαμβάνει 3,8 χιλιόμετρα κολύμπι, 180 χιλιόμετρα ποδήλατο και 42,2 χιλιόμετρα τρέξιμο!
Εάν τον ακούσετε θα νομίζετε ότι γι’ αυτόν είναι παιχνιδάκι!
Στο τρίαθλο βρήκε το νόημα της ζωής του: «όταν κάνουμε κάτι που αγαπάμε και μας εμπνέει, βάζουμε σε αρμονία τη ψυχή και το σώμα και βρίσκουμε το νόημα της ζωής μας».
Κάποιες από τις πιο ενδιαφέρουσες απαντήσεις του Θέμη Πολλάλη:
Για το γεγονός πως είναι ο πρώτος Έλληνας Patagonman: Λοιπόν, το Patagonman είναι ένα αγώνας τριάθλου Ironman που διεξάγεται στη Χιλή και αποτελείται από 3,8 χλμ. κολύμπι, 180 χλμ. ποδηλασία και 42,2 χλμ. τρέξιμο! Είναι κομμάτι του Xtri World Tour και γίνεται υπό αντίξοες καιρικές συνθήκες! Ξεκινάς στις 4 το πρωί πηδώντας από ένα πλοίο στα παγωμένα νερά του νότιου Ειρηνικού! Το ποδήλατο γίνεται σε 2.500 μέτρα υψόμετρο όπου έχεις να αντιμετωπίσεις ανέμους 55 χλμ.! Τέλος, το τρέξιμο γίνεται σε ανώμαλο έδαφος, στα βουνά της Χιλής!
Ήταν τιμή μου να συμμετέχω σε έναν τέτοιο αγώνα όντας μάλιστα και ο πρώτος Έλληνας και το συνιστώ σε όποιον είναι λίγο «πειραγμένος» στο μυαλό!
Τι χρειάζεται κάποιος για να γίνει τριαθλητής: Πολλή προπόνηση, εννοείται, ψυχική δύναμη και θέληση, υπομονή, καλή διατροφή και φυσικά να το αγαπάς πάρα πολύ. Χρειάζεται να αγαπάς την εξαντλητική προπόνηση! Εγώ ας πούμε ξυπνάω με την τρέλα να πάω να τρέξω, τρέχω 30 χλμ. σε μια μέρα!
Για τη ψυχική δύναμη που χρειάζεται για να κάνεις τρίαθλο: Σίγουρα χρειάζεται γιατί κάποια στιγμή τα πόδια σου σε «αφήνουν». Όταν έχεις να κάνεις με αγώνες 8-15 ωρών και δύσκολες καιρικές συνθήκες που αλλάζουν και μέσα στην ίδια μέρα, χρειάζεσαι σίγουρα ψυχική δύναμη κι όχι μόνο σωματική.
Για τι του δίνει αυτή τη ψυχική δύναμη: Σκέφτομαι συνήθως την οικογένεια μου, τους γονείς μου, τα αδέρφια μου ή την κοπέλα μου που πάντα με υποστήριζαν. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους που σε βοηθούν στο τρίαθλο γιατί κάποιοι αγώνες είναι self-supported. Για παράδειγμα στο Patagonman, ξεκινάς από τη μία άκρη της Χιλής και φτάνεις στην άλλη. Εκεί, είχα τη σύντροφο μου που φρόντιζε τις ανάγκες μου στον αγώνα!
Για το γεγονός πως πάντα καταφερνει να τερματίζει: Ναι, δεν είχα ποτέ DNF, πάντα τερματίζω! Ακόμα και σε αγώνες που είχα υπερθερμανθεί! Έχω τρέξει στην Ελβετία με 42 βαθμούς, όπου έφτασα στο σημείο να πω ότι μάλλον πρέπει να σταματήσω, όμως και πάλι η ψυχική δύναμη μπήκε μπροστά! Είπα στον εαυτό μου “είμαι εδώ για ένα σκοπό, πρέπει να ολοκληρώσω τον αγώνα”.
Για την αποκατάσταση μετά από έναν αγώνα: Ο ύπνος είναι ο καλύτερος γιατρός! Χρειάζεται πολύ καλός ύπνος μετά από έναν τέτοιο αγώνα! Επίσης, χρειάζεται καλό stretching στους μύες και αρκετό περπάτημα ώστε να μην «κλείσουν» και πονάνε! Ιδανικά, καλό θα ήταν να κάνεις και ένα μασάζ. Παίρνω πάντα ρεπό την επόμενη μέρα του αγώνα αλλά την μεθεπόμενη είμαι πίσω στην πρωινή δουλειά μου! Το σώμα είναι διαλυμένο μετά τον αγώνα αλλά με ύπνο και καλή διατροφή επανέρχεσαι!
Πως μπορεί να συνδυάσει το τρίαθλο με μια 8ωρη εργασία (dual career): Υπήρξαν φορές που πήγαινα στη δουλειά εξαντλημένος από τον αγώνα και δεν μπορούσα να αποδώσω όπως ήθελα. Υπάρχει και το άγχος πριν τους αγώνες να πας καλά, να μην απογοητεύσεις τους δικούς σου ανθρώπους και τον εαυτό σου. Το καλό είναι ότι στην Αγγλία σε καταλαβαίνουν, ο εργοδότης μου κατανοεί ότι κάνω πρωταθλητισμό! Αν υπάρχει η θέληση, πάντως, και ο σωστός προγραμματισμός, όλα γίνονται!
Θα μπορούσε να κάνει ζωή τριαθλητή στην Ελλάδα; Έχει να κάνει με το που μένεις και τι δουλειά κάνεις. Στην Ελλάδα έχουμε καταπληκτική φύση, θάλασσα παντού για να κολυμπήσεις αλλά και δρόμους για ποδήλατο. Δεν υπάρχει όμως ποδηλατική κουλτούρα, σεβασμός στον ποδηλάτη από τους οδηγούς. Αντίθετα, το Λονδίνο είναι φτιαγμένο για ποδηλάτες! Δεν υπάρχουν πολλά κολυμβητήρια, για παράδειγμα στη Χαλκίδα είναι ένα και κάποιες φορές υπολειτουργεί. Στο Βόρειο Λονδίνο που βρίσκομαι έχει επτά! Οπότε για να απαντήσω στην ερώτηση σου, πιστεύω ότι θα ήταν πολύ πιο δύσκολο στην Ελλάδα να κάνω τη ζωή που κάνω εδώ.
Παρακολουθήστε όλη την κουβέντα μας με τον Θέμη Πολλάλη στο YouTube:
Ακούστε ολόκληρη τη συνέντευξη με τον Θέμη Πολλάλη στο Spotify:
