Κάποιοι αθλητές επιλέγουν να διαφημίζουν σνακ, σαμπουάν και γρήγορα αυτοκίνητα. Αυτή είναι η μία πλευρά του φάσματος του σύγχρονου, επαγγελματικού αθλητισμού. Στην άλλη πλευρά αυτού του φάσματος, κάποιοι άλλοι αποφασίζουν να μιλούν ανοιχτά και να αναλαμβάνουν δράση, για μια σειρά από ζητήματα που απασχολούν έντονα την κοινωνία. Ένας από αυτούς είναι και ο Ολυμπιονίκης του Taekwondo, Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Ο Θεσσαλονικιός αθλητής, όχι μόνο δεν δίστασε να υποστηρίξει τους πρόσφυγες, να αντισταθεί στον φασισμό αλλά και έγινε ιδρυτικό μέλος του Αντιρατσιστικού Παρατηρητηρίου Θεσσαλονίκης. O αργυρός Ολυμπιονίκης σε Αθήνα και Πεκίνο μιλάει στο rabona.gr για τον αθλητισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη, την αλλαγή στην οποία θα ήθελε να συνδράμει ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής αλλά και για το νέο Δ.Σ του ΠΣΑΠ (περισσότερα γι’αυτό εδω).
-Γιατί υποψηφιότητα στις ευρωεκλογές;
«Αυτήν την ερώτηση θα πρέπει να την απευθύνετε στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, καθώς εκείνος μου έκανε την τιμητική αυτή πρόταση να με βάλει στο Ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Υποθέτω ότι λόγω των δράσεων μου στο Αντιρατσιστικό Παρατηρητήριο Θεσσαλονίκης, και δεδομένης της ξενοφοβικής στροφής που έχει πάρει η Ε.Ε., θεώρησαν ότι η φωνή μου θα συμβάλλει σε ακριβώς αυτά τα θέματα της Ευρώπης που είναι πάρα πολύ σημαντικά».
– Τι θεωρεί ότι μπορεί να προσφέρει ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, σε περίπτωση εκλογής;
«Προτεραιότητα μου θα είναι να ενώσω τις δυνάμεις μου με το προοδευτικό μέτωπο, που θα σχηματιστεί μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο και όλοι μαζί να προσπαθήσουμε να ξαναγυρίσει η Ευρώπη στους λόγους για τους οποίους ξεκίνησε. Ως ένας θεσμός που είχε ως στόχο, την αρμονική συμβίωση των λαών, την ευημερία, την ανάπτυξη, την ειρήνη. Θα ήθελα η Ευρώπη να βάλει ξανά στο «βάθρο» τον άνθρωπο και όχι τις Τράπεζες και το ευρώ. Να αλλάξει τελείως η κοινωνική πολιτική της. Οι δημοσιονομικές πολιτικές του νεοφιλελευθερισμού οδήγησαν στην φτώχεια πολλούς λαούς της Ευρώπης και αυτοί οι λαοί τώρα, απογοητευμένοι ψάχνουν τη λύση και τη σωτηρία στην ακροδεξιά. Φυσικά ως αθλητής, θα ήθελα να διευρύνω, τον χώρο που καταλαμβάνει ο αθλητισμός μέσα στο κέντρο των αποφάσεων της Ευρώπης με ουσιαστικότερες ενέργειες προώθησής και ενίσχυσής του. Αλλά και με τη διαμόρφωση ενός πλαισίου, ώστε να στηριχτούν οι ερασιτέχνες αθλητές. Ο αθλητισμός μπορεί να γίνει η απάντηση στον ρατσισμό και τον φασισμό. Το ξέρω ότι ακούγεται ρομαντικό, αλλά δεν είναι. Είναι ρεαλιστικό».
-Είναι γνωστό πως ο βασικότερος λόγος που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τα κοινά είναι η πάλη ενάντια στον φασισμό, ο οποίος γιγαντώνεται σε όλη την Ευρώπη. Πως μπορούν να απαντήσουν στον φασισμό αθλητές και φίλαθλοι;
«Θα σας πω ένα παράδειγμα που είχε πει κάποτε ο προπονητής, Σάββας Κωφίδης. Ο Ρονάλντο και ο Μέσι παίρνουν εκατομμύρια ευρώ για να διαφημίσουν πατατάκια και επηρεάζουν κόσμο να τα αγοράσει. Φανταστείτε όλοι αυτοί οι αθλητές να έπαιρναν θέση σε τόσο σημαντικά ζητήματα όπως ο ρατσισμός και ο φασισμός, πόσο νέο κόσμο θα μπορούσαν να επηρεάσουν.
Καταλαβαίνω ότι πολλοί επαγγελματίες αθλητές δεν θέλουν να πάρουν θέση σε κάποια ζητήματα ειδικά αυτούς τους καιρούς, τους πολωμένους, γιατί «τρέχουν» τα συμβόλαιά τους και φοβούνται ότι θα χάσουν κάποιας αποδοχής. Ωστόσο θεωρώ ότι τα θέματα αυτά, των διακρίσεων, του ρατσισμού και του φασισμού είναι πανανθρώπινα και δεν έχουν πολιτικό χρώμα και αν οι αθλητές αποτελούν πρότυπο για χιλιάδες νέους, θα πρέπει να καταλάβουν και την κοινωνική ευθύνη απέναντί τους. Τώρα, το υγιές κομμάτι των φιλάθλων θα πρέπει και αυτό με τη σειρά του να καταδικάσει και να απομονώσει σε συνεργασία και με τις ομάδες, κάθε φασιστική συμπεριφορά στα γήπεδα. Κάθε μορφή βίας.».
-Τι θα αλλάζατε στον αθλητισμό σε Ελλάδα και Ευρώπη;
«Νομίζω ότι όλα ξεκινούν από την Ευρώπη. Υπάρχει διαφορετική νοοτροπία σε κάθε χώρα για το τι είναι αθλητισμός και πώς αυτός εκφράζεται. Στις νότιες χώρες είναι συνταγματικό δικαίωμα, στις Βόρειες χώρες είναι προνόμιο κάποιων, είναι κομμάτι του lifestyle. Όπως είπα και προηγουμένως, θα ήθελα ουσιαστικότερες δράσεις για την ενίσχυσή του. Οι ερασιτέχνες αθλητές δεν διαθέτουν βασικά πράγματα. Δεν έχουν ασφάλεια υγείας, δεν έχουν κάρτα ανεργίας, δεν έχουν χρήματα για να πληρώσουν τα εισιτήρια τους για να πάνε σε αγώνες και διεθνή meetings. Αλλά ακόμα και αν καταφέρουν μέσα σε αυτές τις δυσκολίες, να πάνε σε μεγάλες διοργανώσεις, όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, τίποτα από τα κέρδη των τηλεοπτικών δικαιωμάτων δεν πάει στη βάση του αθλητισμού, όπως γίνεται στον επαγγελματικό αθλητισμό. Οι ερασιτέχνες αθλητές, ειδικά στην Ελλάδα, είναι τόσο μόνοι σε αυτήν την διαδικασία. Αλλά εμένα με ενδιαφέρει πάρα πολύ ο ερασιτεχνικός αθλητισμός στη βάση του. Τα μικρά παιδιά, να έχουν εγκαταστάσεις, εξοπλισμό, ιατρική και ψυχολογική στήριξη από την πολιτεία».
-Το νέο Δ.Σ του ΠΣΑΠ αποτελείται από ποδοσφαιριστές που έχουν ξεκάθαρη κοινωνικοπολιτική θέση και δράση. Κατά τη γνώμη σας, ποιος είναι ο λόγος που σήμερα ευαισθητοποιούνται περισσότεροι αθλητές, γύρω από κοινωνικά ζητήματα, σε σχέση με το παρελθόν;
«Χαίρομαι πάρα πολύ για αυτό, γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω, καταλαβαίνω όσους διστάζουν να τοποθετηθούν απέναντι σε καυτά ζητήματα. Αλλά υποκλίνομαι στους ανθρώπους του αθλητισμού και του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, όπως ο Γιώργος Μπαντής, που κράτησαν αυτή τη στάση απέναντι στα θέματα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας και τοποθετήθηκαν δημόσια. Είναι στολίδια τέτοιοι άνθρωποι για τον αθλητισμό. Οι δύσκολοι κοινωνικά καιροί επέβαλαν προφανώς αυτή την αλλαγή στάσης και ευαισθητοποίησης και πιστεύω ότι είναι πολύ τυχερά όσα παιδιά μάθουν μπάλα, μπάσκετ, στίβο κοντά σε τέτοιους μεγάλους αθλητές.».
-Το τελευταίο διάστημα, γίναμε μάρτυρες πολλών επιθέσεων σε διαιτητές, επεισοδίων στα γήπεδα και άδειων κερκίδων στον τελικό κυπέλλου. Που βαδίζει ο ελληνικός αθλητισμός;
«Ο επαγγελματικός αθλητισμός – θα μου επιτρέψετε να τον διαχωρίσω από τον ερασιτεχνικό σε αυτά τα θέματα- βαδίζει εκεί που τον οδηγεί το “άρρωστο” οπαδικό κομμάτι της κερκίδας, με τις “ευλογίες” των ομοσπονδιών και των ομάδων. Αν δεν γίνει μια συντονισμένη προσπάθεια από την πολιτεία, τις ομοσπονδίες και κυρίως τις ίδιες τις ομάδες, για να “καθαρίσουν” τις κερκίδες. Αν συνεχίζουν να τους αντιμετωπίζουν σαν πελάτες που δεν θέλουν να χάσουν, το πρόβλημα δεν θα λυθεί.»
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης σε πρόσφατη ομιλία του σε φόρουμ σχετικά με το θέμα του ρατσισμού και του ρατσισμού στην Ευρώπη
-Η Ε.Ε δείχνει μια σκληρή στάση απέναντι στους πρόσφυγες(κλειστά σύνορα). Συμφωνείτε με την μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ ή πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει;
«Η Ευρώπη έδειξε το σκληρό ξενοφοβικό της πρόσωπο στο μεταναστευτικό και δεν ανέλαβαν οι χώρες της, το κομμάτι της ευθύνης που τους αναλογούσε. Κάθε χώρα έπρεπε να απορροφήσει ένα συγκεκριμένο ποσοστό προσφύγων, ανάλογα με τον πληθυσμό της. Δεν το έκαναν. Μας κουνούσαν το δάχτυλο στα μνημόνια, μας απείλησαν με έξοδο από την Ε.Ε., όταν τους πήγαμε το δημοψήφισμα με το “ΌΧΙ” και εμείς τηρήσαμε τους κανόνες και αυτά που συμφωνήθηκαν. Είναι λυπηρό που δεν έπραξαν το ίδιο οι υπόλοιπες χώρες, και δεν τήρησαν τους κανόνες στο μεταναστευτικό και έκλεισαν τα σύνορα. Η Ευρώπη νοσεί βαθιά, η αλληλεγγύη και οι ανθρώπινες αξίες δυστυχώς εκλείπουν τελείως πια».
Ευχαριστούμε πολύ τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη για την συνέντευξη που μας παραχώρησε.
