Οι Ιταλοί δε στερούνται εφευρετικότητας όσον αφορά τα ψευδώνυμα και τα παρατσούκλια, ειδικά στο ποδόσφαιρο. Δώσε τους δύο-τρεις ντρίμπλες ή μερικά γκολ στις πρώτες αγωνιστικές του Καμπιονάτο και απλά ετοιμάσου για μεταδόσεις ή τίτλους εφημερίδων που θα μείνουν στην ιστορία.
Γράφει ο Δημήτρης Χρυσικός
H “θεϊκή κοτσίδα” για τον Ρομπέρτο Μπάτζιο, ο Πιντουρίκιο Αλεσάντρο Ντελ Πιέρο, ΦαντΑντόνιο Κασάνο και πολλά ακόμη. Εντάξει, έχουν λίγο δρόμο να διανύσουν ακόμη μέχρι τις ελληνικές εκδόσεις που μιλούσαν για την Κόμπρα του Κίτο που θα βάζει 25 γκολ τον χρόνο, γνωστότερο σ’ εμάς ως Φέλιξ Μπόρχα, ή τον ι-ΝΤΑΝΙ-κό Λάρα Γκαρθία Ντάνι, όμως δεν απέχουν και πολύ, παίρνουν τις τελευταίες στροφές.
Ο φρέσκος ήρωάς τους λοιπόν έχει όνομα που με κάποιον μαγικό τρόπο οδηγεί από μόνος του σε ποιητικότητα, ακόμη και αν δεν είχε πετύχει κάτι συγκλονιστικό εντός γηπέδου (spoiler alert, κάτι έχει κάνει). Χβίτσα Κβαρατσχέλια, ένας γλωσσοδέτης σε μορφή ονοματεπώνυμου που παρακαλά να λυθεί με διάφορους τρόπους. Kvarastella και παιχνίδι με τ’ αστέρια, μετά τον πρώτο συνδυασμό γκολ και ασίστ απέναντι στη Βερόνα. Kvaradona μέχρι την τρίτη αγωνιστική, να τραβήξουμε και το βλέμμα όσων δεν παρακολουθούν συχνά Σέριε Α αλλά θυμούνται τα μεγαλεία του Μαραντόνα με τη Νάπολι και φυσικά Kvaravaggio, ευθεία παραπομπή στον σπουδαίο Καραβάτζιο, Ιταλό ζωγράφο του 16ου αιώνα. Το τελευταίο είναι ίσως και το πιο ταιριαστό, καθώς ο Γεωργιανός εξτρέμ της Νάπολι είναι πράγματι ένας καλλιτέχνης με μία μπάλα στα πόδια. Χορευτής περισσότερο, αλλά δε θα κολλήσουμε τώρα στο είδος της τέχνης που αντιπροσωπεύει ακριβώς.
Η πρώτη μου επαφή με τον συγκεκριμένο ποδοσφαιριστή ήταν σ’ ένα Ελλάδα-Γεωργία, τον Μάρτιο του 2021 στην Τούμπα, για τα προκριματικά του παγκοσμίου κυπέλλου. Σ’ αυτό το ματς ο Κβαρατσχέλια πρέπει να είχε ντριμπλάρει και τα σημαιάκια του κόρνερ. Είναι τόσο χαρακτηριστικός ο τρόπος που προσπερνά τον προσωπικό του αντίπαλο, που είναι αδύνατο να μην τραβήξει το μάτι σου από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Μπακάκης και Μαυρίας είχαν περάσει ένα εφιαλτικό βράδυ στην προσπάθειά τους να τον περιορίσουν, κάποια στιγμή έκανε προσποίηση περίπου σε επτά άτομα σ’ όλο το πλάτος της μεγάλης περιοχής, εν τέλει έβαλε και ένα γκολ στο 78’ για να σφραγίσει μία εμφάνιση της κατηγορίας “είμαι έτοιμος για μεταγραφή, παρακαλώ πολύ”. Mετά από περάσματα στις ρωσικές Λοκομοτίβ Μόσχας και Ρούμπιν Καζάν και με τον πόλεμο στην Ουκρανία να κυριαρχεί στην παγκόσμια επικαιρότητα και να επηρεάζει μέχρι και τις μετακινήσεις και μεταγραφές αθλητών, ο Κβαρατσχέλια γύρισε για λιγότερο από ένα τρίμηνο στη Γεωργία και την Ντιναμό Μπατούμι, μόνο και μόνο για να αποτελέσει την έξυπνη επιλογή των Ναπολιτάνων το φετινό καλοκαίρι, όταν και τον αγόρασαν για το -μάλλον χαμηλό- αντίτιμο των δέκα εκατομμυρίων ευρώ.
Μέσα στο γήπεδο, ο τρόπος που συνδυάζει τα προσόντα του είναι απλά εκπληκτικός. Mε ύψος 1.83μ και σχετικά μακριά άκρα, μπορεί να ανοίξει την μπάλα προς μία εύκολη αποφυγή, ταυτόχρονα όμως πηγαίνει σε κλειστές ντρίμπλες που διαθέτουν παίκτες με χαμηλότερο κέντρο βάρους, όπως στο γκολ απέναντι στην Μόντσα. Κοντό μάζεμα με το δεξί πόδι, άνοιγμα στο αριστερό και απελευθέρωση, εκτέλεση. Εντάξει να σε ξεγελά σε μικρά διαστήματα για να εξασφαλίσει τον ελάχιστο χρόνο, αλλά τι γίνεται όταν την ίδια δημιουργεί και απόσταση με το κορμί του; Ζόρικα κόλπα ως προς την αντιμετώπισή τους.
Το ίδιο πάνω-κάτω συμβαίνει και με τα σουτ, με τον Κβάρα να μπορεί να βρεθεί σε θέσεις καθαρών εκτελέσεων και να πλασάρει στις γωνίες με την ίδια άνεση που μπορεί να ‘’πυροβολήσει’’ κοντά στο κορμί του αντίπαλου τερματοφύλακα. Αυτή η συνολική ποιότητα του έχει δώσει 4 γκολ και 2 ασίστ στους πρώτους επτά αγώνες με τη Νάπολι στο Καμπιονάτο, σ’ ένα -σχετικά πρόωρο- overperforming των xGoals + xAssists (2+1) που είναι μεν σημάδι φόρμας, μα ταυτόχρονα καταδεικνύει πως οι Παρτενοπέι έχουν κάτι σημαντικό στα χέρια τους: Έναν εν δυνάμει world-class ντριμπλέρ, του οποίου οι ικανότητες τον φέρνουν συχνά σε ποιοτικό πλεονέκτημα απέναντι στις πιο βαριές ιταλικές άμυνες. Περίπου ότι έχουν πετύχει στην κορυφή της επίθεσης την τελευταία διετία οι Βίκτορ Οσιμέν και Τάμι Έιμπραχαμ, αλλά στα πλάγια και με περισσότερη ποδοσφαιρική χάρη.
Όχι βέβαια πως ταλαιπωρήθηκαν μόνο οι άμυνες των Ιταλών. Ο Κβαρατσχέλια και το υπόλοιπο σύνολο που έχει χτίσει φέτος ο Λουτσιάνο Σπαλέτι ουσιαστικά συστήθηκαν στον ευρύτερο κοινό στον αγώνα της πρώτης αγωνιστικής του Τσάμπιονς Λιγκ, απέναντι στη Λίβερπουλ. Διαρκείς παγίδες σε ψηλά μέτρα πάνω στην κάπως νωχελική προσέγγιση των Άγγλων, εφόρμηση στον χώρο που δημιουργήθηκε ανάμεσα σε Τζο Γκόμεζ και Αλεξάντερ-Άρνολντ, θάρρος και ταχύτητα στις τελικές αποφάσεις. 3-0 στο ημίχρονο, 4-1 τελικό σκορ και μέρος της Ευρώπης με το στόμα ανοιχτό να προσπαθεί να προφέρει το όνομα του τύπου με το #77 στην αριστερή πτέρυγα, που ήταν έτοιμος να επιτεθεί κάθε φορά που η μπάλα ακουμπούσε πάνω του. Tα ίδια περίπου απέναντι στη Ρέιντζερς, 0-3 και μία πρόκριση στους “16” να πλησιάζει ήδη από τα μέσα Σεπτεμβρίου.
Πιστεύω πως ο Γεωργιανός είναι η επιτομή και παράλληλα το διαμάντι της φετινής ιδέας του κόουτς Σπαλέτι ώστε να επιστρέψει η Νάπολι στο προσκήνιο. “Clean house”, αν μπορώ να χρησιμοποιήσω έναν λίγο NBA-ικό όρο. Τέλος στο ιστορικό δίδυμο των Ινσίνιε και Μέρτενς (ο Καγιεχόν είχε αποχωρήσει κάποια χρόνια νωρίτερα), τέλος και ο Κουλιμπαλί στα μετόπισθεν, ξεκάθαροι ρόλοι στο κέντρο και σχετική απελευθέρωση από τους -εξαιρετικά ποιοτικούς μεν, διαφορετικού στυλ δε- Φαμπιάν Ρουίζ και Αρκάντιους Μίλικ, που πωλήθηκαν σε Παρί και Μαρσέιγ αντίστοιχα (ο Μίλικ πλέον είναι δανεικός στην Γιουβέντους).
Μία Νάπολι που αυξάνει τον ρυθμό και τις απειλητικές κατοχές, μπορεί να πρεσάρει και να επιτεθεί με ταχύτητα και ικανότητα σε 2v2 συνδυασμούς. Ο Κβαρατσχέλια είναι ο μπαλάτος ντριμπλέρ που πλαισιώνει το θηρίο της φύσης Βίκτορ Οσιμέν, ο οποίος φέρνει λίγο σε Ντιντιέ Ντρογκμπά όσον αφορά τα φυσικά χαρίσματα, μαζί τους και οι Πολιτάνο και Λοσάνο να παίρνουν εναλλάξ τον ρόλο του πλάγιου επιθετικού στο δεξί άκρο, Ρασπαντόρι και Χιοβάνι Σιμεόνε στο ροτέισον. Ο Ζιελίνσκι λειτουργεί πλέον ως βασικός αποδέκτης, έχει απελευθερωθεί κεντρικά απ’ την πληρότητα του (μάλλον επί ίσοις όροις MVP ως τώρα) Αντρέ Ανγκισά και μπορεί να τρέχει το γήπεδο κάθετα, ώστε να γίνεται έξτρα παίκτης στο τελευταίο τρίτο της επίθεσης της Νάπολι. Μαζί τους ο Λομπότκα στον ρόλο του συνδετικού κρίκου που καλύπτει αδιάκοπα μέτρα για τους άλλους δύο. Μία λειτουργική τριάδα, που προστατεύει και προστατεύεται από το κεντρικό δίδυμο στόπερ Κιμ και Ραχμάνι και μεταφέρει την μπάλα με ασφάλεια και σβελτάδα στην επιθετική τριπλέτα, ακουμπώντας κυρίως στην αριστερή πτέρυγα του Kvaravaggio.
Στο παραπάνω δίκτυο πασών γίνεται εμφανές πόσο συχνά η Νάπολι βασίζει τη δημιουργία της στο δίπολο Ζιελίνσκι και Κβαρατσχέλια σε κοντινούς χώρους, ακόμη και σε παιχνίδια που δεν έχει την πρωτοβουλία όπως απέναντι στη Μίλαν και το μεγαλύτερο progression γίνεται από τον μπακ που βρίσκεται κοντά τους (εδώ ο Μάριο Ρουί), με τον Κβαρατσχέλια να μπορεί να φέρει σε ανισορροπία την αντίπαλη άμυνα με μία απλή, αλλά πολύ ποιοτική περιστροφή. Σύμφωνα με το FBref, η Νάπολι είναι ψηλά σχεδόν σε κάθε δείκτη για τις progressive passes (οι πάσες δηλαδή που οδηγούν τη δράση ψηλότερα στο γήπεδο) και μεταφοράς της μπάλας, πατά στη γρήγορη δημιουργία και φτιάχνει ευκαιρίες για περίπου 1.95 xG ανα 90λεπτο, ενώ δέχεται 0,95. Αυτό αποτελεί την καλύτερη επίδοση της λίγκας, πίσω μόνο από τη Ρόμα του Μουρίνιο (2,11-0,77) η οποία όμως στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στις προσωπικές δημιουργίες των Ντιμπάλα και Πελεγκρίνι, χωρίς καλό επιθετικό τρανζίσιον και αρκετές φορές ευρισκόμενη πίσω στο σκορ με 1-0, όταν και πρέπει να αντιδράσει δηλαδή. Κυρίως γιατί χτυπάνε στον χώρο που βρίσκονται οι δύο πορτιέρηδες με ονόματα Κριστάντε και Μάτιτς βρε καλέ μου Ζοσέ, και κάπου εδώ κλείνω ξανά τον διακόπτη του οπαδού Ρομανίστα.
Σ’ ένα κάπως μπερδεμένο Ιταλικό πρωτάθλημα που οι ομάδες του τοπ-8 δεν έχουν καταφέρει να ξεχωρίσουν η μία από την άλλη, η Νάπολι χρειαζόταν μία νίκη ταυτότητας, να δηλώσει πως “είμαστε ξανά εδώ και μάλλον πρέπει να μας υπολογίζετε για τον τίτλο”, περίπου με την ίδια έμφαση που το έκανε ευρωπαϊκά απέναντι στη Λίβερπουλ. Εκείνη ήρθε το Σαββατοκύριακο απέναντι στην πρωταθλήτρια Μίλαν, με 1-2 μέσα στο Σαν Σίρο. Οι ροσονέρι είχαν το δικό τους αστέρι (Ράφα Λεάο) εκτός και δεν εκμεταλλεύτηκαν την μεγάλη παραγωγή ευκαιριών, δίνοντας την ευκαιρία στη Νάπολι να πιάσει ξανά την πρώτη θέση της βαθμολογίας, σε ισοβαθμία με την Αταλάντα. Ο Κβαρατσχέλια αυτή τη φορά δε σκόραρε, ούτε έδωσε κάποια ασίστ. Επηρέασε όμως τον αγώνα με έξι κερδισμένες μονομαχίες και πέντε ανακτήσεις κατοχής της μπάλας, δύο επιτυχημένες ντρίμπλες, 25/30 πάσες κι ένα κερδισμένο πέναλτι στο 0-0, το οποίο μετέτρεψε σε γκολ ο Πολιτάνο. Το νέο καμάρι της Νάπολι είναι όλα εκείνα που αγαπούν στην πόλη και το γήπεδο που γιγάντωσε ο Ντιέγκο Μαραντόνα. Θρασύς, μαχητικός και ικανός να συμπαρασύρει ένα νεανικό σύνολο στην επιτυχία.
